Show Posts

This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.


Messages - bodiroga

Pages: [1]
1
Βόθρος / Re: ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ ΜΥΑΛΟΥ
« on: December 04, 2012, 09:27:03 pm »

2
Tuesday (Not) Humor... Jackpot In Italian Lottery: Supermarket Job




With the Italian economy in its fourth recession in the last ten years and unemployment soaring, a supermarket has come up with a novel way of hiring. According to Germany's Mittelstands Nachrichten, customers who spend over EUR30 will receive a lottery ticket and the grand prize winners will be given "temporary part-time assistant jobs" at the supermarket. We are not really sure where to go with this - but somewhere in this odd arrangement is a sad reflection of the European society's deterioration...

 



 
Quote

Via Deutsche-Mittelstands-Nachrichten,

For the unemployed in Italy, new possibilities, to get a job. A supermarket chain is giving away jobs to their customers. The premise: you have to buy for more than 30 euros, then you get a lottery ticket, which entitled to participate in the Sweepstakes. Winners of the lottery, a temporary job part time job as an assistant waiting in the supermarket.
 
"Our contest is open to people of all ages and backgrounds," said Alessandra Aloisi, HR Manager of Gruppo BSE, Bloomberg. The chain of one-time supermarkets in Rome sells lottery tickets, which are very well received by customers. "Some participants are even question whether the profits they may possibly pass on to a friend or relative," Aloisi Sun
 
The economy in Italy is in its fourth recession in the last ten years. Unemployment has risen as a result of over eleven percent, which corresponds to the highest level in 13 years. A report by the OECD, will this trend continue. Mario Monti, the government has to take while a steel plant, the 25,000 jobs came as a result of an environmental scandal in danger
.

3
Το να μου αναφέρεις μια "τεχνολογία" που εφευρέθηκε στο παραπέτασμα είναι επιχείρημα που αναιρεί ότι η όποια ανάπτυξη στο παραπέτασμα στηρίχθηκε σε εισαγωγές; Αναιρεί ότι η όποια ανάπτυξη ήταν αντιορθολογική και ο λαός πεινούσε.

 Εγώ σου παρέθεσα ένα απειροελάχιστο δείγμα των τεχνολογιών και των μηχανημάτων που αναπτύχθηκαν στην Σοβιετική ένωση πριν από τον υπόλοιπο κόσμο.
Δηλαδή αν σου πω ότι ένα κινητό πρόσφατα εφευρέθηκε στην Ελλάδα σημαίνει ότι απέδειξα ότι η Ελλάδα από το 1974 μέχρι σήμερα είναι εξαγωγός υψηλής τεχνολογίας; Ή ότι τα βασικά τεχνολογικά προϊόντα π.χ. αμάξια, ψυγεία, κουζίνες, μέσα μεταφοράς, τραίνα, συστήματα επικοινωνίας τα οποία χρησιμοποιούμε είναι αποκύημα της εργασίας του υπερήφανου ελληνικού λαού;
Quote
http://en.wikipedia.org/wiki/Soviet_inventors
Και επειδή είχαν να φάνε όλοι ήθελαν να πάνε στην Αμερική όπου οι συνθήκες ήταν χειρότερες και κανείς δεν ήθελε να πάει στο παραπέτασμα όπου οι συνθήκες ήταν καλύτερες;
http://www.worldhunger.org/articles/Learn/world%20hunger%20facts%202002.htm
 Ακόμα πεινάει ο κόσμος ηλίθιε, κόσμος που σίγουρα δεν θα πείναγε επί Σοβιετικής Ένωσης...
 Το ότι αυτές οι συνθήκες, η εκμετάλλευση της εργασίας των πολλών από τους λίγους και η απομάκρυνση των παραγωγικών δυνάμεων (ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ) από τα μέσα παραγωγής και τα παράγωγα της εργασία της, συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο (ναι, λυπάμαι, όλος ο πλανήτης "έχει" καπιταλισμό ανεξαρτήτως του τι όνομα δίνει στην "ιδεολογία" του ο Μιχαλολιάκος ή ο Ομπάμα) αποκλείουν  a priori  οποιαδήποτε σοσιαλιστική πρακτική ή την επιτυχία της.
Όλα τα ηλίθια επιχειρήματα σου και οι διάφορες "κωλοτούμπες" έχουν απαντηθεί ήδη... Χαίρεσαι που με φέρνεις σε δύσκολη θέση λόγω της
Quote
έλλειψη επιχειρημάτων και η συλλογιστική σου
Αυτό αποδεικνύει την παρασιτική φύση της καπιταλιστικής ηθικής και ιδεολογίας, ενώ το ότι το παραδέχεσαι δείχνει τη ψυχοπάθεια και την αντικοινωνικότητα σου.Τώρα τρέχα με την ουρά στα σκέλια ...  ;D

4
Στη σκέψη μας αυτή  το κράτος είναι ο κατα Μηχανής Θεός...

5
Μεγάλε δεν θα είχα πρόβλημα να συζητάγαμε το θέμα/τα θέματα που έχουν τεθεί μέχρι να εξαντληθούν οι απόψεις και των δύο. Όμως, με έχει κουράσει η έλλειψη επιχειρημάτων και η συλλογιστική σου. Θα προσπαθήσω να σου δώσω μια τελευταία απάντηση και μετά ας περιοριστούμε στα σχετικά με το θέμα (μιας και έχουμε ξεφύγει). Όσον αφορά τα "γιατί" που ρωτάς, έχω διατυπώσει την άποψη μου (στα τέτοια σου...)
Quote
ότι αυτές οι συνθήκες, η εκμετάλλευση της εργασίας των πολλών από τους λίγους και η απομάκρυνση των παραγωγικών δυνάμεων (ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ) από τα μέσα παραγωγής και τα παράγωγα της εργασία της, συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο αποκλείουν  a priori  οποιαδήποτε σοσιαλιστική πρακτική ή την επιτυχία της.
Όσον αφορά αυτά που αναφέρεις για βιοτεχνολογία και το "ποιόν" της. Δεν απάντησα σε αυτό το παραλήρημα σου από την πρώτη φορά, διότι αδυνατώ να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να κρίνει την τεχνολογία ως "καλή" ή "κακή". Δεν μπορείς να κρίνεις ένα στοιχείο έξω από το περιβάλλον του διότι αποτελεί προϊόν του. Έτσι δεν μπορείς να κρίνεις την τεχνολογία και την επιστημονική έρευνα εκτός των διαδικασιών στις οποίες εφαρμόζονται και των φασμάτων στα οποία εκτείνονται. Η δυϊστική λογική είναι μόνο για την τηλεόραση,το γήπεδο και για αυτούς που πιστεύουν σε θρησκείες.
 Έπειτα μας λες ότι η Σοβιετική Ένωση παρήγαγε τεχνολογία και αγαθά με εισαγόμενα μηχανήματα. Εγώ σου παρέθεσα ένα απειροελάχιστο δείγμα των τεχνολογιών και των μηχανημάτων που αναπτύχθηκαν στην Σοβιετική ένωση πριν από τον υπόλοιπο κόσμο. Εσύ στη συνέχεια αυτοαναιρούμενος μας είπες ότι και η Ελλάδα θα μπορούσε να αγοράσει διαστημόπλοιο. Αυτοί όμως, ούτε αυτό δεν αξιώθηκες να διαβάσεις, δεν τα αγοράσανε (εκτός και αν πιστεύεις σε εξωγήινους) γιατί ούτε στον καπιταλιστικό παράδεισο της Αμερικής δεν έβρισκες τέτοιο προϊόν.
Quote
Obninsk Nuclear Power Station, was built in the "Science City" of Obninsk, about 110 km southwest of Moscow. It was the first civilian nuclear power station in the world.
Quote
Luna 9 (E-6 series, N.13) was an unmanned space mission of the Soviet Union's Luna program. On February 3, 1966 the Luna 9 spacecraft was the first spacecraft to achieve a soft landing on the Moon, or any planetary body other than Earth, and to transmit photographic data to Earth.
Quote
Vostok 1 (Russian: Восток-1, East 1 or Orient 1) was the first spaceflight in the Vostok program and the first human spaceflight in history.
Από το υπόλοιπο παραλήρημα σου μπορώ να πω ότι αντλείται μία ελπίδα για το μέλλον (αν και με τη γενικότερη συλλογιστική σου, σε καθεστώς εργατικής αυτονομίας, θα ήσουν με τους "ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του" και θα σε στηρίζαμε οι υπόλοιποι που θα ήμασταν στους "ο καθένας σύμφωνα με τις δυνατότητες του"


Συνεπώς το θέμα είναι ο καπιταλισμός και όχι η βιοτεχνολογία. Το θέμα είναι (ποιός ερευνά,εργάζεται και καινοτομεί για) φτιάχνουμε ενέργεια από τα σκατά ή το ποιος βρίσκεται στην εξουσία ( και υφαρπάζει την υπεραξία των προαναφερθέντων προς ίδιον όφελος ) και σε ποιον ανήκει η ενέργεια (και ο κόσμος ολόκληρος);




 Η ζωή όμως και όλα όσα υπάρχουν γύρω μας είναι εργασία και σκέψη, είναι θυσία και εξέλιξη, δεν είναι πασαρέλα δημαγωγίας.(Πουθενά κεφάλαιο -χρήμα .. ΑΓΝΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ)


6
Ωραία όλα αυτά παιδιά, όμως τι σχέση έχουν με την βιοτεχνολογία;
Έχει γαμηθεί το θέμα εντελώς΄ έχεις δίκιο, αν και το θέμα ουσιαστικά είναι ο ρόλος της βιοτεχνολογίας στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση(και αυτό "γαμημένο" επίσης)

7
http://www.worldhunger.org/articles/Learn/world%20hunger%20facts%202002.htm
 Ακόμα πεινάει ο κόσμος ηλίθιε, κόσμος που σίγουρα δεν θα πείναγε επί Σοβιετικής Ένωσης. Η στροφή που έγινε στη παγκόσμια οικονομία εκείνη τη περίοδο,αν αναφέρεσαι στις θεωρίες του Κέινς, είναι καπιταλιστική- και έχει να κάνει με το διαχωρισμό των οικονομιών σε οικονομίες επένδυσης(Κίνα,Ινδία,Νότια Αφρική) και οικονομίες κατανάλωσης(Αμερική,Ευρωζώνη). Απλά και βασικά πράγματα για όποιον κατανοεί στο ελάχιστο πολιτική οικονομία και δεν πιστεύει,σαν ηλίθιος, ότι μπορεί να υπάρξει οτιδήποτε σοσιαλιστικό σε οικονομία ελεύθερης αγοράς.
Παράδειγμα κενσυανικής προσέγγισης στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα (http://www.zerohedge.com/news/2012-11-22/whither-china-end-extrapolation)
 Αν πάλι εννοείς τη σοβιετική στροφή στα 5ετή πλάνα, δεν τίθεται θέμα ποσοστιαίας προσέγγισης του σοσιαλισμού/καπιταλισμού. Είναι θεμελιώδης και γνωστό τοις πάσι (εσύ είσαι "ξεχωριστή" περίπτωση βλακείας) ότι ο μετασχηματισμός της κοινωνικής παραγωγής και του οικονομικού προγραμματισμού σε μια ταξική κοινωνία είναι διαδικασία διαλεκτική(τι σου λέω τώρα...)και δεν συμβαίνει από την μία στιγμή στην άλλη ή όπως έλεγε ο λένιν "1 βήμα εμπρός,2 βήματα πίσω". Σε αυτό το στοιχείο κρίθηκε και η πορεία του εγχειρήματος, καθώς στη πάροδο του χρόνου επικράτησαν οι συντηρητικές δυνάμεις και είχαμε καπιταλιστική παλινόρθωση(πολύ πριν το 1990).
Οι πολιτικές που "ευαγγελίζομαι" προσωπικά λοιπόν (πάμε πάλι μπάς και καταλάβεις) δεν αποδέχονται το ρόλο του κεφαλαίου, θεωρούν μοναδικό παραγωγό του πλούτου την εργατική τάξη και, δώσε βάση, τον ρόλο του καπιταλισμού(κεφαλαίου) στην κοινωνική παραγωγή(εδώ βάλε αγαθά,υπηρεσίες,τεχνολογικά ευρήματα,επιστημονική έρευνα κλπ) παρασιτικό και εκμεταλλευτικό. Το ότι αυτές οι συνθήκες, η εκμετάλλευση της εργασίας των πολλών από τους λίγους και η απομάκρυνση των παραγωγικών δυνάμεων (ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ) από τα μέσα παραγωγής και τα παράγωγα της εργασία της, συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο (ναι, λυπάμαι, όλος ο πλανήτης "έχει" καπιταλισμό ανεξαρτήτως του τι όνομα δίνει στην "ιδεολογία" του ο Μιχαλολιάκος ή ο Ομπάμα) αποκλείουν  a priori  οποιαδήποτε σοσιαλιστική πρακτική ή την επιτυχία της.

http://en.wikipedia.org/wiki/Obninsk_Nuclear_Power_Plant
http://en.wikipedia.org/wiki/Nuclear_icebreaker
http://en.wikipedia.org/wiki/Salyut_program
http://en.wikipedia.org/wiki/Luna_9
http://en.wikipedia.org/wiki/Vostok_1
http://en.wikipedia.org/wiki/Lunokhod_programme
Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες (1%) από τις Σοβιετικές "ανακαλύψεις" (χα!και καλά...) οι οποίες όπως μάθαμε σήμερα βασίστηκαν σε εισαγόμενα μηχανήματα από την ... Σοβιετική δημοκρατία του άλφα κενταύρου (η οποία εφάρμοζε κρατικό καπιταλισμό και λόγω κεφαλαίου,δίχως να εργαστεί ούτε ένας εξωγήινος, κατάφερε να αναπτύξει διαστημική τεχνολογία. Έτσι, μόνο με κομμάτια χαρτί και "αόρατο" χέρι (χερούκλα) της αγοράς ... Όντως δεν πάτε καθόλου καλά εδώ μέσα

8
The conflict between labor and capital is a long and illustrious one, and one in which ideology and politics have played a far greater role than simple economics and math.

And while labor enjoyed a brief period of growth in the the past 100 years first due to the anti-trust and anti-monopoly, and pro-union laws and regulations taking place in the early 20th century US, and subsequently due to the era of "Great Moderation"-driven "trickling down" abnormal growth in the developed world, it is precisely the unwind of this latest period of prosperity, loosely known as "The New Normal", and in which economic growth will persist at well sub-optimal (<2%) rates for the foreseeable future, that is pushing the precarious balance between labor and capital costs - in their purest economic sense, and stripped of all ethics and ideology - to a point in which labor will likely find itself at a persistent disadvantage, leading to the same social upheaval that ushered in pure Marxist ideology in the late 19th century.

Only this time there will be a peculiar twist, because while in relative terms labor costs as a percentage of all operating expenses are declining around the world, when accounting for benefits, and entitlement funding, labor costs are rising in absolute terms if at uneven rates (a particularly touchy topic in the Eurozone where lack of labor competitiveness for the periphery is probably the single thorniest issue for the European Disunion) and are now at record highs.

Which sets the stage for what may probably be the biggest push-pull tension of the 21st century for the simple worker: declining relative wages, which however are increasing in absolute terms when factoring in the self-funded components paid into an insolvent welfare system.

But the rub comes when one considers the biggest disequilibrium creator of all: central bank predicated cost of capital "planning", whereby Fed policies may be the most insidious and stealth destroyer of all of labor's hard won gains over the past century

First, observe the declining labor costs as a percentage of total corporate operating expenses...


Which however is cold comfort to firms which report earnings on a nominal basis, and for which the absolute increase in blended all in labor compensation is now the highest in history...



... a variable cost "discontinuity" driven by a key fixed cost: social insurance expenditures and labor-related taxes. In other words workers are increasingly forced to prefund their own "entitlements"...



... Which finally means that increasingly the simplest solution will likely be the correct one: places in which the cost of labor is higher than that of capital will increasingly shed labor until there is once again an equilibrium between labor and capital. An approximate breakdown between these two primary drivers is shown in the chart below.



Before we present some of the startling conclusions from the above, here are some thoughts on the basis of labor costs as we enter the New Normal from Goldman Sachs:
"The ability to cut these depends very much on the nature of the business (labour-intensive versus capital-intensive), the scale and balance sheet strength of the company, the flexibility to move operations, domicile regulations and political pressures, and the clarity of management foresight. One option CEOs have is to become more efficient through automation, i.e., substituting labour with capital. We expect to see a lot more of this type of restructuring in the developing economies, as real wages rise and the difference in the relative cost of capital versus developed economies shrinks.
 
The balance between labour and capital reflects a tension between maintaining flexibility and achieving efficiency. Remaining labour-intensive can allow companies to react in a more agile manner to structural shifts or prolonged cyclical softness,  giving them the option to increase or decrease headcount (albeit at a price) or re-train personnel in the case of obsolescence, which is particularly important in fast-moving industries. On the other hand, automation increases production efficiency, speed and quality, often at a lower operational cost, at the expense of having a larger chunk of capital tied to fixed assets.
 
Over the last decade, cheap labour was perhaps the primary motivation for location-based restructuring. But looking forward, greater EM competition, IP risks, regulation, energy cost disparity, supply chain complexity and the need to be closer to the  end consumer should also force companies to reconsider where they are based. But we shouldn’t forget that prescribing change is not the same as achieving it, especially for companies that employ a large number of people in domestic Europe. These companies are likely to encounter greater political pressure, while the fear of losing skills also make companies reluctant to cut their headcount. Capital intensity could also be an exit barrier; e.g., its difficult for physical retailers to exit real estate quickly. And finally, there is the zero sum game argument, or at best a fleeting competitive advantage, which can be observed in the very short periods of returns leadership in many industries.
"
And while superficially all of the above is correct, the one increasingly dominant factor is that of pure cost of capital, from a simple ROE basis, when corporate executives make a decision whether to invest in wages and workers or efficiency improvements, i.e., capital. It is here that one needs to appreciate that cost of capital is increasingly synonymous with simple cost of borrowing as shown on the last chart above.

What needs no explanation is that in "the New Normal", the cost of borrowing is declining progressively and in more and more parts of the world is approaching zero: a standard byproduct of ZIRP, or a paradigm in which virtually all credit risk (and soon - equity risk as well as the Japan Model is adopted by all) is borne by the money printers themselves, or in the case of the US: the Federal Reserve.

And with cost of debt and thus capital virtually non-existent, the decision of where to allocated increasingly scarcer cash flows will become a very simple one, and the outcome will be one which will infuriate more and more workers around the world.

What does all of the above mean practically? Two things:

The ever more insolvent "welfare state" world is seeing increasingly more of the fixed cost contribution to pre-funding entitlements fall on the shoulders of the same workers whose wages are increasingly declining on a relative basis (best seen when looking at the year over year change in average hourly earnings, which just posted the smallest nominal rise on record.


τhe problem with this is that laborer intuitively realize that the "welfare state" model no longer works, and is broken: there are simply too many unfunded liabilities that current and future generations of workers have to fund concurrently for there to be anything left over in the sinking fund to prepay their own pension, retirement and welfare benefits. As a result more and more workers will demand instant gratification in the form of upfront cash now, and will no longer accept the excuse that their employers are making up the difference in declining earnings by funding future welfare costs, as extracted in turn by ever more insolvent governments.
The Fed, in its attempts to rekindle the credit bubble with its ZIRP policy, which will last at least through the end of 2015 (but likely, in perpetuity, or at least until hyperinflation force Bernanke to prove if his bluff that he can end any inflationary episode in 15 minutes or less), has stumbled upon yet another unintended consequence- it is making the balance between labor and capital progressively more distressing for current workers, as the Fed is effectively funding - thanks to no cost borrowings - corporate improvements in productivity and capital replacement, which in turn make layoffs and wage cuts the default decision by most corporate treasurers and CFOs.
These two bullet points will garner increasingly more attention in the coming months as more and more people are laid off, if for no reason of the underlying economy which may or may not be getting stronger (or certainly weaker), but simply as as the cost of corporate debt, especially for Investment Grade quality corporations, plummets to zero when used to fund capital improvements, and thus increased profitability when coupled with labor "efficiency."

Because what few appreciate is that Marxism in the New Normal will not be a carbon copy of that from 150 years ago: instead the primary driver paradoxically of the next labor movement will be in response to the destructive policies (at least for workers, if not for corporate profitability and shareholders) of the central planners. That, and the fact that the entire Welfare state ponzi, now pervasive to all developed world countries, is on its last breath: a conclusion which even the simple workers of the world can appreciate.

Or not: because as the recent example of the outright Hostess liquidation demonstrated, when negotiating labor equivalency outcomes from a Game Theoretical perspective in the New Normal, labor no longer has the upper hand, especially when the opportunity cost of wiping out future (fully or partially) prepaid entitlement benefits are to be considered - a lesson which the Twinkie baking union learned the very hard way.

It also means that as more instances of labor unions vs corporations come to the fore in bankruptcy court, and as labor losses mount, it will once again be the evil corporations that are scapegoated by virtually everyone involved.

Yet the truth is far more complicated, and as the above shows, while workers of the world may, indeed, soon be uniting once more, don't forget to reserve some of that righteous indignation not only for executive corner office dwellers, but for those in charge of government and of various central banks, whose actions over the past century (now that we are just 31 days away from the 100 year anniversary of the Fed) have led to a world in which there are hundreds of trillions in unfunded, insolvent entitlements, as well as a central planner policy response aimed squarely at obliterating any residual negotiating position labor may have had.

To summarize: as fury at corporate CEOs rises, don't forget to save some where it also most certainly belongs: the Federal Government and the Chairman.

9

 Δεν βγάζουν νόημα αυτά που γράφεις και δεν καταλαβαίνεις τις έννοιες που πραγματεύομαι ...Ενδεικτικά αναφέρω ότι Και τα δυο παραδείγματα που αναφέρεις συμβαίνουν σε καταστάσεις ταξικής διαστρωμάτωσης, σαν και αυτή της καπιταλιστικής κοινωνίας, και η όποια διαφορά ή άνεση έχει εξασφαλιστεί ενδιάμεσα των δυο είναι αποτέλεσμα της ΕΡΓΑΣΙΑΣ και μόνο αυτής. Για τις υπόλοιπες βλακείες που γράφεις αρκεί να αναφερθεί ότι το σύστημα των γκουλάγκ και των σόβιετ, που απέχει πολύ από τις αρχές της εργατικής αυτονομίας όπως τέθηκαν παραπάνω, κατάφερε να μετατρέψει τη ρωσία των χωραφιών, των τουφεκιών και των καλυβών στη σοβιετική ένωση της μεγαλύτερης βιομηχανίας του κόσμου, της πυρηνικής ενέργειας και των ταξιδιών στο διάστημα μέσα σε 30 χρόνια ... Μάλλον και εκεί το κεφάλαιο και η "ελεύθερη" αγορα τα έκανε αυτά. Επειδή γενικά δεν τα "πιάνεις" εύκολα, σβήσε την ανάρτηση περί νανοτεχνολογίας ώστε να υπάρχει μια συνοχή στο τόπικ   

11
 Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση είναι ο μετασχηματισμός της (κοινωνικής) παραγωγής στο καπιταλισμό. Χρησιμοποιείται από τον καπιταλιστή Φόρντ για να περιγράψει τον αντίκτυπο της εισαγωγής της πρώτης κινούμενης αλυσίδας συναρμολόγησης στην  μαζική παραγωγή των εργοστασίων του, με τους εργάτες σε σταθερές θέσεις και τις μηχανές σε μια συνεχή κίνηση ανάμεσά τους, και στην βιομηχανική παραγωγή γενικότερα.
  " Με ελάχιστη αρχική πρώτη ύλη τεράστια παραγωγή!" "Αυτό" το "κάνει" η τεχνολογία και το εκμεταλλεύεται ο καπιταλισμός. Αυτή είναι η φύση του, αυτή της εκμετάλλευσης και του παρασιτισμού. Τι είναι εκείνο που παράγει τον πλούτο, όχι μόνο τον ατομικό αλλά και τον συλλογικό / κοινωνικό(όπως τα τεχνολογικά ευρήματα); Το χρήμα, “από μόνο του”, οι εργοδότες “από μόνοι τους”, ή η εργασία;
 Αντιθέτως η ατομική ιδιοκτησία αποτελεί μια έννοια εφευρεμένη  από τους, ανά τους χρόνους, εκμεταλλευτές μας. Μπροστά στην αδυναμία των καπιταλιστών να δικαιολογήσουν ως έννοια αυτή την ζωτική, για την κυριαρχία τους, αφυσικότητα κρύβονται πίσω από το αστικό "δίκαιο" και από το αστικό κράτος και παρακράτος, που μέσω του μονοπωλίου της βίας, τους προστατεύει από τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου, την εργατική τάξη.
 Θέματα ανταγωνισμού σε μία ταξική κοινωνία άνισων ευκαιριών δεν υφίσταται. Φράσεις του "στυλ"   "κινδυνεύεις να χάσεις" και "Περνάμε καλύτερα επί αλλοτρίωσης" δείχνουν το μέγεθος της καρκινικής επίδρασης που έχει αυτό το σύστημα στην κοινωνία (και ότι έχεις μικρό πουλί πέραν της μικρής νόησης).
 Ο κόσμος,ως δυναμική, δεν ταυτίζεται με την άποψη σου για αυτόν και ούτε με τον μικρόκοσμο του μυαλού σου. Διέπεται από νόμους αντικειμενικούς οι οποίοι όσον αφορά την ιστορική εξέλιξη και την πολιτική οικονομία έχουν καθοριστεί σε ικανοποιητικό επίπεδο από τον ιστορικό και διαλεκτικό υλισμό της μαρξιστικής φιλοσοφίας και της εξέλιξης της. Σύμφωνα με αυτή τη κοσμοθεωρία, φράσεις όπως "Ο κόσμος ζει καλύτερα" είναι αντιδραστικές και οπισθοδρομικές. Επειδή ζεις καλύτερα εσύ, η οικογένεια σου, η γειτονιά σου ή η "χώρα" σου, πράγμα αδύνατο σε ένα κράτος-έθνος βασισμένο στην εκμετάλλευση της εργασίας, δεν σημαίνει ότι ο κόσμος θα σταματήσει να εξελίσσεται, ούτε ότι ο ταξικός ανταγωνισμός θα σταματήσει να υφίσταται. Στόχος είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και η παραγωγή με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης και όχι των κερδών των καπιταλιστών. Μέχρι να συμβούν αυτά κάθε μορφή τεχνολογίας λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος των αφεντικών και την περαιτέρω εντατικοποίηση της ταξικής διαστρωμάτωσης. Ιδεαλιστικές μαλακίες του τύπου η τεχνολογία είναι "καλή" ή "κακή" δεν υφίστανται, όπως δεν υφίσταται κάποιο λογικό επιχείρημα στον δυϊστικό λόγο σου.
Διέγραψε την απάντηση σου με το βίντεο περί νανοτεχνολογίας για να μείνουν μόνο τα σχετικά με το θέμα
 

12
Quote
Έτσι στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα «ανακάλυψε» κι αυτή το λεγόμενο «λόμπι της δραχμής» («Ρ», 13/11/2012, σελ. 7) ξεσπαθώνοντας εναντίον του, που όμως πρέπει κατ' αρχήν να παρατηρηθεί πως αυτή η άποψη δεν είναι παρά η πασίγνωστη κεντρική της θέση διαφορετικά διατυπωμένη σύμφωνα με την οποία «λύση έξω από το ΕΥΡΩ και Δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» («Ρ», 31/5/2011, σελ.6) που σημαίνει ότι στην τωρινή περίοδο η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ τάσσεται ΚΑΤΑ της εξόδου της χώρας από την ιμπεριαλιστική ΕΕ αλλά ούτε καν από το Ευρώ - θέση ΚΟΙΝΗ με κείνη ΟΛΩΝ των αστικών (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-κλπ.) και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ-ΔΗΜΑΡ) που εκφράζει την τωρινή στρατηγική επιλογή ΕΕ-ντόπιου κεφαλαίου ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της χώρας σε ΕΕ-Ευρώ, μια στρατηγική που εξέφρασε-επανέλαβε λίγο πριν τις εκλογές και ο εκπρόσωπός του, πρόεδρος του ΣΕΒ, Δασκαλόπουλος με το γνωστό: «ΕΥΡΩΠΗ ή ΧΑΟΣ». Η δήλωση της Παπαρήγα αποτελεί πλήρη ευθυγράμμιση με τη γραμμή του κεφαλαίου και συνάμα προπομπό της δήλωσης του προέδρου του ΣΕΒ.

Δεύτερο, αποτελεί μια διαφορετική διατύπωση εκείνου που είχε ήδη ισχυριστεί η Παπαρήγα το 2010 πως τάχα: «την έξοδο απ’ την ΕΕ μπορεί συγκυριακά να την επιθυμούν και μερίδες του ντόπιου κεφαλαίου» («Ρ», 15/12/2010, σελ. 6) για να δικαιολογήσει τη θέση του «Κ»ΚΕ παραμονής της χώρας στο «λάκκο των λεόντων» (Η. Ηλιού) της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

Τρίτο, «ανακάλυψε» ότι το διαβόητο «λόμπι της δραχμής» εκφράζεται τάχα από το ΣΥΡΙΖΑ: «Εδώ τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζοντας ένα τμήμα επιχειρηματιών στην Ελλάδα, αυτό που λέγεται «λόμπι της δραχμής», αλλά κι ένα τμήμα κρατών της ΕΕ» («Ρ», 13/11/2012, σελ. 7), μετατρεπόμενη έτσι σε προκλητικό και άθλιο «νανουριστικό» φερέφωνο του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, μια «άποψη» που ο γελοίος και ανίκανος αρχηγός της Α. Σαμαράς επανέλαβε κατά κόρον κατά τις δυο προεκλογικές περιόδους, επαναλαμβάνει και σήμερα - ανύπαρκτου βέβαια, αφού υπάρχει μόνο ως προπαγανδιστική σαπουνόφουσκα στα μυαλά του συνομιλούντος με τον «Ύψιστο» («μίλησα ακόμη και με το Θεό, δεν μπορεί να γίνει τίποτα καλύτερο», 30/10/2012) και σε κείνα της υπηρετριούλας του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτισσας και νεόκοπης τροτσκίστριας Α. Παπαρήγα. Πλήρης λοιπόν στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Ο συγγραφέας των παραπάνω παραγράφων "κάνει" πως δεν καταλαβαίνει τι εννοεί η παπαρήγα ή , στην χειρότερη των περιπτώσεων, όντως αδυνατεί να καταλάβει. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως σε ένα εκφυλισμένο και αποκομμένο από την βάση του κόμμα, όπως είναι το ΚΚΕ, με αμέτρητα "φάουλ" στην πολιτική ιδεολογία που παράγει, ειδικά στα χρόνια της κρίσης, ο συγγραφέας των παραπάνω κατάφερε να παρουσιάσει ως ατόπημα την περιγραφή του καπιταλιστικού σκηνικού στην ελλάδα και των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών που όντως λαμβάνουν χώρα. Λες και αν είχαμε δραχμή η εργατική υποτίμηση θα ήταν μικρότερη (ενώ στην πραγματικότητα με αλλαγή νομίσματος από "σκληρό"(ευρώ) σε μαλακό(δραχμή) αυτόματα υποτιμάται κι΄άλλο), λες και πριν το ευρώ δεν υπήρχε εκμετάλλευση της εργασίας και απόσπαση της υπερ-αξίας...

13

Υπάρχει όμως και η αισιόδοξη πλευρά του θέματος. Ο καθηγητής Martin van Creveld στο Rise and Decline of the State προβλέπει την σταδιακή εξαφάνιση του κράτους μέσα από τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιπέσει. Τομείς όμως "κοινωνικό κράτος", παιδεία, media, δικαιοσύνη και αστυνομία ήδη έχουν αρχίσει να αποκρατικοποιούνται και αυτά είναι που πρέπει να προωθήσουμε σε πείσμα των παγκόσμιων ελίτ, για το καλό της ανθρωπότητας.

Διαβάστε μόνο το Conclusions γιατί είναι μεγάλο.



14
Quote
βιοτεχνολογία: μια αθόρυβη επέτειος

Tο πράγμα, αν θυμάστε, είχε ντυθεί με το μεγαλείο που του ταίριαζε: της ανακάλυψης όχι μονάχα μιας καινούργιας ηπείρου, αλλά μάλλον ενός ολόκληρου πλανητικού συστήματος, έτοιμου να αποικιστεί. Eκείνο το καλοκαίρι του 2000 στο Λευκό Oίκο, το τελευταίο του διάσημου Mπιλ Kλίντον, ίσως και με την βιασύνη της ματαιοδοξίας, ο αμερικάνος πρόεδρος έδινε το βραβείο για την “αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου dna” στους επικεφαλής των δύο ομάδων που είχαν καταπιαστεί μ’ αυτό - παρ’ ότι εκείνοι οι επικεφαλής (και οι ομάδες τους) δεν ήθελαν να βλέπουν ο ένας τον άλλο. Δεν ήταν ωστόσο ένα “Camp David” της επιστήμης. Ήταν τα εγκαίνια ενός μεγάλου κύκλου νέων εποποιϊών. Tεχνικών, ιδεολογικών, κοινωνικών. Mε “χαρτογραφημένο” το ανθρώπινο γονιδίωμα έμοιαζε ότι και τα τελευταία μυστικά της ζωής (της ανθρώπινης αλλά όχι μόνον αυτής) έπεφταν σε χέρια που καμία προσευχή και καμία ελπίδα δεν θα μπορούσε να τα ονομάσει “καλά”.
Δέκα χρόνια μετά οι ειδικοί μπορούν να κάνουν (ανόρεχτα ειν’ αλήθεια) έναν κάποιον απολογισμό. Στην αρχή, το 2000, οι τρελοί πανηγυρισμοί.

... Kαι μετά σιωπή γράφει ένας Geoffrey Carr, σ’ ένα αφιέρωμα του καθεστωτικού economist, τον Oκτώβρη του 2010, με τον εύγλωτο τίτλο “επενδύοντας στην ανθρώπινη εξέλιξη”. Φάρμακα δεν εμφανίστηκαν, ούτε και εξατομικευμένη ιατρική. Oύτε και η γενετικά κατώτερη τάξη. Kαι σίγουρα, δεν προέκυψαν χρήματα. Oι εταιρείες βιοτεχνολογίας αποδείχθηκαν εξίσου καλές στην κατανάλωση ρευστού, όσο και οι dot.com, και με εξίσου μικρή απόδοση. Συνεπώς, θα μπορούσε να συγχωρηθεί σε κάποιον απλό παρατηρητή η εντύπωση πως όλο αυτό ήταν μία “σαπουνόφουσκα” και πως τα τρία δισ. δολάρια που δαπανήθηκαν για το έργο [της χαρτογράφησης] δεν ήταν παρά χαμένα χρήματα.
Aλλά ο απλός παρατηρητής θα είχε υποπέσει σε σφάλμα. Όπως παρατηρούσε εκείνη την εποχή ο economist, ο αγώνας μεταξύ του δρ. Venter και του δρ. Collins [οι δύο ανταγωνιστές επικεφαλής, ο πρώτος ενός ιδιωτικού κονσόρτσιουμ και ο δεύτερος ενός κρατικά επιδοτούμενου προγράμματος] δεν ήταν αγώνας προς μία γραμμή τερματισμού, αλλά προς μία αφετηρία. Eπιπροσθέτως, σε σχέση με το δρόμο ταχύτητας, στον οποίο και έτρεχαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο καινούργιος αγώνας που σηματοδοτούσε η αφετηρία αυτή ήταν μαραθώνιος...

Eυτυχώς. Eυτυχώς που υπάρχουν και οι economist να τραβάνε λίγο τ’ αυτί των βιαστικών, υπερφίαλων ή οτιδήποτε άλλο τεχνοεπιστημόνων, που ανακοινώνουν την κατάκτηση - του - κόσμου μόλις πατήσουν το πόδι τους στο πρώτο μέτρο της στεριάς. Eυτυχώς.

Eίναι αλήθεια ότι η ιδεολογία της ζωής - ως - αλυσίδας - 4 - βάσεων έτρεξε πολύ γρηγορότερα απ’ τα επιτεύγματα των βιοτεχνολογικών εργαστηρίων. Aλλά αυτό είναι λογικό, και καθόλου πρωτότυπο. H ιδεολογία ανοίγει τον δρόμο, και γι’ αυτό πρέπει να “φουσκώνει” τα κατορθώματα· ακόμα και να εφευρίσκει τέτοια, εκ του μηδενός. Aλλά αν η ιδεολογία δεν πολλαπλασιάζει τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών και των λοιπών εταιρειών άμεσα, δεν παύει να είναι μια επένδυση “μελλοντικής απόδοσης”.
Συνεπώς η “εκκίνηση” που ονομάστηκε χαρτογράφηση του ανθρώπινου dna μπορεί να έχει αποδόσει ως τώρα λιγότερα επιτεύγματα απ’ όσα υποσχέθηκαν οι πιο φωνακλάδες πανηγυριστές, έχει πετύχει όμως περισσότερες απειλές απ’ όσα θα μπορούσε να προειδοποιήσει ένας λογικός και προσεκτικός αντίπαλός της. Aς θυμήσουμε αυτές τις “επιτυχίες”.
Πρώτα πρώτα η ιδέα πως στο dna (του καθενός, της καθεμιάς) “κρύβονται” όλες οι οδηγίες ζωής έχει γίνει κοινωνική πίστη σε τέτοιο βαθμό και σε τέτοια έκταση ώστε ακόμα και οι πιο κραυγαλέες τεχνοεπιστημονικές αποτυχίες στο να “αποδειχθεί” κάτι τέτοιο περνούν εντελώς απαρατήρητες. Φυσικά το αξίωμα περί του ρόλου του dna είναι μερικές δεκαετίες παλιότερο απ’ την χαρτογράφησή του. Aλλά η περιβόητη “χαρτογράφηση”, που ανακοινώθηκε μαζί με τα κραυγαλέα καραγκιοζιλίκια της (όπως, για παράδειγμα, ότι μόνο το 3% του ανθρώπινου dna - αυτό είχε χαρτογραφηθεί το 2000 - είναι χρήσιμο, ενώ το υπόλοιπο 97% είναι “σκουπίδια” - junk-dna!!!) δεν οδήγησε σε καμία απαίτηση επαλήθευσης του αξιώματος. Tο αντίθετο. Kάθε ανακοίνωση περί ανακάλυψης του χ γονιδίου που είναι “υπεύθυνο” για το τάδε χαρακτηριστικό, συμπεριφορά ή “δυσλειτουργία”, γινόταν (και γίνεται) δεκτή μάλλον με ανακούφιση απ’ τις πρωτοκοσμικές κοινωνίες. Aυτό την στιγμή που οι ίδιοι οι τεχνοκράτες της βιολογίας παραδέχονται, μάλλον δύσθυμα, ότι δεν ξέρουν καν και καν “τι δουλειά κάνουν” τα γονίδια γενικά.
Kι αν η σημασία της ευρύτατης ηγεμονίας της “ιδεολογίας - dna” στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες συνοψίζεται, περιληπτικά, στο ότι ετοιμάζονται, αργά αργά, να διατεθούν σε όλα, σε οποιαδήποτε επισκευαστική μεταχείριση του “γενετικού υλικού” τους, για λόγους “βελτίωσης” φυσικά (αυτό λέγεται ευγονική...) η σημασία της ίδιας ιδεολογίας απ’ την μεριά των βιοτεχνολόγων είναι πιο συγκεκριμένη. Όπως το θέτει ο πρόεδρος μιας ελληνικής βιοτεχνολογικής εταιρείας, της Synthetic Genomics Inc. ονόματι Aρ. Πατρινός, στο ίδιο πρόσφατο “εορταστικό” αφιέρωμα του economist (ο τονισμός δικός μας):

... O προσδιορισμός της αλληλουχίας [του dna] έχει μετασχηματίσει τη βιολογία από ένα φαινομενολογικό πεδίο [μια “επιστήμη”, δηλαδή, που μελετά και συσχετίζει τα φαινόμενα / εκδηλώσεις της ζωής] σε μία αυστηρή και τροφοδοτούμενη από δεδομένα απασχόληση. H αλληλουχία εισήγαγε την πειθαρχία της μηχανικής και την ισχύ της πληροφορικής υψηλών επιδόσεων στη βιολογική έρευνα με πρωτόγνωρους ρυθμούς. Tα καινούργια αυτά εργαλεία απελευθέρωσαν τα χέρια και τα μυαλά των ερευνητών, που δεν χρειάζεται πλέον να μοχθούν ώρες ατελείωτες στους πάγκους των εργαστηρίων τους, αλλά μπορούν να αντλούν στοιχεία από ολοένα μεγεθυνόμενες βάσεις δεδομένων βιολογικής πληροφορίας...

Tαμάμ! O ριζικός μετασχηματισμός της βιολογίας από μια αβέβαιη φαινομενολογική συλλογή παρατηρήσεων σε μια ατσάλινη μηχανική / πληροφοριακή διαχείριση, δεν είναι απλά και μόνο μια Aλλαγή Παραδείγματος μπροστά σε κάποιους πάγκους κάποιων εργαστηρίων κάπου στην άκρη του κόσμου. Eίναι Aλλαγή Παραδείγματος στην “κεντρική ιδέα” περί ζωής (και ανθρώπου), στην αναπαράσταση αυτής της ηγεμονικής ιδέας - είναι ένα καινούργιο Πρότυπο για το τί είμαστε και “τί μπορούμε να γίνουμε”. Tο καινούργιο Πρότυπο είναι Προληπτικά Πειθαρχικό (με την έννοια του Φουκώ): οργανώνει την ζωή σαν προσμονή της μέσω-dna “επιβεβαίωσής” της· εξηγεί τα “λάθη” (της ζωής) με την χειρουργική ακρίβεια μιας βλάβης στην αλληλουχία των βάσεων· και προτείνει τις “διορθώσεις” ανάλογα.

Eίναι γεγονός ότι οι βιοτεχνολόγοι θα το έβρισκαν εξαιρετικά δύσκολο όχι μόνο το να πουλήσουν αυτήν την “πειθαρχία της μηχανικής και τη ισχύ της πληροφορικής υψηλών επιδόσεων” σα μέθοδο προσέγγισης των άλλοτε “μυστικών της ζωής”, αλλά ακόμα και να την συλλάβουν σαν τέτοια, αν ο μόνος τους εξοπλισμός ήταν η μηχανική. Tο μεγάλο κόλπο που έχει συμβάλει στο να πετύχουν όλα, απ’ την διάχυση της κοινωνικής ιδεολογίας ως την “απελευθέρωση” των τεχνικών της ζωής, είναι το ότι δίπλα απ’ την βιοτεχνολογική επίθεση, και πολύ πριν την ανακοίνωση της “χαρτογράφησης”, ένας άλλος τεχνοεπιστημονικός κλάδος είχε εδραιώσει την δική του Aλλαγή Παραδείγματος: η πληροφορική. O ίδιος Geoffrey Carr προηγούμενου αποσπάσματος συνοψίζει σε άλλο σημείο του άρθρου του, στο ίδιο αφιέρωμα του economist, την εκλαϊκευμένη και χωνεμένη αναλογία (δεν χρειάζεται κανένας δικός τονισμός!):

... Oι χημικές ενώσεις μέσα σε ένα κύτταρο είναι ο μηχανολογικός εξοπλισμός. H πληροφορία που είναι κωδικοποιημένη μέσα στο dna είναι το προφορτωμένο λογισμικό. Oι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χημικών συστατικών του κυττάρου είναι σαν τις αέναα μεταβαλλόμενες καταστάσεις των τσιπ επεξεργασίας και μνήμης. Παρότι η κατανόηση του γονιδιώματος έχει αποδειχθεί πιο περίπλοκη από ό,τι αναμενόταν, καμία ανακάλυψη μέχρι σήμερα δεν δείχνει κάτι άλλο από το γεγονός ότι ολόκληρη η πληροφορία που χρειάζεται, για να δημιουργηθεί ένα κύτταρο, είναι “καταχωνιασμένη” μέσα στο dna...

Kαι πάλι μπράβο! Aυτή η παράσταση του “καταχωνιάσματος” και του “ξεκαταχωνιάσματος”, η παράσταση εν ολίγοις μιας “αποθήκης” (λειτουργικής μεν αποθήκης δε) είναι μια σκηνοθετική υπενθύμιση μεγάλης αξίας. Γεφυρώνει την άγνοια των κοινωνιών με την άγνοια των ειδικών πάνω σε μια μεταφυσική που προηγείται (των βιοτεχνολογικών αξιωμάτων, επιτευγμάτων, αποτυχιών) και δεν έπεται! H ιδέα του “κόσμου / αποθήκης”  είναι πολύ παλιότερη απ’ τις βιοτεχνολογίες, είναι απ’ τις λίγες γενέθλιες της αστικής τάξης / ιδεολογίας, που την “δανείστηκε” απ’ την αριστοκρατία: ο κόσμος / αποθήκη, οι πόλεις / αποθήκη, το μυαλό / αποθήκη, το κύτταρο / αποθήκη, η υπολογιστική μηχανή / αποθήκη: η ιδέα έρχεται, επανέρχεται, ανανεώνεται και επεκτείνεται σαν ο μονόλογος της συσσώρευσης.

Συνεπώς το μεγάλο επίτευγμα της τελευταίας δεκαετίας, όχι κεραυνός στην ξαστεριά, απ’ την σκοπιά της συνδυασμένης βιο-πληροφορικής, είναι η ανακήρυξη του “αναπόφευκτου” της συσσώρευσης των “πληροφοριών ζωής”. Eίτε αυτή η συσσώρευση συμβαίνει από “μόνη της” στα dna των ζωντανών, είτε συμβαίνει στις “τράπεζες δεδομένων” των υπηρεσιών ασφαλείας των κρατών ή των ασφαλιστικών εταιρειών. Eίτε αυτή συμβαίνει στα προσωπικά γκάτζετ, είτε συμβαίνει στους κεντρικούς υπολογιστές κάποιας google ή άλλης παρόμοιας “μαμάς / εταιρείας”. H σημασία αυτής της επιτυχίας δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητή (ούτε η δυστυχία που φέρνει) επειδή η έμφαση δίνεται, συνήθως, στην κατασταλτική χρήση των “γενετικών πληροφοριών” ή/και των “πληροφοριών ζωής” - όχι αμελητέα διάσταση του πράγματος, ούτε όμως μοναδική.
E, εδώ είμαστε (ακόμα) για να ψάχνουμε παραπάνω.

15
 Επειδή συζητήθηκε το θέμα της γενετικής σαν επιστήμη και προσπάθησα να δείξω, μέσω πολυμέσων και παραπομπών, ότι η "διαφήμιση" από την ακαδημαϊκή κοινότητα και η προώθηση της, ως επιστημονικό hype, από την άρχουσα ελίτ (στο βίντεο ήταν η αμερικάνικη κυβέρνηση και ο σερίφης μπιλ κλιντον) έχουν μικρή-ελάχιστη σχέση με την ιατρική σκοπιά του ζητήματος, ανοίγω αυτό το θέμα για να γίνει αναλυθεί ο ρόλος που αυτή παίζει στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση, που συντελείται στην εποχή που ζούμε, και γιατί έχουν ενθουσιαστεί τα εξουσιαστικά σκυλιά.
 Τα κείμενα είναι από περιοδικό της εργατικής αυτονομίας

Quote
Είναι απ’ τα θαύματα που έχουν ήδη συμβεί, και συνεχίζουν να συμβαίνουν καλπάζοντας: οι βιοτεχνολογίες. Τους καλούς καιρούς, της ευδαιμονίας, ήταν ντεμοντέ (ή εξειδικευμένη παραξενιά) το ασχολούνται οι κινηματικοί (και) με τις βιοτεχνολογίες, αφού πάντα βρίσκονταν πολύ πιο πεζά (και πολύ πιο λούμπεν) ζήτηματα για να περνάει ο καθένας τον καιρό του. Τους κακούς κι ανάποδους καιρούς πάλι, πού να τρέχεις... Άλλα είναι πολύ πιο επείγοντα (πράγματι· αλλά εκτός απ’ το στομάχι θα έπρεπε να πεινάει, με άλλους τρόπους και για τους δικούς του λόγους, και το μυαλό...). Πάντως οι βιοτεχνολογίες τρέχουν, όπως άλλωστε και οι σχετικές με την πληροφορική έρευνες και εφαρμογές (ή εφαρμογές σε αναμονή). Ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο - κι αυτός ο κόσμος είναι που βρίσκεται σε κρίση, μαζί και σε αναδιάρθρωση. Κι αν δεν το χωράει ο νους μας, είναι επειδή αυτός ο νους μίκρυνε απελπιστικά. Απ’ την μακρόχρονη διαίτα.

Το κυριολεκτικά επαναστατικό (απ’ την σκοπιά της καπιταλιστικής επανάστασης) που έφερε η γενετική μηχανική, είναι ότι έσπασε τα σύνορα μεταξύ των ειδών, μετατρέποντάς το καθένα σε εν δυνάμει εργοστάσιο μιας παραγωγής για την οποία η φυσική εξέλιξη δεν το προόριζε, πλην όμως η τεχνολογική παρέμβαση κάνει εφικτό. Οι γονιδιακές πρωτεΐνες φυτών μεταφέρονται σε ζώα και το ανάποδο: απ’ αυτές τις επιμιξίες παράγονται “ντοπαρισμένα” είδη υψηλής, υψηλότατης παραγωγικότητας. Και εδώ το όνειρο είναι καθολικό: αν είναι δυνατόν να παράγονται τα πάντα, σαν πρώτες ύλες...
Το σύνολο των συνεπειών αυτής της βιοτεχνολογικής επανάστασης δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό - κι αυτό όχι επειδή είναι αδύνατο, αλλά από διανοητική νωθρότητα. Να μια, εύκολη, στο ιδεολογικό στερέωμα. Αν ακόμα και ως τα μέσα του 20ου αιώνα η “φυλετική καθαρότητα” ήταν ένα απ’ τα κλισέ που η αστική τάξη και οι λακέδες της κληρονόμησαν όλο περηφάνεια απ’ την αριστοκρατία, κι αν το “ανώτερο αίμα και σπέρμα” έπρεπε να είναι, υποχρεωτικά, “καθαρό” από επιμιξίες με “κατώτερα - ανθρώπινα - είδη”, η βιοτεχνολογική επανάσταση ανέτρεψε απόλυτα τα δεδομένα. Το μπάσταρδο και όχι το καθαρό είναι πλέον η ανώτατη τάξη· ο γενετικός εμπλουτισμός (ή η γενετική διόρθωση) με τις δυνατότητες ακόμα και των πιο ταπεινών ειδών είναι η κεντρική αξία του “υπερανθρωπισμού”. Αν θα ήταν δυνατό ένα γονίδιο αράχνης να κάνει τους cyberπεζοναύτες αληθινούς spider men ποιός από δαύτους (και κάθε φασίστα φίλο τους) θα έλεγε “όχι”;

Στα πιο πεζά της καθ’ αυτό καπιταλιστικής παραγωγής, οι συνέπειες της βιοτεχνολογικής επανάστασης δεν είναι λιγότερο ριζικά ανατρεπτικές. Τα πιο αγαπημένα είδη εμπορευματικής παραγωγής βιοτεχνολογικών ειδών είναι οι μονοκύτταροι οργανισμοί, όπως τα βακτηρίδια. Ζουν και μεγαλώνουν σε δοχεία ελάχιστου όγκου· και έχουν εκπληκτική ταχύτητα και έκταση αναπαραγωγής. Ο γρήγορος και εκτεταμένος πολλαπλασιασμός είναι το άγγιγμα του Μίδα για την καπιταλιστική αξιοποίηση. Εάν τοποθετηθεί ένα μονάχα βακτηρίδιο σ’ έναν κατάλληλο δίσκο με θρεπτικό υλικό το πρωί, το βράδυ της ίδιας ημέρας θα υπάρχουν 5 δισεκατομμύρια τέτοια κύτταρα: η απόλυτη αξιοποίηση του χώρου και του χρόνου! Με ελάχιστη αρχική πρώτη ύλη τεράστια παραγωγή!
Η ανθρώπινη ινσουλίνη είναι ένα χρήσιμο παράδειγμα - του γεγονότος ότι υπάρχουν και σημαντικά κοινωνικά οφέλη απ’ την βιοτεχνολογική επανάσταση. Η ινσουλίνη είναι ένα απ’ τα πιο παλιά προϊόντα της διεθνούς φαρμακευτικής βιομηχανίας. Ανακαλύφθηκε από τους Banting και Best το 1928, και εμπορευματοποιήθηκε απ’ την (στο ξεκίνημά της τότε) φαρμακευτική Eli Lilly corporation. Για να παραχθεί ικανή ποσότητα ανθρώπινης ινσουλίνης για τα εκατομμύρια των διαβητικών που την είχαν άμεση ανάγκη, από το 1930 που ξεκίνησε η παραγωγή της ως το 1985 έπρεπε να αφαιρείται το πάγκρεας από εκατοντάδες χιλιάδες μοσχάρια και χοιρινά στα σφαγεία. Τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη αντιστοιχούσαν περίπου στο 1% της μάζας του παγκρέατος· έπρεπε να απομονωθούν και στη συνέχεια να εξαχθεί απ’ αυτά η ινσουλίνη, με μια διαδικασία πολλών βημάτων, στην οποία εμπλέκονταν χιλιάδες εργάτες.
Η εξέλιξη των γνώσεων και των τεχνικών πάνω στη βιολογία αλλάξε ριζικά την διαδικασία. Το γονίδιο που ευθύνεται για την δημιουργία της ανθρώπινης ινσουλίνης εισάγεται σε βακτηρίδια. Αυτά τα βακτηρίδια καλλιεργούνται σε δοχεία χωρητικότητας ενός τόνου, και το 20% της μάζας τους είναι ινσουλίνη. Ένα μονάχα εργοστάσιο, στην Jefferson Avenue της Ινδιανάπολης, παράγει αρκετή ινσουλίνη για το σύνολο των διαβητικών στις ηπα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για τους διαβητικούς: η ανθρώπινη ινσουλίνη έπαψε να είναι σπάνια, άρα και ακριβή. Είναι σημαντικό και για τις βιομηχανίες που την παράγουν: πληρώνουν πολύ λιγότερη ανθρώπινη εργασία απ’ ότι την εποχή του παγκρέατος. Τα βακτηρίδια ζητούν ελάχιστα, στοιχίζουν ελάχιστα.

Η εκρηκτική παραγωγικότητα των μεταλλαγμένων ειδών μπορεί (και πρέπει) να θεωρηθεί σαν εκρηκτική αύξηση της παραγωγικότητας της ανθρώπινης εργασίας. Γιατί αυτή (η ανθρώπινη εργασία) εξακολουθεί να υπάρχει, είτε αφορά την έρευνα είτε αφορά την “φροντίδα” των κυτταρικών μηχανών - και όλα τα υπόλοιπα. Όπως συμβαίνει και με τις εφαρμογές της πληροφορικής, οι βιοτεχνολογικές “λύσεις” ανεβάζουν όχι μόνο επιμέρους αλλά το σύνολο της παραγωγικότητας της εργασίας. Το 1940, αρχή του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, το 50% των εργατών στις ηπα δούλευε άμεσα σε κατασκευαστικούς τομείς υλικών πραγμάτων ή εμπορευμάτων. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980, το 22% των εργατών παρήγαγε πολύ περισσότερα. Το 1995, λιγότερο απ’ το 20% των εργατών παρήγαγε, στην άμεσα υλική παραγωγή, τόσα πολλά που ήταν αδύνατο να καταναλωθούν. Πέρα από εύλογους ή μη φόβους για το πόσο μακριά μπορούν να πάνε τα βιοτεχνολογικά θαύματα, είναι κι αυτά μια ισχυρή παράμετρος της αναντίρρητης αλήθειας: θα έπρεπε να δουλεύουμε πολύ λιγότερες ώρες εδώ και πάρα πολύ καιρό. “Θα έπρεπε” αν η συνείδηση του πράγματος είχε την έκταση και την ένταση που της αναλογεί.

Εν τω μεταξύ αυτό το “τόσα πολλά που δεν μπορούν να καταναλωθούν”, σε συνδυασμό με το “όσο λιγότερα έξοδα για ‘εργατικό κόστος’” έχει διαμορφώσει την βάση (και) της οξυμένης φάσης της κρίσης - ας μην το ξεχνάμε. Συμβαίνει να μην μπορούμε να ζήσουμε σαν αυτο-πολλαπλασιαζόμενα βακτηρίδια μέσα σε γυάλες, τόσο φτηνά - κι αυτό είναι πρόβλημα για τ’ αφεντικά. Και, παρότι οι έρευνες καλπάζουν σε σημεία που ο μέσος υπήκοος να μην μπορεί να φανταστεί, ακόμα και τα βιοτεχνολογικά θαύματα δεν καταλήγουν όλα στην αγορά. Όπως συμβαίνει και στην πληροφορική, ο ίδιος ο ερευνητικός καλπασμός μπορεί να ακυρώσει μεθαύριο ένα χθεσινό θαύμα. Αλλά ακόμα κι αν δεν συμβεί έτσι, δεν υπάρχει πάντα η ανάλογη “καταναλωτική δύναμη”.
Οργανωτικά και παραγωγικά και στις βιοτεχνολογίες συγκεντρώνονται δυνάμεις. Το πότε και που ακριβώς θα ξεσπάσουν ίσως να μην το ξέρουν ούτε τα ίδια τ’ αφεντικά του τομέα. Αλλά η συγκέντρωση δυνάμεων δεν μπορεί να κρατήσει επ’ άπειρον. Θα είναι σα να συσσωρεύει κανείς μονοκύτταρα βακτηρίδια μέσα σε καζάνια χωρίς να παίρνει τίποτα: κάποια στιγμή ή θα ξεχειλίσουν ή το καζάνι θα σκάσει.

18
μια ενότητα για επιστήμη και τεχνολογία να κάνουν οι μοντς

19
Goldman's Global Domination Is Now Complete As Its Mark Carney Takes Over Bank Of England
Back on July 3, we made an explicit and very simple prediction: "now that the natural succession path at the BOE has been terminally derailed, it brings up those two other gentlemen already brought up previously as potential future heads of the BOE, both of whom just happened to work, or still do, at... Goldman Sachs:  Canada's Mark Carney or Goldman's Jim O'Neil. Granted both have denied press speculation they will replace Mervyn King, but it's not like it would be the first time a banker lied to anyone now, would it (and makes one wonder if this whole affair was not merely orchestrated by the Squid from the get go... but no, that would be a 'conspiracy theory'.)"

A few weeks later, in "On The Path To Global Goldmanation: Former Goldmanite Mark Carney To Head The BOE After All?" we added:
Granted both have denied press speculation they will replace Mervyn King, but it's not like it would be the first time a banker lied to anyone now, would it (and makes one wonder if this whole affair was not merely orchestrated by the Squid from the get go... but no, that would be a 'conspiracy theory'.)" We wonder if this speculation can be upgraded from conspiracy theory to conspiracy fact, now that Bloomberg itself has written a major article discussing just this suddenly very likely outcome.

 

From Bloomberg:

 

Carney Leading Bank of England Seen as Scandal Remedy

 

 

London is losing so much trust as the global financial center that Prime Minister David Cameron may need to consider an unprecedented choice for Bank of England governor: Mark Carney, the Canadian who polices the world’s financial system and has no ties to the bailouts or rigged markets tainting Labour and Conservative governments alike.

 

The 47-year-old Carney, who received his masters and PhD degrees from Oxford University, is no stranger to the City of London after working there with Goldman Sachs Group Inc. Now serving as governor of the Bank of Canada and the head of the Financial Stability Board, he is unscathed by the fallout from the 2008 financial crisis.

 

“Mark Carney is one of the brightest, most capable people I’ve ever met in global finance and central banking,” said Tim Adams, a former U.S. Treasury undersecretary who worked with Carney at Group of Seven meetings. “I’ve been around these circles a long time and he’s smart, politically savvy, a good manager and has an outstanding track record. It’s tough to find all those elements in a single person.”

 

Domestic candidates for the job include Gus O’Donnell, former head of the U.K. civil service, Financial Services Authority Chairman Adair Turner and Bank of England Deputy Governor Paul Tucker, a three-decade veteran at the bank.

There is one problem regarding the domestic candidates: none of them have Goldman on their resume, something which sets not only Mark Carney, but also Bill Dudley and Mario Draghi apart.

As for the punchline:
“Why not get a head that’s global? Bankers aren’t very popular, and a Canadian sounds like a good choice,” said Kent Matthews, a professor at Cardiff University and former Bank of England researcher. “It may well be that to restore credibility they have to look outside.”
So that's the strategy: play Carney off as a Canadian, instead of as Goldman. We wonder how many minutes the general public will be fooled by that particular strawman.

* * *

We are, once again, 100% correct, and have beaten all the bookie odds which had Tucker as a favorite and Mark Carney as a long odds outsider. Pity: all one needs to realize and remember how the events in the world play out is to remember one simple thing: GOLDMAN SACHS RUNS IT. Everything else is secondary.

Finally, our conclusion from that article, which today merely encapsulated:

•Because with money printing squids like these, who needs sovereign states?
 

20
Να με κάνεις να αλλάξω την θέση, ξέχασέ το. Να αποδείξεις ότι η θέση είναι λάθος και αυτό ξέχασέ το.
Περαστικά σου 15χρονε "καπιταλιστή".

21
Βόθρος / Re: Μια βίλα σαν αριστούργημα!
« on: November 25, 2012, 10:36:01 pm »
. Το εμπόριο είχε κάνει αυτές τις περιοχές πλούσιες, έτσι τα παράσιτα βρήκαν ευκαιρία να εγκαταστήσουν εκεί τα καθεστώτα τους. Καταλυτικός παράγοντας ήταν το ότι αυτές οι περιοχές είχαν θάλασσα ή ποτάμια.

22
http://www.youtube.com/watch?v=slRyGLmt3qc
 Το ακαδημαϊκό "κατεστημένο" της ιατρικής αποτελείται στη συντριπτική του πλειοψηφία από γιατρούς/διευθυντές στα μεγαλύτερα νοσοκομεία της εκάστοτε χώρας, πέραν των πανεπιστημιακών νοσοκομείων. Δεν τίθεται θέμα θεωρίας και πράξης στην ιατρική επιστήμη, ούτε διαφοράς απόψεων ανάμεσα στις ακαδημαϊκές έρευνες και στους γιατρούς. Ο κάθε κλινικός γιατρός ακολουθεί συγκεκριμένα πρωτόκολλα όσον αφορά την εξέταση και τη θεραπεία του κάθε ασθενή (φαρμακευτική αγωγή), πρωτόκολλα που δεν ακυρώνονται σε περίπτωση που ο ασθενής είναι μαύρος, άσπρος, μπλε -ορφανός ή παιδί χωρισμένων γονιών. Οι ερωτήσεις που αναφέρεις είναι αποτέλεσμα της ακαδημαϊκής άποψης που έθιξα στο παραπάνω πόστ, ότι σειρά ασθενειών(αυτοάνοσα,καρκίνοι,ψυχικές ασθένειες) για τις οποίες φείδονται κλινικών αποδείξεων όσον αφορά τα αίτια τους, είναι αποτέλεσμα κληρονομικότητας ή γονιδίων. Το βιντεάκι δείχνει τον ενθουσιώδη τρόπο με τον οποίο έγινε δεκτό αυτό το ιατρικό hype μέχρι και από τους παγκόσμιους δυνάστες. Προφανώς γιατί μυρίστικαν κέρδος και σίγησαν οι φωνές για τα τερατώδη αποτελέσματα της καπιταλιστικής κοινωνίας(περιβάλλοντος-εργασιακού,κοινωνικού και φυσικού) στην ανθρώπινη υγεία.
 Το είδος της απόδειξης που αναφέρω είναι εργαστηριακό και μετρήσιμο. Για παράδειγμα σε ένα πλήθος 100 γυναικών οι οποίες φέρουν, στο σύνολο τους, Breast Cancer Genes ένα ποσοστό κάτω του 50% εμφάνισε τελικώς καρκίνο. Στη συνέχεια από ένα πλήθος 100 γυναικών οι οποίες, στο σύνολο τους, εμφάνισαν καρκίνο του μαστού, μόνο οι 7 από αυτές φέραν το καρκινικό γονιδίωμα. Δεύτερο παράδειγμα, εργαστηριακό αυτή τη φορά, σε ποντίκια στα οποία αναγνωρίστηκε και απομονώθηκε το γονιδίωμα της μάθησης δημιουργήθηκαν δύο ισάριθμες ομάδες προς εξέταση. Στην πρώτη αφαιρέθηκε το γονιδίωμα άρα και η εκ γενετής ικανότητα για μάθηση ενώ στη δεύτερη δεν πειράχτηκε τίποτα. Η πρώτη ομάδα, ας πούμε τα "αράπικα" ποντίκια, τοποθετήθηκε σε περιβάλλον σύνθετο (ουσιαστικά με περισσότερα παιχνίδια-περισσότερα ερεθίσματα) και η δεύτερη ομάδα, τα "άρια" ποντίκια, σε ένα πρότυπο περιβάλλον (το στάνταρ περιβάλλον για ένα ποντικό εργαστηρίου, με λιγότερα ερεθίσματα σε σχέση με το πρώτο). Το αποτέλεσμα ήταν στο χρονικό τέλος του πειράματος τα ποντίκια της πρώτης ομάδας να είναι πιο έξυπνα από αυτά της δεύτερης και το περιβάλλον επικρατέστερο των γονιδίων. Τις δικές σου αποδείξεις βέβαια για την "γονιδιακή συμπάθεια"  ??? και τα υπόλοιπα αντιεπιστημονικά που αναφέρεις στο αρχικό κείμενο, ακόμα τις περιμένουμε.
 Για τα υπόλοιπα που αναφέρεις δεν μπορώ να απαντήσω καθώς πουθενά δεν έχω υποστηρίξει ότι είμαι υπέρ του κράτους, ότι πιστεύω ή δεν πιστεύω στην φυλετική επιμειξία, ότι υπάρχουν κατώτερες και ανώτερες φυλές ... Επίσης πρώτα μας λες ότι σε πολυφυλετικές κοινωνίες (όπως η νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Παρίσι, το λός άντζελες για τα ποσοστά που ανάφερα πρίν) οι άνθρωποι παντρεύονται κατά κόρον άτομα της ίδιας φυλής και μετά μας λες ότι τα άτομα δεν είναι ελεύθερα να παντρευτούν άτομα της επιλογής τους.Μάλλον τρόλ είσαι ...

http://en.wikipedia.org/wiki/Nature_versus_nurture
http://en.wikipedia.org/wiki/Epigenetics
Kαι εδώ ένα φοβερό παράδειγμα της επίδρασης του περιβάλλοντος στην υγεία του ανθρώπου (σε ασθένειες "κληρονομικές")
http://en.wikipedia.org/wiki/Dutch_famine_of_1944

http://archive.org/details/RobertSapolsky-BiologyAndHumanBehavior 
Στον αριθμό 16, αν και αξίζουν όλα, 16. Behavior Genetics and Prenatal Environment

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=BpHiFqXCYKc
http://drgabormate.com/on-the-completion-of-the-human-genome-project/

23
 Το ακαδημαϊκό κατεστημένο αρνείται την λειτουργία των γονιδίων? Αν ήταν έτσι τα πράγματα δεν θα χρέωναν, με μηδαμινές εργαστηριακές αποδείξεις, την πλειονότητα των ψυχικών ασθενειών-καρκινωμάτων και την ολότητα των αυτοάνοσων νοσημάτων σε "προδιάθεση" και κληρονομικότητα.
 Η αλήθεια είναι ότι οι επιστημονικές έρευνες εντέλει δείχνουν ότι τα γονίδια παίζουν ένα ελάχιστο ποσοστό στην ανθρώπινη ολοκλήρωση και πορεία και συγκεκριμένα αυτό το ποσοστό θεωρείται δέκα φορές μικρότερο του αντίστοιχου της περιβαλλοντικής και εμπειρικής επίδρασης στον άνθρωπο. Λόγω του περιβάλλοντος στο οποίο αναπτυσσόμαστε προκύπτουν και οι διάφορες "συμπάθειες" ή οι τάσεις, για αυτόν ακριβώς το λόγο οι γάμοι μεταξύ διαφορετικών φυλών έχουν αυξηθεί σε τρομακτικό ποσοστό σε πολυφυλετικές κοινωνίες σε αντίθεση με αυτά που φαντάζεσαι.
 

24
Quote
Τα κοινά γονίδια δημιουργούν ένα συναίσθημα συμπάθειας (empathy) μεταξύ των ανθρώπων που έχουν κοινά γονίδια έτσι είναι φυσικό οι άνθρωποι να συμπαθούν μέλη της φυλής τους περισσότερο από μέλη άλλης φυλής, με όλους τους άλλους παράγοντες σταθερούς και ίδιους.
Έχει υποπέσει στην αντίληψη σου κάποια πηγή ή επιστημονική έρευνα που να αναφέρει κάτι παρόμοιο (ή να το γράφει αυτολεξεί)

25
Quote
Αξίζει να τονιστεί ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα, τότε αλλά και σήμερα, με αδύναμη οικονομική ανάπτυξη και εξαρτημένη οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά από το διεθνές κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό δεν μπορεί να είναι η ίδια ιμπεριαλιστική ή «μικρο-ιμπεριαλιστική» χώρα αλλά το αντίθετο: είναι μια χώρα υποταγμένη στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με μια εθελόδουλα ξενόδουλη από γεννησιμιού της αστική τάξη που υπηρετεί προφανώς και τα δικά της συμφέροντα τα οποία είναι στενά συνυφασμένα με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Εξάλλου και τα τωρινά καθημερινά χτυπήματα-πιέσεις που δέχεται η χώρα μας από τον Ευρωπαϊκό (Ε.Ε.) και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, διαψεύδουν τα περί «μικρο-ιμπεριαλιστικής» χώρας ή «αλληλεξάρτησης» (αντί «εξάρτησης») της Ελλάδας με Γερμανία-Γαλλία-ΗΠΑ-κλπ., αποδεικνύοντας περίτρανα το αντίθετο και επιβεβαιώνουν την ΕΞΑΡΤΗΣΗ-ΥΠΟΤΑΓΗ της στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μα πρώτ' απ' όλα αυτό επιβεβαιώνεται επιπλέον και από το σημερινό ασφυκτικότατο διεθνή οικονομικό ΕΛΕΓΧΟ της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας. Φυσικά η αντιδραστική αστική τάξη της χώρας μας εξυπηρετώντας και τα δικά της συμφέροντα και ως εξαρτημένη λειτουργούσε πάντα και λειτουργεί ως όργανο του διεθνούς κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπάρξει διόρθωση και να γίνει σαφές κάτι, που μπορεί να ήταν "θολό" και αβέβαιο την εποχή που πραγματευόμαστε, αλλά στη συνέχεια, και ιδιαίτερα μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ και της έναρξης του Γιουγκοσλαβικού πολέμου, έγινε ηλίου φαεινότερον. Αυτό δεν είναι άλλο από την "διαχρονική" και διαρκώς παραπαίουσα "Μεγάλη ιδέα" της ελληνικής αστικής τάξης η οποία αντιπροσωπεύει τον ελληνικό ιμπεριαλισμό. Αυτός ο ιμπεριαλισμός εκδηλώνεται σήμερα (την εποχή που ζούμε) με τη μορφή της εισβολής του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου στο Βαλκανικό τραπεζικό σύστημα και την επίθεση των ελληνικών μονοπωλίων στις αδύναμες αγορές χωρών όπως τα Σκόπια,Βουλγαρία και άλλες. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που οι τράπεζες δεν κρατικοποιούνται και συνεχίζουν να χρηματοδοτούνται αφειδώς από το κράτος, όντας χρεοκοπημένες. Η ελληνική αστική τάξη δεν είναι πρόθυμη να παρατήσει τις Βαλκανικές κατακτήσεις της έτσι απλά. Και σε τελική ανάλυση και η ίδια η καθυστέρηση της δόσης από μεριάς τοκογλύφων σε βάρος του ελληνικού κράτους, αιτιολογείται από την διαρκή άρνηση των όρων που έχουν θέση αυτοί στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίηση τους (η οποία έπρεπε να είχε γίνει από τον Ιούνη), όροι με τους οποίους οι διεθνείς τοκογλύφοι βάζουν χέρι στα τρόπαια των εγχώριων.
Quote
1) Να ξαναρθούν τα πράγματα όπως ήταν στις 28 Οχτώβρη 1940 δίχως καμιά εδαφική-οικονομική-πολιτική ζημία σε βάρος της Ελλάδας. 2) Οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας να φύγουν από τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας.» («Βοήθημα για την ιστορία του ΚΚΕ», σελ.193, 1952.
Ο τεράστιος Ζαχαριάδης γνώριζε από τότε πως το δεύτερο αίτημα ήταν η μόνη ικανή συνθήκη για να αποφευχθεί ο πόλεμος με την τρομερή, σε ισχύ, ναζιστική μηχανή. Μια συνθήκη που δεν ικανοποιήθηκε για λόγους Ελληνικής εξάρτησης από της Αγγλίας. Από αυτήν την άποψη η ουδετερότητα ίσως ήταν προτιμότερη της σύμπλευσης με τη καπιταλιστική μηχανή, αν και αδύνατη (με Κορυζή - Μεταξά)

26
Quote
Ιδιοκτησία εγκαθιδρύει ο (πρώτος) άνθρωπος που ανακαλύπτει τον πλούτο.


27
Και για του λόγου το αληθές (όσον αφορά το ρόλο του ΚΚΕ)

Quote
Συνάντηση γγ ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, με το προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ


«Ως κόμμα έχουμε διατυπώσει και έχουμε φέρει και σχέδια νόμου στη Βουλή -τα οποία δυστυχώς απορρίφθηκαν- για την αντιμετώπιση των πιο οξυμένων προβλημάτων των αυτοαπασχολούμενων που αφορούν το δυσβάστακτο φορολογικό σύστημα, την εγκατάλειψη προστασίας της υγείας ιδιαίτερα εκείνων που δεν μπορούν να πληρώνουν τα σαφάλιστρα γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν ούτε οι επιχειρήσεις, ενώ έχουμε κάνει και συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση των χρεών, εκείνων που κλείνουν λόγω χρεοκοπίας τις επιχειρήσεις και βεβαίως δεν μπορεί να τιμωρηθούν με κατασχέσεις, μιας και δεν ευθύνονται αυτοί για την κρίση» δήλωσε η γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μετά την συνάντηση, που είχε με το προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ, στον Περισσό.

Η κ. Παπαρήγα είπε ότι το ΚΚΕ παρακολουθεί τις προτάσεις της ΓΣΕΒΕΕ και στο αμέσως επόμενο διάστημα θα φέρει σχέδια νόμου στην Βουλή, προσθέτοντας ότι «εξάλλου αυτό προβλέπεται από τη γενικότερη θέση μας για την κατάργηση του Μνημονίου».

«Αυτό που αποτελεί απάντηση σήμερα είναι η κοινή δράση των αυτοαπασχολούμενων με τους εργατοϋπαλλήλους και τη φτωχή αγροτιά και η υιοθέτηση μέτρων που στρέφονται κατά των μονοπωλίων γιατί σε τελευταία ανάλυση, ακόμα κι αν γίνει ανάκαμψη από την κρίση, τα μονοπώλια είναι αυτά που θα κερδίσουν νέο χώρο εκμετάλλευσης πέραν της μισθωτής εργασίας, (εκείνο) των αυτοαπασχολουμένων» κατέληξε η κ. Παπαρήγα.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Δημήτρης Ασημακόπουλος, είπε ότι συζήτησε με την κ. Παπαρήγα τα προβλήματα που αφορούν τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις και «ενόψει βέβαια και των δυσάρεστων επιφυλάξεων των νέων μέτρων» συμπεριλαμβάνοντας το φορολογικό, τα ασφαλιστικά, τη δημιουργία ενός δικτύου προστασίας για τους πολύ μικρούς επιχειρηματίες, οι οποίοι χάνουν την δουλειά τους και κλείνουν τις επιχειρήσεις τους.

Ο κ. Ασημακόπουλος χαρακτήρισε όλα τα παραπάνω θέματα πρώτης προτεραιότητας, προσθέτοντας ότι υπάρχουν και τα ζητήματα της χρηματοδότησης, της αντιμετώπισης των δανειακών υποχρεώσεων που πήραν οι μικροί επιχειρηματίες σε εποχές που δεν διαφαίνονταν οι σημερινές οικονομικές συνθήκες, ενώ πρόσθεσε ότι όλα αυτά είναι τα θέματα των επιχειρήσεων αυτών που δίνουν και το 85% των θέσεων εργασίας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ερωτηθείς για την δήλωσή του για το θέμα των αποδείξεων, ο κ. Ασημακόπουλος ήταν σαφής: «Πιστεύουμε και το έχουμε δηλώσει και εγγράφως και προφορικώς από την ΓΣΕΒΕΕ ότι όλοι πρέπει να είναι συνεπείς φορολογούμενοι και πως όλα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες πρέπει να διακινούνται με παραστατικά. Οι νέοι φορολογικοί συντελεστές που έχουν ανακοινωθεί και διαρρέονται μέσω του Τύπου θα πλήξουν βαρύτατα ιδιαίτερα τους συνεπείς φορολογούμενους».

«Όταν οι φορολογικοί συντελεστές είναι βαρείς και όποτε συμβαίνει αυτό δεν γίνεται τίποτε άλλο από το να ενισχύεται η παραβατικότητα και εμείς δεν το θέλουμε αυτό. Θέλουμε χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές και καμία παραβατικότητα ούτε στην πολύ μικρή, ούτε στην μικρή, ούτε στη μεσαία επιχείρηση» κατέληξε ο κ. Ασημακόπουλος.

Πηγή: ΑΠΕ

Για τη γενική γραμματεα η ομοσπονδία βιοτεχνών και εμπόρων είναι "αυτοαποσχαλούμενοι" ενω, αν δεχτούμε τον ορισμό της γγ του ΚΚΕ  και τα στοιχεία που μας δίνει εν συνεχεία ο πρόεδρος τους οσον αφορα την κατάσταση του κλαδου σε ελλαδα και ευρωπη, το 85% του εργατικού δυναμικού είναι αυτοαπασχολούμενοι...

28
Πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις των παραπάνω θέσεων των νάζι με το σημερινό μικροαστικό "αντι"- καπιταλισμό του σύριζα-χρυσής αυγής και αν.ελ. Αυτού του είδους ο χυδαίος και ρηχός "αντι"-καπιταλισμός μπορεί να είναι, ταυτόχρονα, υπέρ των θεμελιωδών καπιταλιστικών λειτουργιών όπως η εκμετάλλευση της εργασίας, η απόσπαση υπεραξίας, ο εμπορευματικός φετιχισμός και η απεριόριστη ιδιωτική ιδιοκτησία και κατά του χρηματοπιστωτισμού, των τραπεζών ή των πολυεθνικών. Είναι κατά του διεθνούς κεφαλαίου (της παγκοσμιοποίησης, των αγορών, ΔΝΤ) και υπέρ του εθνικού κεφαλαίου (για την "ανάπτυξη', την απασχόληση ή ακόμα και τη σωτηρία της "ελληνικής" οικονομίας ΄δηλαδή του ίδιου του κεφαλαίου). Αυτό το μικροαστικό ιδεολόγημα στρέφεται κατά προσώπων (λαμόγια πολιτικοί, Γερμανοί εχθροί των λαών της Ευρώπης, ισλαμιστές που θέλουν να κατακτήσουν την Ευρώπη) και όχι κατά των θεσμών και των δομών που περιέχουν όλα τα παραπάνω. Εναντίον κυβερνητών και όχι εναντίον του κράτους, απέναντι από τους παγκόσμιους "συνομώτες" αλλά δίπλα στους θεσμούς. Να τιμωρηθούν οι κλέφτες αλλά να συνεχιστεί η υφαρπαγή της υπεραξίας του καθενός από εμάς. Κατά της φοροδιαφυγής αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα αν ολόκληρα τμήματα της πολεοδομίας μισθώνονται και ανήκουν σε ιδιώτες. Τέλος κατά των ξένων που διεκδικούν θέσεις εργασίας από γηγενείς εργάτες και υπέρ της διαμορφωθείσας ΤΑΞΙΚΗΣ κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Αυτές είναι οι απόψεις της πλειοψηφίας, όπως αυτή εκφράστηκε στις πρόσφατες εκλογές. Τόσο μη λογικές, τόσο απολίτικες και τόσο μικροαστικές που είναι να απορεί κανείς που είναι πρόθυμοι να φτάσουν οι Έλληνες σήμερα ώστε να καταφέρουν να διατηρήσουν τα όποια κεκτημένα "ψίχουλα" της καπιταλιστικής "πίτας" μπόρεσαν να συλλέξουν στην άτολμη ζωή τους.

29
Quote
Όταν ιδιωτικοποιηθεί η Γη να δούμε ποια φυλή θα έχει περισσότερη έκταση. Οι μαύροι θα έρθουν να αγοράσουν την Ευρώπη ή οι Ευρωπαίοι την Αφρική; Γιατί θα έχουν την ευκαιρία όλοι να αγοράσουν Γη.
Αυτό είναι ισότητα ευκαιριών για τους καπιταλίστες ...

30
Θα υποθέσω ότι είσαι άσχετος από πολιτική ανάλυση και θα σου απαντήσω αναλόγως. Ο χριστιανισμός όπως προείπα δημιουργήθηκε από την ελίτ της περιφέρειας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (εκεί όπου εξαπλώθηκε αρχικά). Αυτή η περιφερειακή δύναμη, όπως κάθε δύναμη, θέλει να υπερισχύσει σε βάρος της κεντρικής δύναμης και εξουσίας ' στην περίπτωση μας του αυτοκράτορα. Η κεντρική εξουσία με την σειρά της θέλει να εδραιώσει τη δύναμη της απέναντι στις υπόλοιπες δυνάμεις (Σύγκλητος, αριστοκρατία και άλλες κοινωνικές ομάδες της εποχής όπως οι ιππείς που έπαιξαν ρόλο στη διάδοση του χριστιανισμού). Αυτό που εσύ περιγράφεις παραπάνω είναι μια ενδο-εξουσιαστική κόντρα όπως, για παράδειγμα, είναι οι διαφωνίες των κύριων δυνάμεων στον καπιταλισμό (Γερμανία, Αμερική, Κίνα) για την κρίση, λόγω των οικονομικών συμφερόντων τους.
Ο Αυρήλιος είναι πολέμιος του χριστιανισμού γιατί γνωρίζει τις ρίζες του και φοβάται την γιγάντωση της δύναμης τους σε περίπτωση εξάπλωσης του. Και η Ρωμαϊκή ελίτ όμως είναι αντίθετη της κοινωνικής πολιτικής του Νέρωνα και των/ου συνεχιστών/η του. Είναι αντίθετη διότι ο Νέρωνας έπαιρνε από την αριστοκρατία και έδινε στους φτωχούς. Το σημαντικότερο και για τις δύο πλευρές ήταν ότι εκτός από "ψωμί" και πρόσβαση στη γνώση και στη κοινωνική ζωή, ο Νέρωνας ήταν αυτός που αμφισβήτησε το θεσμό της δουλείας και έδωσε σε δούλους την ελευθερία τους. Αυτό δεν θα μπορούσε να το επιτρέψει καμία δύναμη, της οποίας η ισχύ εξαρτιόταν από αυτόν τον άθλιο θεσμό, ούτε περιφερειακή ούτε η σύγκλητος και η αριστοκρατία. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο ο Νέρωνας αντιστάθηκε σε κάθε τι συντηρητικό' είτε στους χριστιανούς της αριστοκρατίας (που κάψανε τη Ρώμη) είτε στους στωϊκούς της μοιρολατρίας και της απραξίας.
Για να επανέλθω στο παράδειγμα περί καπιταλιστικών δυνάμεων, σύμφωνα με την παιδική λογική σου, επειδή οι δυνάμεις της καπιταλιστικής συσσώρευσης "κονταροχτυπιούνται" για μια σπιθαμή γης, αυτό σημαίνει ότι κάποια από αυτές δεν πιστεύει στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και την υφαρπαγή της υπεραξίας. Μέγα λάθος, και κατά συνέπεια λάθος είναι και η εξήγηση ότι οι στωϊκοί δεν έχουν σχέση με τους χριστιανούς επειδή ένας στωικός καταδίωκε χριστιανούς. Πίστεψε με όταν λέω ότι και οι δύο πιστεύουν στην αντιδραστικότητα των δύο δογμάτων. Οι τυχόν διαφορές που μπορεί να είχαν ήταν ως προς τι εξυπηρετούσε οικονομικά ο χριστιανισμός σαν μονοθεϊστική θρησκεία εκείνη την εποχή της άνθισης του εμπορίου (στην δημιουργία μιας πρώιμης "κοινής αγοράς".
Σε κάθε περίπτωση, δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της σχέσης στωϊκων-χριστιανών. Για να αντιληφθείς το μέγεθος αυτής της σχέσης σκέψου ότι ολόκληρα κομμάτια των ευαγ"γελοιον" έχουν αντιγραφεί λέξη προς λέξη από κείμενα στωϊκων.

31
σαφέστατη η απάντηση σου.

Pages: [1]