Show Posts

This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.


Messages - Pinochet88

Pages: [1] 2 3 ... 17
3
 Blondie Fesser - Big-titted blonde Latina with a big booty looks awesome humped doggy style (19-09-2016)




5
Πάψε στρασερικέ της πλάκας να fixάρεις τα δικά σου post. Κανείς νέος αναρχικός δεν μπορεί να είναι μεταξύ του αναρχοκαπιταλισμού, δηλαδή της αληθινής αναρχίας, και του "αναρχο"κομμουνισμού, δηλαδή του αντίθετου από την αναρχία, του ολοκληρωτικού κρατικισμού. Μόνο εκείνος ο οποίος έχει ατομικό έλεγχο, δηλαδή ατομική ιδιοκτησία, είναι άναρχος. Στον Καπιταλισμό ο κάθε άνθρωπος μέσα στο σπίτι του είναι άναρχος, γιατί κάνει ό,τι θέλει αυτός και κανείς δεν μπορεί να του επιβάλλει τίποτα. Σε όλα τα υπόλοιπα ο κάθε άνθρωπος είναι πιόνι των άλλων και όλες οι αποφάσεις επιβάλλονται έξωθεν του εγώ του. Καπιταλισμός = Αναρχία!

7
Η γαλλική επανάσταση ήταν μια κρατικιστική επανάσταση και το καθεστώς που τη διαδέχτηκε ήταν σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό με φασιστική φορολογία και φασιστικά ιδανικά και μεθόδους. Η γαλλική επανάσταση, αυτή η εξέγερση υπέρ του μεγαλύτερου Κράτους οφείλοταν στη μονοπώληση της παιδείας από το Κράτος. Πριν την περίοδο της γαλλικής επανάστασης, στην κεντρική Ευρώπη υπήρχαν διάφοροι Θεσμοί που μάχονταν μεταξύ τους όπως ο Αυτοκράτορας, οι Βασιλιάδες, ο Πάππας και οι Πόλεις. Από όλους αυτούς στρατιωτικά νίκησαν οι Βασιλιάδες και δημιούργησαν την κρατική γραφειοκρατεία που εξελίχθηκε στο απρόσωπο Κράτος που υπάρχει σήμερα. Αυτή η επέκταση του Κράτους κατέστησε την παιδεία μονοπώλιο του Κράτους και έδωσε τους ανόητους αγρότες βορά στα σαγώνια της κρατικής γραφειοκρατίας. Η κρατική γραφειοκρατία τους ξεσήκωσε κατά της επίσημης μοναρχικής εξουσίας με το αίτημα της μεγαλύτερης φορολόγησης. Τα συνθήματα είναι συνθήματα, μπορεί να λένε άλλα και να εννοούν άλλα. Η γαλλική επανάσταση δεν έγινε για να μειωθούν οι φόροι, αλλά για να αυξηθούν. Αυτό ακριβώς το είδος της κρατικοδίαιτης αδελφότητας που θέλουν και οι στρασερομπολσεβίκοι σήμερα. Ήταν το συστημικό αίτημα των υπαλλήλων του Κράτους που έφερε τη δημοκρατία στην Ευρώπη και της στέρησε την πρωτοκαθεδρία και τη γέμισε με χρέη και υπανάπτυξη και έκανε έναν λαό αρχόντων να τρώει τις σάρκες του και να ζουν όλοι με το όνειρο να διοριστούν στη ΔΕΗ και να παρασιτούν από την παραγωγική ικμάδα του Έθνους και να σαμποτάρουν κάθε επιχειρηματικό σχέδιο για να τα αρπάζουν και να τα τρώνε.

Και 15 εκατομμύρια μασόνοι να κυβερνάνε και ακόμα και να μην είναι όλοι μασόνοι αλλά να υπάρχει και κανένας εβραίος μέσα, αυτό που έχει σημασία δεν είναι το ποια είναι η θρησκεία τους ή η διακόσμησή τους ή η φάτσα τους. Σημασία έχει το πως κυβερνάνε; Κυβερνάνε παίρνοντας τους φόρους μας. Αυτό δηλαδή που θες να κάνεις και εσύ. Εσύ θες να γίνεις μασόνος στη θέση των μασόνων, γιατί αυτό κάνουν όταν λέμε ότι "κυβερνάνε": μας κλέβουν, μας τα αρπάζουν, μας εξουσιάζουν τις ζωές, έχουν πάρει τα όπλα μας και έχουν επιβάλλει το δικό τους δίκιο. Αυτό θες να κάνεις και εσύ. Θες να έχεις εσύ τα όπλα, να μας εξουσιάζεις τις ζωές και να μας τα παίρνεις χοντρά. Άρα αποπροσανατολίζεις λέγοντας ότι είναι μασόνοι ή εβραίοι ή Νορβηγοί ή εξωγήινοι, λες και αν ήταν Έλληνες οι εξουσιαστές μας, οι σατράπηδές μας, οι τύραννοί μας, κάτι θα έφτιαχνε. Τίποτα δεν θα έφτιαχνε. Η ίδια ακριβώς κατάσταση θα ήταν για τον Έλληνα που αναζητά τροφή στα σκουπίδια, ενώ ο ΔΕΗτζής βγαίνει στη σύνταξη από τα 48 και παίρνει 5 χιλιάρικα τον μήνα. Τι νόημα έχει αν ο ΔΕΗτζής είναι μασόνος ή έχει κάνει περιτομή; Στα αρχίδια μας αν έχει κάνει περιτομή. Εμείς θέλουμε τη ζωή μας πίσω, τα λεφτά μας, την ελευθερία μας:  Μόλις εχθές διάβαζα μια είδηση από το κομμουνιστικό capital.gr


Quote
Τον κίνδυνο να φυτρώσουν στην Ελλάδα και σε περιοχές με ήδη μεγάλη τουριστική ανάπτυξη ξενοδοχειακές μονάδες μικρού μεγέθους και λίγων αστέρων επισημαίνουν παράγοντες της τουριστικής αγοράς μετά την απόφαση της αναπληρώτριας υπουργού Τουρισμού Έλενας Κουντουρά για κατάργηση των μέτρων ελεγχόμενης τουριστικής ανάπτυξης.

Πιο απλά, η κυρία Κουντουρά επιτρέπει τη δημιουργία καταλυμάτων, έως τρίτης κατηγορίας, σε περιοχές που αυτό είχε απαγορευθεί επειδή ήταν κορεσμένες. Πρόκειται ουσιαστικά για περιορισμό που είχε τεθεί με την απόφαση του 1986 του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας για την επιβολή μέτρων για την ελεγχόμενη τουριστική ανάπτυξη και την αναβάθμιση της τουριστικής προσφοράς περιοχών της χώρας αλλά και για τον καθορισμό περιοχών ελέγχου τουριστικής ανάπτυξης”.

Δεν επιτρέπει το Κράτος στους Έλληνες να χτίσουν ξενοδοχεία. Υπάρχει νόμος, δήθεν περί ευαγών σκοπών της ελεγχόμενης (από τα παράσιτα της εγκληματικής συμμορίας του Κράτους) τουριστικής ανάπτυξης που καθιστά τα ξενοδοχεία καρτέλ-ολιγοπώλιο. Πως θα πέσουν οι τιμές όταν το Κράτος των παρασίτων ξενοδόχων επιβάλλει καρτέλ; Στα τηλεοπτικά σήματα χωράνε άπειρες άδειες. Όλοι οι κρατικιστές, από τον Καλέντζη μέχρι τον Κωνσταντίνου, είναι υπέρ του ολιγοπωλίου-καρτέλ, για να ελέγχουν την ενημέρωση, όπως ελέγχουν τα ξενοδοχεία, όπως ελέγχουν τις ζωες μας και όπως ελέγχουν τα πάντα. Αυτά είναι οι θέσεις όλων των κρατικιστών, όχι των μασόνων μόνο, όλων. Από τον Μαύρο Κρίνο, μέχρι τον μαύρο πούστη που γαμάει τον Κωνσταντίνου.  Όλοι τα ίδια λέτε και όλοι τα ίδια θέλετε, να γίνετε καρτελάρχες στη θέση των καρτελαρχών.


Ε ο Καπιταλισμός είναι πολύ διαφορετικός από όλα αυτά. Ο Καπιταλισμός λέει να σταματήσει αυτός ο παρασιτισμός και όποιος θέλει, να φτιάχνει ένα κανάλι, να χτίζει ένα ξενοδοχείο. Και αν κάποιος πραγματικά έχει να προσφέρει στην κοινωνία, να το προσφέρει και τότε ο Έλληνας θα βλέπει καλύτερα προγράμματα, όχι σκουπίδια και ολιγοπωλιακή κρατικιστική προπαγάνδα από ένα μάτσο διαπλεκόμενους πρεζέμπορους και κομμουνιστές, και θα έχει φτηνά και πολλά ξενοδοχεία που θα φέρνουν 6 εκατομμύρια τουρίστες τον μήνα, και όχι ολιγοπώλια για να τα κονομάνε οι αεριτζήδες που ξηλώνουν τους πλούσιους ξένους. Ο Καπιταλισμός θα μειώσει τον πλούτο του ΔΕΗτζή που παρασιτεί από τον Έλληνα, θα δώσει πίσω στον Έλληνα την ελευθερία να κάνει ό,τι θέλει αυτός τον πλούτο του, θα του δώσει κίνητρο να δουλέψει, να δημιουργήσει. Αρκετά πια με αυτή τη γελοιότητα όπου ο καθένας κρατικιστής θέλει να βγει από πάνω και να καταδυναστεύει τους Έλληνες. Είδες που μας έφερε το όραμα της φορολαγνείας: στον πάτο! Καιρός πλέον για Καπιταλισμό! Καιρός για μια ισχυρή και αναπτυσσόμενη Ελλάδα, με ακμαίους και ελεύθερους Έλληνες!

8
Σεξ και Αυνανισμός / Παρακμιακό Μουνί
« on: September 15, 2016, 02:52:10 pm »


9
Σεξ και Αυνανισμός / Karen - Bedroom Touches
« on: September 14, 2016, 01:22:02 pm »


10
Όλα τα πράγματα τα οποία έχουμε γύρω μας και παρατηρούμε, και εμείς οι ίδιοι, έχουν ένα αίτιο. Το αιτιατό ανάγεται στο αίτιό του. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται επ'άπειρον. Πρώτον γιατί δεν είναι λογικό (δεν ορίζεται σημειολογικώς) και δεύτερον διότι δεν υπάρχει άπειρος χρόνος. Για να πάμε από το αίτιο στο αιτιατό χρειάζεται χρόνος. Ο χρόνος είναι πεπερασμένος, διότι είναι ιδιότητα της ύλης, κατά προέκταση, αφού η ύλη είναι πεπερασμένη, και ο χρόνος είναι πεπερασμένος. Άρα είναι πεπερασμένα, και όχι άπειρα, τα αίτια που οδηγούν στα αιτιατά. Το πρώτο αίτιο δεν έχει αίτιο, δηλαδή είναι μόνο αίτιο, και όχι αιτιατό, εν αντιθέσει με όλα τα επόμενα γεγονότα τα οποία είναι τόσο αίτια, όσο και αιτιατά.

Το πρώτο αίτιο, αφού δεν έχει αίτιο δικό του, δεν έχει αρχή. Δεν εξαρτάται από τίποτα εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό. Εξαρτά όλα τα επόμενα γεγονότα από αυτό, αλλά δεν εξαρτάται από τίποτα. Είναι σαν να λέμε το αφεντικό των γεγονότων. Αυτό το πράγμα, αυτό το γεγονός, αυτό το πρώτο κινούν, το ονομάζουμε Θεό.

Κάθε γεγονός αρχίζει και τελειώνει και αυτό γίνεται χρονικώς οριοθετημένα. Τότε ήταν η αρχή του ενός γεγονότος, τότε ήταν ή θα είναι η λήξη του, λέμε. Ο Θεός όμως δεν έχει αρχή, αυτό σημαίνει ότι δεν οριοθετείται χρονικά σε επίπεδο εκκίνησης. (Ο Θεός μπορεί να έχει τέλος, μπορεί και όχι. Δεν γνωρίζουμε εάν δεν παρατηρησουμε το τέλος και μπορούμε μόνο να το εκτιμήσουμε, εάν όντως υπάρχει.)

Αποδείξαμε λοιπόν ότι ο Θεός είναι λογικά απαραίτητος, διότι αλλιώς δεν είναι δυνατόν να υπάρχει λογική, δηλαδή αιτιότητα. Αφού ισχύει η λογική, ο Θεός υπάρχει ή υπήρξε (διότι ο Θεός, ως γεγονός, μπορεί να τελείωσε και να μην το γνωρίζουμε ή να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει). Και από αυτό οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι η ύπαρξη του Θεού είναι αυτόχρημα άναρχη. Εξετάζοντας αυτά τα δυο χαρακτηριστικά του Θεού, βλέπουμε ότι ο Θεός διαπερνάει τη Φύση, καθότι καθορίζει τα πάντα αυτοβούλως. Αφού ο Θεός ήταν το Α και το Α ήταν το αίτιο του Β και το Β ήταν το αίτιο του Γ κ.ο.κ. όλη η ιστορία, όλα, τα πάντα, είναι θελήματα του Θεού. Ο Θεός τα έκανε όλα και, ακόμα και αν έχει τελειώσει, ο Θεός προδιέγραψε το μέλλον, ολόκληρο, για όσο υπάρχει χρόνος.

Άρα ο Θεός, τέλειωσε - δεν τέλειωσε, είναι, διότι όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας είναι εκφράσεις του Θεού.

Ο Θεός έφταξε τη Φύση, ο Θεός έφταξε τα γονίδια και τη φυσική επιλογή, ο Θεός έκανε έτσι την ύλη ούτως ώστε να απαιτείται για την παραγωγή του πλούτου οικονομία και ανταγωνισμός. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι οικονομίες και κοινωνίες που κάνουν καπιταλισμό επιβιώνουν και οι κολλεκτιβιστικές κοινωνίες χάνονται. Αυτό το θέλησε να γίνει ο Θεός γιατί ο Θεός έκανε το Α, το οποίο οδήγησε στο Β, το οποίο οδήγησε το Γ, το οποίο οδήγησε σε όλα τα υπόλοιπα. Και ο Θεός έφτιαξε την ΕΣΣΔ για να μας τη δείξει να καταρρέει όπως καταρρέει πάντα ο επάρατος σοσιαλισμός. Και ο Θεός έφερε τον Τσίπρα στην εξουσία για να τον ξεφτιλίσει. Και ο Θεός επέτρεψε να ανεβεί ο ΕΝΦΙΑ για να ξεσηκωθούμε και να σκοτώσουμε όλα τα παράσιτα που αμοίβονται από το Κράτος. Ο Θεός λοιπόν είναι ολόγυρά μας και μας δείχνει τον δρόμο. Μας λέει κάντε Καπιταλισμό, μην τρώτε τις σάρκες σας. Μας λέει γίνετε πλούσιοι, μην γίνεστε σκατόλακκος τύπου ΒΚορέας. Αυτό το οποίο απομένει σε εμάς είναι να ακούσουμε τη Φωνή του Θεού και να ελευθερώσουμε τις αγορές. Αλλά και να μην Τον ακούσουμε και να συνεχίσουμε τον σοσιαλιστικό κατήφορο, πάλι θέλημα Θεού θα είναι. Δεν ξέρουμε εάν όντως είναι έτσι, αλλά δεν το καθορίζουμε εμείς, αλλά ο Θεός μέσω ημών. Και εφόσον δεν ξέρουμε, προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο Καπιταλιστικό μέλλον, γιατί και πάλι ο Θεός μας έχει δείξει ότι μόνο εκείνοι οι οποίοι παλεύουν και επαγρυπνούν μνημονεύονται στο μέλλον και μπαίνουν στον Παράδεισο της επιβίωσης. Παλεύοντας τον κρατικισμό και επαγρυπνώντας γίνεται κανείς είναι από το είναι του Θεού, γιατί όλη η ιστορία, όπως ο Θεός μας έχει δείξει, δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτόν τον αγώνα, μια πάλη, ένας νικηφόρος αγώνας του ατομικισμού ενάντια στον κολλεκτιβισμό.

Ο Θεός είναι το σύμπαν γύρω μας, οι σταθερές της Φύσης, η λογική, τα μαθηματικά και όλα αυτά είναι "γραφές" του Θεού. Ο Θεός μας αποκαλύπτεται μέσα από τη Φύση και μας δείχνει κάποιους κανόνες, μας υποδεικνύει να κάνουμε κάποια πράγματα. Ο Θεός μας δείχνει να κάνουμε Καπιταλισμό γιατί ο Καπιταλισμός θα είναι το μέλλον. Μα εφόσον είναι το άναρχο πρώτο κινούν, το μέλλον είναι ο Θεός. Άρα ο Θεός είναι ο Καπιταλισμός!

12
https://www.youtube.com/watch?v=Lgl53EXInPc


O Μάιλο αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη του γιατί οι πουσταραδες πρέπει να είναι μαζί μας κατά των λαθραίων (και στην Ελλάδα υπέρ των Ελλήνων) και όχι με τους λαθραίους. Οι ομοφοβικοί κρατικιστές της δεξιάς - που παίζει να είναι αμφισεξουαλικοί και να το κάνουν για ξεκάρφωμα - έχουν παραδώσει τους φυλετικούς μας αδερφούς στις διεστραμμένες διαθέσεις των κομμουνιστών οι οποίοι τους έχουν μετατρέψει σε τσιμπουκοπρόβατα των λαθραίων προς σφαγή και γαμήσι. Που είναι ο Stefan George και ο Hans Bluher οι οποίοι έδιναν το καλό παράδειγμα σε όλους τους ομοερωτιστές, να αγωνίζονται για την Πατρίδα και τη Φυλή και μέσω της Φυλής να αναπαράγεται η αρειμάνια στιβαρότητά τους; Μόνο μια πολιτισμένη, δηλαδή δυτική, κοινωνία μπορεί να σεβαστεί τη φυσική θέση των πούστηδων και να τους επιτρέψει να μεγαλουργήσουν υπέρ του Έθνους. Όλοι οι άλλοι απολίτιστοι τριτοκοσμικοί λαοί είναι ομορφοβικοί σαν τους στρασερομπολσεβίκους, μόνο ο Καπιταλισμός κάνει για τους ομοφυλόπουστες. Κάθε ομοφυλόπουστας που πάει και το δίνει στην αριστερά, ανοίγει τον τάφο του. Δόξα και Τιμή στον Υπεράριο Έλληναρά Τον Μύλωνα Γιαννόπουλο!

13
Monika Set 93 Black Shorts : Τα 100 σετ φτάνει σύντομα η ξεκωλιάρα η Τσέχα η Μόνικα σε μια κοινωνία η οποία είναι καπιταλιστικοτερη από τη δικιά μας και, όπως ήταν αναμενόμενο, πλέον, είναι και ανώτερη οικονομικά από εμάς. Πριν από δυο δεκαετίες είχαμε ακόμα υπερδιπλάσιο ΑΕΠ και θεωρούσαμε τους Τσέχους υπάνθρωπους σ(κ)λάβους, αλλά από τότε ο σοσιαλισμός έχει διαβρώσει την Ελλάδα, τη χώρα με τους περισσότερους κρατικιστές στον κόσμο, μέχρι το μεδούλι. Πλέον σήμερα οι Τσέχοι είναι οικονομικά ανώτεροι από εμάς, τους κομμουνιστοπαθείς Έλληνες! Μας προστατεύουν από τον πειρασμό, λένε οι δεξιοί κρατικιστές. Προστατεύουν τα μουνιά από την εκμετάλλευση, λένε οι αριστεροί κρατικιστές. Και οι Τσέχοι τα κονομάνε και εμείς παίρνουμε το καβλί, γιατί πιστέψαμε στα ψεύδη της εξουσίας!

Πούτσα και Ξύλο στους ανθέλληνες!
Πούτσα και Ξύλο στους κρατικιστές!






14
Ο εξισωτισμός προς τα κάτω είναι άμεσο αποτέλεσμα του κρατικισμού-σοσιαλισμού-κολλεκτιβισμού.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται άνισος, εντελώς διαφορετικός από τους άλλους. Επομένως έχει διαφορετικές ικανότητες.
Αν προσπαθήσουν οι άνθρωποι να ακολουθήσουν ένα ομαδικό πρόγραμμα, ένα συλλογικό πλάνο, αυτό το
συλλογικό πλάνο δεν θα αναγνωρίζει τις ξεχωριστές δεξιότητες των ανώτερων, αλλά θα επικεντρώνεται στη μάζα.

Όσο χαμηλότερα τα στάνταρ των συλλογικών προτύπων τόσο πιο δημοφιλή είναι. Είναι νομοτέλεια ότι ο σοσιαλισμός
οδηγεί στην ισοπέδωση προς τα κάτω:

Κάθε γυναίκα έχει διαφορετικές δυνατότητες. Οι γυναίκες που έχουν ανώτερα γυμνασμένα σώματα μπορούν να γυμναστούν πολύ σκληρά,
ενώ οι γυναίκες (για μουνιά μιλάμε τώρα ε...) που δεν έχουν τα κατάλληλα γονίδια και σώματα δεν μπορούν να γυμναστούν πολύ.
Άρα όταν τα μουνιά πάνε σε ένα ομαδικό πρόγραμμα, ο προπονητής δεν θα τους βάλει το σκληρό πρόγραμμα, θα τους βάλει
το χαλαρό πρόγραμμα, ούτως ώστε να κερδίσει την υποστήριξη της πλειοψηφίας που έχει κακά ή κανονικά γονίδια. Τα μουνιά
όμως που έχουν ευγονικώς ξεχωριστά γονίδια δεν θα τα πιάνει αυτή η γυμναστική. Τα ευγονικώς ξεχωριστά μουνιά μπορούν να γυμνάζονται
π.χ. 3 ώρες, ενώ τα κανονικά μουνιά μπορούν να γυμνάζονται 2 ώρες και τα χάλια μουνιά μπορούν να γυμνάζονται 1 ώρα.
Έστω ότι τα ξεχωριστά μουνιά είναι 5%, τα κανονικά 60% και τα χάλια 35% του συνολικού πληθυσμού των μουνιών.
Αυτό είναι το Έθνος των μουνιών. Αν αυτά τα μουνιά κάνουν Κράτος και αποφασίσει το Κράτος και επιβάλλει ένα ομαδικό πρόγραμμα,
τι είναι πιο πιθανό να γίνει; Να βγουν στην εξουσία τα κανονικά μουνιά που σε συνεργασία με τα κακά μουνιά, αποτελούν το 95%  του πληθυσμού
 ή να βγουν στην εξουσία τα καλά μουνιά, που είναι μόλις 5% του πληθυσμού;


Το επιχείρημα των καλών μουνιών είναι ότι όταν το κάθε μουνί γυμνάζεται ατομικά, θα επιτύχει το μέγιστο των δυνατοτήτων του,
έτσι η κοινωνία των μουνιών θα επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αλλά τα μεσαία μουνιά και τα άσχημα μουνιά θα παραμείνουν
μεσαία και άσχημα. Για αυτό χρησιμοποιούν τη βια του Κράτους τα μεσαία μουνιά, που φθονούν τα καλά μουνιά
 και εξάπτουν τα χειρότερα αισθήματα μίσους στα άσχημα μουνιά εναντίον των ξεχωριστά όμορφων μουνιών και επιβάλλουν συλλογικό-ομαδικό πρόγραμμα
σε όλα τα μουνιά. Έτσι γίνεται ο εξισωτισμός προς τα κάτω. Όταν με το Κράτος μπορείς να κλέψεις=φορολογήσεις, να αρπάξεις, να καταστρέψεις,
να περιορίσεις, να ακινητοποιήσεις, να σκλαβώσεις, να ισοπεδώσεις, να παραλύσεις και να ακρωτηριάσεις την κάθε παραγωγική διαδικασία
και τον κάθε παραγωγό, εάν είσαι βιολογικό σκουπίδι ή ακόμα και μέτριος, θα το κάνεις. Γιατί φθονείς τους ανώτερους, γιατί οι ανώτεροι είναι
πιο πάνω από εσένα, αφού είναι ανώτεροι.

Γιατί υπάρχει η φορολογία στις συναλλαγές; Γιατί όλοι οι υπόλοιποι φθονούν τους παραγωγούς και τους συναλλασσόμενους
και θέλουν να τους τα αρπάξουν. Ο καθένας κοιτάει πως να κλέψει τον άλλον μέσω της φορολογίας και πως να του σκοτώσει την κατσίκα, όπως
έλεγε και ο Χριστόδουλος, και έτσι η κοινωνία σταματάει να παράγει. Γιατί να παράξεις; Για να στα πάρουν οι κηφήνες, τα κοπρόσκυλα, οι τεμπέληδες;
Και, αφού ο καθένας κοιτάει πως να κάνει κακό στον άλλον, πως να του περιορίσει την ελευθερία, όλη η κοινωνία εξισώνεται προς τα κάτω.

Ήταν ο Α και ήταν και ο Β και είχανε δυο σπίτια, ένα ο καθένας. Λέει ο Α στον Β "πρέπει να πληρώσεις για το Έθνος φόρους στο Κράτος" και
γκρεμίζει το σπίτι του Β και ο Β μένει άστεγος. Λέει μετά ο Β  "πρέπει να πληρώσεις για το Έθνος φόρους στο Κράτος" και μένει και ο Α άστεγος
και εξισώνεται προς τα κάτω το Έθνος και η κοινωνία! Έτσι λειτουργεί ο εξισωτισμός προς τα κάτω, λειτουργεί μη επιτρέποντας στα άτομα που μπορούν,
να πάνε προς τα πάνω, επειδή αυτό εξάπτει τον φθόνο των βίαιων, των ζωών, των κρατικιστών. Λειτουργεί ο εξισωτισμός προς τα κάτω, σπρώχνοντας
προς τα κάτω τους καλούς, γιατί δεν υπάρχει τρόπος να κάνεις τις κατώτερες μαϊμούδες να προοδεύσουν. Δεν μπορεί ο υπάνθρωπος
να εξισωθεί προς τα πάνω με τον υπεράνθρωπος. Μόνο το να βάλουν καταστροφικά και απάνθρωπα εμπόδια στον υπεράνθρωπο γίνεται, και όλα
αυτά προς τέρψη και ευχαρίστηση των υπάνθρωπων, των βίαιων, των εγκληματιών, των κλεφτών, των χαζών.

Κάτω ο ολοκληρωτισμός της κτηνωδίας των κτηνών κρατικιστών στον οποίο ζούμε!
Πάνω ο Καπιταλισμός και η Ατομική Ιδιοκτησία και η Φυσική Επιλογή της Ελεύθερης Αγοράς!








15
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν κάποιοι φυλετικοί μας αδελφοί που δεν είναι ακριβώς ΛΧΑ. Είναι οι λεγόμενοι ανώμαλοι. Εξελικτικά η Φύση τους ευνόησε διότι, απαλλαγμένοι από την έγνοια και το κόστος της αναπαραγωγής, ήταν καταλληλότεροι στο να συνεισφέρουν στο σύνολο και να συμβάλλουν στην κοινωνική πρόοδο με την προσφορά και την αφοσίωση τους σε τομείς όπως ο πόλεμος, η τέχνη και αλλού. Αλλά παραμένουν ανώμαλοι. Σε έναν ελεύθερο Καπιταλιστικό κόσμο θα υπάρχουν και ανώμαλοι, αν και όσο προχωρά ο Καπιταλισμός, τα αίτια τα οποία ευνοούν τα γονιδιά τους (πόλεμος) θα εξαφανιστούν και μαζί με αυτά και αυτοί. Όσο λοιπόν θα υπάρχουν, θα μπορούν ελεύθερα, στην ιδιωτική τους περιουσία, να συνουσιάζονται κατά κάποιον τρόπο. Οι υπάνθρωποι σκυλάραπες, οι οποίοι έχουν γενετικά μεγαλύτερη ροπή προς την ομοφυλοφιλία είναι τα καταλληλότερα ανθροειδή βοηθήματα για τους ανώμαλους. Κάθε πουστράκι θα μπορεί να έχει στο σπίτι του, εθελοντικά, έναν σκυλάραπα σκλάβο, γιατί η καπιταλιστική ανάπτυξη θα δώσει στα χέρια των Λευκών ασύγκριτο πλούτο, με τον οποίο θα μπορούν να αγοράζουν και να πωλούν τα κατώτερα όντα.

Σήμερα οι πούστηδες, εξαθλιωμένοι από τις κρατικιστικές απαγορεύσεις στο εμπόριο σαρκός και την κατασχετική φορολογία, πληρώνουν πανάκριβα τις σεξουαλικές τους ανωμαλίες (βλ. Σεργιανόπουλος, Σοσιαλιστικός Σεργιαννοπουλισμός). Σε μια καπιταλιστική Ελλάδα, οι ανώμαλοι θα μπορούν ελεύθερα να αγοράζουν μαύρους σκλάβους και θα έχουν την οικονομική ευχέρια να εκπληρώσουν τόσο το πολεμικό τους πεπρωμένο, εργαζόμενοι ως μισθοφόροι στε ιδιωτικούς στρατούς, όσο και τα σεξουαλικά τους βίτσια. Επομένως, συμφέρει τους ανώμαλους να πάψουν πια να αυτορεζιλεύονται μέσα σε κομουνιστοκινούμενες παρελάσεις υποταγής στον κρατικισμό, να πάψουν να ζουν, ως κλασικοί ελληνόφωνοι δούλοι, με το όνειρο να παρασιτίσουν φορολογικά από τον ΛΧΑ, και αντ'αυτού να κάνουν κάτι σπουδαίο. Μπορεί ο καθένας που παίρνει πούτσο στον κώλο, να γίνει κάτι σπουδαίο στη ζωή του. Δεν είναι απαραίτητο να παίρνει πούτσα στον κώλο και να παρασιτεί από τους φόρους που πληρώνουν οι παραγωγοί στην εγκληματική οργάνωση του Κράτους. Υπάρχει αξιοπρέπεια και για τους πούστηδες και ο ΠαλαιοΕλευθεριακός ΦασιστοΡασιαλιστικός ΑναρχοΚαπιταλισμός μπορεί να προσφέρει σε όλα τα πουστράκια τη χαμένη τους αξιοπρέπεια.






16
Η συλλογική ιδιοκτησία είναι η πηγή των συγκρούσεων εντός της κοινωνίας και μετατρέπει το Έθνος σε αρένα αλληλοσπαρασσόμενων κτηνών γιατί αρπάζει τον πλούτο από τους παραγωγούς και κινητροδοτεί όλα τα μέλη της κοινωνίας να επιτεθούν στους συνανθρώπους τους και, εν προκειμένω, στους συνέλληνες, για να ικανοποιήσουν τους σκοπούς της ζωής τους σε βάρος των παραγωγών και σε βάρος των κινήτρων για παραγωγή. Το μόνο φάρμακο για την Εθνική ανοικοδόμηση και κυριαρχία είναι η ατομική ιδιοκτησία και ο Καπιταλισμός!



The Ethics of Entrepreneurship and Profit


Tags The EntrepreneurPolitical TheoryPraxeology
Hans-Hermann Hoppe



In the most fundamental sense we are all, with each of our actions, always and invariably profit-seeking entrepreneurs.

Whenever we act, we employ some physical means (things valued as goods) — at a minimum our body and its standing room, but in most cases also various other, “external” things — so as to divert the “natural” course of events (the course of events we expect to happen if we were to act differently) in order to reach some more highly valued anticipated future state of affairs instead. With every action we aim at substituting a more favorable future state of affairs for a less favorable one that would result if we were to act differently. In this sense, with every action we seek to increase our satisfaction and attain a psychic profit. “To make profits is invariably the aim sought by any action,” as Ludwig von Mises has stated it. (Mises, 1966, p. 289)

But every action is threatened also with the possibility of loss. For every action refers to the future and the future is uncertain or at best only partially known. Every actor, in deciding on a course of action, compares the value of two anticipated states of affairs: the state he wants to effect through his action but that has not yet been realized, and another state that would result if he were to act differently but cannot come into existence, because he acts the way he does. This makes every action a risky enterprise. An actor can always fail and suffer a loss. He may not be able to effect the anticipated future state of affairs — that is, the actor’s technical knowledge, his “know how” may be deficient or it may be temporarily “superseded,” due to some unforeseen external contingencies. Or else, even if he has successfully produced the desired state of physical affairs, he may still consider his action a failure and suffer a loss, if this state of affairs provides him with less satisfaction than what he could have attained had he chosen otherwise (some earlier-on rejected alternative course of action) — that is, the actor’s speculative knowledge — his knowledge of the temporal change and fluctuation of values and valuations — may be deficient.

Since all of our actions display entrepreneurship and are aimed at being successful and yielding the actor a profit, there can be nothing wrong with entrepreneurship and profit. Wrong, in any meaningful sense of the term, are only failure and loss, and accordingly, in all of our actions, we always try to avoid them.

The question of justice, i.e., whether or not a specific action and the profit or loss resulting from it is ethically right or wrong, arises only in connection with conflicts.

Since every action requires the employment of specific physical means — a body, standing room, external objects — a conflict between different actors must arise, whenever two actors try to use the same physical means for the attainment of different purposes. The source of conflict is always and invariably the same: the scarcity of physical means. Two actors cannot at the same time use the same physical means — the same bodies, spaces and objects — for alternative purposes. If they try to do so, they must clash. Therefore, in order to avoid conflict or resolve it if it occurs, an actionable principle and criterion of justice is required, i.e., a principle regulating the just or “proper” vs. the unjust or “improper” use and control (ownership) of scarce physical means.

Logically, what is required to avoid all conflict is clear: It is only necessary that every good be always and at all times owned privately, i.e., controlled exclusively by some specified individual (or individual partnership or association), and that it be always recognizable which good is owned and by whom, and which is not. The plans and purposes of various profit-seeking actor-entrepreneurs may then be as different as can be, and yet no conflict will arise so long as their respective actions involve only and exclusively the use of their own, private property.

Yet how can this state of affairs: the complete and unambiguously clear privatization of all goods, be practically accomplished? How can physical things become private property in the first place; and how can conflict be avoided from the beginning of mankind on?

A single — praxeological — solution to this problem exists and has been essentially known to mankind since its beginnings — even if it has only been slowly and gradually elaborated and logically re-constructed. To avoid conflict from the start, it is necessary that private property be founded through acts of original appropriation. Property must be established through acts (instead of mere words or declarations), because only through actions, taking place in time and space, can an objective — inter-subjectively ascertainable — link be established between a particular person and a particular thing. And only the first appropriator of a previously unappropriated thing can acquire this thing as his property without conflict. For, by definition, as the first appropriator he cannot have run into conflict with anyone in appropriating the good in question, as everyone else appeared on the scene only later.

This importantly implies that while every person is the exclusive owner of its own physical body as his primary means of action, no person can ever be the owner of any other person’s body. For we can use another person’s body only indirectly, i.e., in using our directly appropriated and controlled own body first. Thus, direct appropriation temporally and logically precedes indirect appropriation; and accordingly, any non-consensual use of another person’s body is an unjust misappropriation of something already directly appropriated by someone else.

All just property, then, goes back directly or indirectly, through a chain of mutually beneficial — and thus likewise conflict-free — property-title transfers, to original appropriators and acts of original appropriation. Mutatis mutandis, all claims to and uses made of things by a person who had neither appropriated or produced these things, nor acquired them through a conflict-free exchange from some previous owner, are unjust.

And by implication: All profits gained or losses suffered by an actor-entrepreneur with justly acquired means are just profits (or losses); and all profits and losses accruing to him through the use of unjustly acquired means are unjust.
II.

This analysis applies in full also to the case of the entrepreneur in the term’s narrower definition, as a capitalist-entrepreneur.

The capitalist entrepreneur acts with a specific goal in mind: to attain a monetary profit. He saves or borrows saved money, he hires labor, and he buys or rents raw materials, capital goods and land. He then proceeds to produce his product or service, whatever it may be, and he hopes to sell this product for a monetary profit. For the capitalist, “profit appears as a surplus of money received over money expended and loss as a surplus of money expended over money received. Profit and loss can be expressed in definite amounts of money.” (Mises 1966, p. 289)

As all action, a capitalist enterprise is risky. The cost of production — the money expended — does not determine the revenue received. In fact, if the cost of production determined price and revenue, no capitalist would ever fail. Rather, it is anticipated prices and revenues that determine what production costs the capitalist can possibly afford.

Yet the capitalist does not know what future prices will be paid or what quantity of his product will be bought at such prices. This depends exclusively on the buyers of his product, and the capitalist has no control over them. The capitalist must speculate what the future demand will be. If he is correct and the expected future prices do correspond to the later fixed market prices, he will earn a profit. On the other hand, while no capitalist aims at making losses — because losses imply that he must ultimately give up his function as a capitalist and become either a hired employee of another capitalist or a self-sufficient producer-consumer — every capitalist can err with his speculation and the actually realized prices fall below his expectations and his accordingly assumed production cost, in which case he does not earn a profit but incurs a loss.

While it is possible to determine exactly how much money a capitalist has gained or lost in the course of time, his money profit or loss do not imply much if anything about the capitalist’s state of happiness, i.e., about his psychic profit or loss. For the capitalist, money is rarely if ever the ultimate goal (safe, may be, for Scrooge McDuck, and only under a gold standard). In practically all cases, money is a means to further action, motivated by still more distant and ultimate goals. The capitalist may want to use it to continue or expand his role as a profit-seeking capitalist. He may use it as cash to be held for not yet determined future employments. He may want to spend it on consumer goods and personal consumption. Or he may wish to use it for philanthropic or charitable causes, etc.

What can be unambiguously stated about a capitalist’s profit or loss is this: His profit or loss are the quantitative expression of the size of his contribution to the well-being of his fellow men, i.e., the buyers and consumers of his product, who have surrendered their money in exchange for his (by the buyers) more highly valued product. The capitalist’s profit indicates that he has successfully transformed socially less highly valued and appraised means of action into socially more highly valued and appraised ones and thus increased and enhanced social welfare. Mutatis mutandis, the capitalist’s loss indicates that he has used some more valuable inputs for the production of a less valuable output and so wasted scarce physical means and impoverished society.

Money profits are not just good for the capitalist, then, they are also good for his fellow men. The higher a capitalist’s profit, the greater has been his contribution to social welfare. Likewise, money losses are bad not only for the capitalist, but they are bad also for his fellow men, whose welfare has been impaired by his error.

The question of justice: of the ethically “right” or “wrong” of the actions of a capitalist-entrepreneur, arises, as in the case of all actions, again only in connection with conflicts, i.e., with rivalrous ownership claims and disputes regarding specific physical means of action. And the answer for the capitalist here is the same as for everyone, in any one of his actions.

The capitalist’s actions and profits are just, if he has originally appropriated or produced his production factors or has acquired them — either bought or rented them — in a mutually beneficial exchange from a previous owner, if all his employees are hired freely at mutually agreeable terms, and if he does not physically damage the property of others in the production process. Otherwise, if some or all of the capitalist’s production factors are neither appropriated or produced by him, nor bought or rented by him from a previous owner (but derived instead from the expropriation of another person’s previous property), if he employs non-consensual, “forced” labor in his production, or if he causes physical damage to others’ property during production, his actions and resulting profits are unjust.

In that case, the unjustly harmed person, the slave, or any person in possession of proof of his own un-relinquished older title to some or all of the capitalist’s means of production, has a just claim against him and can insist on restitution — exactly as the matter would be judged and handled outside the business world, in all civil affairs.
III.

Complications in this fundamentally clear ethical landscape arise only from the presence of a State.

The state is conventionally defined as an agency that exercises a territorial monopoly of ultimate decision-making in all cases of conflict, including conflicts involving itself and its agents. That is, the state can legislate, can unilaterally make and break law; and by implication, the state has the exclusive privilege to tax, i.e., to determine unilaterally the price its subjects must pay it to perform the task of ultimate decision-making.

Logically, the institution of a state has a twofold implication. First, with a state in existence all private property becomes essentially fiat property, i.e., property granted by the state and, by the same token, also property to be taken away by it via legislation or taxation. Ultimately, all private property becomes state property. Second, none of the state’s “own” land and property — misleadingly called public property — and none of its money income is derived from original appropriation, production, or voluntary exchange. Rather, all of the state’s property and income is the result of prior expropriations of owners of private property.

The state, then, contrary to its own self-serving pronouncements, is not the originator or guarantor of private property. Rather, it is the conqueror of private property. Nor is the state the originator or guarantor of justice. To the contrary, it is the destroyer of justice and the embodiment of injustice.

How is a capitalist-entrepreneur (or anyone, for that matter) to act justly in a fundamentally unjust, statist world, i.e., confronted and encircled by an ethically indefensible institution — the state — whose agents live off and sustain themselves not from production and exchange but from expropriations: from the taking, redistributing and regulating of the capitalist’s and others’ private property?

Since private property is just, every action in defense of one’s private property is just as well — provided only that in his defense the defender does not infringe on the private property rights of others. The capitalist is ethically entitled to use all means at his disposal to defend himself against any attack on and expropriation of his property by the state, exactly as he is entitled to do against any common criminal. On the other hand, and again exactly as in the case of any common criminal, the capitalist’s defensive actions are unjust, if they involve an attack on the property of any third party, i.e., as soon as the capitalist uses his means to play a participatory role in the state’s expropriations.

More specifically: For the capitalist (or anyone) in the defense and for the sake of his property, it may not be prudent or even dangerous to do so, but it is certainly just for him to avoid or evade any and all restrictions imposed on his property by the state as best he can. Thus, it is just for the capitalist to deceive and lie to state agents about his properties and income. It is just for him, to evade taxfpayments on his property and income, and to ignore or circumvent all legislative or regulatory restrictions imposed on the uses he may make of his factors of production (land, labor, and capital). Correspondingly, a capitalist also acts justly, if he bribes or otherwise lobbies state agents to help him ignore, remove or evade the taxes and regulations imposed on him. He acts justly and above that becomes a promoter of justice, if he uses his means to lobby or bribe state agents to reduce taxes and property regulations generally, not only for him. And he acts justly and becomes indeed a champion of justice, if he actively lobbies to outlaw, as unjust, any and all expropriation, and hence all property and income taxes and all legislative restrictions on the use of property (beyond the requirement of not causing physical damage to others’ property during production).

As well, it is just for the capitalist to buy state property at the lowest possible price — provided only that the property in question cannot be traced back to the expropriation of some specific third party that still retains title to it. And likewise is it just for the capitalist to sell his products to the state at the highest possible price — provided only that this product cannot be linked directly and causally to a future act of state aggression against some particular third party (as may be the case with certain weapons sales).

On the other hand, apart from any violation of the just mentioned two provisos, a capitalist acts unjustly and becomes a promoter of injustice, if and to the extent he employs his means for the purpose of maintaining or further increasing any current level of confiscation or legislative expropriation of others’ property or income by the state.

Thus, for instance, the purchase of state-government bonds and the monetary profit derived from it is unjust, because such purchase represents a lobbying effort on behalf of the continuation of the state and of ongoing injustice, as interest payments and final repayment of the bond require future taxes. Likewise and more importantly, any means expended by a capitalist on lobbying efforts to maintain or increase the current level of taxes — and hence of state-income and spending — or of regulatory property restrictions, are unjust, and any profits derived from such efforts are corrupted.

Confronted with an unjust institution, the temptation for a capitalist to act unjustly as well is systematically increased. If he becomes an accomplice in the state’s business of taxing, redistributing and legislating, new profit opportunities open up. Corruption becomes attractive, because it can offer great financial rewards.

By expending money and other means on political parties, politicians, or other state agents, a capitalist may lobby the state to subsidize his losing enterprise, or to rescue it from insolvency or bankruptcy — and so enrich or save himself at the expense of others. Through lobbying activities and expenses, a capitalist may be granted a legal privilege or monopoly concerning the production, the sale, or the purchase of certain products or services — and so gain monopoly profits at the expense of other money-profit seeking capitalists. Or he may get the state to pass legislation that raises his competitors’ production costs relative to his own — and so grants him a competitive advantage at others’ expense.

Yet however tempting, all such lobbying activities and resulting profits are unjust. They all involve that a capitalist pays state agents for the expropriation of other, third parties, in the expectation of higher personal profit. The capitalist does not employ his means of production exclusively for the production of goods, to be sold to voluntarily paying consumers. Rather, the capitalist employs a portion of his means for the production of bads: the involuntary expropriation of others. And accordingly, the profit earned from his enterprise, whatever it may be, is no longer a correct measure of the size of his contribution to social welfare. His profits are corrupted and morally tainted. Some third parties would have a just claim against his enterprise and his profit — a claim that may not be enforceable against the state, but that would be a just claim nonetheless.
source

19
Όλες αυτές οι ύβρεις ότι δήθεν ο Τραμπ είναι σιωνιστής είναι ελεεϊνές προβοκάτσιες κρατικιστών
που το παίζουν ακραίοι ιδεολόγοι αντι-εβραίοι για να αποπροσανατολίζουν κόσμο μακριά από το
RealPolitik του ΠαλαιοΕλευθεριακού ΦασιστοΡασιαλιστικού ΑναρχοΚαπιταλιστικού Κινήματος
το οποίο η μοναδική ρεαλιστική λύση για τη σωτηρία της Λευκής Φυλής και του ανθρώπινου Πολιτισμού.
Ο Φασίστας Ντέιβιντ Ντιουκ, που θέλει να σκοτώσει 6 εκατομμύρια εβραίους, έχει βγει σε βιντεάκι
του στο youtube και έχει πει ότι οι θέσεις του Τραμπ για το Ισραήλ είναι ok συμβατές με την εξολόθρευση
6 εκατομμυρίων εβραίων και ότι η γυναίκα που έχει παντρευτεί "δεν θα τον σώσει από το μένος των
εβραίων γιατί είναι σίκσα επομένως τζάμπα προσπαθεί να τους πείσει ότι είναι φίλος τους". Η θέση
του Τραμπ για κόψιμο της χρηματοδότησης των εβραίων είναι κάτι που θα τους φέρει κοντά στο κάψιμο
6 εκατομμυρίων ανθρώπων από τη ράτσα τους και αυτό είναι κάτι που εμείς οι ΠαλαιοΕλευθεριακοί
ΑναρχοΚαπιταλιστές επικροτούμε, όχι γιατί θα καούν 6 εκατομμύρια εβραίοι - εμείς δεν έχουμε τίποτα
εναντίον των εβραίων - αλλά γιατί είναι γνησίως Φιλελεύθερη θέση που πρώτος ο μεγάλος πολιτικός
Ηγέτης Ρον Πολ είχε διατυπώσει, πιστός πάντα στις γνήσιες Φιλελεύθερες αρχές της Αυστριακής
Σχολής και του Ιδεολογικού μας Πατέρα και ακραιφνή ρασιαλιστή Μάρεϋ Ρόθμπαρντ.
Οι εβραίοι μισούν τις σίκσες και τους σεγκέτζζ γιατί, όπως ο επιστήμονας Κέβιν ΜακΝτόναλντ έχει
αποδείξει στο Culture Of Critique, είναι εθνοκεντρικοί σε βαθμό αηδίας (κιμπούτς) ούτως ώστε ο ίδιος
ο Μάρεϋ Ρόθμπαρντ να έχει γράψει ότι ότι ο ίδιος ήταν εξαίρεση στον κανόνα ενώ όλοι οι άλλοι
εβραίοι ήταν κομμουνιστές. Ο γιος του Νετανιάχου, ο (((Γγιιάααιιρρρ))), γαμούσε μια ξανθιά νορβηγίδα
μουνάρα και προκάλεσε γιγάντιες αντιδράσεις από τους - κατά τα άλλα - αντιρατσιστές εβραίους
γιατί θα τους χαλούσε τη Φυλή, όπως υποστήριζαν. Επομένως καμία επιρροή δεν μπορεί να έχει μια
σίκσα στον Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος υποστηρίζει ενθέρμως μια ΑναρχοΚαπιταλιστική προσέγγιση
στο Εβραίκό Ζήτημα: και ακόμα και αν χρειαστεί να πεθάνουν 6 εκατομμύρια εβραίοι και να τους σφάξουμε
εμείς με τα ίδια μας τα χέρια, θα τους σφάξουμε και θα σφάζαμε και 6 δισεκατομμύρια εβραίους και 6
τρισεκατομμύρια εβραίους ακόμα, αρκεί να καταργηθεί αυτό το άθλιο φοροληστρικό σύστημα της
εκμετάλλευσης των ΛΧΑ, αρκεί να θωρακιστεί ο πλούτος των παραγωγών, αρκεί να δούμε επιτέλους, έστω
και για 12 χρόνια, επάνω σε αυτήν τη Γη να επικρατούν τα αληθινά ιδεώδη της γνήσια κοινωνικής δικαιοσύνης:
να επικροτείται η εργασία, να επικροτείται η αποταμίευση και η ευφυία, να ανθεί η ελευθερία και να απωθείται
στο περιθώριο, να εκριζώνεται από την κοινωνία η τεμπελιά, η μαλθακότητα, η χαζομάρα, η φλυαρία,
η επιθετική βια και η κλοπή.
Ο Τραμπ κάνει το έργο του Θεού, γιατί ο Θεός δεν θέλει να ληστεύουν και να εξαθλιώνουν και να επιτίθενται
με τέτοιο μένος στην πολιτισμική ταυτότητα του παραγωγού ΛΧΑ. Ο διάβολος είναι εκείνος ο οποίος έχει
ως έμβλημά του την τεμπελιά, την επιθετική βία, τα μουνιά, τη βρωμιά (λαθρομετανάστες) και την ανωμαλία.
Άρα ο Τραμπ είναι με τον Θεό και όσοι είναι κατά του Τραμπ είναι ενσαρκώσεις του σατανά, του διαόλου.
Τώρα, το σύστημα της δημοκρατίας δίνει μια ψήφο στον καθένα και αν κατέβαινε κάτω ο Θεός
θα του έδιναν μια ψήφο και επειδή τα μουνιά και οι βρωμιάρηδες και οι εβραίοι και οι ανώμαλοι είναι
περισσότεροι, θα υπερψηφούσαν αυτοί και θα καταψήφιζαν τα θεία, τα όμορφα και τα αγαθά. Άρα
όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε "τι θα έκανε ο Θεός;" Θα καθόταν και θα έβλεπε τα δελτία ειδήσεων
τα εκλογικά που θα έλεγαν ότι νίκησε η βρωμιά και η εκμετάλλευση; Ποιος γονιός που αγαπάει τα παιδιά
του κάνει κάτι τέτοιο; Τουναντίον, θα συγκένρωνε τις δυνάμεις του και θα μάζευε όλα τα σύννεφα και
θα συγκαλούσε όλα τα όρνεα, και θα ισοπέδωνε τους φαύλους και θα κατακεραύνωνε όλους τους αντιλευκούς
και θα κατασπάρασσε όλους τους υπάνθρωπους. Αυτό χρειάζεται να κάνουμε και εμείς, γιατί ΕΜΕΙΣ είμαστε
η φωνή του Θεού, Εμείς είμαστε τα παιδιά Του και Εμείς είμαστε κληρονόμοι εκείνης τα αγάπης που βαθιά
μέσα μας υπολανθάνει και που πρέπει να την ανακαλύψουμε και να την αναδείξουμε και να την αφήσουμε
να μας οδηγήσει στο θείο έργο της Καπιταλιστικής Ανάπτυξης, της Ευγονικής Εξέλιξης, της απελευθέρωσης
των ΛΧΑ από τη μέγγενη της φορολογίας και της εκμετάλλευσης και της σκλαβιάς. Εμείς, ΕΣΥ, ΕΣΥ που
 το διαβάζεις! Πρέπει να τους κατασπαράξεις, να τους λιώσεις, να τους τσακίσεις, να κάνεις τον λόγο του
Θεού, λόγο της Ζωής σου και τότε και μόνο τότε θα γίνεις και εσύ Θεός, θα περάσεις μέσω του κοινού
γονιδιώματος των ΛΧΑ και εσύ στην αιωνιότητα. Γιατί, αν αδρανήσεις, θα πεθάνεις, θα εξαφανιστείς. Κάθε
γονίδιο που υπάρχει πάνω σου θα εκλείψει και την ανθρωπότητα τότε θα συναποτελούν μονάχα τα σκουλήκια,
οι εβραίοι, οι λαθραίοι, οι σκυλάραπες, οι σκατόγυφτοι, οι σιχαμεροί και οι τρισάθλιοι και η Γη θα μετατραπεί
σε έναν βούρκο ακολασίας, μιζέριας και κανιβαλιστικής υπανάπτυξης και η ομορφιά και η ευγένεια και η
αξιοκρατία θα χαθούν μια για πάντα και όλα θα είναι μάταια και ο σατανάς θα έχει επικρατήσει και ο Θεός
θα έχει πεθάνει - μαζί Του και κάθε νόημα για τη ζωή, μαζί Του τα πάντα. Αμήν.

20
Τις άγριες στασερικές-κομμουνιστικές διαθεσεις της δείχνει η ΕΕΣΣΔ ξεσκίζοντας κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας για να επιβάλλει ΦΟΡΟΥΣ, ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΦΟΡΟΥΣ, ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ, ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΥΣ, ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΜΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ, ΟΙ ΚΗΦΗΝΕΣ, ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΟΣ, ΟΙ ΛΑΘΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΚΙΝΗΤΡΟ Ο ΛΧΑ ΤΙΜ ΚΟΥΚ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΥΛΕΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΑ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΓΟΜΙΣΘΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΦΕΣΙΟΓΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ ΣΤΑ ΓΚΟΥΛΑΓΚ, ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ! ΑΥΤΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΖΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ, ΔΙΑΛΥΕΙ ΚΑΙ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΦΥΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΕΣ ΥΠΟΛΗΨΕΙΣ. ΦΟΡΟΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΜΑΣ ΠΝΙΓΟΥΝ ΜΑΣ ΚΑΙΝΕ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΓΙΟΥΝΚΕΡ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΜΣΟΜΟΛΑ ΣΤΑΛΙΝΙΣΤΡΙΑ ΜΕΡΚΕΛ. Η ΜΕΡΚΕΛ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΚΕΛ. ΚΑΤΩ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ! ΠΑΝΩ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ! ΚΑΤΩ ΟΙ ΦΟΡΟΙ! ΠΑΝΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!




What just happened to Apple, explained
 The European Commission, the EU's executive arm, is ordering Apple to pay $14.5 billion in taxes to Ireland. But Ireland doesn't want the money, and Apple says it shouldn't have to pay. And the kind of tax breaks that the EU accuses Ireland of offering Apple are similar to the kind of deals common in, and legal in, the US.
What happened?

This is what the EU says:

Apple Inc., which is based in California, set up two companies in Ireland: Apple Sales International and Apple Operations Europe. According to the European Commission, these companies had no employees or real offices but still realized large profits. Apple paid virtually no tax to Ireland, or to any country, on these profits because of a former law in Ireland. In the last year that the law was in effect, 2015, Apple Sales International paid just 0.005% tax, according to the commission.

European Competition Commissioner Margrethe Vestager speaks during an interview with Reuters at the EU Commission headquarters in Brussels, Belgium, October 9, 2015. REUTERS/Francois Lenoir EU Competition Commissioner Margrethe Vestager. Thomson Reuters

The investigation into Apple by the European Commission was led by Commissioner Margrethe Vestager, a member of Denmark's social liberal party. The commission is not a tax authority; instead, its job is to maintain fairness between the EU member states. And that brings us to the most important part in this story: The commission says this law specifically favored Apple for special treatment.

When Apple sold iPhones, iPads, and Macs in an EU single-market nation, such as France, the commission said Apple would funnel the profits from France to Ireland and would not pay tax in either country. But this is not really about Apple's tax-avoidance strategies, which are infamous.

The European Commission's issue is really not with Apple but with Ireland.
Aid versus tax

How's this for a tricky balancing act?

EU leaders have no issue with different member nations charging different corporate-tax rates. That's why it's acceptable for Ireland to charge businesses a 12.5% income tax whereas France levies 33.3%.

Apple Europe Ireland tax map The European Commission released this infographic showing how Apple paid virtually no taxes through its Irish companies. European Commission

This is crucial because nations want to maintain autonomy over their fiscal policies. That's part of the ongoing power struggle between individual nations and the EU (remember Brexit?). What's not acceptable is what the EU calls "state aid." This is when a country offers something special that's seen as benefiting an individual company.

It can be even more basic. If France taxed companies in the north less than those in the south, that's generally state aid in the EU's view. It's the same with trying to get a German company to move to Denmark by abating property taxes for a new headquarters.

"The view is that not levying taxes that everyone else has to pay amounts to the same result as giving money to just one company," Philipp Werner, a partner in the law firm Jones Day's Brussels office who has represented multinational companies appealing state-aid decisions, told Business Insider.

If Apple had just paid the standard 12.5% income tax in Ireland, the country wouldn't have EU leaders upset in Brussels. Instead, the commission says Ireland gave Apple "selective tax treatment" starting in 1991, with the first of two tax rulings. In effect, Ireland signed off on a plan in which Apple would move money to a stateless "head office" with no meaningful activities.

"Therefore, only a small percentage of Apple Sales International's profits were taxed in Ireland, and the rest was taxed nowhere," the commission said in a press release.

Ireland explicitly said this was fine by its standards. But the EU contends that this arrangement "gave Apple an undue advantage that is illegal under EU state aid rules."

"Apple entered into a deal with Ireland to not pay tax on all those profits," Edward Kleinbard, a professor of law and business at the USC Gould School of Law, told Business Insider. Instead, Apple paid "an arbitrarily small amount to Ireland in return for a vague promise to keep jobs in Ireland."

Apple and Ireland aren't the commission's first targets. There were similar rulings against the Starbucks' tax dealings in the Netherlands and a division of Fiat in Luxembourg.
Apple and Ireland have a different view

Ireland's Finance Minister Michael Noonan attends an interview with Reuters at his office in central Dublin February 11, 2014. REUTERS/Cathal McNaughton Irish Finance Minister Michael Noonan. Thomson Reuters

Apple was one of the first major tech companies to set up shop in Ireland. At the time, in 1980, Ireland was in bad economic shape. Unemployment was high, and many people left Ireland to try to find work in other countries.

Low corporate tax was one way Ireland improved its economy and attracted big companies, and Apple was one of the early companies to benefit.

Irish Finance Minister Michael Noonan has categorically rejected the notion that this was a special deal for Apple.

"The Irish Revenue don't do deals," Noonan told CNBC on August 30. "They issue opinions to clarify a tax situation for individual companies, but we never do deals." He continued to say that Apple doesn't owe any taxes to Ireland. "They may owe it elsewhere, but not to the Irish authorities."

To underscore the delicate relationship, Noonan accused the commission of meddling in the policies of sovereign governments. For its part, Apple CEO Tim Cook shot back, saying in an open letter that the European Commission "has launched an effort to rewrite Apple's history in Europe, ignore Ireland's tax laws and upend the international tax system in the process."

Both Ireland and Apple say the company has become a big part of the Irish economy, with 6,000 workers there. And Cook also objected to the ruling being retroactive. Under EU rules, it can compel a country to collect taxes going back 10 years from the first date it asked for information.
Ireland doesn’t want the money

Here's one of the ironies: The EU is, in effect, ordering Ireland to collect a lot of money. Most, if not all, of the $14.5 billion would go to Ireland and could be used to pay down debts. But Ireland is not interested.

"Although they get a huge amount of money back, they also want to fight it," said Werner at Jones Day. "They're not only thinking about Apple — they're thinking a whole lot of other companies established in Ireland."

Losing this battle will hurt Ireland's credibility as an inexpensive place to do business, and a place where tax laws are clear and settled.
Why is the US fighting this?

Jack Lew Secretary of Treasury US Treasury Secretary Jacob Lew. REUTERS/Gleb Garanich

Another irony: You might think the US would applaud any effort to collect tax from US-based multinationals using Irish subsidiaries to pay less, or zero, tax. But there are a few reasons the US Treasury department is vehemently against this EU ruling and other pending cases targeting companies, such as Amazon.

One is simple: It wants to protect US businesses, and the Treasury says they're being unfairly targeted by this EU crackdown.

Second, the US wants to preserve tax revenue it hopes one day will come its way.

Companies like Apple say US taxes are too high, so they keep foreign earnings overseas. But Congress has long debated ways to get multinational American companies to repatriate some of that cash. The Treasury Department says if the commission wins this case, US companies could use these taxes paid in Europe to offset US taxes. That, it says, "would effectively constitute a transfer of revenue to the EU from the US government and its taxpayers," according to a Treasury white paper.
What about other European countries?

In his letter, though, Cook may have stepped into another debate over its aggressive tax avoidance by saying, " A company’s profits should be taxed in the country where the value is created." This is a different issue.

If Apple made money in France but realized those profits in Ireland, it is up to France, not the EU, to complain and try to get some of that money back.

The whole reason Apple's European operations are in Ireland, after all, are for its tax advantages. The question is just whether Apple received illegal special treatment.
Wait, don't these tax breaks happen in the US all the time?

tesla gigafactory Tesla's Gigafactory, in Nevada, received the kind of tax breaks that would be illegal in the EU. YouTube/Above Reno

One reason all this might seem odd to Americans is that the "special treatment" Ireland is accused of giving Apple is similar to incentives American states give companies all the time legally.

Massachusetts, for instance, put together $145 million in incentives to persuade General Electric to move from suburban Connecticut to Boston.

Never mind that some research suggests these sweetheart deals often don't pay off. Politicians can't stop offering them.

When Tesla said publicly it wanted to build a Gigafactory to produce batteries, states like California, Nex Mexico, and Nevada stumbled over themselves to offer the most generous tax breaks. In the end, Nevada agreed to $1.2 billion in tax incentives to win the deal. If these deals were issued by France to attract a company based in Denmark, it would be illegal under EU rules.
What about inversions?

Some American companies have gone further than Apple to take advantage of Irish tax breaks. Pharmaceutical firm Allergan has acquired or formed Irish subsidiaries and then "inverted," or transferred its legal headquarters to Ireland. Even if its headquarters were in the US, it is effectively an Irish company.

"Inversions are separate but related," Kleinbard said. Companies that invert "take advantage of an easily manipulated definition of what is a US company."

Nothing in the European Commission ruling affects inversions. It's up to US authorities to crack down if they want to stop the practice. Congress, for instance, could change tax law to consider a company American if its leadership and most of its workers are based in the US.
What's next?

Apple, the most profitable company in the world, and Ireland, which has some of the lowest corporate taxes, made easy targets for the European Commission. But it's clearly not done yet. It's targeting McDonald's for allegedly paying no tax on its earnings in Luxembourg. The antitrust regulators are also looking into Amazon.

Ireland, however, will almost surely appeal the ruling against its dealings with Apple. It has a lot more on the line than $14.5 billion.

http://bc.vc/Lu0CFZI

21
ΟΡΙΣΤΕ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΑΙ ΜΟΥΝΑΡΑΙ !!!





23
Ιστορία και Ιδεολογία. / Ράμφο Νο4
« on: August 31, 2016, 03:41:53 pm »

 Ράμφος καλοκαιρινός
. ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ

Στην εποχή που οι τηλεοπτικές παραγωγές είναι περιορισμένες είναι ευχάριστο να βλέπεις προσπάθειες που καταφέρνουν πολλά με λίγα. Η τηλεοπτική συνέντευξη του κ. Στέλιου Ράμφου ίσως ήταν η καλύτερη σατιρική παραγωγή του καλοκαιριού. Η ποιότητα της σάτιρας ήταν ιδιαίτερα υψηλή μιας και οι συμμετέχοντες έδιναν την εντύπωση ότι ήταν εντελώς ανύποπτοι του γεγονότος.

Για όσους δεν τον γνωρίζουν ο κ. Στέλιος Ράμφος είναι ο ιδεολογικός γκουρού της αυτοανακηρυχθείσας πεφωτισμένης Ελλάδας. Αυτή η Ελλάδα είναι κατά δήλωσίν ευρωπαϊκή, προοδευτική, κοσμοπολίτικη και μεταεθνική. Το μέγιστο ηθικό της προτέρημα είναι η διαφοροποίηση της από την πλέμπα, ή τα «ευρέα λαϊκά στρώματα» για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο του κ. Ράμφου. Τα οποία ενίοτε έχουν το θράσος να απορρίπτουν τις επιλογές της πεφωτισμένης «ελίτ».

Το πλεονέκτημα του κ. Ράμφου είναι η ικανότητα του να δίνει απλουστευτικές απαντήσεις υπό την μορφή περισπούδαστης φιλοσοφικής σκέψεως. Το τετριμμένο της ουσίας επικαλύπτεται από το περίτεχνο της διατύπωσης. Ο αναγνώστης ή τηλεθεατής του κ Ράμφου, από την μια είναι καταναλωτής διανοητικά εύκολου υλικού, από την άλλη έχει την εντύπωση ότι η κατανάλωση αυτού του υλικού τον κατατάσσει στην σκεπτόμενη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. «Απ’ έξω εμφάνιση, από μέσα άνεση.» Εν συντομία, ο κ. Ράμφος δεν είναι παρά ο Πάουλο Κοέλιο της Πεντέλης.

«Ποιο είναι το πρόβλημα σήμερα» αναρωτήθηκε ο κ. Ράμφος. «Δεν έχουμε κράτος» απάντησε, γιατί «συναισθηματικά η οικογένεια είναι ισχυρότερη.» Η διατύπωση εδώ έχει την σημασία της. Αντί για μια διατύπωση του τύπου, για παράδειγμα, ασθενές, διογκωμένο, διεφθαρμένο, πελατειακό κράτος, ο κ. Ράμφος θέτει το ζήτημα μιας δυαδικής επιλογής μεταξύ μιας οντότητας που μπορεί να ορισθεί ως κράτος μόνο όταν συγκεντρώνει έναν ικανό αριθμό χαρακτηριστικών που ικανοποιούν τον κ. Ράμφο, ή, κάποιο μόρφωμα που έχει δημιουργηθεί στην θέση του κράτους, λόγω της υπερανάπτυξης άλλων θεσμών, και συγκεκριμένα της οικογένειας.

Αυτή η δυαδική επιλογή είναι ιδιαίτερα βολική για τον κ. Ράμφο γιατί έτσι αποφεύγει μια πιο ενδελεχή και απαιτητική συγκριτική ανάλυση της θεωρίας του, οικογένεια εναντίον κράτους, που θα τον ανάγκαζε να εξετάσει τις ιστορικές και κοινωνικές καταβολές του μοντέρνου δυτικού κράτους σε ένα πλαίσιο που θα ήταν εμπειρικά πιο «μετρήσιμο» και προσβάσιμο. Αποφεύγει αυτό που λέγεται στην φιλοσοφία η αρχή της διαψευσιμότητας, σύμφωνα με την οποία το αληθές μιας θεωρίας εξαρτάται και από την δυνατότητα να είναι διαψεύσιμη, δηλαδή να μπορεί να αποδειχτεί σωστή ή λανθασμένη.

Η ειρωνεία της συγκεκριμένης υπόθεσης είναι ότι τα θετικά χαρακτηριστικά του μοντέρνου δυτικού κράτους αναπτύχθηκαν λόγω του γεγονότος ότι αναπτύχθηκε σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου άλλοι θεσμοί ήταν εξίσου σημαντικοί, όπως η οικογένεια ή η εκκλησία, και έτσι απέκτησε ιδιαιτερότητες, όπως η διάκριση των εξουσιών, ο κοινοβουλευτισμός, η ελευθερία του λόγου, το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, που το έδωσαν την δυνατότητα να ξεπεράσει ηθικά και υλικά τον ανατολίτικο δεσποτισμό.

Στην Ελλάδα που «είμαστε όλοι Πασόκ, και μόνο Πασόκ», και που η επίσημη πλέον θρησκεία είναι ο κρατισμός, ο κ. Ράμφος έρχεται να απενεχοποιήσει την συνείδηση μας από το γεγονός ότι ο κρατισμός απέτυχε και στην Ελλάδα. Απλά μας λέει ότι δεν προχώρησε αρκετά, δεν επεκτάθηκε όσο θα έπρεπε, η περαιτέρω κρατικοποίηση της καθημερινότητας και των λειτουργιών της οικογένειας είναι αναγκαία προκειμένου τελικά να επιτύχει. Δηλαδή, αν θεωρητικολογήσεις αρκετά, το σύμπαν συνωμοτεί στο να διατηρήσεις τις αυταπάτες σου.

Εστία, 29.8.2016
http://www.blemilo.com/2016/08/blog-post_30.html






Σχόλιο Augusto Pinochet
Έβαλα να ακούσω το Ράμφο No4 Στέλιος Ράμφος: συνεδρία 4η, με τον Άρη Πορτοσάλτε (ΣΚΑΪ, 12/7/16) και όντως λίγο έλειψε να με πάρει ο ύπνος.

Ο Ράμφος είναι ένας κακός διανοητής ο οποίος ποντάρει πάνω σε ιδέες κλισέ της παγκόσμιας mediaκής (δημοκρατικής) σκέψης, αλλά δεν μπορεί να κρύψει ότι απλά αναμηρυκάζει την οικοφοβική προπαγάνδα των ευρωκρατικιστών.

Άργησα να το κλείσω μετά το πέρας της συνέντευξης και το youtube πέρασε στο επόμενο βίντεο το οποίο ήταν μια άλλη συνέντευξη του Ράμφου σε άλλο κανάλι. https://www.youtube.com/watch?v=4zRtY8yIlvE

Εκεί βρήκα κάτι ίσως ενδιαφέρον, παραθέτω των διάλογο

Ράμφος: Υπάρχει στη συμπεριφορά των Ελλήνων μια παράξενη ανωριμότητα συνδεδεμένη με άφθονο συναισθηματισμό [...]

Δημοσιογράφος: Γιατί;

Θεωρώ ότι το πολύ κρίσιμο αφετηριακό σημείο [...] μπορούμε να το εντοπίσουμε [...] στον 6ο αιώνα.

Δημοσιογράφος: Πριν ή μετά;

Ράμφος: Στον Ιουστινιανό

Δημοσιογράφος: Μετά Χριστών

και εξηγεί εν συνεχεία ο Ράμφος ότι επί Ιουστινιανού έκλεισαν όλες οι φιλοσοφικές σχολές.

Στιγμιαία μπορεί κανείς να νομίσει ότι τον δουλεύουν ρωτώντας τον "λίγο πριν τον 6 αιώνα μ.Χ ή λίγο μετά;" αλλά έχει κάποιο δίκιο καθότι η Ελλάδα έμεινε Έθνος καθυστερημένο ακριβώς επειδή ασπάστηκε την Ανατολή. Το γεγονός ότι η Δύση είχε γεννηθεί στην αρχαία Αθήνα και έπειτα το αρχαίο αθηναϊκό πνεύμα μεταλαμπαδεύτηκε στη Δύση από μεταφράσεις, συνιστά πολύ τραγική εξέλιξη για το Έθνος μας, γιατί η ιστορία θα μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετική "εάν δεν είχαμε γκρεμίσει αυτούς τους ναούς" σε επίπεδο πολιτισμικού συμβολισμού.

Υπό αυτό το πρίσμα (μια θεωρία παραθέτω τώρα) το μυαλό του Ράμφου αναλύει το ζήτημα το οποίο εξετάζεται στο παραπάνω άρθρο. Στην αρχαία Αθήνα, σύμφωνα με τον φιλελεύθερο ιστορικό Μάρτιν Βαν Κρέβελντ γεννήθηκε το απρόσωπο Κράτος, το οποίο υπήρξε το πρώτο στάδιο για το Κράτος Δικαίου της Δύσης. Ο Βαν Κρέβελντ αναγνωρίζει και ότι αυτά τα δύο συνδέονται και ότι αποτελεί αξιοσημείωτο γεγονός πόσο ιστορικά διαχωρισμένα είναι αυτά τα δυο γεγονότα. Πόσο μακριά ιστορικά φαίνεται ο Τζον Λοκ από τον Αριστοτέλη. Γράφει ο Αριστοτέλης (και το παραθέτω στα αγγλικά γιατί έτσι το βρίσκω πλέον): "It is more proper that law should govern than any one of the citizens: upon the same principle, if it is advantageous to place the supreme power in some particular persons, they should be appointed to be only guardians, and the servants of the laws." και γράφει ο Λοκ "The end of law is not to abolish or restrain, but to preserve and enlarge freedom. For in all the states of created beings capable of law, where there is no law, there is no freedom." Επομένως και οι δυο το ίδιο πράγμα έλεγαν. Προσπαθούσαν να περιορίσουν τη δύναμη της εξουσίας υποτάσσοντάς τη στον νόμο.

Εκεί που μάλλον αποτυγχάνει να απαντήσει ο Ράμφος είναι στο γιατί πρέπει να υποταχθεί η εξουσία στον νόμο και καταλήγει να ιοθετεί άκριτα ό,τι του φαίνεται δυτικό - αναφερόμενος μάλιστα συνεχώς σε κάποιες "σύγχρονες" "δημοκρατικές" δομές τις οποίες παρουσιάζει ως πανάκεια - χωρίς να μπορεί πραγματικά να κατανοήσει τη χρησιμότητά του. Ο λόγος που πρέπει να περιοριστεί η εξουσία (δια του νόμου αρχικώς) είναι ότι η εξουσία αποτελεί το μέσο της ικανοποίησης των επιθυμιών των κρατούντων δια της αναδιανομής και η αναδιανομή λειτουργεί παρασιτικά ως προς την ισχύ της κοινωνίας, την ελευθερία και ευημερία των παραγωγών του πλούτου και εν τέλει υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνίας.

Η υπόνομευση του θεσμού της οικογένειας ουδέποτε αποτελούσε χαρακτηριστικό της Δύσης. Ίσα ίσα, η ιδιέταιρη πολιτισμική ταυτότητα της Δύσης συνδυάζει αρμονικά τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς με το ελεύθερο εμπόριο, περισσότερο από κάθε άλλη κοινωνία στον κόσμο. Η οικογένεια στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει με όλη την Ανατολή, είναι πιο αδύναμη από τη Δύση και αυτό μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί πιστεύω, αν χρειάζεται. Όσο πιο δύσκολο είναι το διαζύγιο νομικά τόσο πιο αδύναμος είναι ο δεσμός γιατί κανείς δεν χρειάζεται ή δεν μπορεί να κάνει προσπάθεια να τον δυναμώσει.

Το πρόβλημα με το ελλαδικό Κράτος (αν θεωρηθεί πως το Κράτος αυτό καθεαυτό δεν είναι πρόβλημα) είναι ότι είναι περισσότερο αναδιανεμητικό εν συγκρίσει με τα δυτικά και αποτελεί γόνιμο έδαφος για τον παρασιτικό νεποτισμό κάθε είδους.

Έτσι μπορεί να εξηγείται το σκεπτικό του Ράμφου στο ότι «Δεν έχουμε κράτος» διότι «συναισθηματικά η οικογένεια είναι ισχυρότερη». Ο Ράμφος δεν μου φαίνεται εξαιρετικά ευφυής (στο 29:38 του παραπάνω βίντεο μας δίνει άλλο ένα δείγμα απερίσκεπτης απλοποίησης) και όντως είναι ο Κοέλιο της Πεντέλης καθότι, δυστυχώς, ανταποκρίνεται καλά στο πνευματικό επίπεδο των εν Αθήναις ευκατάστατων. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν είναι Γιανναράς. Ο Γιανναράς είναι πολύ πιο επικίνδυνος και εξυπνότερος.


Τέλος, θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει σκωπτικά στις αιτιάσεις του Ράμφου περί του κακού "λαϊκισμού" ο οποίος "δημιουργεί εχθρούς": Κύριε Ράμφο, ποιος πιστεύετε ότι ποντάρει περισσότερο στο μίσος και <i>δημιουργεί εχθρούς</i>, εκείνος ο οποίος μέσω της πολιτικής επιδιώκει να περισώσει για τον εαυτό του τον πλούτο που έχει παράξει, ή εκείνος ο οποίος μέσω της πολιτικής επιδιώκει να πάρει τον πλούτο που έχουν παράξει άλλοι;

24
Καπιταλισμός: Ο Τρόπος Του Πολιτισμού
 By: Nacht und Nebel    1 comment
Εκεί που υπάρχει ελευθερία, εκεί ανθεί ο πολιτισμός
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί η σύνδεση του Καπιταλισμού με τον Πολιτισμό είναι μια ιδέα τόσο αντιδημοφιλής στις μέρες μας και, ταυτόχρονα, τι είναι εκείνο που ελκύει τόσους, γνωστούς σε όλους μας, έκφυλους και παρακμιακούς στον Φιλελεύθερο χώρο.

Δυστυχώς λίγοι Έλληνες (ενδεικτικά οι Λιναρδάτος, Χορμοβίτης και Μαραμής) έχουν αφυπνιστεί από την πνευματική σήψη του κρατικισμού που διαπνέει όλο το πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα και, όπως και ο Ρόθμπαρντ έχει γράψει στην Ανατομία του Κράτους, το Κράτος έχει επιδείξει αξιοζήλευτη ευελιξία στην μεταστροφή υπέρ του ιδεών που σκοπό είχαν κάποτε τον περιορισμό του. Η υπονόμευση κάθε αντικρατικιστικής ιδέας είναι τακτική ρουτίνας για το Κράτος, για αυτό και η καλλιέργεια της θνησιγένειας και της διαστροφής μέσα στον χώρο του Φιλελευθερισμού είναι πασιφανής προτεραιότητα της οργανωμένης κρατικιστικής πολιτικής προπαγάνδας.

Εκείνο το οποίο παράγει τον Πολιτισμό είναι η ενασχόληση του ανθρώπου με ζητήματα που δεν αφορούν χρηστικά την επιβίωση. Είναι, στην ουσία, η απόπειρα διακόσμησης του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος ζει σε αυτόν τον πλανήτη και αυτή η ανώτερη διακοσμητική που αποκαλούμε Πολιτισμό προϋποθέτει και συνεπάγεται ορισμένα πράγματα.

Ο Πολιτισμός Στοχεύει Στο Μέλλον
Η αναβάθμιση του βίου με ξεχωριστά χαρακτηριστικά ταυτοτικής κοινωνικότητας προϋποθέτει πως θα υπάρχει κάποιος αποδέκτης αυτών των προσπαθειών. Εάν μια γενιά δεν νιώθει έναν παθιασμένο σύνδεσμο στοργής με τους απογόνους της, τότε για ποιον σκοπό να αναλάβει το κόστος ενός τέτοιου σισύφειου εγχειρήματος; Ποιος μακρόπνοος στόχος θα εμπνεύσει τον καλλιτέχνη και για ποιο όραμα θα κάψει ο επιστήμονας τις καλύτερές του στιγμές στον βωμό ενός μέλλοντος παντελώς ξένου και ανοίκειου; Είναι ακριβώς εκείνη η ταυτοτική οικειότητα, ο δεσμός αλληλοκατανόησης, που ενώνει τη μητέρα με το παιδί της και κινητροδοτεί τον αγώνα για το αύριο. Έναν αγώνα πρωτίστως για την επιβίωση, μα συνεπαγόμενα δευτερευόντως, για τη διάκριση και την επικράτηση. Γιατί τι νόημα θα είχε ο Πολιτισμός μέσα στην ταραχώδη ρευστότητα της Φύσης εάν δεν αύξανε τις πιθανότητες επιβίωσης του φορέα του, εάν δεν δημιουργούσε τάξη, σιγουριά και ασφάλεια, μέσα από τους χαοτικές ριπές της τύχης; Μόνος πολιτισμός με νόημα είναι εκείνος ο οποίος διαιωνίζει τους φορείς του, γιατί, χωρίς τους (θνητούς) φορείς του, δεν υπάρχει.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει αληθινή αγάπη για τα παιδιά και αυτή η αγάπη δεν μπορεί παρά να υπάρχει στο φυσικό τους περιβάλλον, στην οικογένεια. Χωρίς οικογένεια, πολιτισμός δεν υπάρχει. Είναι η αγάπη για τα παιδιά εκείνη που θα κινητροδοτήσει τις θυσίες ανοικοδόμησης του πολιτισμού. Αυτή η αγάπη όμως είναι ξεκάθαρα ιδιοτελής. Δεν είναι η αγάπη για οποιαδήποτε παιδιά, είναι η αγάπη για τα παιδιά ενός εκάστου, εκείνα τα οποία θεωρεί ο καθένας περισσότερο κοντά σε εκείνον. Ο γονέας βλέπεις ένα τεράστιο κομμάτι από τον εαυτό του στο παιδί του και έτσι μπορεί να υπερβεί τη θνητότητα. Είναι πραγματικά φαιδρό να φανταστεί κανείς τι αλλοπρόσαλλα πράγματα υπόσχονται ορισμένες θρησκείες στους πιστούς τους, από τη στιγμή που η ίδια η αναπαραγωγική λειτουργία του ανθρώπου μπορεί να του προσφέρει το πιο χειροπιαστό υπόδειγμα της μετά θάνατον ζωής, το υπόδειγμα της ζωής μέσα από την ύπαρξη των απογόνων σου. Η συνειδητοποίηση αυτής της χρονικής συνέχειας της ανθρώπινης ύπαρξης, της καθαρά ατομικά βιωνόμενης, είναι ο πιο ισχυρός χτίστης του πολιτισμού, το κίνητρο για τον Πολιτισμό.

Το κίνητρο για τη δημιουργία του πολιτισμού έχει ατομική βάση και γενετικά χαρακτηριστικά. Κάθε γονέας έχει βιολογικό κίνητρο για παραγωγή πολιτισμού μόνο υπέρ των δικών του παιδιών - πράγμα το οποίο γεννά τον χαρακτήρα της ταυτοτικότητας σε κάθε Πολιτισμό· δεν μπορείς να είσαι γνήσιος εκπρόσωπος δύο Πολιτισμών. Αν οι εξωτερικές συνθήκες του επιτρέπουν να κάνει την επιθυμία του πράξη, αν δηλαδή του επιτρέπουν να εργαστεί για τα παιδιά του, τότε θα το κάνει με κάθε προθυμία. Αν δεν του το επιτρέπουν, δεν θα το κάνει, παρά μόνο καταναγκαστικά και αναποτελεσματικά. Πρωτεύουσας σημασίας στοιχείο λοιπόν αναδεικνύεται ο έλεγχος (ιδιοκτησία) των καρπών του μόχθου ενός εκάστου. Εάν η ιδιοκτησία (δηλαδή ο έλεγχος) είναι ατομική, τότε ο μπορεί ο απόγονος να γίνει ο τελικός αποδέκτης. Αν η ιδιοκτησία δεν είναι ατομική, αλλά κολλεκτιβιστική, τότε ο γονέας θα μοχθεί για τους ξένους, τους ανοίκειους, τους μη αγαπητούς προς αυτόν.

Δεν είναι τυχαίο που η μοναδική επιστημονική θεωρία που εξηγεί την εξελικτική προέλευση της ομοφυλοφιλίας (kin selection) εξηγεί πως οι ομοφυλόφιλοι άρχισαν να υπάρχουν, όχι ως σφάλματα, αλλά ως χρήσιμα εργαλεία των κοινωνιών, ακριβώς για τον λόγο ότι ήταν καταλληλότεροι για την προστασία των κοινωνιών, τη συνειδητοποίηση της βιολογικής τους εξέλιξης μέσω του κοινού αίματος που οδηγεί στη φαινομενικά ανιδιοτελή, μα πραγματικά εγωτική, προσφορά στους γενετικά συγγενείς. Μια επένδυση του είναι τους στον βωμό της συνέχειας του αίματος. Ούτε είναι τυχαίο φυσικά πως οι πιο παθιασμένοι στρατηλάτες έχουν κατηγορηθεί - και όχι άδικα - για ομοφυλοφιλία. Το φαινόμενο του οργανωμένου εκθηλυσμού των ομοφυλόφιλων και της μεταστροφής τους σε αντικοινωνικές και μακάβρια ματαιόδοξες συμπεριφορές αποτελεί ένα πολύ σύγχρονο φαινόμενο, το οποίο αντανακλά τον φοβερό βαθμό στον οποίο έχει προχωρήσει η ηθική διάβρωση των κοινωνιών από το Κράτος και την αλλοπρόσαλλη κλεπτομανία της αναδιανομής.

Είναι ο δεσμός αίματος εκείνο το οποίο παράγει τον Πολιτισμό και είναι 100% εγωτικός και ιδιοτελής. Χωρίς την ατομική ιδιοκτησία, χωρίς τη δυνατότητα αυτή η σχέση ψυχής να μετατραπεί σε σχέση ύλης, δεν υπάρχει κίνητρο για Πολιτισμό.

Τι είναι ο Κρατικισμός λοιπόν υπό το πρίσμα όλων αυτών; Είναι ο ιός του πολιτισμικού κανιβαλισμού και της κοινωνικής αυτοκαταστροφής, που διαλύει τις οικογένειες για να αποδεκατίσει ευκολότερα τον πλούτο τους. Όπως ένα κανιβαλιστικό παράσιτο που τρυπώνει στη φωλιά του πτηνού και καταστρέφει και τρώει τα αβγά του, σπρώχνει την κοινωνία προς τα κάτω, στερεί το μέλλον από την κοινωνία για να κορέσει τις σιχαμερές του ορέξεις και να συντηρηθεί λίγο ακόμα μέσα στον θνησιγενή ζόφο που προκαλεί. Εξυψώνει έτσι τη ματαιοδοξία σε αυτοσκοπό, στερεί το νόημα από τον άνθρωπο, του στερεί τον αγώνα για τον εαυτό του, του στερεί τη ζωή.


Ο Πολιτισμός Προϋποθέτει Πλούτο
Η ζωή κάθε πλάσματος σε αυτόν τον πλανήτη περιστρέφονταν, για δισεκατομμύρια χρόνια, γύρω από τα ζητήματα της βραχυπρόθεσμης ατομικής επιβίωσης και αναπαραγωγής. Χρειάστηκε η Εξέλιξη να δημιουργήσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο ο οποίος εφηύρε έναν καινοφανή τρόπο ζωής ο οποίος έβγαλε τον άνθρωπο από τα σπήλαια, τον απελευθέρωσε από τον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης και του προσέφερε την ευκαιρία να ασχοληθεί με την ανώτερη διακοσμητική που είναι ο Πολιτισμός. Αυτός ο νέος τρόπος είναι η παραγωγή του πλούτου, δηλαδή η μεταποίηση της ύλης με τρόπο που κάνει τη ζωή και την επιβίωση ευκολότερη.

Και πάλι εδώ, η ίδια η Φύση του ανθρώπου τον καθιστά ον με ατομικά κίνητρα που μεγιστοποιεί την κοινωνική του παραγωγή μόνο όταν το κάθε άτομο έχει ατομικά οφέλη από τους ατομικούς του μόχθους. Κάθε παρέκκλιση συνιστά σκλάβωση στην ισχύ της ωμής επιθετικής βίας, το οποίο είναι ο αληθινός νόμος της ζούγκλας. Η φορολογία, η υποχρεωτική σχολική και στρατιωτική θητεία, η επιβολή του κρατικού νόμου και των κρατικών περιορισμών, είναι μια κτηνωδία ανελευθερίας, μια άσκηση παρασιτισμού, που ως απολύτως επικρατούσα νοοτροπία στα ζώα τα κρατά ζώα και σέρνει τον άνθρωπο προς το επίπεδό τους.

Αποτελεί ιστορικά αποδεδειγμένη αλήθεια πως όποιες κοινωνίες εξασφάλισαν μεγαλύτερό ατομικό έλεγχο του παραγόμενου πλούτου στα μέλη τους, απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο δημιουργικό δυναμικό στην ιστορία. Ενώ, όσες κοινωνίες υπέταξαν περισσότερο τους πολίτες τους στην ωμή αυταρχικότητα του Κράτους, έμειναν τόσο πολύ πίσω οικονομικά που η αγωνία της καθημερινής επιβίωσης επέστρεψε ισχυρότερη από ποτέ και μεταμόρφωσε τις ψυχές των ανθρώπων τους σε ψυχές ζώων.

Εξάλλου τι κρύβεται πίσω από το σοσιαλιστικό αίτημα για "κοινωνικοποίηση" του πλούτου παρά η φθονερή βούληση για νομή του από τους ισχυρούς που θα επιβάλλουν την κατάσχεση με τη ωμή επιθετική βία;

Κτηνώδες το συναίσθημα του φθόνου, κτηνώδη και τα παρασιτικά του αποτελέσματα, αποστερούν πρώτα από τον άνθρωπο τη λαχτάρα του για παραγωγικό μόχθο υπέρ εκείνων που αγαπά περισσότερο, αποστερούν από όλους τον πλούτο που κανιβαλίζεται χωρίς ευθιξία από τους ισχυρούς της κτηνώδους κρατικής βίας και, εν τέλει, αποστερεί από την κοινωνία το μέλλον της.

Ακριβώς για αυτό η ατομική ιδιοκτησία είναι συνδεδεμένη με κοινωνίες με υψηλή πολιτισμική παραγωγή και οι κοινωνίες με κολλεκτιβιστική ιδιοκτησία είναι βούρκοι της καθυστέρησης και λασπότοποι της κτηνωδίας.

Τα Γονίδια Καθορίζουν Τον Πολιτισμό
Θα ήταν αστείο να εξερευνούσε κανείς τη ζούγκλα με την ελπίδα να συναντήσει μια κοινωνία μαϊμούδων με μέλη της οποίας να επιδίωκε να συνάψει συμφωνία εμπορικής συνεργασίας. Τα γονίδια παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτό το οποίο είσαι, σε αυτό το οποίο μπορείς να γίνεις, στο επίπεδο της ευφυίας σου και στον βαθμό που μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις για να υπερκεράσεις τα κτηνώδη ορμέμφυτα του φθόνου που κρατάνε τις κοινωνίες στον πάτο.

Υπάρχουν άνθρωποι όπως οι Νέγροι, οι οποίοι επιστημονικώς αποδεδειγμένα, είναι (κατά μέσο όρο) χαμηλής ευφυίας, και όπως οι ανατολικοασιάτες, οι οποίοι είναι (κατά μέσο όρο) δειλοί και εύκολα χειραγωγήσιμοι. Η ελευθερία δεν θάλλει ανάμεσα σε χαζούς και δειλούς, αλλά σε έξυπνους και θαρραλέους όπως οι Λευκοί. Δεν είναι τυχαίο επομένως που ο Καπιταλισμός δημιουργήθηκε και άκμασε στη Δύση και όχι στην Ανατολή ή την Αφρική. Οι υπάνθρωποι, όπως και οι μαϊμούδες, είναι ανίκανοι να υπερβούν ή να σταματήσουν τα ορμέμφυτα του φθόνου, να αντισταθούν απέναντι στο ψέμα και την υποκρισία. Για αυτό και το Κράτος, οι καταναλωτές φόρων, έχουν εκκινήσει τον πόλεμο κατά της Λευκής Φυλής. Τα κανιβαλιστικά τους συμφέροντα και η επιθυμία διασφάλισης της παρασιτικής λειτουργίας του Κράτους είναι ασύμβατα με Λευκούς πληθυσμούς. Ο ζόφος της αναδιανεμητικής κλεπτομανίας χρειάζεται το κατάλληλο έδαφος για να ριζώσει και αυτό το έδαφος το προσφέρουν πληθυσμοί υπανθρώπων γεμάτων φθόνο και ακρισία που είναι πρόθυμοι να ψηφίσουν όποιο κρατικιστή λαοπλάνο τους υποσχεθεί "κοινωνικά" αγαθά, "αντιρατσισμό" και "δημοκρατία" και παντελώς ανίκανοι να αντισταθούν όταν αυτός ο λαοπλάνος τους σκλαβώσει στα κάτεργα για να υπηρετούν αγόγγυστα την άρχουσα τάξη που θα καταναλώνει τον καρπό των "δίκαια φορολογούμενων" σκλάβων.

Θέλουν "πρόσφυγες", θέλουν νέγρους, θέλουν ασιάτες και μπάσταρδους, θέλουν γυναίκες και παιδιά, θέλουν παρενδυτικούς και χίπηδες, αλλά δεν θέλουν Λευκούς Χριστιανούς Άντρες. Θέλουν σκλάβους με νοοτροπία και ηθική σκλάβου και όχι ελεύθερους ανθρώπους, ελεύθερους από τον φθόνο, ελεύθερους από τη φορολογία, ελεύθερους για παραγωγή πολιτισμού και όχι για υπηρέτηση των ισχυρών της βίας.



Απέναντι στα σχέδια και την κοσμοαντίληψη του κρατικιστικού ολέθρου και του εγγενή κανιβαλισμού της δημοκρατικής αναδιανομής που οδηγεί την κοινωνία μας στο χείλος του γκρεμού, βρισκόμαστε εμείς οι γνήσιοι Φιλελεύθεροι, οι δαιμονοποιημένοι Καπιταλιστές, οι αγωνιστές της ελευθερίας από τον καταναγκασμό της βίας και της ελεύθερης ατομικής δημιουργίας που στηρίζει τον ανθρώπινο Πολιτισμό. Ο δικός μας τρόπος είναι ο τρόπος του Πολιτισμού και όποιο Έθνος το συνειδητοποιήσει πρώτο, εκείνο θα γίνει πρώτο μεταξύ των Εθνών. Ο τρόπος των κρατικιστών, ο τρόπος της βίας και της αναδιανομής, είναι ο τρόπος των παρασίτων, των κανιβάλων, είναι η τρόπος της ματαιοδοξίας, ο τρόπος της ζωής που τελειώνει με τον ατομικό θάνατο και ο τρόπος της κοινωνίας που σβήνει καθημερινά.

- See more at: http://libertyforgreece.blogspot.gr/2016/08/blog-post_30.html#sthash.l4dhfRB3.dpuf

25
Γιατί ο Τραμπ έχει 40% πιθανότητα να αποσοβήσει νέους πολέμους στη Μέση Ανατολή και να γλιτώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια από τους ΛΧΑ σε φόρους τα οποία θα πάνε στα διεφθαρμένα καθάρματα του military–industrial complex που συνεργάζονται με το Κράτος, να αποτελέσει μια ευκαιρία αναζώογόνησης της φυλετικής συνείδηση των Λευκών και να αναστείλει ή μειώσει τον ρυθμό μόλυνσης του Λευκού αίματος (του πλέον συμβατού αίματος με τον Καπιταλισμό). Ο Τζόνσον έχει 0% πιθανότητα να κάνει κάτι. Πολλές από τις θέσεις του, ιδίως στην οικονομία, είναι καλύτερες από αυτές του Τραμπ, αλλα αλλού είναι θολοκουλτουριάρης και συμβιβασμένος με το κατεστημένο π.χ. τάσσεται υπέρ του αφρο-σοσιαλιστικού κινήματος Black Lives Matter ενώ δεν πρόκειται να πάρει καμία ψήφο από τους σκυλάραπες. Γιατί απλούστατα οι σκυλάραπες είναι κατώτεροι γενετικά και θα φέρουν χειρότερα αποτελέσματα στην οικονομία και αυτό θα τους κάνει να θέλουν αυτά που έχουν οι άλλες φυλές. Πάντα. Άρα πάντα με τη δημοκρατία - που χωρίς την αναδιανομή δεν έχει νόημα να ψηφίσεις - οι σκυλάραπες θα ψηφίζουν αναδιανομή=κλοπή. Άρα ο Τζόνσον δεν είναι καν σοβαρός Φιλελεύθερος, είναι ιδεολογικά ψωλοχυμένος γιατί φοβάται μην τον πουν φασίστα οι κομμουνιστές.



26




The Decline and Rise of the Alternative Right
By Paul Gottfried
This talk was delivered on November 23, 2008, at the H.L. Mencken Club.


If the H.L. Mencken Club can achieve that for which it has been formed, it should have an eventful and for those who disagree with us, profoundly disruptive future. We are part of an attempt to put together an independent intellectual Right, one that exists without movement establishment funding and one that our opponents would be delighted not to have to deal with. Our group is also full of young thinkers and activists, and if there is to be an independent Right, our group will have to become its leaders.

For years I’ve belabored acquaintances with the observation by stating that the paleoconservatives who had spent their lives butting their heads against the American conservative movement, were becoming less and less useful. Note that I do not excuse myself from this judgment entirely, for what I’m describing is my own generation and those with whom I’ve been associated. Paleoconservatives did an enormous service in the 1980s when they kept the neoconservatives from swallowing up entire the intellectual and political Right. They had performed something roughly analogous to what the Christians in Asturias and Old Castile had done in the eighth and ninth centuries, when they had whittled away at Muslim control of the Iberian Peninsula. But unlike the rulers of Castile and Aragon, the paleos never succeeded in getting the needed resources to win back lost ground. Unlike the medieval Spanish monarchs, they also didn’t have the space of several centuries in which to realize their goals.

But equally significantly, the curmudgeonly personalities that had allowed the paleos to stand up to those from the Left who had occupied the Right prevented them from carrying their war further. Although spirited and highly intelligent, they were temperamentally unfit for a counterinsurgency. They quarreled to such a degree that they eventually fell out among themselves. Soon they were trying to throw each other out of the shaky lifeboat to which their endangered cause had been confined. Of course considerable disparities in resources and contacts put these partisans into a weaker position than that of their enemies. But their breakdown into rival groups, led by competing heads, commenced early in the conservative wars, and (alas) it has been going on up until the present hour. The founding of our club came out of such a fissiparous event, of the kind that had occurred with some regularity on the Right during the preceding two decades.

Nor is it surprising that the same paleos who broke from the movement often imposed their own litmus tests. Or that their sectarianisms involved highly sectarian opinions over such questions as whether Elizabeth One’s defeat of the Spanish Armada or the later discomfiting of the Stuarts doomed Anglo-American societies to unspeakable moral and political corruption; or (supposedly even more relevant) whether the ethics of Irving Babbitt as selectively filtered through the aesthetics of Benedetto Croce can help save this country from anti-intellectualism or from the disciples of Leo Strauss. Or even more timely, whether being instructed in Babbitt’s view of the Higher Will would have mitigated the misfortune of having the stock market plunge. Although there are other such paleo ruminations that can be cited, I shall be merciful and spare my audience the heavy burden of having to hear about them.

The late Sam Francis used to conjure up an ideal-type essay that sprang from the archaic conservative mentality. It was a fifty-page study by a now deceased University of Georgia professor of English; and it dwelled on how Western society was going to rack and ruin because no one read Flannery O’Connor any more in light of Eric Voegelin’s Order and History.  There was, indeed, such an essay, which was not entirely a product of Sam’s fertile imagination and Menckenesque wit. And having read this literary-cultural exercise, I would have to agree that it typified a certain kind of paleo cultural commentary. It is moralizing aspiring to be scholarship. As a European intellectual historian, it seems to me that such tracts at their best strain to resemble something that might have been composed by a French counterrevolutionary two hundred years ago. But these reproductions operate at a higher level of abstraction without showing anything that strikes this reader as being historically relevant.While not all paleo polemics fit this description, many of them do—or at the very least, bear more than a vague resemblance to what is being caricatured.

And I’ve been struck by how often these jeremiads have been accompanied by either frantic endorsements of third- or fourth-party politicians or else mournful laments about how the barbarians are climbing in through our windows and how we should therefore prepare ourselves for pious deaths. The fact that I myself have sometimes written in this vein need not detract from my critical remark. My observation is arguably true even if I too am an aging paleo.

To put this into perspective: what is now called paleoconservatism did not grow out of resistance to the Reformation or French Revolution. It is the product of recent historical circumstances, and it assumed its current form about thirty years ago as a diffuse reaction to the neoconservative ascendancy. It was never unified philosophically, and its division between libertarians and traditionalists was only one of the many lines of demarcation separating those who began to call themselves “paleos” about 25 years ago. In 1986 I noted in an article for the Heritage Foundation’s Policy Review that most paleo thinkers were Protestants or Jews. They were also preoccupied with sociobiology, a discipline or way of thinking that had influenced them deeply. Today the paleo camp looks markedly different as well as much older, and it shows little interest in the cognitive, hereditary preconditions for intellectual and cultural achievements. And the despair about American society among paleos may be pushing some of them toward the liberal immigrationist camp, providing they’re not already there. Others of this group have become so terrified by those on their left that they pretend not to notice the stark fact of human cognitive disparities. This quest for innocuousness sometimes takes the form of seminars on educational problems centering on endless sermons about values and featuring rotating lists of edifying books. Presumably everyone would perform up to speed if he/she could avail himself/herself of the proper cultural tools. The fact that not everyone enjoys the same genetic precondition for learning is irrelevant for this politically motivated experiment in wishful thinking.

{Η επόμενη παράγραφος έχει μπερδέψει τη βούρτσα με την πούτσα. Είναι το Κράτος εκείνο το οποίο, με εσωτερική αναγκαιότητα, έχει βάλει στο στόχαστρο τον Θεσμό της Οικογένειας και έχει εκπονήσει και υλοποιεί ταχέως το σχέδιο υποκατάστασης των Λευκών με τριτοκοσμικούς υπάνθρωπους. Η ατομική ιδιοκτησία και η νομική απελευθέρωση των ΛΧΑ από τον πατερναλισμό του Κράτους αποτελούν τα μεγαλύτερα εχέγγυα της διασφάλισης και συνέχειας της Φυλετικής μας Καθαρότητας και της θωράκισης των παραδοσιακών δομών που εξασφάλισαν στον Δυτικό Πολιτισμό την εγγενή του ανωτερότητα}:
More recently we have been confronted by another problem on the right, namely groups that give little evidence of being what they claim to be. As far as I can tell, there is nothing intrinsically rightwing about denying the claims of family and society on the putatively autonomous individual. And the dream of living outside of the state in a society of self-actualizing individuals, opening themselves up to being physically displaced by the entire Third World, if its population chooses to settle on this continent, is not a rightist alternative to anything. It is a failed leftist utopia. It is one thing to deplore the modern welfare state as a vehicle of grotesque social change or for its violations of the U.S. Constitution. It is another matter to believe that all authority structures can be reduced to insurance companies formed to protect the property and lives of anarcho-capitalists. Such a belief goes counter to everything we know about human Nature, and even such an embattled anti-welfare- statist as H.L. Mencken never hoped to destroy all government. He loathed egalitarian democracy but not the traditional social and political authorities in which communal life had developed and which conforms to our intertwined social needs.

Having made these critical observations, I would also stress the possibility for positive change represented by this organization. We have youth and exuberance on our side, and a membership that is largely in its twenties and thirties. We have attracted beside old-timers like me, as I noted in my introductory paragraph, well-educated young professionals, who consider themselves to be on the right, but not of the current conservative movement. These “post-paleos,” to whom I have alluded in Internet commentaries, are out in force here tonight. And they are radical in the sense in which William F. Buckley once defined a true Right, an oppositional force that tries to uncover the root causes of our political and cultural crises and then to address them.

And when I speak about the postpaleos, it goes without saying that I’m referring to a growing communion beyond this organization. It is one that now includes Takimag, VDARE.com, and other websites that are willing to engage sensitive, timely subjects.

A question that has been asked of me and of others in this room is why we don’t try to join the official conservative movement. This movement controls hundreds of million of dollars, TV networks, strings of newspapers and magazines, multitudinous foundations and institutes, and a bevy of real and bleached blonds on FOX-news. This is not even to mention the movement’s influence on the GOP, the leaders of which dutifully recite neoconservative slogans. To whatever extent the GOP still has something that can be described as a “mind,” it is what neoconservative surgeons have implanted.

Why then don’t the post-paleos ask to be admitted to this edifice of power? Even as the beneficiaries of second- or even third-rung posts, our younger members would be better off financially than they are in their present genteel, hand-to-mouth existences. It is easy to imagine that even the secretaries at AEI, Heritage or The Weekly Standard earn more than many of those in this room. Movement conservatives certainly have the wind in their sails; and perhaps most of us have been tempted at one time or another to join them in order to benefit from their considerable wealth.

Allow me to suggest two reasons that most of us have not gone over to the Dark Side. One, that side will not have us; and it has treated us, in contrast to such worthies as black nationalists, radical feminists, and open-borders advocates, as being unfit for admittance into the political conversation. We are not viewed as honorable dissenters but depicted as subhuman infidels or ignored in the same way as one would a senile uncle who occasionally wanders into one’s living room. This imperial ban has been extended even to brilliant social scientists and statisticians who are viewed as excessively intimate with the wrong people, that is, with those who stand outside the camp that the neocons occupy and now share with neo-liberals and the center-left. I suspect that most of us, including those who belong to my children’s generation, would not be trusted even if we feigned admiration for Martin Luther King, Joe Lieberman and Scoop Jackson and even if we called for having open borders with Mexico and for attacking and occupying Iran. Even then a credibility gap would be cited to justify our further marginalization.

But there is another factor, beside necessity, which keeps us where we are. We are convinced that we are right in our historical and cultural observations while those who have quarantined us are wrong. This is indeed my position, and it is one that the officers of this organization fully share. But to move from theory to practice, there are two counsels that I would strenuously urge. First, we must try to do what is possible rather than what lies beyond our limited material resources. What we can hope to achieve in the near term as opposed what we might able to do in the fullness of time is to gain recognition as an intellectual Right—and one that is critical of the neoconservative-controlled conservative establishment. Although that establishment does permit some internal dissent, and has even provided support for a handful of worthwhile scholars, it is at least as closed as were the Communist Parties of Eastern Europe before the collapse of the Soviet Empire. But unlike that now vanished domination, the neocon media empire is not particularly porous, and with the help of the Left, it is more than able to keep out of public view any serious challenge from the right. It is precisely our goal to become such a challenge. And it is my hope that a younger generation will acquire the resources to do so and will know how to deploy them.

Second, if we wish to advance our cause, we must meditate on the successes of our most implacable enemies. The neocons marched nonstop through the institutions and treasuries of the Right and took them over almost without breaking a sweat. And they did so without themselves having to move to the right. In fact they converted the Right to the Left, by equating their mostly leftist politics with reasonable or non-extremist conservatism. They then pushed into near oblivion anyone on the right who resisted their transformations. And as one of their victims, I certainly begrudge them these successes. But as much as I might rage over neocon mendacity and movement conservative gullibility and cowardice, I can also understand the magnitude of the domination achieved. And as painful as it may be for us, we must try to grasp that in Machiavelli’s language, it was not just Fortuna but also virtu that was at work in making possible our enemies’ spectacular achievements. Their opponents failed not only because they were obviously outgunned but also because we were less well organized, less able to network, and less capable of burying internal grievances.

A friend once noted my ambivalence when I describe my enemies. My repugnance for their shallow ideas and grubby personalities has always been mixed with deep admiration for how they stick together like a band of brothers. It is this side of neoconservative history that we must keep in mind and imitate if we intend to climb out of the oblivion into which they have cast us. Our enemies may be vulgar but they are surely not fools. And their indubitable successes have much to teach anyone who hopes to supplant them—ultimately to do to them what they have done to us.

source

28
Quote
Omphaloskepsis or navel-gazing is contemplation of one's navel as an aid to meditation.[1]

The word comes from Greek omphalos (navel) + skepsis (act of looking, examination).[1]

Actual use of the practice as an aid to contemplation of basic principles of the cosmos and human nature is found in the practice of yoga of Hinduism and sometimes in the Eastern Orthodox Church.[2] Some consider the navel to be "a powerful chakra of the body".[3][4]

However, phrases such as "contemplating one's navel" or "navel-gazing" are frequently used, usually in jocular fashion, to refer to self-absorbed pursuits.[5]


Αυτό που διαμορφώνει τον ρου ενός Λαού είναι τα θεμελιώδη δόγματα σύμφωνα με τα οποία βλέπει τον κόσμο και τον επεξεργάζεται. Η Ορθοδοξία, η οποία είναι μέρος της Ανατολής και καμία σχέση δεν έχει με την Ελλάδα που γέννησε τη Δύση, αντιμετωπίζει το ζήτημα της επεξεργασίας του κόσμου με τρόπο θεολογικά εσωτερικό. Πιστεύει, κατά πλατωνικό τρόπο, πως η αλήθεια είναι μέσα μας και ότι η Φύση, η οποία είναι έξω μας, είναι έξω από την αλήθεια και κατά προέκταση ψευδής. Έτσι οι κοινωνίες που διάγουν τον βιο τους υπό αυτήν την κοσμοθεωρία δεν μπορούν να αναπτύξουν υψηλό τεχνικό επίπεδο γιατί είναι φορείς μιας θεολογικά ορμέμφυτης αποστροφής προς τον κόσμο. Αυτή η κοσμοθεωρία οδηγεί στη γιόγκα, τη νιρβάνα, τα ναρκωτικά (Καρανίκας: η καριέρα είναι χολέρα!), τον ασκητισμό του "Αγίου" όρους, τα ψυχολογικά απωθημένα, την κατάθλιψη, την παχυσαρκία .

Για να βελτιώσεις τον κόσμο, τον φυσικό κόσμο, μέσα στον οποίο και μόνο εκεί θα κριθεί η φυσική σου επιβίωση, πρέπει να εμπλακείς σε αυτόν, να βυθιστείς ψυχικά, να συνδέσεις την ύπαρξή σου και τη σκέψη σου και την εργασία σου, με την ύλη που τον συναποτελεί. Η Ορθοδοξία δεν το κάνει αυτό, γιατί ανήκει στην Ανατολή. Επιμένει να ομφαλοσκοπεί και να περιμένει τη Λύτρωση υπομένωντας τα μαρτύρια της κρατικιστικής τεχνικής της καθυστέρησης, που η ίδια επέφερε στον εαυτό της. Δεν επιβιώνουν έτσι οι κοινωνίες. Χωρίς τη βουτιά μέσα στην ύλη στην οποία μας καλεί ο (Δυτικός) Χριστιανισμός, δεν υπάρχει αύριο.

Στον αντίποδα είναι οι αληθινοί Χριστιανοί της Δύσης. Άκουγα έναν πάστορα κάποτε [ιδιώτη, ο οποίος εθελοντικά δέχεται τις δωρεές των πιστών γιατί είναι ηγέτης και όχι δημόσιος υπάνθρωπος όπως οι δικοί μας κληρικοί θεομπαίχτες που επιμένουν να θάβουν τους κομμουνιστές και τους άθεους( και τολμούν να επικαλούνται και τον Κύριο θαβοντές τους) για να τα κονομάνε] και έλεγε ότι εάν αμαρτάνεις, παρατήρησε ότι αμαρτάνεις συνήθως χωρίς φως. Χωρίς να βλέπεις τον ουρανό, όντας κλεισμένος στους 4 τοίχους. Για να λυτρωθείς από την αμαρτία σου τότε, άνοιξε ένα παράθυρο, βγες έξω και κοίτα τον ουρανό. Έλα σε επαφή με τη Φύση, γιατί η Φύση είναι ο Θεός, και θα απαλλαχτείς από την αμαρτία. Βούτα στην ύλη, ικανοποίησε τις ανάγκες των συνανθρώπων σου στην ελεύθερη αγορά, ασχολήσου με τις θετικές επιστήμες, μάθε να σκέφτεσαι λογικά και όχι (μυστικιστικά, εσωτερικά) παράλογα.

29
Στο πίσω μέρος του μυαλού κάθε σοσιαλιστή είναι το πως θα αρπάξει αυτό που οι συνάνθρωποί του παράγουν και πως θα εκμηδενίσει την ελευθερία των άλλων υπό το πρόσχημα κάποιου δήθεν ευαγούς σκοπού με τον οποίον θα τους ξεγελάσει να συνεναίσουν στον εξανδραποδισμό τους.



Inside The LC: The Strange but Mostly True Story of Laurel Canyon and the Birth of the Hippie Generation Part 2
Dave McGowan
Center for an Informed America
Tue, 13 May 2008 21:58 UTC
"He was great, he was unreal - really, really good."

"He had this kind of music that nobody else was doing. I thought he really had something crazy, something great. He was like a living poet."

Image
©Steven Johnson

[Today's first trivia question: both of the above statements were made, on separate occasions, by a famous Laurel Canyon musician of the 1960s era. Both quotes were offered up in praise of another Laurel Canyon musician. Award yourself five points for correctly identifying the person who made the remarks, and five for identifying who the statements refer to. The answers are at the end of this post.]

In the first chapter of this saga, we met a sampling of some of the most successful and influential rock music superstars who emerged from Laurel Canyon during its glory days. But these were, alas, more than just musicians and singers and songwriters who had come together in the canyon; they were destined to become the spokesmen and de facto leaders of a generation of disaffected youth (as Carl Gottlieb noted in David Crosby's co-written autobiography, "the unprecedented mass appeal of the new rock 'n' roll gave the singers a voice in public affairs.") That, of course, makes it all the more curious that these icons were, to an overwhelming degree, the sons and daughters of the military/intelligence complex and the scions of families that have wielded vast wealth and power in this country for a very long time.

When I recently presented to a friend a truncated summary of the information contained in the first installment of this series, said friend opted to play the devil's advocate by suggesting that there was nothing necessarily nefarious in the fact that so many of these icons of a past generation hailed from military/intelligence families. Perhaps, he suggested, they had embarked on their chosen careers as a form of rebellion against the values of their parents. And that, I suppose, might be true in a couple of cases. But what are we to conclude from the fact that such an astonishing number of these folks (along with their girlfriends, wives, managers, etc.) hail from a similar background? Are we to believe that the only kids from that era who had musical talent were the sons and daughters of Navy Admirals, chemical warfare engineers and Air Force intelligence officers? Or are they just the only ones who were signed to lucrative contracts and relentlessly promoted by their labels and the media?

If these artists were rebelling against, rather than subtly promoting, the values of their parents, then why didn't they ever speak out against the folks they were allegedly rebelling against? Why did Jim Morrison never denounce, or even mention, his father's key role in escalating one of America's bloodiest illegal wars? And why did Frank Zappa never pen a song exploring the horrors of chemical warfare (though he did pen a charming little ditty entitled "The Ritual Dance of the Child-Killer")? And which Mamas and Papas song was it that laid waste to the values and actions of John Phillip's parents and in-laws? And in which interview, exactly, did David Crosby and Stephen Stills disown the family values that they were raised with?

In the coming weeks, we will take a much closer look at these folks, as well as at many of their contemporaries, as we endeavor to determine how and why the youth 'counterculture' of the 1960s was given birth. According to virtually all the accounts that I have read, this was essentially a spontaneous, organic response to the war in Southeast Asia and to the prevailing social conditions of the time. 'Conspiracy theorists,' of course, have frequently opined that what began as a legitimate movement was at some point co-opted and undermined by intelligence operations such as CoIntelPro. Entire books, for example, have been written examining how presumably virtuous musical artists were subjected to FBI harassment and/or whacked by the CIA.

Here we will, as you have no doubt already ascertained, take a decidedly different approach. The question that we will be tackling is a more deeply troubling one: "what if the musicians themselves (and various other leaders and founders of the 'movement') were every bit as much a part of the intelligence community as the people who were supposedly harassing them?" What if, in other words, the entire youth culture of the 1960s was created not as a grass-roots challenge to the status quo, but as a cynical exercise in discrediting and marginalizing the budding anti-war movement and creating a fake opposition that could be easily controlled and led astray? And what if the harassment these folks were subjected to was largely a stage-managed show designed to give the leaders of the counterculture some much-needed 'street cred'? What if, in reality, they were pretty much all playing on the same team?

I should probably mention here that, contrary to popular opinion, the 'hippie'/'flower child' movement was not synonymous with the anti-war movement. As time passed, there was, to be sure, a fair amount of overlap between the two 'movements.' And the mass media outlets, as is their wont, did their very best to portray the flower-power generation as the torch-bearers of the anti-war movement - because, after all, a ragtag band of unwashed, drug-fueled long-hairs sporting flowers and peace symbols was far easier to marginalize than, say, a bunch of respected college professors and their concerned students. The reality, however, is that the anti-war movement was already well underway before the first aspiring 'hippie' arrived in Laurel Canyon. The first Vietnam War 'teach-in' was held on the campus of the University of Michigan in March of 1965. The first organized walk on Washington occurred just a few weeks later. Needless to say, there were no 'hippies' in attendance at either event. That 'problem' would soon be rectified. And the anti-war crowd - those who were serious about ending the bloodshed in Vietnam, anyway - would be none too appreciative.

As Barry Miles has written in his coffee-table book, Hippie, there were some hippies involved in anti-war protests, "particularly after the police riot in Chicago in 1968 when so many people got injured, but on the whole the movement activists looked on hippies with disdain." Peter Coyote, narrating the documentary "Hippies" on The History Channel, added that "Some on the left even theorized that the hippies were the end result of a plot by the CIA to neutralize the anti-war movement with LSD, turning potential protestors into self-absorbed naval-gazers." An exasperated Abbie Hoffman once described the scene as he remembered it thusly: "There were all these activists, you know, Berkeley radicals, White Panthers ... all trying to stop the war and change things for the better. Then we got flooded with all these 'flower children' who were into drugs and sex. Where the hell did the hippies come from?!"

As it turns out, they came, initially at least, from a rather private, isolated, largely self-contained neighborhood in Los Angeles known as Laurel Canyon (in contrast to the other canyons slicing through the Hollywood Hills, Laurel Canyon has its own market, the semi-famous Laurel Canyon Country Store; its own deli and cleaners; its own elementary school, the Wonderland School; its own boutique shops and salons; and, in more recent years, its own celebrity reprogramming rehab facility named, as you may have guessed, the Wonderland Center. During its heyday, the canyon even had its own management company, Lookout Management, to handle the talent. At one time, it even had its own newspaper.)

One other thing that I should add here, before getting too far along with this series, is that this has not been an easy line of research for me to conduct, primarily because I have been, for as long as I can remember, a huge fan of 1960s music and culture. Though I was born in 1960 and therefore didn't come of age, so to speak, until the 1970s, I have always felt as though I was ripped off by being denied the opportunity to experience firsthand the era that I was so obviously meant to inhabit. During my high school and college years, while my peers were mostly into faceless corporate rock (think Journey, Foreigner, Kansas, Boston, etc.) and, perhaps worse yet, the twin horrors of New Wave and Disco music, I was faithfully spinning my Hendrix, Joplin and Doors albums (which I still have, or rather my eldest daughter still has, in the original vinyl versions) while my color organ (remember those?) competed with my black light and strobe light. I grew my hair long until well past the age when it should have been sheared off. I may have even strung beads across the doorway to my room, but it is possible that I am confusing my life with that of Greg Brady, who, as we all remember, once converted his dad's home office into a groovy bachelor pad.

Anyway ... as I have probably mentioned previously on more than one occasion, one of the most difficult aspects of this journey that I have been on for the last decade or so has been watching so many of my former idols and mentors fall by the wayside as it became increasingly clear to me that people who I once thought were the good guys were, in reality, something entirely different than what they appear to be. The first to fall, naturally enough, were the establishment figures - the politicians who I once, quite foolishly, looked up to as people who were fighting the good fight, within the confines of the system, to bring about real change. Though it now pains me to admit this, there was a time when I admired the likes of (egads!) George McGovern and Jimmy Carter, as well as (oops, excuse me for a moment; I seem to have just thrown up in my mouth a little bit) California pols Tom Hayden and Jerry Brown. I even had high hopes, oh-so-many-years-ago, for (am I really admitting this in print?) aspiring First Man Bill Clinton.

Since I mentioned Jerry "Governor Moonbeam" Brown, by the way, I must now digress just a bit - and we all know how I hate it when that happens. But as luck would have it, Jerry Brown was, curiously enough, a longtime resident of a little place called Laurel Canyon. As readers of Programmed to Kill may recall, Brown lived on Wonderland Avenue, not too many doors down from 8763 Wonderland Avenue, the site of the infamous "Four on the Floor" murders, regarded by grizzled LA homicide detectives as the most bloody and brutal multiple murder in the city's very bloody history (if you get a chance, by the way, check out "Wonderland" with Val Kilmer the next time it shows up on your cable listings; it is, by Hollywood standards, a reasonably accurate retelling of the crime, and a pretty decent film as well).

As it turns out, you see, the most bloody mass murder in LA's history took place in one of the city's most serene, pastoral and exclusive neighborhoods. And strangely enough, the case usually cited as the runner-up for the title of bloodiest crime scene - the murders of Stephen Parent, Sharon Tate, Jay Sebring, Voytek Frykowski and Abigail Folger at 10050 Cielo Drive in Benedict Canyon, just a couple miles to the west of Laurel Canyon - had deep ties to the Laurel Canyon scene as well.

As previously mentioned, victims Folger and Frykowski lived in Laurel Canyon, at 2774 Woodstock Road, in a rented home right across the road from a favored gathering spot for Laurel Canyon royalty. Many of the regular visitors to Cass Elliot's home, including a number of shady drug dealers, were also regular visitors to the Folger/Frykowski home (Frykowski's son, by the way, was stabbed to death on June 6, 1999, thirty years after his father met the same fate.) Victim Jay Sebring's acclaimed hair salon sat right at the mouth of Laurel Canyon, just below the Sunset Strip, and it was Sebring, alas, who was credited with sculpting Jim Morrison's famous mane. One of the investors in his Sebring International business venture was a Laurel Canyon luminary who I may have mentioned previously, Mr. John Phillips.

Sharon Tate was also well known in Laurel Canyon, where she was a frequent visitor to the homes of friends like John Phillips, Cass Elliott, and Abby Folger. And when she wasn't in Laurel Canyon, many of the canyon regulars, both famous and infamous, made themselves at home in her place on Cielo Drive. Canyonite Van Dyke Parks, for example, dropped by for a visit on the very day of the murders. And Denny Doherty, the other "Papa" in The Mamas and the Papas, has claimed that he and John Phillips were invited to the Cielo Drive home on the night of the murders, but, as luck would have it, they never made it over. (Similarly, Chuck Negron of Three Dog Night, a regular visitor to the Wonderland death house, had set up a drug buy on the night of that mass murder, but he fell asleep and never made it over.)

Along with the victims, the alleged killers also lived in and/or were very much a part of the Laurel Canyon scene. Bobby "Cupid" Beausoleil, for example, lived in a Laurel Canyon apartment during the early months of 1969. Charles "Tex" Watson, who allegedly led the death squad responsible for the carnage at Cielo Drive, lived for a time in a home on - guess where? - Wonderland Avenue. During that time, curiously enough, Watson co-owned and worked in a wig shop in Beverly Hills, Crown Wig Creations, Ltd., that was located near the mouth of Benedict Canyon. Meanwhile, one of Jay Sebring's primary claims-to-fame was his expertise in crafting men's hairpieces, which he did in his shop near the mouth of Laurel Canyon. A typical day then in the late 1960s would find Watson crafting hairpieces for an upscale Hollywood clientele near Benedict Canyon, and then returning home to Laurel Canyon, while Sebring crafted hairpieces for an upscale Hollywood clientele near Laurel Canyon, and then returned home to Benedict Canyon. And then one crazy day, as we all know, one of them became a killer and the other his victim. But there's nothing odd about that, I suppose, so let's move on.

Oh, wait a minute ... we can't quite move on just yet, as I forgot to mention that Sebring's Benedict Canyon home, at 9820 Easton Drive, was a rather infamous Hollywood death house that had once belonged to Jean Harlow and Paul Bern. The mismatched pair were wed on July 2, 1932, when Harlow, already a huge star of the silver screen, was just twenty-one years old. Just two months later, on September 5, Bern caught a bullet to the head in his wife's bedroom. He was found sprawled naked in a pool of his own blood, his corpse drenched with his wife's perfume. Upon discovering the body, Bern's butler promptly contacted MGM's head of security, Whitey Hendry, who in turn contacted Louis B. Mayer and Irving Thalberg. All three men descended upon the Benedict Canyon home to, you know, tidy up a bit. A couple hours later, they decided to contact the LAPD. This scene would be repeated years later when Sebring's friends would rush to the home to clean up before officers investigating the Tate murders arrived.

Bern's death was, needless to say, written off as a suicide. His newlywed wife, strangely enough, was never called as a witness at the inquest. Bern's other wife - which is to say, his common-law wife, Dorothy Millette - reportedly boarded a Sacramento riverboat on September 6, 1932, the day after Paul's death. She was next seen floating belly-up in the Sacramento River. Her death, as would be expected, was also ruled a suicide. Less than five years later, Harlow herself dropped dead at the ripe old age of 26. At the time, authorities opted not to divulge the cause of death, though it was later claimed that bad kidneys had done her in. During her brief stay on this planet, Harlow had cycled through three turbulent marriages and yet still found time to serve as Godmother to Bugsy Siegel's daughter, Millicent.

Though Bern's was the most famous body to be hauled out of the Easton Drive house in a coroner's bag, it certainly wasn't the only one. Another man had reportedly committed suicide there as well, in some unspecified fashion. Yet another unfortunate soul drowned in the home's pool. And a maid was once found swinging from the end of a rope. Her death, needless to say, was ruled a suicide as well. That's a lot of blood for one home to absorb, but the house's morbid history, though a turn-off to many prospective residents, was reportedly exactly what attracted Jay Sebring to the property. His murder would further darken the black cloud hanging over the home.

As Laurel Canyon chronicler Michael Walker has noted, LA's two most notorious mass murders, one in August of 1969 and the other in July of 1981 (both involving five victims, though at Wonderland one of the five miraculously survived), provided rather morbid bookends for Laurel Canyon's glory years. Walker though, like others who have chronicled that time and place, treats these brutal crimes as though they were unfortunate aberrations. The reality, however, is that the nine bodies recovered from Cielo Drive and Wonderland Avenue constitute just the tip of a very large, and very bloody, iceberg. To partially illustrate that point, here is today's second trivia question: what do Diane Linkletter (daughter of famed entertainer Art Linkletter), legendary comedian Lenny Bruce, screen idol Sal Mineo, starlet Inger Stevens, and silent film star Ramon Novarro, all have in common?

If you answered that all were found dead in their homes, either in or at the mouth of Laurel Canyon, in the decade between 1966 and 1976, then award yourself five points. If you added that all five were, in all likelihood, murdered in their Laurel Canyon homes, then add five bonus points.

Only two of them, of course, are officially listed as murder victims (Mineo, who was stabbed to death outside his home at 8563 Holloway Drive on February 12, 1976, and Novarro, who was killed near the Country Store in a decidedly ritualistic fashion on the eve of Halloween, 1968). Inger Steven's death in her home at 8000 Woodrow Wilson Drive, on April 30, 1970 (Walpurgisnacht on the occult calendar), was officially a suicide, though why she opted to propel herself through a decorative glass screen as part of that suicide remains a mystery. Perhaps she just wanted to leave behind a gruesome crime scene, and simple overdoses can be so, you know, bloodless and boring.

Diane Linkletter, as we all know, sailed out the window of her Shoreham Towers apartment because, in her LSD-addled state, she thought she could fly, or some such thing. We know this because Art himself told us that it was so, and because the story was retold throughout the 1970s as a cautionary tale about the dangers of drugs. What we weren't told, however, is that Diane (born, curiously enough, on Halloween day, 1948) wasn't alone when she plunged six stories to her death on the morning of October 4, 1969. Au contraire, she was with a gent by the name of Edward Durston, who, in a completely unexpected turn of events, accompanied actress Carol Wayne to Mexico some 15 years later. Carol, alas, perhaps weighed down by her enormous breasts, managed to drown in barely a foot of water, while Mr. Durston promptly disappeared. As would be expected, he was never questioned by authorities about Wayne's curious death. After all, it is quite common for the same guy to be the sole witness to two separate 'accidental' deaths.

Art also neglected to mention, by the way, that just weeks before Diane's curious death, another member of the Linkletter clan, Art's son-in-law, John Zwyer, caught a bullet to the head in the backyard of his Hollywood Hills home. But that, of course, was an unconnected, uhmm, suicide, so don't go thinking otherwise.

I'm not even going to discuss here the circumstances of Bruce's death from acute morphine poisoning on August 3, 1966, because, to be perfectly honest, I don't know too many people who don't already assume that Lenny was whacked. I'll just note here that his funeral was well-attended by the Laurel Canyon rock icons, and control over his unreleased material fell into the hands of a guy by the name of Frank Zappa. And another rather unsavory character named Phil Spector, whose crack team of studio musicians, dubbed The Wrecking Crew, were the actual musicians playing on many studio recordings by such bands as The Monkees, The Byrds, The Beach Boys, and The Mamas and the Papas.

To Be Continued ...

(As for the trivia question, the person being praised, of course, was our old friend Chuck Manson. And the guy singing his praises was Mr. Neil Young.)


πηγή

30
Έχετε αναρωτηθεί γιατί όλοι όσοι ψωμίζονται από το Κράτος είναι τόσο λυσσασμένοι με την πολιτική επικαιρότητα προπαγάνδα και ένθερμα κομματόσκυλα του ενός ή του άλλου κόμματος; Έχετε αναρωτηθεί γιατί η δημοκρατική διαδικασία βγάζει και αναδεικνύει τα χειρότερα και πιο χαμερπή αντικοινωνικά ένστικτα σε ανθρώπους με πρότερο έντιμο βιο; Έχετε αναρωτηθεί με τις ψήφους ποιων ανθρώπων έχουν συσσωρευτεί αυτά τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια χρέους με τα οποία έχει υποθηκευτεί το μέλλον των παιδιώ μας; Το επόμενο βίντεο σας εξηγεί γιατί ο εγγενής κανιβαλισμός της δημοκρατικής αναδιανομής οδηγεί την κοινωνία μας στο χείλος του γκρεμού.



31
Πρώτα από όλα αυτό το κείμενο από το wiki, που μας λέει "να μην ξεχνάμε το πόσο καλό είναι το Κράτος" δεν είναι εγκυκλοπαιδικού περιεχομένου είναι προπαγάνδα του κώλου.

Από εκεί και πέρα όλες αυτές οι εκφράσεις "έφτιαξε υποδομές", "προσέλκυσε επενδύσεις", "έθεσε προτεραιότητες" είναι άνευ νόηματος.

Όταν οι κρατικιστές γράφουν τέτοιες προπαγανδιστικές αηδίες ότι το Κράτος δήθεν είναι απαραίτητο και συμβάλλει στην ανάπτυξη στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν την αρπαχτή ή, έστω και θεωρητικά, την ισχυροποίηση του Κράτους και αυτών που το συναποτελούν. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο σε βάρος της οικονομίας. Τι υποδομή μπορεί να φτιάξει το Κράτος που να μην είναι βάρος για την κοινωνία; Η ίδια η έννοια της υποδομής οικονομικά σημαίνει ζημιά. Οι υποδομές του Κράτους δεν παράγουν κέρδη, μόνο ζημιές, οι οποίες καλύπτονται από τους φόρους που πληρώνει η μεσαία τάξη πάντα. Για να δικαιολογήσουν λοιπόν όλοι όσοι κλέβουν αυτά τα χρήματα την κλοπή, επιχειρούν να συνδέσουν λεκτικά τις υποδομές με την ανάπτυξη. Οι ζημιές δεν φέρνουν ανάπτυξη. Οι κρατικοί δρόμοι δεν φέρνουν ανάπτυξη, τουναντίον, κλείνουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις της μεσαίας τάξης η οποία πληρώνει τη σπατάλη και όλους εκείνους οι οποίοι έχουν συμφέρον από την απάτη (σε βαθμό να γράφουν τέτοια κείμενα και να παρασιτούν). Υπάρχει κανείς να πιστεύει ότι το κόστος ενός κρατικού δρόμου είναι το ίδιο με το κόστος ενός ιδιωτικού; Οι κρατικές υποδομές είναι σπατάλη χρημάτων και τρώγοντας την αποταμίευση υπονομεύουν την ανάπτυξη.

Στην προσέλκυση επενδύσεων μετράει μόνο ένα πράγμα, η ελευθερία κινήσεων και η μικρότερη φορολογία. Τι μπορεί να προσφέρει ένας κρατικιστής εδώ; Είναι δυνατόν η Ταίβάν να προσέλκυσε επενδυτές λέγοντας "ελάτε εδώ θα σας φορολογήσουμε για να σας τα πάρουμε" ή "ελάτε εδώ για να κάνετε ό,τι σας λέμε εμείς"; Επομένως εάν πήγαν επενδύσεις στην Ταϊβάν πήγαν όχι "λόγω του Κράτους" αλλά επειδή μειώθηκε το Κράτος. Αυτός είναι νόμος του σύμπαντος, όπως η βαρύτητα και τα μαθηματικά. Κανείς δεν πάει να επενδύσει για να τον γαμήσουν. Και αυτό θέλουν οι κρατικιστές, να γαμήσουν τους παραγωγούς του πλούτου για να τα κονομήσουν. Άρα δεν μπορούν να προσελκύσουν επενδύσεις οι κρατικιστές.

Όσο για το έθεσε προτεραιότητες τι να πει κανείς; Αυθαίρετα τιμώρησε μια επιχειρηματική δραστηριότητα σε όφελος άλλης;  Όταν η αγορά σου λέει ότι αν επενδύσεις σε έναν κλάδο θα έχεις κέρδη 10% και σε άλλον κλάδο 20%, τι νόημα έχει το να θέσει η εξουσία τις παραγωγικές προτεραιότητες του λαού;


Quote
and created a higher number of peasants whom, with the help of the state, increased the agricultural output dramatically.
Τι έκανε το Κράτος; Έβαλε τους δεητζήδες να σκάβουν; Φορολήστεψε τους μικρομεσαίους για να πάρουν οι βλάχοι τσάπες; Το Κράτος είναι μια εγκληματική οργάνωση που χρησιμοποιεί το μονοπώλιο της βίας για να κλέβει τον πλούτο. Είναι δυνατόν να λέγεται για μια εγκληματική οργάνωση που χρησιμοποιεί το μονοπώλιο της βίας για να κλέβει τον πλούτο ότι δίνει ανάσες ρευστότητας στην οικονομία; Ό,τι ενισχύει την αγροτική παραγωγή; Ό,τι συμβάλλει στην ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας;


Ο Χρυσός πάντως μείωσε την ισχύ του Κράτους. Δεν μπορούσε το Κράτος να τυπώνει χρήμα για τον εαυτό του και να αγοράζει με άχρηστα χαρτιά τον πλούτο των παραγωγών. Αυτό θέλουμε και εμείς στην Ελλάδα: λιγότερο Κράτος = περισσότερος πλουτος.

33

Ο υπεράριος Πετρόπουλος ορθώνει λόγο αληθείας σε αυτό το βίντεο όπου ορθώς επισημαίνει ότι Έλληνες ΛΧΑ που έσφαξαν οι κομμουνιστές κρέμονται από τα δοκάρια των σπιτικών μας με τα λαρύγγια τους να κρέμονται στα πατώματά μας και βλέπουν καθημερινά τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να υποτάσσονται στον φοροληστρικό ζυγό των κομμουνιστών σφαγέων τους.

Αλλά ως προς τι τόσο μίσος για τη "Δεξιά"; Μήπως αυτό το μίσος, μήπως αυτός ο φανατισμός προσπαθεί να καλύψει κάτι άλλο; Μήπως οι "εθνικιστές" επιστρατεύουν την οργή και το μίσος για να απαλλαγούν από την βαριά ντροπή που αισθάνονται οι ίδιοι για τα πεπραγμένα τους;

Λένε αυτοί οι "εθνικιστές" ότι η "Δεξιά" έφερε τους κομμουνιστές στην εξουσία. Ισχύει. Αλλά πως τους έφερε;

Μήπως τους έφερε μέσω των κρατικών και κρατικώς ελεγχόμενων μέσων μαζικής προπαγάνδας στα οποία αναρριχήθηκαν σαν τις σαύρες τα ορφανά του Στάλιν και του Τσαουσέσκου; Μα αυτές τις δομές μέσω των οποίων οι κομμουνιστές μας επιβάλλονται καθημερινά είναι οι κρατικιστές "εθνικιστές" εκείνοι οι οποίοι τις υποστηρίζουν!

Μήπως τους έφερε μέσω του κρατικού μονοπώλιου της εκπαίδευσης στο οποίο υπό το πρόσχημα των κοινωνικών επιστημών κάνουν νυχθημερόν κομμουνιστική πλύση εγκεφάλου στη νεολαία; Μα αυτές τις ψευδοεπιστήμες μέσω των οποίων οι κομμουνιστές μας επιβάλλονται καθημερινά είναι οι κρατικιστές "εθνικιστές" εκείνοι οι οποίοι τις υποστηρίζουν!

Μήπως τους έφεραν μέσω ενός γιγάντιου Κράτους, στο οποίο υπάρχει μονιμότητα, ανυπαρξία λογοδοσίας, υψηλοί μισθοί και παρασιτισμός; Μα αυτήν την οργάνωση της κοινωνίας μέσω της οποίας οι κομμουνιστές μας επιβάλλονται καθημερινά είναι οι κρατικιστές "εθνικιστές" εκείνοι οι οποίοι την υποστηρίζουν!

Και πάει λέγοντας...



Άρα η Δεξιά είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος που χρησιμοποιούν οι "αντικομμουνιστές" κρατικιστές για να καλύψουν τα δικά τους εγκλήματα κατά του ΈΘνους! Ο Ζέρβας, ο Μεταξάς, ο Στράσερ, ο Παττακός, ο Μαύρος Κρίνος, η Χρυσή Αυγή, ο Καλέντζης και ο Πετρόπουλος, όλοι τους στον ίδιο βαθμό, έφεραν τους κομμουνιστές στην εξουσία γιατί αυτοί και η φθονερή, παρασιτική και αντικοινωνική τους ιδεολογία επέτρεψε σε αυτά τα έσχατα παράσιτα να εξανδραποδίσουν το Έθνος μας. Το Κράτος που δημιουγησαν οι ψευτοδεξιοί κρατικιστές και οι ψευτοεθνικιστές κρατικιστές είναι εκείνο το οποίο εξελίχθηκε στον καλύτερο φίλο των υπέρτατα παρασιτικών ερυθρών παρασίτων.



34
Η γλάστρα της Δημοκρατίας και φίλος των μπαχαλάκηδων κομμουνιστών Προκόπης Παυλόπουλος (Πάκης) έστειλε συγχαρητήρια σε μια άρια ξανθιά σουρλουλού Ελληνίδα που πήρε το χρυσό στο επί κοντώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην υπάνθρωπη Βραζιλία. Όλοι όμως απέκρυψαν ότι αυτή η ξανθιά δεν γυμναζόταν στις σαπισμένες σοσιαλιστικές εγκαταστάσεις της Ελλάδας, όπου όλα τα γήπεδα είναι κρατικό μονοπώλιο, αλλά στο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Στάνφορτ της Αμερικής, όπου υπάρχουν καπιταλιστικές ρασιοναλιστικές δομές προπόνησης. Για αυτό λοιπόν πήρε το χρυσό μετάλλιο, επειδή την προπόνησαν οι Καπιταλιστές!

Απηυδυσμένος ένας πατριώτης Αμερικανός ΛΧΑ κατήγγειλε το γεγονός και απαίτησε με το δίκιο του η Ξένη να φύγει να πάει στην Πατρίδα της όπου ο σοσιαλισμός έχει αποτύχει και να σταματήσει η γλάστρα της σοβιετικής ελλαδικής Δημοκρατίας να υπερηφανεύεται ότι κέρδισε μετάλλιο. Ο Καπιταλισμός κέρδισε το μετάλλιο και η σκρόφα Στεφανίδη απλώς τίκτει.



Καθημερινό θέαμα οι αλεπάλληλες αποτυχίες του σοσιαλισμού και η πρόοδος που ο Καπιταλισμός φέρνει στην ανθρωπότητα. Η πανανθρώπινη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων ζέχνει από την αποτυχία του παρασιτικού συστήματος του σοσιαλισμού, όπου οι διεφθαρμένοι και επιτήδειοι επωφελούνται σε βάρος της πλειοψηφίας, μα ταυτόχρονα, αναδεικνύει τον ανταγωνισμό και την ευγενή άμιλλα, δηλαδή τον Καπιταλισμό, σε όλο του το ψυχικό μεγαλείο και δίνει την ευκαιρία στα διαφορετικά Έθνη να ανταγωνιστούν στην αρένα του αθλητισμού, μια αρένα εξ ορισμού Δαρβινική και Καπιταλιστική.

Ο ανταγωνισμός συναρπάζει και κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Οι κρατικιστές που τα κονομάνε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες αποτελούν παράσιτα, λεκέδες πάνω στην ανθρωπότητα και πρέπει να αφανιστούν ταχέως.


Διαβάστε: Brazil's Olympics: Cronies Feast while the People Starve και The Olympics: The Biggest Corporatist Sports Scam of All


Επιπρόσθετα, για να μην μπαίνουν ιδέες στο κάθε μουνί πως και καλά κάνει κάτι σπουδαίο πηδώντας στο κοντάρι, παραθέτω την αληθινή λειτουργία των γυναικών, αυτό για το οποίο είναι κατασκευασμένες και αυτό το οποίο κάνουν καλύτερα. Ο Καπιταλισμός είναι το σύστημα εκείνο στο οποίο ο καθένας προσφέρει στην κοινωνία ό,τι μπορεί να προσφέρει περισσότερο. Στον Καπιταλισμός δεν έχουν θέση οι έχθρες και η ανοργασμικότητα. Οι γυναίκες θα πάρουν αυτό που τους αξίζει και επιθυμούν, δεν θα το παίζουν κάτι που δεν είναι.

















Έλα Στεφανίδη να πάρεις πούτσο να σου γίνει η κωλότρυπα σαν το χρυσό σε διάμετρο να το βάζεις κορνίζα! Έλα! Έλα μωρό μου!

36
Σεξ και Αυνανισμός / ~ Cristina A - Cinivia ~
« on: August 18, 2016, 09:11:02 am »


37
SuicideGirls.com Coolicio album 2825639 dirty paws (57x) 6016px (17-08-2016)


39
Who is Who

Τι είναι το Γκόκερ: Το Gawker είναι μια κομμουνιστική εταιρία διαδικτυακής "ενημέρωσης" που κάνει φορομπηχτική-κομμουνιστική προπαγάνδα. Όπως γίνεται με όλους τους κομμουνιστές μετά την πτώση του παραπετάσματος τώρα το παίζουν "προοδευτικοί" και light αλλά όλοι ξέρουμε ότι κάθε "προοδευτικός" είναι κρυφοσταλινάκι. Το Gawker περιλαμβάνει τις ιστοσελίδες Kotaku (το οποίο είναι γνωστό για τις gamergate απόψεις του: τα βιντεοπαιχνίδια πρέπει να εκθηλυνθούν και να κομμουνιστικοποιηθούν ούτως ώστε να μην μπαίνουν ιδέες στον χρήστη ότι θα μπει στα ΚΕΠ και θα τους γαζώσει όλους, αλλά σαν καλό πρόβατο να παίζει μόνο "βόσκω το χορτάρι" ) και το Jezebel στο οποίο γράφουν κάποιες ανοργασμικές ψυχοπαθείς λεσβίες και λένε ότι οι γυναίκες είναι ανώτερες και οι άντρες κατώτεροι και ζητούν τη φορολόγηση των αντρών για τη χρηματοδότηση των (προφανώς κατώτερων) γυναικών.

Ποιος είναι ο Πίτερ Θίελ: Ο Πίτερ Θίελ είναι Καπιταλιστής και έχει φτιάξει το paypal. Είναι κατά των κρατικών πανεπιστημίων και πιστεύει στον Καπιταλισμό: σκληρή δουλειά, παραγωγή πλούτου, επένδυση. Επίσης είναι ομοφυλόφιλος, αλλά όχι πουστράκι σαν και αυτά που χορεύουν και τον παίρνουν. Ο Θίελ δεν ανάλωσε τη ζωτικότητά του στο να παίρνει τσιμπούκια, όπως καλούν οι κομμουνιστές τους ομοφυλόφιλους να κάνουν, αλλά την παροχέτευσε προς δημιουργικές για την κοινωνία δραστηριότητες. Έφερε το ηλεκτρονικό banking στις ζωές μας, τις έκανε καλύτερες. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να είναι σοβαρός, αξιοπρεπής και δεξιός, με κουστούμι και γραβάτα, όχι με το παλούκι στον κώλο όπως θέλουν τους ομοφυλόφιλους οι κομμουνιστές. Το κομμουνιστικό Gawker τον ρουφιάνεψε ότι είναι ομοφυλόφιλος, υπονοώντας ότι είναι πουστράκι, ενώ ο Θίελ ουδεμία σχέση έχει με αυτά καθώς είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος που δικαίως εκνευρίστηκε με τον απρόκλητο πόλεμο των κομμουνιστών εναντίον του.

Ποιος είναι ο Χαλκ Χόγκαν: Ο Χόγκαν είναι διάσημος ηθοποιός του wrestling και ο κόσμος τον αγαπάει. Είναι ευσεβής Χριστιανός, είναι Λευκός και είναι Άντρας. Πουθενά δεν έχει δηλώσει υποταγή στους σοσιαλιστές δημοκρατικούς και αυτό εξοργίζει τους κομμουνιστές, καθότι όλοι οι διάσημοι τραμπουκίζονται δια των μέσων προπαγάνδας (που οι κομμουνιστές ελέγχουν) να κάνουν δηλώσεις κομμουνιστικών πολιτικών φρονημάτων. Ο Χόγκαν λοιπόν πήρε τη γυναίκα ενός φίλου του και άρχισε να τη γαμάει. Έτσι κάνουν οι ΛΧΑ γιατί δεν είναι πουστράκια σαν τους κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές στο Γκόκερ αποφάσισαν να κλέψουν το sex tape του Χόγκαν με τη γυναίκα του φίλου του και να του παραβιάσουν τα προσωπικά του δεδομένα.


Ο Θίελ λοιπόν χρηματοδότησε τον Χόγκαν να κάνει μήνυση στο Γκόκερ, μαζί με άλλες παράλληλες μηνύσεις που χρηματοδότησε από θύματα των κομμουνιστών (γιατί ο Θίελ δεν αφήνει τα πράγματα στη μοίρα τους, είναι συστηματικός, οργανωμένος, δουλευταράς, αρπάζει τον ταύρο από τα κέρατα, γνήσιος Λευκός, όχι πουστράκι) και, χρησιμοποιώντας τους ίδιους νόμους κατά της ελευθερίας του λόγου που οι κομμουνιστές έχουν ψηφίσει και επιβάλει για να εκμεταλλεύονται και να εξευτελίζουν τους ΛΧΑ, κέρδισε μια αποζημίωση-μαμούθ από το Γκόκερ του ύψους των 140 εκατομμυρίων δολαρίων. Το Γκόκερ δεν μπορεί να μαζέψει τόσα από τα κλικς των εγκεφαλοπλυμμένων κομμουνιστών, και χρεοκόπησε, πήρε το καβλί.

Φυσικά τώρα έχουν βγει όλοι οι υπόλοιποι κομμουνιστές στα μέσα προπαγάνδας και λένε για τον φασίστα τον Θίελ και τον ναζιστή τον Χόγκαν (πράγμα που σημαίνει πως χωρίς μια πινοσετική Τελική Λύση όπου θα εξαφανιστούν από το πρόσωπο της Γης όλοι οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα), αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: Ο Υπερπούστης Πίτερ Θίελ, έκλεισε το κομμουνιστικό Γκόκερ και ο ΛΧΑ Χόγκαν άρπαξε πίσω από τους κομμουνιστές 140 κολλαριστά εκατομμύρια αποζημίωση για έναν πούτσο που έριξε. Πούτσα και Ξύλο στους κομμουνιστές!

Πόσοι και πόσοι υπέρμαχοι της Λευκής Φυλής είχαν βγει στα σόσιαλ μίντια και είχαν βγάλει ανακοινώσεις κατά του Γκόκερ! Από τον δεξιό κρατικιστή Aurini και τα βιντεάκια του μέχρι τον Vox Day που έχει γράψει ολόκληρο βιβλίο για τους SJW και τα ψεύδη τους, κανείς τους δεν έφερε τελικό αποτέλεσμα. Ο Θίελ όμως το έκλεισε το μπουρδέλο των κομμουνιστών. Να ποια είναι η σημασία του να προσεταιριστεί και να συστρατεύσει μαζί του το γνωσίως Φιλελεύθερο κίνημα τους υπερπούστηδες και να τους εκκολάψει και να τους προστατέψει από την κρατικώς χρηματοδοτούμενη κομμουνιστική πουστροπροπαγάνδα.


Διαβάστε:
Peter Thiel: The Online Privacy Debate Won’t End With Gawker
Billionaire Who Helped Bankrupt Gawker Says He Would Do It Again

42
Σε σχθεσινό δημοσίευμα περί της σύλληψης των κομμουνιστών ληστοτρομοκρατών Σακκά και Σεϊσίδη διαβάζουμε:

Quote
Από την έκθεση κατάσχεσης που συνέταξε η Αντιτρομοκρατική προκύπτει ότι στο κλεμμένο Ι.Χ. υπήρχαν κυρίως είδη θαλάσσης και camping (μαγιό, σκηνές, sleeping bags), στοιχείο που κατατείνει στο συμπέρασμα ότι οι δύο πήγαιναν διακοπές σε κάποια από τις δεκάδες παραλίες της Νότιας Πελοποννήσου.

Διαβάζουμε τώρα λοιπόν για άλλη μια φορά τις διακηρύξεις του γόνου των δημοσίων υπανθρώπων ότι σχεδιάζει νέο φόρουμ, - έκτο, έβδομο, όγδοο, θα σας γελάσω - εγχείρημα για ένα φόρουμ το οποίο δεν αποδίδει έσοδα, ούτε καν το επιδιώκει, με μοναδικό σκοπό να συνεχίσει τη σκοταδιστική προπαγάνδα του κρατικισμού που τον χρηματοδοτεί.

Πλουσιοπάροχα διάγουν τον βίο τους οι κυνικοί εξουσιαστές μας απολαμβάνοντας προκλητικά την πολυτέλεια των αγαθών που στερούνται οι φορολογούμενοι δια της βάναυσης φορολογίας. Συνάνθρωποί μας, Λευκοί ΣυνΈλληνές, ζουν υπό άθλιες βιοτικές συνθήκες, κατά εκατομμύρια έχουν απολυθεί, κινδυνεύουν να χάσουν τις κατοικίες τους και αναζητούν τροφή εντός και πέριξ των κάδων απορριμμάτων, ενώ οι πόροι τους οποίους υπαιξερούν από αυτούς τα κρατικοδίαιτα παράσιτα σπαταλώνται στα διεστραμμένα χόμπυ και τον ανέμελο παραθερισμό των σφετεριστών του κοινωνικού μας βίου.

Σε 4 ημέρες, 18 Αυγούστου, έρχεται ο νέος υψηλότερος ΕΝΦΙΑ να αρπάξει τις περιουσίες των Ελλήνων. Αυτός είναι ο σοσιαλισμός τους: όλα στο Κράτος και τους προστατευόμενούς του, είτε αυτοί το παίζουν ότι είναι υπέρ της Λευκής Φυλής και καλά, είτε το παίζουν ότι είναι υπέρ της εργατικής τάξης και καλά.

Ως πότε Έλληνα Λευκέ Χριστιανέ Άντρα θα ανέχεσαι αυτά τα βοθρολύματα του παραπετάσματος, τους επιγόνους των σφαγέων της οικουμένης να σε έχουν υπόδουλο και να σου σοδομίζουν τα όνειρα και τις ελπίδες; Ως πότε θα αναλώνεται το Ελληνικό Έθνος στην ψευδαίσθηση ότι θα επιβιώσει επιτρέποντας μέσα στα σωθικά του τον εθνοκτόνο κανιβαλισμό της αναδιανομής;

47

για αυτό είναι γεννημένες οι γυναίκες!








49
Ποιος θα λογοδοτήσει για τα εγκλήματα του ΔΝΤ και της ΕΕ εις βάρος της Ελλάδας;
ΜπλεΜήλο Editors
Του Ευθύμη Μαραμή


H ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης του ΔΝΤ (ΙΕΟ) εξέδωσε έκθεση πριν λίγες ημέρες με τίτλο «Το ΔΝΤ και η Κρίση στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία». Είναι τόσο καταδικαστική για την Christine Lagarde και τους στενότερους συνεργάτες της, ώστε να είναι δύσκολο να διαφανεί, σίγουρα εκ πρώτης όψεως, πώς θα μπορούσαν όλοι αυτοί να μην χάσουν τη δουλειά τους. Αλλά μην εκπλαγείτε αν αυτό ακριβώς συμβεί.

Οργανισμοί, ανάλογοι του ΔΝΤ, δεν ενδιαφέρονται πολύ, αν όχι καθόλου, για το αν θα λογοδοτήσουν. Οι ηγέτες τους θεωρούν ότι είναι άθικτοι, τουλάχιστον για όσο διάστημα έχουν την «ευλογία» εκείνων των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Τα οποία συμφέροντα στην περίπτωση του ΔΝΤ αποτελούνται από μεγάλες τράπεζες και κάποιες κυβερνήσεις των πλουσιότερων εθνών (που υπηρετούν επίσης τα συμφέροντα των ίδιων τραπεζών). Και αν αυτά τα συμφέροντα δεν είναι ευχαριστημένα, στήνεται εύκολα ένα σκάνδαλο με μια καμαριέρα.

Όμως η ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης του ΔΝΤ δεν δίνει αναφορά στη Λαγκάρντ, αλλά στο διοικητικό συμβούλιο των εκτελεστικών διευθυντών. Παρά τις πολλαπλές επικριτικές αναφορές τα τελευταία χρόνια από τα “εσωτερικά κλιμάκια” του Ταμείου , τα οποία φαίνεται να κατανοούν πολύ καλύτερα τα γεγονότα από την Λαγκάρντ και τους συνεργάτες της, το διοικητικό συμβούλιο δεν έχει επικρίνει δημόσια την πρώην υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας. Και ίσως αυτό πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Αν το ΔΝΤ επιθυμεί να διαφυλαχτούν τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας του, αυτό πρέπει να γίνει. Αλλά αυτό μας φέρνει πίσω στο "Οργανισμοί, ανάλογοι του ΔΝΤ, δεν ενδιαφέρονται πολύ, αν όχι καθόλου, για το αν θα λογοδοτήσουν."

Η έκθεση της ανεξάρτητης υπηρεσίας αξιολόγησης καθιστά απόλυτα σαφές ότι το ΔΝΤ δεν έπρεπε ποτέ να συμφωνήσει, ως μέρος της Τρόικα, στην επιβολή λιτότητας στην Ελλάδα χωρίς να επιμείνει στην σημαντική ανακούφιση του χρέους, με τη μορφή είτε κουρέματος, είτε διαγραφής. Μακρά πολιτική του ΔΝΤ είναι ότι και τα δύο αυτά (λιτότητα και ελάφρυνση χρέους) πρέπει να γίνουν από κοινού. Αλλά το έτερο μέλος της Τρόικα, η ΕΕ, δεσμευόταν από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, η οποία ορίζει πως: “Η Ένωση δεν ευθύνεται για τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν οι κεντρικές κυβερνήσεις”. Επίσης, η ΕΚΤ δεν μπορεί να “χρηματοδοτήσει τα κράτη μέλη". (σ.σ. συνθήκες που καταπατήθηκαν άγρια στην συνέχεια για να ευνοήσουν άλλες κυβερνήσεις και χώρες, ακόμα και επιχειρήσεις καθώς η ΕΚΤ αγοράζει πλέον τοξικά σκουπίδια φαλιρισμένων επιχειρήσεων από τις Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία)

Αν η Λαγκάρντ και η ομάδα της είχαν μείνει πιστοί στις δικές τους “αρχές”, θα έπρεπε να αρνηθούν να επιβάλουν λιτότητα στην Ελλάδα, όταν η ΕΕ αρνήθηκε την ελάφρυνση χρέους (σημείωση: αυτό ισχύει και εξακολουθεί να ισχύει τουλάχιστον από το 2010). Δεν το έκαναν όμως.

Το ΔΝΤ υπέκυψε (πόσο πρόθυμα είναι δύσκολο να υπολογιστεί) και η τρόικα ομόφωνα συμφώνησε να πνίξει την Ελλάδα. Η επίσημη δικαιολογία για την κάμψη και την υποχώρηση του ΔΝΤ από τους κανόνες του, ήταν ο κίνδυνος “μετάδοσης”. Αλλά υπάρχει ένα ξεκάθαρο σημείο που καταδεικνύει ότι η Λαγκάρντ και το επιτελείο της δεν ενεργούσαν με “καθαρή συνείδηση”, καθώς έκρυψαν την απόφαση αυτή από την εκτελεστική επιτροπή του ΔΝΤ. Επιπλέον, η ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης λέει ότι δεν είχε πρόσβαση σε αρχεία-κλειδί για την αξιολόγηση των δραστηριοτήτων των μυστικοπαθών "ομάδων εργασίας".

Πολλά έγγραφα δημιουργήθηκαν εκτός των τακτικών θεσμικών διαύλων. Έγγραφη τεκμηρίωση ορισμένων ευαίσθητων θεμάτων δεν ήταν δυνατό να εντοπιστεί. Η ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει ποιος έλαβε συγκεκριμένες αποφάσεις ή ποιες πληροφορίες ήταν διαθέσιμες, ούτε είχε τη δυνατότητα να αξιολογήσει τους ρόλους των στελεχών και του προσωπικού. Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί γιατί το ΔΝΤ χρειάζεται καν εκτελεστικό συμβούλιο. Είναι μόνο για διακοσμητική πρόσοψη αξιοπιστίας και διεθνούς συνοχής;

Όταν γίνεται τόσο σαφές μέσω μιας έκθεσης που εκδόθηκε από τα δικά του γραφεία, ότι τα εκτελεστικά όργανα του ΔΝΤ δεν ενδιαφέρονται για την εφαρμογή θεσμοθετημένων πολιτικών του ταμείου, ούτε καν για την ίδια την ύπαρξη του εκτελεστικού διοικητικού συμβουλίου (εφόσον απέκρυψαν την διαδικασία), δεν θα έπρεπε το διοικητικό συμβούλιο να παρέμβει πριν χάσει ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του;

Το κύριο πρόβλημα του ΔΝΤ - που πολλοί εκ των έσω γνώστες μπορεί ειρωνικά να το θεωρούν ως πολύτιμο πλεονέκτημα - είναι η έλλειψη διαφάνειας, σε συνδυασμό με τη συντριπτική επιρροή που ασκείται από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Και η επιβολή της Ευρώπης έναντι του ΔΝΤ είναι ακριβώς αυτό που επισημαίνει αυτή η έκθεση, δεδομένου ότι κατηγορεί την Λαγκάρντ και τους συνεργάτες της ότι υπέκυψαν στις πιέσεις της ΕΕ, σε βαθμό που να παραβλέψουν τις δικές τους θεσμοθετημένες πολιτικές. Ενήργησαν σαν “Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο” και όχι διεθνές.

Έτσι, όταν δεν υπάρχει διαφάνεια και λογοδοσία, στο τέλος αυτό οδηγεί μοιραία στην πλήρη απώλεια αξιοπιστίας και σημασίας ενός θεσμού. Έτσι ακριβώς έχασε την Βρετανία η ΕΕ λόγω έλλειψης αξιοπιστίας και λογοδοσίας. Και αυτό καταδεικνύει πως η λογοδοσία και η αξιοπιστία είναι σημαντικά στοιχεία ακόμη και για μη-δημοκρατικούς υπερεθνικούς θεσμούς, κάτι που αυτοί (οι θεσμοί) έχουν την τάση να παραβλέπουν. Φυσικά δεν πρόκειται να υπάρξει δημοψήφισμα για το ΔΝΤ, αν και αυτό θα ήταν πολύ ενδιαφέρον ως σκέψη και πράξη. Αυτό όμως που μπορεί να συμβεί, είναι πως μεγάλες χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία να απειλήσουν με αποχώρηση, ίσως δημιουργώντας το δικό τους εναλλακτικό ταμείο. Αυτά έχουν ήδη συζητηθεί ευρέως. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι το δεδομένο σχήμα “ΗΠΑ / Ευρώπη” ως επίκεντρο του Ταμείου θα πρέπει να αλλάξει. Αν η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες προσπαθήσουν να διορίσουν άλλον Ευρωπαίο ως διευθύνοντα σύμβουλο (ένας άγραφος νόμος μέχρι στιγμής) θα αντιμετωπίσουν εξέγερση.

Η Λαγκάρντ συνωμότησε με την ΕΕ, υπό το πρόσχημα της πρόληψης “μετάδοσης” και εγκατέλειψε τους κανόνες του ΔΝΤ προκειμένου να στραγγαλίσουν μαζί με την ΕΕ την Ελλάδα. Φυσικά γνωρίζουμε, αν και κανείς δεν το πιστοποιεί εγγράφως στην έκθεση, ότι η μετάδοση που προσπαθούσαν να εμποδίσουν δεν ήταν μεταξύ χωρών/εθνών, αλλά μεταξύ τραπεζών. Οι πολιτικές και οι δράσεις των bailouts τις οποίες η Λαγκάρντ απέκρυψε από τους ανωτέρους της (!) Έχουν σχεδιαστεί για διασώσουν το σύνολο των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών εις βάρος του Ελληνικού λαού. H λιτότητα, έγινε τόσο σφοδρή ώστε να μην έχει κανένα απολύτως λογικό νόημα - ειδικά μέσα σε μια υποτιθέμενη “ένωση” - ακόμη και αν το ΔΝΤ - όχι το πιο “φιλανθρωπικό” ινστιτούτο του πλανήτη - πάντα απέκλειε αυτές τις πρακτικές αν δεν συνοδευόταν από ισχυρή ελάφρυνση χρέους.

Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ έσωσαν τις Γερμανικές και Ολλανδικές τράπεζες εις βάρος της Ελλάδας. Αυτό αποτελεί εγγύηση για την διάλυση της ΕΕ, ακόμη και αν κανείς δεν είναι πρόθυμος ακόμα να αναγνωρίσει, παρά την κραυγαλέα ένδειξη που προκύπτει από το Brexit. Κατά πάσα πιθανότητα, η συμφορά που επεβλήθη στην Ελλάδα θα είναι και η ταφόπλακα του ΔΝΤ.

Και εκεί καταλήγει όλη αυτή η φάρσα της ΕΕ: η υπερ-συγκέντρωση μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε περιόδους ανάπτυξης. Δεν υπάρχει λόγος, εκτός από την εφαρμογή μέσω δικτατορίας, όπου οι άνθρωποι να θέλουν να είναι μέρος ενός συγκεντρωτικού κινήματος όπως η ΕΕ, πέραν του να αυξάνεται ο πλούτος και η ευημερία τους. Στη σημερινή κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, έχουμε περάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Όλοι θα θέλουν να αποχωρήσουν από ανάλογους οργανισμούς, να πάρουν πίσω τις ζωές τους και να λαμβάνουν τις δικές τους αποφάσεις, αντί αυτές οι αποφάσεις να λαμβάνονται από κάποια διευθυντήρια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, χωρίς καμία λογοδοσία.

Raúl Ilargi Meijer – Πηγή : https://www.theautomaticearth.com/2016/08/why-should-the-imf-care-about-its-credibility/

Μετάφραση: Ευθύμης Μαραμής



Σχόλιο  Augusto Pinochet

Ο λόγος που μπήκαμε στο ΔΝΤ ήταν να τα κονομήσουν οι καταναλωτές φόρων μέσω της φορολογίας του Κράτους.

Το 2009 ο Τζέφρυ μπορούσε να διατηρήσει το χρέος μαθηματικά μικρότερο. Μόνος του το φούσκωσε, άφησε τις δαπάνες να τρέξουν και το πήγε με αλχημείες στο 130%. Σκοπός ήταν να δημιουργηθεί κρίση αναξιοπιστίας στα spread και να βγει το Κράτος εκτός αγορών. Σήμερα το χρέος είναι λίγο πιο κάτω από το 180% το οποίο θα το πιάσουμε στο τέλος του χρόνου.

Το ανθελληνικό Κράτος αυτά τα χρόνια έχει κάνει μια αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία αντισταθμίστηκε και ξεπεράστηκε κατά πολύ από τον νέο δανεισμό στον οποίο προέβη το Κράτος λόγω της ύφεσης. Η φορομπηχτική πολιτική από την αρχή της κρίσης χρέους του Κράτους ήταν γνωστό (και στους βλάκες δλδ είναι γνωστό) ότι θα οδηγήσει σε ύφεση. Τεχνητά λοιπόν τη δημιούργησαν, όπως τεχνητά φούσκωσαν το χρέος.

Σκοπός τους ήταν η αρπαγή του πλούτου του φορολογούμενου σε όφελος των εργολάβων, των δημοσίων υπανθρώπων και των λοιπών παρασίτων. Αυτόν τον πλούτο μοιράστηκαν και μοιράζονται ΔΥ, ΔΝΤ, λαθραίοι και εργολάβοι. Το φούσκωμα του χρέους, οι δήθεν ανάγκες του Κράτους, ήταν το παραμύθι που έφαγε ο Έλληνας και πείστηκε πως πληρώνει για το καλό του, ενώ στην ουσία πληρώνει γιατί είναι βλάκας και δεν μπορεί να δει ότι τα παράσιτα του έστησαν μια τεχνητή κρίση για να τον ληστέψουν.

Δεν έστησε η Λαγκάρντ την απάτη. Όλοι όσοι δουλεύουν στο "δημόσιο", όλοι οι "πρόσφυγες", όλοι οι καναλάρχες, εργολάβοι, ψευτοβιομήχανοι και αεριτζήδες, αυτοί μας λήστεψαν, εκεί πήγε το χρήμα. Φυσικά και όσοι τραπεζίτες και χετζφαντάδες ήξεραν το σχέδιο τα κονόμησαν και αυτοί, και δανείζοντας όταν έπρεπε και από τα CDS. Αλλά το να λέμε ότι οι τραπεζίτες φταίνε μόνο είναι πολύ κοντόφθαλμο και ζέχνει και από αυτή τη γνωστή ψυχική ένδεια που έχουν πολλοί ελληνόφωνοι του τύπου "Σφάξε με αγά μου να αγιάσω αρκεί να μη με πουν φασίστα οι κομμουνιστές".

50
Σεξ και Αυνανισμός / JAYNE THOMPSON - EXERCISE
« on: August 09, 2016, 02:00:07 pm »

52
Από που βγαίνει το Σάυλα; Μήπως βγαίνει από τον Σάυλοκ; Μήπως η ερεβώδης Σιών βρίσκεται πίσω από τον κώλο της Σαύλα και όλα αυτά γίνονται για να αποπλανήσουν τη Λευκή Φυλή και να βασιλέψει για πάντα ο αιώνιος Εβραίος Μπέρνι Μέιντοφ;

Εγώ ακόμα απορώ, που είναι το κακό να βγάζουν λεφτά οι Λευκές (η εικονιζόμενη είναι επιμειξία με ανατολικοασιάτες) δείχνοντας το ανώτερο μουνί τους στον υπόλοιπο υπάνθρωπο κόσμο και να τις προωθούν Λευκοί οι οποίοι να τα κονομάνε από τα Λευκά μουνιά. Ποιος θα ζημιώνεται; Γιατί τώρα γνωρίζουμε ποιος ζημιώνεται: ο ΛΧΑ στου οποίου την πρόσβαση στο επάγγελμα της μαστροπείας τίθενται εμπόδια φορολογικά, ηθικά, θρησκευτικά και άλλα.




53

 By: Nacht und Nebel   
Ήταν η υπερηφάνεια εκείνη που μετέτρεψε τους αγγέλους σε δαίμονες και είναι η ταπεινότητα εκείνη που κάνει τους άντρες αγγέλους. Άγιος Αυγουστίνος   
   





Ένα από τα σημαντικότερα ηθικά διδάγματα του Χριστιανισμού είναι πως η υπερηφάνεια κρύβει τρομερούς κινδύνους. Αυτό συμβαίνει διότι ο υπερήφανος άνθρωπος επαναπαύεται στις δάφνες της υπερηφάνειας του, εφησυχάζει και σπαταλά μεγάλο μέρος από την πολύτιμή του ενέργεια για πράγματα μη παραγωγικά. Τουναντίον, η ταπεινότητα αποτελεί τον καρπό της συνειδητοποίησης των φυσικών περιορισμών του ανθρώπου και της παραγωγικής ενασχόλησης με τα προβλήματα που ανακύπτουν εξαιτίας αυτών.

Καμία άλλη θρησκεία στον κόσμο δεν έχει αντιμετωπίσει επιτυχώς αυτό το δίλλημα. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος έξω από τον Χριστιανισμό δεν είχε μάθει ποτέ - και σε μεγάλο βαθμό δεν γνωρίζει ούτε σήμερα - πως να αντιμετωπίζει τα προβλήματα και τους περιορισμούς του με παραγωγικό και δημιουργικό τρόπο παρά μόνο ταλανίζονταν μεταξύ του δυσοίωνου εκχυδαϊσμού της παγανιστικής υπερηφάνειας και της μηδενιστικής υποταγής στον θάνατο (Ανατολή).
- See more at: http://libertyforgreece.blogspot.gr/2016/08/blog-post.html#sthash.p2ht3tWJ.dpuf

54
Τις τελευταίες ημέρες τα 5-6 ψευδομέλη που γράφουν σε αυτό το φόρουμ εξαφανίστηκαν en masse. Προηγήθηκε τις τελευταίες ημέρες του Ιουλίου ένας οργασμός δραστηριότητας, με έντονους διαλόγους και τέτοια, και τώρα εξαφανίστηκαν όλοι. Τι έγινε; Τους απήγαγε η μυστική αστυνομία;

Σαν να επρόκειτο για ένα άτομο το οποίο κρύβεται πίσω από αυτά τα 5-6 ψευδομέλη και εργάζεται για το Κράτος. Λίγο πριν να αρχίσουν οι διακοπές λοιπόν το είχανε διαλύσει εκεί στο "δημόσιο" όπως γίνεται εθιμοτυπικά, ενώ τώρα είναι κλασικά σε διακοπές και μάλλον πήγε και σε μέρος ερημικό - τόσο ερημικό που δεν έχει καλό σήμα 3g για τα δεδομένα - για να ξεδώσει από το καθημερινό ξύσιμο και να χαρεί τα 4 χιλιάρικα που του δίνουν κάθε μήνα. Άντε καλό μας Σεπτέμβρη!




ΥΓ: Δεν μιλάω για το φιάσκο του moderation που για να κρατήσει τα προσχήματα με έβαλε mod και περίμενε να συμβάλλω στη φίμωση και τη λογοκρισία και εγώ απέκτησα πρόσβαση στις IP και τον ξεμπρόστιασα και τον ανάγκασα να χρησιμοποιεί πρόξυ για να γράψει ως εθνικιστής από τα νησιά Φίτζι και να απαντά στον εαυτό του ως κομμουνιστής από το Μπαλί και αμέσως μου αφαίρεσε τα δικαίωματα!


55

Ένα θέμα εξύμνησης ενός από τους πιο σπουδαίους φιλοσόφους των πωλήσεων του Elmer Wheeler. Ο Elmer Wheeler αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα σκέψης του ελεύθερου κόσμου, ένας αστέρας διανόησης του οποίου τα λόγια ικανοποίησαν περισσότερες ανθρώπινες ανάγκες από ό,τι ικανοποίησαν χιλιάδες εργάτες και εκατομμύρια πολιτικοί μαζί.

Είναι θλιβερό ότι, ενώ στην Αμερική αυτός ο θησαυρός γνώσεων γύρω από την παραγωγική διαδικασία και την προώθηση των αγαθών στους καταναλωτές γινόταν ήδη γνωστός από τις αρχές του περασμένου αιώνα, στην Ελλάδα ακόμα κυλιόμαστε στον βούρκο της σοσιαλιστικής λάσπης και αλληλοσπαρασσόμαστε δια της φορολογικής αναδιανομής.

Ιδέες πρωτάκουστες στην Ελλάδα παρουσιάζονται σε αυτό το σύντομο βίντεο. Η Ελλάδα που διέπρεψε λόγω του ελεύθερου εμπορίου και κατέκτησε τον κόσμο, τώρα διδάσκεται σε ξένη γλώσσα αυτά τα οποία τα κρατικιστικά κτήνη κρατάνε καλά θαμμένα στα κατηχητικά που αποκαλούν σχολεία και πανεπιστήμια.

56
Αυτό το ανώμαλο σφάλμα της Φύσης που περιγράφεται παρακάτω ήταν η Νόρμα ΜακΚόρβυ, γνωστή και ως Τζέην Ρο και το οποίο περίττωμα της ανθρωπότητας αφορά η γνωστή απόφαση του αμερικανικού συνταγματικού δικαστηρίου Ρο εναντίον Γουέιντ, όπου και το Κράτος απεφάνθη υπέρ της έκτρωσης και έκλεψε τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτειών να ρυθμίζουν τα του οίκου τους. Το Κράτος επιβάλλοντας την έκτρωση, επέβαλλε τη δυσγονική ανευθυνότητα και την έκλυση των ηθών στην κοινωνία, πράγματα που αναμφίβολα ωφελούν τον πρωτογονισμό της εξουσίας και της εκμετάλλευσης επί των φορολογούμενων παραγωγών.

Στις εικόνες που ακολουθούν τα εκτρώματα της Φύσης, η Τζένα Φοξ και η Χάνυ Φοξ Μπι γαμιούνται μεταξύ τους, όπως και αυτή η βρωμερή τσούλα η ΜακΚόρβυ με την εξίσου ανώμαλη φίλη της.




Norma Leah McCorvey (née Nelson; born September 22, 1947), better known by the legal pseudonym "Jane Roe", was the plaintiff in the landmark American lawsuit Roe v. Wade in 1973.[2] The U.S. Supreme Court ruled that individual state laws banning abortion are unconstitutional. Later, McCorvey's views on abortion changed substantially; she is now a Roman Catholic active in the pro-life movement.[3]

McCorvey's father left the family when she was 13 years old[4] and her parents subsequently divorced. She and her older brother were raised by their mother Mildred, a violent alcoholic. McCorvey's father died on September 27, 1995. She is of partial Cajun and Cherokee ancestry.[2]

McCorvey had entered a Catholic boarding school[5] prior to her minor troubles with law enforcement that started at the age of ten, when she robbed the cash register at a gas station and ran away to Oklahoma City with a friend. They tricked a hotel worker into letting them rent a room, and were there for two days when a maid walked in on her and her female friend kissing. McCorvey was taken by the police and eventually to court, where she was declared a ward of the state and sent to Mount St. Michaels in Dallas.

McCorvey was later sent to the State School for Girls in Gainesville, Florida on and off from ages 11–15. She said this was the happiest time of her childhood, and every time she was sent home, would purposely do something bad to be sent back. After being released, McCorvey lived with her mother’s cousin, who allegedly **** her every night for three weeks. When McCorvey's mother found out, her cousin said McCorvey was lying.[6]

While working at a restaurant, Norma met Woody McCorvey (born 1940), and she married him at the age of 16. She later left him after he abused her. She moved in with her mother and gave birth to her first child, Melissa, in 1965.[7] After Melissa's birth, McCorvey developed a serious drinking problem. Soon after she came out, and began identifying as a lesbian. She went on a weekend trip to visit two friends, and left her baby with her mother. When she returned, her mother replaced Melissa with a baby doll and reported her to the police as having abandoned her baby, and called the police to take her out of the house. She would not tell her where Melissa was for weeks, and finally let her visit her child after three months. She let McCorvey move back in, and one day woke Norma up after a long day of work. She told her to sign insurance papers, and Norma did so without reading. However, she actually signed adoption papers, giving her mother custody of Melissa, and was then kicked out of the house.[8] The following year, McCorvey again became pregnant and gave birth to a baby, who was placed for adoption.
Roe v. Wade
Main article: Roe v. Wade

In 1969, at the age of 21, McCorvey became pregnant a third time. She returned to Dallas. According to McCorvey, friends advised her that she should assert falsely that she had been **** and that she could thereby obtain a legal abortion under Texas's law which prohibited abortion; sources differ over whether the Texas law had such **** exception.[9][10][11][12] Due to lack of police evidence or documentation, the scheme was not successful and McCorvey would later admit the situation was a fabrication.[13][14] She attempted to obtain an illegal abortion, but the respective clinics had been closed down by authorities.







57
Σεξ και Αυνανισμός / ΠΟΔΟΛΑΓΝΕΙΑ!!!
« on: August 04, 2016, 04:06:14 pm »




58
Μιμηθείτε τους Έλληνες Εφοπλιστές
του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*

Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα το κρατικιστικό μοντέλο είναι αυτό που κυριάρχησε κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης. Πρόκειται για την ανακυκλωμένη πολιτική των δανεικών με στόχο να τροφοδοτείται ένα αδηφάγο κράτος στο οποίο θα προσλαμβάνονται ψηφοφόροι και ημετέροι. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε ήταν το αντανακλαστικό της παλαιάς Ελλάδας η οποία πίστεψε ότι η επανάσταση θα γίνει με υλικά και ιδέες που θα μας επαναφέρουν στην πρότερη κατάστασή μας. Τώρα πλέον που οι μύθοι αυτοί κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι ήρθε η ώρα το συλλογικό μας είναι να αντιληφθεί ότι το πρότυπο της κεντρικά διευθυνόμενης οικονομίας από το κράτος απέτυχε και ότι αυτό το πρότυπο πρέπει να αντικατασταθεί από ένα νέο το οποίο να βασίζεται στο συγκριτικό πλεονέκτημα και στην εξωστρέφεια της επιχειρηματικότητας.

Ο μοναδικός τομέας που ίσταται έναντι των υπολοίπων και ανταποκρίνεται χρόνια τώρα στο νέο αυτό πρότυπο το οποίο οφείλουμε να δημιουργήοσουμε είναι Ελληνική Ναυτιλία. Ο Ελληνόκτητος στόλος κατέχει την πρώτη θέση στον κόσμο, απασχολεί πάνω από 30 χιλιάδες εργαζομένους ενώ άλλοι 190 χιλάδες περίπου απασχολούνται σε δουλειές που δημιουργούνται παραπλεύρως και εξαιτίας της Ναυτιλίας. Από όλες αυτές τις δραστηριότητες, η τελευταία, κατέχει αναλογικά περίπου 6,4% του ΑΕΠ της χώρας.

Το γεγονός ότι η Ελληνική Ναυτιλία είναι ένας τομέας που μάς κάνει υπερήφανους και παραμένει στην κορυφή ενώ ανταγωνίζεται παγκόσμιους κολοσσούς όπως τον Κινεζικό φερ’ ειπείν αποδίδεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες εκμεταλλεύτηκαν το συγκριτικό πελονέκτημα της γεωγραφίας και της ναυτικής παράδοσης και τέχνης η οποία μεταδίδεται από γενιά σε γενιά αιώνες τώρα. Το γεγονός ότι αυτό το πλεονέκτημα μετετράπη σε μία παγκόσμια ανταγωνιστική βιομηχανία εξηγείται από το ότι δεν διεπλέχθη σχεδόν ουδέποτε με το Eλληνικό κράτος. Αυτή η παράδοση και η γνώση μας έφερε στην κορυφή διότι ενισχύθηκε με δάνεια από παγκόσμιες τράπεζες που θεώρησαν και θεωρούν τους Έλληνες εφοπλιστές τρομερά αξιόπιστους εξαιτίας αυτής της μακραίωνης εμπειρίας τους. Αυτό δε που κάνει τους εν Ελλάδι εφοπλιστές απαράμιλλα ανταγωνιστικούς είναι ότι τις αποφάσεις τις λαμβάνει συνήθως ένας, ο πατριάρχης της οικογενείας. Πρόκειται περί ενός «παλαιοκαπιταλιστικού» προτύπου που όμως είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό διότι οι αποφάσεις λαμβάνονται πολύ γρηγορότερα εν σχέσει με ένα απρόσωπο διοικητικό συμβούλιο πολλαπλών συμφερόντων αλλά και την πίστη σε αυτό που κάνουν όχι ως κάτι το προσωρινό αλλά ως μία παρακαταθήκη του ονόματός τους από την μία γενιά στην άλλη.

Φυσικά, στον παγκόσμιο ανταγωνισμό που καλούνται να ανταποκριθούν καθημερινώς οι Ελληνικές ναυτιλιακές επιχειρήσεις δεν προσμένουν σε κρατικές παρεμβάσεις μίας κεντρικά διευθυνόμενης οικονομίας για να ευνοηθούν. Το μοναδικό πράγμα που απαιτούν είναι ένα φυσιολογικό και σταθερό φορολογικό περιβάλλον και λογικές απαιτήσεις από το εργασιακό καθεστώς της σημαίας κάθε χώρας.

Οι Έλληνες λοιπόν, μία χώρα 11 εκατομμυρίων ανθρώπων, ελέγχουμε τοn μεγαλύτερο στόλο ποντοπόρων πλοίων στον κόσμο. Όμως, το νόημα αυτού του άρθρου δεν έγκειται απλά στο να «εξυμνήσει» τον κλάδο αυτόν και τους ανθρώπους που τον απαρτίζουν. Διότι ικανότατα μυαλά υπάρχουν και στους τομείς των υπηρεσιών, της βιομηχανίας, της κτηνοτροφίας κοκ. Ο Ελληνικός καταστροφικός εγωισμός που χρονολογείται από τον καιρό του Πελοποννησιακού Πολέμου μπορεί να εξελιχθεί σε έναν υγιεστατο ανταγωνισμό με κανόνες που θα μας ξαναβάλλει στο διεθνές παίγνιο. Πρέπει πρώτα όμως να απελευθερωθούμε από τα δεσμά του κρατισμού με συνεχείς αποκρατικοποιήσεις, να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο, αποκεντρωμένο Σύνταγμα που θα εξασφαλίζει σταθερή φορολογία των επιχειρήσεων για τουλάχιστον 10 συναπτά έτη και, όπου χρειάζεται το κράτος να δίνει κίνητρα στους τομείς εκείνους που αποτελούν τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σε μία παγκοσμιοποιημένοι αγορά.

*Πολιτικός Επιστήμων, Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
rkaliviotis@gmail.com





Σχόλιο Augusto Pinochet

Αν παγώναμε τη φορολογία για 10 ή 20 χρόνια και εντάσσαμε τους εφοπλιστές στον ΟΑΕΕ, του χρόνου δεν θα είχε μείνει, όχι ποντοπόρο, αλλά ούτε κολυμπηθρόξυλο.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μείωση της φορολογίας παντού. Οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν εξασφαλίσει χαμηλότερη φορολογία από τους υπόλοιπους Έλληνες επειδή ελέγχουν τους πολιτικούς. Οι πολιτικοί με τη σειρά τους τρέφουν με την κανιβαλιστική ρητορική "ταξικού" μίσους που κατ'ευφημισμόν αποκαλούν πολιτικό λόγο τα χειρότερα αντικοινωνικά ένστικτα μιας πλειάδας κοινωνικών ομάδων (γυναίκες, νεαροί, ηλικιωμένοι, λαθραίοι, εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, γύφτοι, ναρκομανείς, κτλ.) με τρόπο τέτοιο ούτως ώστε να ικανοποιούν τις ανάγκες αυτών των ομάδων με τη φορολογική λεία που αρπάζεται κυρίως από τους εισοδηματικά μικρομεσαίους Έλληνες Χριστιανούς άντρες των ηλικιών 25-50. Αυτοί είναι τα κύρια θύματα του Κράτους σήμερα και όλα τα στοιχεία συνηγορούν ότι αυτοί αποτελούν το πιο παραγωγικό κομμάτι όλων των κοινωνιών.

Συνεπώς αν θέλουμε γνήσιο παλαιοκαπιταλισμό και τη μέγιστη ανάπτυξη μπορούμε να τα έχουμε σε όλα τα επαγγέλματα, αρκεί να μειωθεί η φορολογία.



πηγή

59
Το σπαρταριστό κωλαράκι της Έιμι Μπρουκ



60
Αναρχισμος / Re: B-FEST 2016
« on: August 03, 2016, 03:24:31 pm »
Αυτός που θέλει την υποδούλωση του ατόμου σε οποιασδήποτε μορφής συλλογικότητα δεν είναι αναρχικός.
Αυτός που αποτελεί το χαϊδεμένο του Κράτους δεν είναι αναρχικός.
Αυτός που θέλει μεγαλύτερο Κράτος και διαμαρτύρεται που η φορολογία δεν είναι ακόμα μεγαλύτερη δεν είναι αναρχικός.
Αυτός που εξαργυρώνει την κομμουνιστική του ρητορική με μια θέση στο Κράτος δεν είναι αναρχικός.
Αυτός που θεωρεί την πουστιά ή τον παρενδυτισμό νορμάλ δεν είναι αναρχικός
Αυτός που θέλει να πληρώνει ο φορολογούμενος για να χτίζονται τζαμιά και την ίδια ώρα επικαλείται τον αθεϊσμό για να γκρεμίσει εκκλησίες δεν είναι αναρχικός.
Αυτός που θεωρεί τον σκυλάραπα ανώτερο του Λευκού δεν είναι αναρχικός.
Αυτός που στηρίζει τους κομμουνιστές ληστοσυμμορίτες του Στάλιν στον εμφύλιο δεν είναι αναρχικός.
Αυτός που θέλει τύπωμα χρήματος δραχμής από το ανθελληνικό Κράτος δεν είναι αναρχικός.


Ειναι κομμουνιστής. Ό,τι και να πιστεύει ότι είναι, όπως και να δηλώνει, ό,τι και να λέει για να τα δικαιολογήσει, αυτός που είναι βουτηγμένος από την κορφή ως τα νύχια στον κομμουνισμό είναι κομμουνιστής. Κομμουνιστές θα μαζευτούν εκεί λοιπόν και θα μιλήσουν για το πως θα επιβάλουν την κομμουνιστική τους εξουσία στους υπολοίπους. Το φεστιβάλ είναι κομμουνιστικό, το περιοδικό είναι κομμουνιστικό, η πανεπιστημιούπολη είναι κομμουνιστική και οι Έλληνες φορολογούμενοι εξαναγκάζονται δια της κρατικής βίας να δίνουν τον πλούτο τους στο ανθελληνικό Κράτος, το οποίο δημιούργησε αυτούς τους κομμουνιστές, ανέχεται την παράτυπη κομμουνιστοσυμμοριτική τους δράση στις κομμουνιστικές εγκαταστάσεις προπαγάνδας που το Κράτος έφτιαξε στους κομμουνιστές για να ξιφουλκούν υπέρ της κρατικής κομμουνιστικής ληστείας-αναδιανομής, να τρομοκρατούν τους Έλληνες και να ζουν πλουσιοπάροχα εις βάρος των Ελλήνων.

Αυτή είναι η αλήθεια και αν πιάσεις τον καθένα από αυτούς τους κομμουνιστές και του πεις "τι είσαι; είσαι κομμουνιστής;" Θα σου πει "όχι, εγώ; κομμουνιστής, ποτέ. Είμαι στρασεροδημοκρατικός με κοινωνικές ανησυχίες και προοδευτικές ανταύγειες". Και αν τον ξαναπιάσεις την επόμενη μέρα, τον ίδιο κομμουνιστή και του πεις "τι είσαι; είσαι κομμουνιστής;" Θα σου πει πως είναι κάτι νέο, διαφορετικό, και αντίστοιχα θα αλλάξει πινακίδες στην ιδεολογία του και την τρίτη μέρα και την τέταρτη, αλλά η κομμουνιστική φορολαγνεία και η κομμουνιστική εξουσιομανία του δεν θα αλλάξει, γιατί είναι κομμουνιστής και κομμουνιστής θα πεθάνει.

Pages: [1] 2 3 ... 17