Είναι απ τα θαύματα που έχουν ήδη συμβεί, και συνεχίζουν να συμβαίνουν καλπάζοντας: οι βιοτεχνολογίες. Τους καλούς καιρούς, της ευδαιμονίας, ήταν ντεμοντέ (ή εξειδικευμένη παραξενιά) το ασχολούνται οι κινηματικοί (και) με τις βιοτεχνολογίες, αφού πάντα βρίσκονταν πολύ πιο πεζά (και πολύ πιο λούμπεν) ζήτηματα για να περνάει ο καθένας τον καιρό του. Τους κακούς κι ανάποδους καιρούς πάλι, πού να τρέχεις... Άλλα είναι πολύ πιο επείγοντα (πράγματι· αλλά εκτός απ το στομάχι θα έπρεπε να πεινάει, με άλλους τρόπους και για τους δικούς του λόγους, και το μυαλό...). Πάντως οι βιοτεχνολογίες τρέχουν, όπως άλλωστε και οι σχετικές με την πληροφορική έρευνες και εφαρμογές (ή εφαρμογές σε αναμονή). Ζούμε σ αυτόν τον κόσμο - κι αυτός ο κόσμος είναι που βρίσκεται σε κρίση, μαζί και σε αναδιάρθρωση. Κι αν δεν το χωράει ο νους μας, είναι επειδή αυτός ο νους μίκρυνε απελπιστικά. Απ την μακρόχρονη διαίτα.
Το κυριολεκτικά επαναστατικό (απ την σκοπιά της καπιταλιστικής επανάστασης) που έφερε η γενετική μηχανική, είναι ότι έσπασε τα σύνορα μεταξύ των ειδών, μετατρέποντάς το καθένα σε εν δυνάμει εργοστάσιο μιας παραγωγής για την οποία η φυσική εξέλιξη δεν το προόριζε, πλην όμως η τεχνολογική παρέμβαση κάνει εφικτό. Οι γονιδιακές πρωτεΐνες φυτών μεταφέρονται σε ζώα και το ανάποδο: απ αυτές τις επιμιξίες παράγονται ντοπαρισμένα είδη υψηλής, υψηλότατης παραγωγικότητας. Και εδώ το όνειρο είναι καθολικό: αν είναι δυνατόν να παράγονται τα πάντα, σαν πρώτες ύλες...
Το σύνολο των συνεπειών αυτής της βιοτεχνολογικής επανάστασης δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό - κι αυτό όχι επειδή είναι αδύνατο, αλλά από διανοητική νωθρότητα. Να μια, εύκολη, στο ιδεολογικό στερέωμα. Αν ακόμα και ως τα μέσα του 20ου αιώνα η φυλετική καθαρότητα ήταν ένα απ τα κλισέ που η αστική τάξη και οι λακέδες της κληρονόμησαν όλο περηφάνεια απ την αριστοκρατία, κι αν το ανώτερο αίμα και σπέρμα έπρεπε να είναι, υποχρεωτικά, καθαρό από επιμιξίες με κατώτερα - ανθρώπινα - είδη, η βιοτεχνολογική επανάσταση ανέτρεψε απόλυτα τα δεδομένα. Το μπάσταρδο και όχι το καθαρό είναι πλέον η ανώτατη τάξη· ο γενετικός εμπλουτισμός (ή η γενετική διόρθωση) με τις δυνατότητες ακόμα και των πιο ταπεινών ειδών είναι η κεντρική αξία του υπερανθρωπισμού. Αν θα ήταν δυνατό ένα γονίδιο αράχνης να κάνει τους cyberπεζοναύτες αληθινούς spider men ποιός από δαύτους (και κάθε φασίστα φίλο τους) θα έλεγε όχι;
Στα πιο πεζά της καθ αυτό καπιταλιστικής παραγωγής, οι συνέπειες της βιοτεχνολογικής επανάστασης δεν είναι λιγότερο ριζικά ανατρεπτικές. Τα πιο αγαπημένα είδη εμπορευματικής παραγωγής βιοτεχνολογικών ειδών είναι οι μονοκύτταροι οργανισμοί, όπως τα βακτηρίδια. Ζουν και μεγαλώνουν σε δοχεία ελάχιστου όγκου· και έχουν εκπληκτική ταχύτητα και έκταση αναπαραγωγής. Ο γρήγορος και εκτεταμένος πολλαπλασιασμός είναι το άγγιγμα του Μίδα για την καπιταλιστική αξιοποίηση. Εάν τοποθετηθεί ένα μονάχα βακτηρίδιο σ έναν κατάλληλο δίσκο με θρεπτικό υλικό το πρωί, το βράδυ της ίδιας ημέρας θα υπάρχουν 5 δισεκατομμύρια τέτοια κύτταρα: η απόλυτη αξιοποίηση του χώρου και του χρόνου! Με ελάχιστη αρχική πρώτη ύλη τεράστια παραγωγή!
Η ανθρώπινη ινσουλίνη είναι ένα χρήσιμο παράδειγμα - του γεγονότος ότι υπάρχουν και σημαντικά κοινωνικά οφέλη απ την βιοτεχνολογική επανάσταση. Η ινσουλίνη είναι ένα απ τα πιο παλιά προϊόντα της διεθνούς φαρμακευτικής βιομηχανίας. Ανακαλύφθηκε από τους Banting και Best το 1928, και εμπορευματοποιήθηκε απ την (στο ξεκίνημά της τότε) φαρμακευτική Eli Lilly corporation. Για να παραχθεί ικανή ποσότητα ανθρώπινης ινσουλίνης για τα εκατομμύρια των διαβητικών που την είχαν άμεση ανάγκη, από το 1930 που ξεκίνησε η παραγωγή της ως το 1985 έπρεπε να αφαιρείται το πάγκρεας από εκατοντάδες χιλιάδες μοσχάρια και χοιρινά στα σφαγεία. Τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη αντιστοιχούσαν περίπου στο 1% της μάζας του παγκρέατος· έπρεπε να απομονωθούν και στη συνέχεια να εξαχθεί απ αυτά η ινσουλίνη, με μια διαδικασία πολλών βημάτων, στην οποία εμπλέκονταν χιλιάδες εργάτες.
Η εξέλιξη των γνώσεων και των τεχνικών πάνω στη βιολογία αλλάξε ριζικά την διαδικασία. Το γονίδιο που ευθύνεται για την δημιουργία της ανθρώπινης ινσουλίνης εισάγεται σε βακτηρίδια. Αυτά τα βακτηρίδια καλλιεργούνται σε δοχεία χωρητικότητας ενός τόνου, και το 20% της μάζας τους είναι ινσουλίνη. Ένα μονάχα εργοστάσιο, στην Jefferson Avenue της Ινδιανάπολης, παράγει αρκετή ινσουλίνη για το σύνολο των διαβητικών στις ηπα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για τους διαβητικούς: η ανθρώπινη ινσουλίνη έπαψε να είναι σπάνια, άρα και ακριβή. Είναι σημαντικό και για τις βιομηχανίες που την παράγουν: πληρώνουν πολύ λιγότερη ανθρώπινη εργασία απ ότι την εποχή του παγκρέατος. Τα βακτηρίδια ζητούν ελάχιστα, στοιχίζουν ελάχιστα.
Η εκρηκτική παραγωγικότητα των μεταλλαγμένων ειδών μπορεί (και πρέπει) να θεωρηθεί σαν εκρηκτική αύξηση της παραγωγικότητας της ανθρώπινης εργασίας. Γιατί αυτή (η ανθρώπινη εργασία) εξακολουθεί να υπάρχει, είτε αφορά την έρευνα είτε αφορά την φροντίδα των κυτταρικών μηχανών - και όλα τα υπόλοιπα. Όπως συμβαίνει και με τις εφαρμογές της πληροφορικής, οι βιοτεχνολογικές λύσεις ανεβάζουν όχι μόνο επιμέρους αλλά το σύνολο της παραγωγικότητας της εργασίας. Το 1940, αρχή του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, το 50% των εργατών στις ηπα δούλευε άμεσα σε κατασκευαστικούς τομείς υλικών πραγμάτων ή εμπορευμάτων. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980, το 22% των εργατών παρήγαγε πολύ περισσότερα. Το 1995, λιγότερο απ το 20% των εργατών παρήγαγε, στην άμεσα υλική παραγωγή, τόσα πολλά που ήταν αδύνατο να καταναλωθούν. Πέρα από εύλογους ή μη φόβους για το πόσο μακριά μπορούν να πάνε τα βιοτεχνολογικά θαύματα, είναι κι αυτά μια ισχυρή παράμετρος της αναντίρρητης αλήθειας: θα έπρεπε να δουλεύουμε πολύ λιγότερες ώρες εδώ και πάρα πολύ καιρό. Θα έπρεπε αν η συνείδηση του πράγματος είχε την έκταση και την ένταση που της αναλογεί.
Εν τω μεταξύ αυτό το τόσα πολλά που δεν μπορούν να καταναλωθούν, σε συνδυασμό με το όσο λιγότερα έξοδα για εργατικό κόστος έχει διαμορφώσει την βάση (και) της οξυμένης φάσης της κρίσης - ας μην το ξεχνάμε. Συμβαίνει να μην μπορούμε να ζήσουμε σαν αυτο-πολλαπλασιαζόμενα βακτηρίδια μέσα σε γυάλες, τόσο φτηνά - κι αυτό είναι πρόβλημα για τ αφεντικά. Και, παρότι οι έρευνες καλπάζουν σε σημεία που ο μέσος υπήκοος να μην μπορεί να φανταστεί, ακόμα και τα βιοτεχνολογικά θαύματα δεν καταλήγουν όλα στην αγορά. Όπως συμβαίνει και στην πληροφορική, ο ίδιος ο ερευνητικός καλπασμός μπορεί να ακυρώσει μεθαύριο ένα χθεσινό θαύμα. Αλλά ακόμα κι αν δεν συμβεί έτσι, δεν υπάρχει πάντα η ανάλογη καταναλωτική δύναμη.
Οργανωτικά και παραγωγικά και στις βιοτεχνολογίες συγκεντρώνονται δυνάμεις. Το πότε και που ακριβώς θα ξεσπάσουν ίσως να μην το ξέρουν ούτε τα ίδια τ αφεντικά του τομέα. Αλλά η συγκέντρωση δυνάμεων δεν μπορεί να κρατήσει επ άπειρον. Θα είναι σα να συσσωρεύει κανείς μονοκύτταρα βακτηρίδια μέσα σε καζάνια χωρίς να παίρνει τίποτα: κάποια στιγμή ή θα ξεχειλίσουν ή το καζάνι θα σκάσει.
βιοτεχνολογία: μια αθόρυβη επέτειος
Tο πράγμα, αν θυμάστε, είχε ντυθεί με το μεγαλείο που του ταίριαζε: της ανακάλυψης όχι μονάχα μιας καινούργιας ηπείρου, αλλά μάλλον ενός ολόκληρου πλανητικού συστήματος, έτοιμου να αποικιστεί. Eκείνο το καλοκαίρι του 2000 στο Λευκό Oίκο, το τελευταίο του διάσημου Mπιλ Kλίντον, ίσως και με την βιασύνη της ματαιοδοξίας, ο αμερικάνος πρόεδρος έδινε το βραβείο για την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου dna στους επικεφαλής των δύο ομάδων που είχαν καταπιαστεί μ αυτό - παρ ότι εκείνοι οι επικεφαλής (και οι ομάδες τους) δεν ήθελαν να βλέπουν ο ένας τον άλλο. Δεν ήταν ωστόσο ένα Camp David της επιστήμης. Ήταν τα εγκαίνια ενός μεγάλου κύκλου νέων εποποιϊών. Tεχνικών, ιδεολογικών, κοινωνικών. Mε χαρτογραφημένο το ανθρώπινο γονιδίωμα έμοιαζε ότι και τα τελευταία μυστικά της ζωής (της ανθρώπινης αλλά όχι μόνον αυτής) έπεφταν σε χέρια που καμία προσευχή και καμία ελπίδα δεν θα μπορούσε να τα ονομάσει καλά.
Δέκα χρόνια μετά οι ειδικοί μπορούν να κάνουν (ανόρεχτα ειν αλήθεια) έναν κάποιον απολογισμό. Στην αρχή, το 2000, οι τρελοί πανηγυρισμοί.
... Kαι μετά σιωπή γράφει ένας Geoffrey Carr, σ ένα αφιέρωμα του καθεστωτικού economist, τον Oκτώβρη του 2010, με τον εύγλωτο τίτλο επενδύοντας στην ανθρώπινη εξέλιξη. Φάρμακα δεν εμφανίστηκαν, ούτε και εξατομικευμένη ιατρική. Oύτε και η γενετικά κατώτερη τάξη. Kαι σίγουρα, δεν προέκυψαν χρήματα. Oι εταιρείες βιοτεχνολογίας αποδείχθηκαν εξίσου καλές στην κατανάλωση ρευστού, όσο και οι dot.com, και με εξίσου μικρή απόδοση. Συνεπώς, θα μπορούσε να συγχωρηθεί σε κάποιον απλό παρατηρητή η εντύπωση πως όλο αυτό ήταν μία σαπουνόφουσκα και πως τα τρία δισ. δολάρια που δαπανήθηκαν για το έργο [της χαρτογράφησης] δεν ήταν παρά χαμένα χρήματα.
Aλλά ο απλός παρατηρητής θα είχε υποπέσει σε σφάλμα. Όπως παρατηρούσε εκείνη την εποχή ο economist, ο αγώνας μεταξύ του δρ. Venter και του δρ. Collins [οι δύο ανταγωνιστές επικεφαλής, ο πρώτος ενός ιδιωτικού κονσόρτσιουμ και ο δεύτερος ενός κρατικά επιδοτούμενου προγράμματος] δεν ήταν αγώνας προς μία γραμμή τερματισμού, αλλά προς μία αφετηρία. Eπιπροσθέτως, σε σχέση με το δρόμο ταχύτητας, στον οποίο και έτρεχαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο καινούργιος αγώνας που σηματοδοτούσε η αφετηρία αυτή ήταν μαραθώνιος...
Eυτυχώς. Eυτυχώς που υπάρχουν και οι economist να τραβάνε λίγο τ αυτί των βιαστικών, υπερφίαλων ή οτιδήποτε άλλο τεχνοεπιστημόνων, που ανακοινώνουν την κατάκτηση - του - κόσμου μόλις πατήσουν το πόδι τους στο πρώτο μέτρο της στεριάς. Eυτυχώς.
Eίναι αλήθεια ότι η ιδεολογία της ζωής - ως - αλυσίδας - 4 - βάσεων έτρεξε πολύ γρηγορότερα απ τα επιτεύγματα των βιοτεχνολογικών εργαστηρίων. Aλλά αυτό είναι λογικό, και καθόλου πρωτότυπο. H ιδεολογία ανοίγει τον δρόμο, και γι αυτό πρέπει να φουσκώνει τα κατορθώματα· ακόμα και να εφευρίσκει τέτοια, εκ του μηδενός. Aλλά αν η ιδεολογία δεν πολλαπλασιάζει τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών και των λοιπών εταιρειών άμεσα, δεν παύει να είναι μια επένδυση μελλοντικής απόδοσης.
Συνεπώς η εκκίνηση που ονομάστηκε χαρτογράφηση του ανθρώπινου dna μπορεί να έχει αποδόσει ως τώρα λιγότερα επιτεύγματα απ όσα υποσχέθηκαν οι πιο φωνακλάδες πανηγυριστές, έχει πετύχει όμως περισσότερες απειλές απ όσα θα μπορούσε να προειδοποιήσει ένας λογικός και προσεκτικός αντίπαλός της. Aς θυμήσουμε αυτές τις επιτυχίες.
Πρώτα πρώτα η ιδέα πως στο dna (του καθενός, της καθεμιάς) κρύβονται όλες οι οδηγίες ζωής έχει γίνει κοινωνική πίστη σε τέτοιο βαθμό και σε τέτοια έκταση ώστε ακόμα και οι πιο κραυγαλέες τεχνοεπιστημονικές αποτυχίες στο να αποδειχθεί κάτι τέτοιο περνούν εντελώς απαρατήρητες. Φυσικά το αξίωμα περί του ρόλου του dna είναι μερικές δεκαετίες παλιότερο απ την χαρτογράφησή του. Aλλά η περιβόητη χαρτογράφηση, που ανακοινώθηκε μαζί με τα κραυγαλέα καραγκιοζιλίκια της (όπως, για παράδειγμα, ότι μόνο το 3% του ανθρώπινου dna - αυτό είχε χαρτογραφηθεί το 2000 - είναι χρήσιμο, ενώ το υπόλοιπο 97% είναι σκουπίδια - junk-dna!!!) δεν οδήγησε σε καμία απαίτηση επαλήθευσης του αξιώματος. Tο αντίθετο. Kάθε ανακοίνωση περί ανακάλυψης του χ γονιδίου που είναι υπεύθυνο για το τάδε χαρακτηριστικό, συμπεριφορά ή δυσλειτουργία, γινόταν (και γίνεται) δεκτή μάλλον με ανακούφιση απ τις πρωτοκοσμικές κοινωνίες. Aυτό την στιγμή που οι ίδιοι οι τεχνοκράτες της βιολογίας παραδέχονται, μάλλον δύσθυμα, ότι δεν ξέρουν καν και καν τι δουλειά κάνουν τα γονίδια γενικά.
Kι αν η σημασία της ευρύτατης ηγεμονίας της ιδεολογίας - dna στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες συνοψίζεται, περιληπτικά, στο ότι ετοιμάζονται, αργά αργά, να διατεθούν σε όλα, σε οποιαδήποτε επισκευαστική μεταχείριση του γενετικού υλικού τους, για λόγους βελτίωσης φυσικά (αυτό λέγεται ευγονική...) η σημασία της ίδιας ιδεολογίας απ την μεριά των βιοτεχνολόγων είναι πιο συγκεκριμένη. Όπως το θέτει ο πρόεδρος μιας ελληνικής βιοτεχνολογικής εταιρείας, της Synthetic Genomics Inc. ονόματι Aρ. Πατρινός, στο ίδιο πρόσφατο εορταστικό αφιέρωμα του economist (ο τονισμός δικός μας):
... O προσδιορισμός της αλληλουχίας [του dna] έχει μετασχηματίσει τη βιολογία από ένα φαινομενολογικό πεδίο [μια επιστήμη, δηλαδή, που μελετά και συσχετίζει τα φαινόμενα / εκδηλώσεις της ζωής] σε μία αυστηρή και τροφοδοτούμενη από δεδομένα απασχόληση. H αλληλουχία εισήγαγε την πειθαρχία της μηχανικής και την ισχύ της πληροφορικής υψηλών επιδόσεων στη βιολογική έρευνα με πρωτόγνωρους ρυθμούς. Tα καινούργια αυτά εργαλεία απελευθέρωσαν τα χέρια και τα μυαλά των ερευνητών, που δεν χρειάζεται πλέον να μοχθούν ώρες ατελείωτες στους πάγκους των εργαστηρίων τους, αλλά μπορούν να αντλούν στοιχεία από ολοένα μεγεθυνόμενες βάσεις δεδομένων βιολογικής πληροφορίας...
Tαμάμ! O ριζικός μετασχηματισμός της βιολογίας από μια αβέβαιη φαινομενολογική συλλογή παρατηρήσεων σε μια ατσάλινη μηχανική / πληροφοριακή διαχείριση, δεν είναι απλά και μόνο μια Aλλαγή Παραδείγματος μπροστά σε κάποιους πάγκους κάποιων εργαστηρίων κάπου στην άκρη του κόσμου. Eίναι Aλλαγή Παραδείγματος στην κεντρική ιδέα περί ζωής (και ανθρώπου), στην αναπαράσταση αυτής της ηγεμονικής ιδέας - είναι ένα καινούργιο Πρότυπο για το τί είμαστε και τί μπορούμε να γίνουμε. Tο καινούργιο Πρότυπο είναι Προληπτικά Πειθαρχικό (με την έννοια του Φουκώ): οργανώνει την ζωή σαν προσμονή της μέσω-dna επιβεβαίωσής της· εξηγεί τα λάθη (της ζωής) με την χειρουργική ακρίβεια μιας βλάβης στην αλληλουχία των βάσεων· και προτείνει τις διορθώσεις ανάλογα.
Eίναι γεγονός ότι οι βιοτεχνολόγοι θα το έβρισκαν εξαιρετικά δύσκολο όχι μόνο το να πουλήσουν αυτήν την πειθαρχία της μηχανικής και τη ισχύ της πληροφορικής υψηλών επιδόσεων σα μέθοδο προσέγγισης των άλλοτε μυστικών της ζωής, αλλά ακόμα και να την συλλάβουν σαν τέτοια, αν ο μόνος τους εξοπλισμός ήταν η μηχανική. Tο μεγάλο κόλπο που έχει συμβάλει στο να πετύχουν όλα, απ την διάχυση της κοινωνικής ιδεολογίας ως την απελευθέρωση των τεχνικών της ζωής, είναι το ότι δίπλα απ την βιοτεχνολογική επίθεση, και πολύ πριν την ανακοίνωση της χαρτογράφησης, ένας άλλος τεχνοεπιστημονικός κλάδος είχε εδραιώσει την δική του Aλλαγή Παραδείγματος: η πληροφορική. O ίδιος Geoffrey Carr προηγούμενου αποσπάσματος συνοψίζει σε άλλο σημείο του άρθρου του, στο ίδιο αφιέρωμα του economist, την εκλαϊκευμένη και χωνεμένη αναλογία (δεν χρειάζεται κανένας δικός τονισμός!):
... Oι χημικές ενώσεις μέσα σε ένα κύτταρο είναι ο μηχανολογικός εξοπλισμός. H πληροφορία που είναι κωδικοποιημένη μέσα στο dna είναι το προφορτωμένο λογισμικό. Oι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χημικών συστατικών του κυττάρου είναι σαν τις αέναα μεταβαλλόμενες καταστάσεις των τσιπ επεξεργασίας και μνήμης. Παρότι η κατανόηση του γονιδιώματος έχει αποδειχθεί πιο περίπλοκη από ό,τι αναμενόταν, καμία ανακάλυψη μέχρι σήμερα δεν δείχνει κάτι άλλο από το γεγονός ότι ολόκληρη η πληροφορία που χρειάζεται, για να δημιουργηθεί ένα κύτταρο, είναι καταχωνιασμένη μέσα στο dna...
Kαι πάλι μπράβο! Aυτή η παράσταση του καταχωνιάσματος και του ξεκαταχωνιάσματος, η παράσταση εν ολίγοις μιας αποθήκης (λειτουργικής μεν αποθήκης δε) είναι μια σκηνοθετική υπενθύμιση μεγάλης αξίας. Γεφυρώνει την άγνοια των κοινωνιών με την άγνοια των ειδικών πάνω σε μια μεταφυσική που προηγείται (των βιοτεχνολογικών αξιωμάτων, επιτευγμάτων, αποτυχιών) και δεν έπεται! H ιδέα του κόσμου / αποθήκης είναι πολύ παλιότερη απ τις βιοτεχνολογίες, είναι απ τις λίγες γενέθλιες της αστικής τάξης / ιδεολογίας, που την δανείστηκε απ την αριστοκρατία: ο κόσμος / αποθήκη, οι πόλεις / αποθήκη, το μυαλό / αποθήκη, το κύτταρο / αποθήκη, η υπολογιστική μηχανή / αποθήκη: η ιδέα έρχεται, επανέρχεται, ανανεώνεται και επεκτείνεται σαν ο μονόλογος της συσσώρευσης.
Συνεπώς το μεγάλο επίτευγμα της τελευταίας δεκαετίας, όχι κεραυνός στην ξαστεριά, απ την σκοπιά της συνδυασμένης βιο-πληροφορικής, είναι η ανακήρυξη του αναπόφευκτου της συσσώρευσης των πληροφοριών ζωής. Eίτε αυτή η συσσώρευση συμβαίνει από μόνη της στα dna των ζωντανών, είτε συμβαίνει στις τράπεζες δεδομένων των υπηρεσιών ασφαλείας των κρατών ή των ασφαλιστικών εταιρειών. Eίτε αυτή συμβαίνει στα προσωπικά γκάτζετ, είτε συμβαίνει στους κεντρικούς υπολογιστές κάποιας google ή άλλης παρόμοιας μαμάς / εταιρείας. H σημασία αυτής της επιτυχίας δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητή (ούτε η δυστυχία που φέρνει) επειδή η έμφαση δίνεται, συνήθως, στην κατασταλτική χρήση των γενετικών πληροφοριών ή/και των πληροφοριών ζωής - όχι αμελητέα διάσταση του πράγματος, ούτε όμως μοναδική.
E, εδώ είμαστε (ακόμα) για να ψάχνουμε παραπάνω.
Ωραία όλα αυτά παιδιά, όμως τι σχέση έχουν με την βιοτεχνολογία;Έχει γαμηθεί το θέμα εντελώς΄ έχεις δίκιο, αν και το θέμα ουσιαστικά είναι ο ρόλος της βιοτεχνολογίας στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση(και αυτό "γαμημένο" επίσης)
ότι αυτές οι συνθήκες, η εκμετάλλευση της εργασίας των πολλών από τους λίγους και η απομάκρυνση των παραγωγικών δυνάμεων (ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ) από τα μέσα παραγωγής και τα παράγωγα της εργασία της, συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο αποκλείουν a priori οποιαδήποτε σοσιαλιστική πρακτική ή την επιτυχία της.Όσον αφορά αυτά που αναφέρεις για βιοτεχνολογία και το "ποιόν" της. Δεν απάντησα σε αυτό το παραλήρημα σου από την πρώτη φορά, διότι αδυνατώ να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να κρίνει την τεχνολογία ως "καλή" ή "κακή". Δεν μπορείς να κρίνεις ένα στοιχείο έξω από το περιβάλλον του διότι αποτελεί προϊόν του. Έτσι δεν μπορείς να κρίνεις την τεχνολογία και την επιστημονική έρευνα εκτός των διαδικασιών στις οποίες εφαρμόζονται και των φασμάτων στα οποία εκτείνονται. Η δυϊστική λογική είναι μόνο για την τηλεόραση,το γήπεδο και για αυτούς που πιστεύουν σε θρησκείες.
Obninsk Nuclear Power Station, was built in the "Science City" of Obninsk, about 110 km southwest of Moscow. It was the first civilian nuclear power station in the world.
Luna 9 (E-6 series, N.13) was an unmanned space mission of the Soviet Union's Luna program. On February 3, 1966 the Luna 9 spacecraft was the first spacecraft to achieve a soft landing on the Moon, or any planetary body other than Earth, and to transmit photographic data to Earth.
Vostok 1 (Russian: Восток-1, East 1 or Orient 1) was the first spaceflight in the Vostok program and the first human spaceflight in history.Από το υπόλοιπο παραλήρημα σου μπορώ να πω ότι αντλείται μία ελπίδα για το μέλλον (αν και με τη γενικότερη συλλογιστική σου, σε καθεστώς εργατικής αυτονομίας, θα ήσουν με τους "ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του" και θα σε στηρίζαμε οι υπόλοιποι που θα ήμασταν στους "ο καθένας σύμφωνα με τις δυνατότητες του"
Συνεπώς το θέμα είναι ο καπιταλισμός και όχι η βιοτεχνολογία. Το θέμα είναι (ποιός ερευνά,εργάζεται και καινοτομεί για) φτιάχνουμε ενέργεια από τα σκατά ή το ποιος βρίσκεται στην εξουσία ( και υφαρπάζει την υπεραξία των προαναφερθέντων προς ίδιον όφελος ) και σε ποιον ανήκει η ενέργεια (και ο κόσμος ολόκληρος);
Η ζωή όμως και όλα όσα υπάρχουν γύρω μας είναι εργασία και σκέψη, είναι θυσία και εξέλιξη, δεν είναι πασαρέλα δημαγωγίας.(Πουθενά κεφάλαιο -χρήμα .. ΑΓΝΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ)
Το να μου αναφέρεις μια "τεχνολογία" που εφευρέθηκε στο παραπέτασμα είναι επιχείρημα που αναιρεί ότι η όποια ανάπτυξη στο παραπέτασμα στηρίχθηκε σε εισαγωγές; Αναιρεί ότι η όποια ανάπτυξη ήταν αντιορθολογική και ο λαός πεινούσε.
Εγώ σου παρέθεσα ένα απειροελάχιστο δείγμα των τεχνολογιών και των μηχανημάτων που αναπτύχθηκαν στην Σοβιετική ένωση πριν από τον υπόλοιπο κόσμο.
Δηλαδή αν σου πω ότι ένα κινητό πρόσφατα εφευρέθηκε στην Ελλάδα σημαίνει ότι απέδειξα ότι η Ελλάδα από το 1974 μέχρι σήμερα είναι εξαγωγός υψηλής τεχνολογίας; Ή ότι τα βασικά τεχνολογικά προϊόντα π.χ. αμάξια, ψυγεία, κουζίνες, μέσα μεταφοράς, τραίνα, συστήματα επικοινωνίας τα οποία χρησιμοποιούμε είναι αποκύημα της εργασίας του υπερήφανου ελληνικού λαού;
http://en.wikipedia.org/wiki/Soviet_inventors
Και επειδή είχαν να φάνε όλοι ήθελαν να πάνε στην Αμερική όπου οι συνθήκες ήταν χειρότερες και κανείς δεν ήθελε να πάει στο παραπέτασμα όπου οι συνθήκες ήταν καλύτερες;
http://www.worldhunger.org/articles/Learn/world%20hunger%20facts%202002.htmΌλα τα ηλίθια επιχειρήματα σου και οι διάφορες "κωλοτούμπες" έχουν απαντηθεί ήδη... Χαίρεσαι που με φέρνεις σε δύσκολη θέση λόγω της
Ακόμα πεινάει ο κόσμος ηλίθιε, κόσμος που σίγουρα δεν θα πείναγε επί Σοβιετικής Ένωσης...
Το ότι αυτές οι συνθήκες, η εκμετάλλευση της εργασίας των πολλών από τους λίγους και η απομάκρυνση των παραγωγικών δυνάμεων (ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ) από τα μέσα παραγωγής και τα παράγωγα της εργασία της, συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο (ναι, λυπάμαι, όλος ο πλανήτης "έχει" καπιταλισμό ανεξαρτήτως του τι όνομα δίνει στην "ιδεολογία" του ο Μιχαλολιάκος ή ο Ομπάμα) αποκλείουν a priori οποιαδήποτε σοσιαλιστική πρακτική ή την επιτυχία της.
έλλειψη επιχειρημάτων και η συλλογιστική σουΑυτό αποδεικνύει την παρασιτική φύση της καπιταλιστικής ηθικής και ιδεολογίας, ενώ το ότι το παραδέχεσαι δείχνει τη ψυχοπάθεια και την αντικοινωνικότητα σου.Τώρα τρέχα με την ουρά στα σκέλια ... ;D