WebWar
Διάφορα θέματα => Ιστορία και Ιδεολογία. => Topic started by: Pinochet88 on February 01, 2016, 12:37:22 pm
-
Ηγέτης είναι αυτός ο άνθρωπος ο οποίος διαθέτει κάποια φυσικά χαρακτηριστικά τα οποία κάνουν άλλους ανθρώπους να τον ακολουθούν. Λέω φυσικά χαρακτηριστικά, για να δηλώσω ότι αυτά τα χαρακτηριστικά είναι σύμφυτα με τη φυσική του παρουσία και τις φυσικές του ενέργειες. Μπορεί να είναι στο dna του, μπορεί και να είναι επίκτητα, αλλά δεν υπάρχουν παρά τον Ηγέτη, μόνο μέσα στον Ηγέτη. Ο τρόπος που μιλάει, κάνει χειρονομίες ή γράφει, το όραμα που έχει, η στρατηγική του, η προσέγγιση διαφορετικών ακροατηρίων, όλα είναι χαρακτηριστικά του Ηγέτη. Η στολή όμως, δεν αποτελεί χαρακτηριστικό του Ηγέτη. Γιατί ο οποιοσδήποτε μπορεί να φορέσει μια στολή. Αυτό δεν σημαίνει ότι η στολή κάνει τον Ηγέτη. Η Ηγεσία είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου, όχι θέση που μεταβιβάζεται.
Βλέπουμε στην ιστορία διάφορους ανθρώπους να θεωρούνται Ηγέτες και να ακολουθούνται από ανθρώπους. Όμως βλέπουμε ότι πολλοί από αυτούς, μόλις χάνουν τη στολή, μόλις χάνουν την εξουσία, χάνουν όλους σχεδόν τους ακολούθους τους. Ενδεικτικό παράδειγμα ήταν ο ΓΑΠ. Το 2009 όλη η Ελλάδα ακολουθούσε τον ΓΑΠ ο οποίος υποσχόταν λεφτά. Όταν όμως αντιλήφθηκαν οι ακόλουθοι του ΓΑΠ ότι δεν διέθετε λεφτά να τους δώσει, έπαψαν να τον ακολουθούν και άρχισαν να τον λοιδορούν. Αυτό μας δείχνει πως ο ΓΑΠ δεν διέθετε τα χαρακτηριστικά της Ηγεσίας. Μολαταύτα, ο κόσμος τον ακολουθούσε επειδή ήθελε απλά να πάρει λεφτά. Άλλο ένα παράδειγμα είναι το Άουσβιτς. Οι αξιωματικοί των Ναζί που διοικούσαν τους Εβραίους στο Άουσβιτς τους υποχρέωναν να ακολουθούν κάθε τους διαταγή. Έλεγαν π.χ. στον εβραίο να στηθεί στα 4 για να τον κατουρήσουν και αυτός, άνευ αντιλογίας, στηνόταν και εδέχετο τα ούρα στη μάπα. Ήταν ο Μένγκελε Ηγέτης των εβραίων; Προφανώς και όχι. Οι εβραίοι ακολουθούσαν τις διαταγές των Ναζί επειδή οι Ναζί τους υποχρέωναν με τη βία, όχι επειδή διέθεταν ηγετικά χαρακτηριστικά τα οποία πρόθυμα ακολουθούσαν οι εβραίοι.
Από εδώ φαίνεται ότι προϋπόθεση της Ηγεσίας είναι να υπάρχει Ελευθερία. Μόνο όταν ο ακόλουθος είναι ελεύθερος να ακολουθήσει ή να μην ακολουθήσει, αναδεικνύεται ο Ηγέτης. Όταν κάποιος καταναγκάζει άλλα άτομα να τον ακολουθούν, δεν είναι Ηγέτης, είναι απλά ένας τύραννος. Ηγέτης γίνεται κάποιος όταν αποκτήσει εθελοντές ακολούθους, όχι σκλάβους ή μισθοφόρους.
Και ερχόμαστε στην περίπτωση του Χίτλερ. Ο Χίτλερ δεν ήταν Ηγέτης γιατί δεν είχε εθελοντές ακολούθους. Όλοι όσοι τον ακολούθησαν, τον ακολούθησαν για τους ίδιους ή παρόμοιους λόγους για τους οποίους οι Έλληνες ακολούθησαν τον ΓΑΠ. Μόλις δε, έχασε ο Χίτλερ την εξουσία, λοιδορήθηκε όσο κανείς άλλος.
Ο Χίτλερ φυσικά δεν είναι ο μοναδικός λοιδορημένος πρώην "ηγέτης". Ο κρατικισμός έχει γεμίσει τη σύγχρονη ιστορία με Χίτλερς και ΓΑΠς. Αμέτρητοι, μιλιούνια οι άνθρωποι που απέκτησαν ακολούθους χωρίς να είναι Ηγέτες και μόλις εξέλιπε ο λόγος για τον οποίο τους ακολουθούσαν, ο οποίος δεν είχε σχέση με τα φυσικά τους ηγετικά χαρακτηριστικά, τους έφτυσαν όλοι κατάμουτρα.
Ο κύριος, αν όχι ο μοναδικός, λόγος για τον οποίο ακολούθησε ο κόσμος τον Χίτλερ ήταν να αποκτήσει εξουσία έναντι των συνανθρώπων του και να επωφεληθεί της κρατικής αναδιανομής. Έτσι λειτουργούσε και εξακολουθεί να λειτουργεί το σύστημα, από τη Βαϊμάρη μέχρι τη σύγχρονη μνημονιακή Ελλάδα. Η αναδιανομή ήταν στημένη, οργανωμένη, ήταν το σύστημα ολόκληρο. Αρκούσε ένας δημόσιος υπάνθρωπος το 1922, ο οποίος πληρωνόταν πλουσιοπάροχα χωρίς να κάνει τίποτα, αρκούσε κάποιος ο οποίος διέταζε τους Γερμανούς το 1914, ενώ αυτός κρυβόταν και έπαιζε χαρτιά στα μετόπισθεν, για να πει ο κάθε νέος Γερμανός, πολύ εύλογα αλλά κοντόφθαλμα, "και εγώ θέλω να γίνω σαν και αυτόν". Έτσι οι νέοι - και ιδίως οι μορφωμένοι μικρομεσαίοι αστοί - βγήκαν όλοι στις pubs προς αναζήτηση θέσης "εργασίας" στο Κράτος, όπως σήμερα όλοι οι νέοι καταγράφονται στις φοιτητικές νεολαίες για τον ίδιο ακριβώς σκοπό (ή μήπως νομίζει κανείς ότι εκείνος ο αλήτης αρχινεολέρος του μορφώματος Σύριζα που διόρισε όλο του το βρωμόσογο στο Κράτος γοητεύτηκε από τις ηγετικές ικανότητες του Τζίφρα;)
Εκεί μπορεί να πει ο καθένας ότι ο Χίτλερ ήταν καλός στο marketing, ότι ήταν καλός διαφημιστής, ότι ήταν καλός κονφερασιέ. Αλλά δεν ήταν Ηγέτης γιατί δεν τον ακολούθησε κανείς εθελοντικά. Το σύστημα της αναδιανομής του κρατικισμού την είχε στήσει τη δουλειά και ο Χίτλερ ήταν απλώς στο franchising. Τα λεφτά υπήρχαν εκεί, στο Κράτος, η εξουσία υπήρχε εκεί στο Κράτος, και η μίζερη ζωή του Γερμανού, του οποίου το Κράτος είχε εκμηδενίσει τις αποταμιεύσεις με τον υπερπληθωρισμό, τον εξωθούσε στον σοσιαλισμό-κρατικισμό, όπως και σήμερα γίνεται το ίδιο. Δεν τους πέρασε ο Χίτλερ κανένα όραμα, το Κράτος τους ανάγκασε να πάνε στα κόμματα, και ο Χίτλερ έφτιαξε ένα καλό μαγαζί για αυτούς τους εξαθλιωμένους, όπως έκανε ο Τσίπρας. Η βία του Κράτους εξανάγκασε τους Έλληνες να ψηφίσουν αριστερά, και μόνο το δέλεαρ του διορισμού στο Κράτος είναι αυτό που τους κρατάει κοντά. Και αυτό το δέλεαρ, είναι βασισμένο στη βία, δεν έχει να κάνει με την προσωπικότητα ή το όραμα κανενός Ηγέτη.
Παραδείγματα Ηγετών υπάρχουν. Οι Ηγέτες είναι εκείνοι τους οποίους ακολουθεί ο κόσμος εθελοντικά γιατί πείθεται από το όραμά τους. Τέτοιοι Ηγέτες αναδεικνύονται ιδίως μέσα από εχθρικές συνθήκες. Όταν το σύστημα είναι εναντίον τους, όπως σήμερα είναι εναντίον των Φιλελεύθερων όπως ο Μάρεϋ Ρόθμπαρντ και οι συνεχιστές του Λιου Ρόκγουελ και Ρον Πολ, τότε ο κόσμος που τους ακολουθεί, τους ακολουθεί γιατί είναι Ηγέτες. Σκεφτείτε τη διαφορά ως εξής: Το σύστημα στη Βαϊμάρη έλεγε "πήγαινε στον Χίτλερ ή σε οποιοδήποτε άλλο κολλεκτιβιστικό κόμμα αν θες να εκμεταλλεύεσαι τους συνανθρώπους σου". Εμείς, όμως, οι Φιλελεύθεροι, λέμε "έλα μαζί μας για να μην μπορείς πλέον να εκμεταλλεύεσαι τους συνανθρώπους σου, ούτε αυτοί εσένα. Ανακάλυψε την αξία μέσα σου και προσπάθησε να προσφέρεις παραγωγικά σε μια κοινωνία χωρίς βία" Και αυτό είναι το όραμα που μοιράζεται ο Φιλελεύθερος Ηγέτης με τον κόσμο και τον ακολουθούν, όχι γιατί τους υπόσχεται πλούτο και κλοπή, αλλά γιατί εκφράζει καλύτερα από όλους αυτό το όραμα. Αυτό είναι ο πραγματικός Ηγέτης, όπως πραγματικός Ηγέτης ήταν ο Ιησούς Χριστός. Πόσα και πόσα καθεστώτα πέρασαν από τη Γη που ήταν εχθρικά προς τον Χριστό. Οι κομμουνιστές στην ΕΣΣΔ ποινικοποίησαν τη λατρεία Του. Τι κατάφεραν; Τίποτα. Ο κόσμος τον ακολουθούσε στα κρυφά και, τώρα που έπεσαν οι κομμουνιστές και χωρίς τη δύναμη της βίας απεδείχθη από πόση έλλειψη Ηγεσίας έπασχαν, συνεχίζουν να τον ακολουθούν ανοιχτά, γιατί μοιράζονται το ίδιο όραμα, αληθινό όραμα, όχι σχέδιο εκμετάλλευσης του φορολογούμενου συνάνθρωπου, άνευ ηθικών ενδοιασμών και τσίπας, και γιατί ο Ιησούς το εκφράζει καλύτερα από κάθε άλλον. Για αυτό και έχει ακολούθους, οι οποίοι επιλέγουν ελεύθερα να τον ακολουθούν.
Αντιθέτως, ο Χίτλερ και ο κάθε Χίτλερ δεν είχε ποτέ γνήσιους ακολούθους. Όσοι συστρατεύτηκαν στη ναζιστική λυκοσυμμαχία το έκαναν για να εκμεταλλευτούν τους συνανθρώπους τους, το έκαναν μη έχοντας άλλη επιλογή, και μόλις απέκτησαν άλλη επιλογή, μόλις απέκτησαν σχετική ελευθερία να μην ακολουθούν πλέον τον Χίτλερ, τον έφτυσαν κατάμουτρα, αποδεικνύοντας πως ο Χίτλερ δεν ήταν Ηγέτης, αλλά άλλος ένας αποτυχημένος τύραννος στην ατελείωτη σειρά που γέννησε ο Κρατικισμός και με την οποία γέμισε τις πιο μελανές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας.