Ομιλία κατά την έκτακτη όγδοη Συνεδρίαση των Σοβιέτ της ΕΣΣΔ.

29 Νοεμβρίου 1937

Η δύναμη της σοσιαλιστικής δημοκρατίας έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι, έχει προκύψει ως αποτέλεσμα της νίκης της προλεταριακής δικτατορίας, που αυξάνεται και επεκτείνεται μέρα με τη μέρα, ιδιαίτερα με την ανάπτυξη του πολιτισμού μεταξύ των μαζών. Και αυτό αντανακλά την ισχυρή αύξηση της δύναμής μας. Μετά από την πλήρη νίκη του σοσιαλισμού στη χώρα μας, η δημοκρατία του σοβιετικού συστήματος αναπτύσσεται με μεγαλύτερη δύναμη και σε ευρύτερη κλίμακα από ό, τι ποτέ. Και, με τη σειρά του, χρησιμεύει ως ένα ισχυρό μοχλό για την περαιτέρω επιτάχυνση της ανάπτυξης των δυνάμεων του σοσιαλισμού. Η ανάπτυξη της δημοκρατίας στη χώρα μας αποκαλύπτει την υπεροχή της σοσιαλιστικής δημοκρατίας από την δημοκρατία των αστικών κρατών.

Αλλά εδώ πρέπει να κάνω μια μικρή παρέκβαση και να ασχοληθώ με μια πολύ ιδιαίτερη μορφή της «δημοκρατίας», αυτή του γερμανικού φασισμού.

Για να ελευθερώσει τα χέρια της καπιταλιστικής ολιγαρχίας, οι γερμανοί φασίστες εμποτίζουν με συνέπεια τις μάζες, και όλα τα μέλη του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος-η ίδια, με την εξής ιδέα: "ηγέτες μου ξέρουν τι θέλουν. Και αν δεν ξέρουν, πώς μπορώ να ξέρω και να αποφασίσω.. "Με άλλα λόγια, αυτή είναι η" δημοκρατία; ", σύμφωνα με την αρχή:« Μην τολμήσεις να σκεφτείτε για τον εαυτό σας, αυτό θα είναι το χειρότερο για σας.

Γι 'αυτό όλα τα συνέδρια της Νυρεμβέργης είναι έτσι σε αντίθεση με τα πραγματικά συνέδρια. Δεν είναι συνέδρια, αλλά κάτι άλλο.

Αυτά τα "συνέδρια" ανταποκρίνονται μόνο για να ακούσετε δύο ή τρεις ομιλίες "Fuehrers". Καμία συζήτηση ή άλλες συζητήσεις δεν επιτρέπονται σε αυτά τα «συνέδρια». Ούτε αποφάσεις δεν τίθενται σε ψηφοφορία. Οι μάζες επιτρέπεται να κάνουν μόνο ένα πράγμα και αυτό είναι υφίστανται τις συνέπειες αυτών των συνεδρίων ...
Μια σύγκριση μεταξύ της Σοβιετικής δημοκρατίας και της αστικής δημοκρατίας. Στις αστικές χώρες, ακόμη και στις καλύτερες μορφές της, αποκαλύπτεται η ριζική διαφορά μεταξύ τους και η υπεροχή στην αρχή της πρώτης επί της δεύτερης. Ένα πράγμα είναι σαφές, και αυτό είναι ότι η σοσιαλιστική δημοκρατία είναι η μόνη δημοκρατία για τους προλετάριους, δημοκρατία για τις πραγματικές μάζες των ανθρώπων που έχουν οι ίδιοι χειραφετηθεί από τον κανόνα των εκμεταλλευτών.

Όποιος θέλει να πείσει τον εαυτό του για τον δημοκρατικό χαρακτήρα του συστήματος μας δεν πρέπει να ξεχνάει το κύριο πράγμα. Και το κύριο πράγμα στο σοβιετικό σύστημα, όπως ξέρετε, είναι αυτό που εκτίθεται στο άρθρο 6 του Συντάγματος:

«Η γη, οι καταθέσεις του, τα νερά, τα Δάση, οι μύλοι, τα εργοστάσια, τα ορυχεία, οι σιδηρόδρομοι, το νερό και τις αεροπορικές μεταφορές, τις τράπεζες, τα μέσα επικοινωνίας, οι μεγάλες κρατικές οργανωμένες γεωργικές επιχειρήσεις, όπως τα κρατικά αγροκτήματα. (Κολχόζ), οι μηχανές και οι σταθμοί τρακτέρ και τα παρόμοια, καθώς και ο κύριος τομέας κατοικίας στις πόλεις και στις βιομηχανικές περιοχές, είναι κρατικής ιδιοκτησίας, δηλαδή, η ιδιοκτησία όλου του λαού. "

Σήμερα όλα αυτά ανήκουν στο σύνολο του λαού. Τι πιο συνεπής δημοκρατία μπορεί κανείς να επιθυμεί;

Ας αναλάβει τέτοια μέτρα οποιοδήποτε άλλο κράτος. Αν το κάνει θα παραδεχτώ ότι η δημοκρατία του εν λόγω κράτους είναι γνήσια, καθολική δημοκρατία, όπως η δημοκρατία στην ΕΣΣΔ.

Το νέο Σύνταγμα δίνει τώρα σε όλους τους πολίτες της ΕΣΣΔ ίσα δικαιώματα. Μπορεί ακόμη να ειπωθεί ότι οι πρώην ιδιοκτήτες ακινήτων-έχουν επιστρέψει-αν και με ένα ειδικό τρόπο- την διαχείριση της περιουσίας. Αλλά σήμερα, συμμετέχουν σε αυτό το έργο με τη μεσολάβηση των Σοβιέτ των εργατών, έχουν γίνει αμέτρητα πλουσιότεροι, επειδή παίρνουν τώρα μέρος στη διοίκηση όχι της ιδιωτικής ιδιοκτησίας αλλά της ιδιοκτησίας του συνόλου του λαού.

Φυσικά, υπάρχει μια βαθιά σκέψη στο πίσω μέρος των μυαλών των εργατών της χώρας μας για το θέμα αυτό. Λένε: "Οι «πρώην πλούσιοι» λαμβάνουν δικαιώματα, αυτό δεν είναι κακό? Αλλά εμείς αναμένουμε από αυτούς να εργαστούν με ειλικρίνεια!"

Ο σύντροφος Στάλιν έδωσε έμφαση στον δημοκρατικό χαρακτήρα του συστήματος μας με ένα ακόμη αξιοσημείωτο γεγονός. Είπε:

"Η σοβιετική κυβέρνηση εκκαθάρισε την τάξη των γαιοκτημόνων και μεταφέρονται στους αγρότες περισσότερα από 150.000.000 εκτάρια γης των πρώην ιδιοκτητών, της αστικής κυβέρνησης και των μοναστηριών. Και αυτό ήταν πέρα ​​και πάνω από τα εδάφη (τις εκτάσεις) που βρίσκονταν ήδη στην κατοχή των αγροτών"

Θα θέλαμε να δούμε κάθε αστικό κράτος, να μεταφέρει στους αγρότες του αντίστοιχες εκτάσεις χωρίς αποζημίωση. όχι150.000.000 εκτάρια, ίσως, αλλά μόνο 15.000.000 εκτάρια του ιδιοκτήτη και από άλλες εκτάσεις. Εμείς στη συνέχεια θα είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε ότι μια τέτοια κατάσταση έχει αρχίσει να προσεγγίζει την θέση της πραγματικής δημοκρατίας, της δημοκρατίας για τους προλετάριους.
Κι όμως, με κανένα τρόπο, δεν ακούμε τους ιδιοκτήτες, τους ευγενείς και την μοναστική ιεραρχία, να εξετάσουν, από το σημείο της ταξικής τους άποψης, την μεταφορά της γης στους αγρότες, η οποία άποψη να είναι "δημοκρατική". Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η επαναστατική δημοκρατία είναι ξένη προς αυτούς.
Το 1917, οι Σοσιαλιστές όπως οι σοσιαλεπαναστάτες και οι μενσεβίκοι ήταν στην εξουσία στη χώρα μας. Όλοι γνωρίζουν ότι δεν χρησιμοποιούσαν την εξουσία τους για το σκοπό της μεταφοράς της γης στους αγρότες, αλλά και για τους σκοπούς της αναβλητικότητας σε αυτό το θέμα.

Εδώ, επίσης, θα αποδειχθεί ότι είναι οι άμεσοι σύμμαχοι των γαιοκτημόνων και της αστικής τάξης. Και όμως, πώς θα υπερηφανευόταν για την αφοσίωσή τους στην «δημοκρατία»! Ως εκ τούτου, στην εποχή μας, μενσεβίκοι και σοσιαλεπαναστάτες έπαιζαν τη "δημοκρατία" στις ζώνες των καπιταλιστών, των ιδιοκτήτων, των κουλάκων, ευγενών και ιερέων. Ως εκ τούτου, η «δημοκρατία», όπως σχεδιάστηκε από τους μενσεβίκους και σοσιαλιστές-επαναστάτες δεν έχει τίποτα κοινό με την πραγματική δημοκρατία, την οποία οι άνθρωποι χρειάζονται τόσο πολύ.
Ένα άλλο παράδειγμα της σοβιετικής δημοκρατίας.

Ο διάσημος συγγραφέας A.Ν. Τολστόι μίλησε εδώ, ακριβώς πριν από μένα. Ποιος δεν ξέρει ότι αυτό είναι εκ του "κόμη Τολστόι; Και τώρα; Ένας από τους καλύτερους και πιο δημοφιλείς συγγραφείς στο ομόσπονδο κρατίδιο του Σοβιέτ, είναι ο σύντροφος Αλεξέι Τολστόι Nikolaevich. ‘’`Η ιστορία είναι να κατηγορηθεί για αυτό." Αλλά η αλλαγή ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Σε αυτό όλοι μας, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται, Τολστόι ο ίδιος, έχουν συμφωνηθεί.

Το νέο Σύνταγμα θα εδραιώσει βαθιά το δημοκρατικό σύστημα μας περισσότερο από ποτέ. Και από το γεγονός ότι, παράλληλα με τη σαφή αναφορά στα οριστικά καθήκοντα των πολιτών της ΕΣΣΔ, εγγυάται σταθερά τέτοιο δικαίωμα, όπως το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην ανάπαυση, στον ελεύθερο χρόνο, το δικαίωμα στην ασφάλεια στην τρίτη ηλικία , το δικαίωμα στην εκπαίδευση, την πλήρη ισότητα των δικαιωμάτων για τους άνδρες και τις γυναίκες, την πλήρη ισότητα για τα έθνη και τις φυλές στην ΕΣΣΔ κλπ., εμείς διακηρύξουμε δυνατά πώς η σοσιαλιστική δημοκρατία θα πρέπει να ερμηνεύεται.

Ακόμη και η πιο τέλεια μορφή της δημοκρατίας στα αστικά κράτη είναι στην πραγματικότητα πολύ περιορισμένη και ισχυρή η συμπίεση εντός των ορίων του τί είναι στην πραγματικότητα ο κανόνας της αστικής μειοψηφίας πάνω από στους ανθρώπους. Η μορφή της δημοκρατίας στον καπιταλισμό δεν επεκτείνεται, ούτε μπορεί να επεκταθεί, πέρα ​​από τα όρια του κανόνα της προνομιούχου μειονότητας της αστικής τάξης. Ταιριάζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού στο σκληρό κρεβάτι του Προκρούστη.

Με τη βοήθεια των υποστηριχτών της, η αστική τάξη κατάφερε να αποκτήσει για την άθλια καπιταλιστική δημοκρατία, την δημοκρατία των «αστικών κρατών, φήμη - η δημοκρατία εν γένει-, ως " παραπάνω κατηγορία "μορφή της δημοκρατίας, ακόμη και ως η "ανθρώπινη" μορφή της δημοκρατίας. Εν προκειμένω, η επιδεξιότητα των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών και «θεωρητικών» έχει τεθεί στην υπηρεσία τελειότητα της όπως αυτή των ζογκλέρ.

Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι αστικές κρατικές επιχορηγήσεις, ούτε έχει χορηγηθεί ποτέ στους εργάτες, ακόμα και ένα κλάσμα των πραγματικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που απολαμβάνουν οι εργάτες της ΕΣΣΔ, και το οποίο θα απολαύσουν σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό κάτω από το νέο Σύνταγμα.
Με το πρόσχημα της «λαϊκής δημοκρατίας», η αστική δημοκρατία στην καλύτερη περίπτωση, είναι η εξαιρετικά περιορισμένη και εξαιρετικά κατατεμαχισμένη όσον αφορά τα δικαιώματα των εργατών κάτω από το αστικό σύστημα, βάσει του οποίου ο Τύπος, τα τυπογραφεία, το χαρτί εκτύπωσης, οι εγκαταστάσεις, όλα τα κεφάλαια και όλη η δύναμη, και, ως εκ τούτου, στην πραγματικότητα όλα τα δικαιώματα, ανήκουν στις κυρίαρχες τάξεις. Οι εργάτες παίρνουν απλώς τα ψίχουλα από το τραπέζι του πλουσίου.
Παρ 'όλα αυτά, οι εργαζόμενοι και τα άλλα στρώματα εργασίας του πληθυσμού έχουν μάθει να χρησιμοποιούν ακόμη και αυτές τις περιοριστικές αστικές ελευθερίες, ακόμα και αυτά τα περιορισμένα δημοκρατικά δικαιώματα προς το συμφέρον τους για την πολιτική διαφώτιση των μαζών, καθώς και για την προετοιμασία των δυνάμεων που απαιτούνται για τις επικείμενες μάχες. Μπορεί κανείς να καταλάβει, ως εκ τούτου, γιατί οι εργαζόμενοι, καθώς και όλα τα δημοκρατικά στοιχεία στις καπιταλιστικές χώρες, διεξάγουν έναν αποφασιστικό αγώνα για να διατηρήσουν και να διευρύνουν, ακόμη και ήσσονος σημασίας αστικό-δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Από την άλλη πλευρά, είναι ακριβώς για αυτόν τον λόγο ότι, στις χώρες στις οποίες έχουν ήδη χάσει την εμπιστοσύνη στη δυνατότητα να επηρεάζουν τις μάζες, οι αστικές τάξεις αποφασίζουν να προσαρμόσουν τις φασιστικές μεθόδους της ανοικτής αστικής τρομοκρατικής δικτατορίας. Μπορεί να ειπωθεί, βέβαια, ότι κανείς δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ ώρα με τη βοήθεια της τρομοκρατίας και με τη διάπραξη ατελείωτων πράξεων βίας ενάντια στις μάζες. Αλλά προφανώς οι λόγοι της φασιστικής αστικής τάξης έχουν ως εξής: «Ακόμα κι αν είναι μόνο μια ημέρα, είναι δικό μου."

Είναι περίεργο, επομένως, ότι όχι μόνο οι εργάτες και οι αγρότες, αλλά όλα τα δημοκρατικά στοιχεία, ειλικρινείς μεταξύ των μικροαστών, ακόμα και στη μεσαία αστική τάξη όλο και πιο ανοιχτά αρνούνται να υποστηρίξουν το φασισμό και φασιστικές ομάδες;

Η ταχύτητα με την οποία οι πυλώνες του φασισμού υπονομεύονται είναι εμφανής από μια σειρά γεγονότων. Όχι μόνο οι φασίστες σήμερα αρνούνται να ανεχθούν οποιαδήποτε επιβιώσει της δημοκρατίας, στις δικές τους χώρες, όπου, όπως είναι, οι άνθρωπο πρέπει να είναι «σιωπηλοί για να ευημερήσουν», αλλά, είναι χαρακτηριστικό ότι θεωρούν την ίδια την ύπαρξη της δημοκρατίας , ακόμα και τη δημοκρατία σε άλλες χώρες, ως κίνδυνο για τον εαυτό τους.

Ως εκ τούτου, αγνοώντας εντελώς τα σύνορα του κράτους, παραβιάζουν όλους τους διεθνείς νόμους και τα έθιμα, οι φασίστες από χώρες γνωστές, παρεμβαίνουν με το σπαθί στο χέρι, και με τη γερμανική "Heinkels" και Ιταλικά "Savoys" στον αέρα, στις εσωτερικές υποθέσεις μιας άλλης χώρας, οι κάτοικοι των οποίων αρνούνται να ανεχθούν τέτοιους κυρίους. Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένοι λαϊκοί, βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν, λένε ευσπλαχνικά για τους φασίστες: "Φτωχοί φουκαράδες, που φαίνεστε να είστε σε μια απελπισμένη βιασύνη. Προσευχηθείτε στον Θεό να μην σπάσουν το λαιμό τους. "

Η στάση μας προς τη δημοκρατία ως ένα από τα πιο πολύτιμα πλεονεκτήματα στους προλετάριους είναι γνωστή. Οι επιτυχίες της δημοκρατίας σε κάθε χώρα είναι κοντά και αγαπητή σε μας. Εμείς χαιρόμαστε όταν οι άνθρωποι κερδίζουν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα, όταν οι μάζες των ανθρώπων βαδίζουν, προς τα εμπρός, κατά μήκος αυτού του δρόμου.

Δεν μπορούμε να έχουμε καμία κοινή γλώσσα με το φασισμό, τον κίνδυνο του οποίου δεν έχουμε την πρόθεση ούτε να μειώσουμε ή να υπερβάλλουμε. Αλλά είναι η καρδιά μας και η ψυχή μας και, ακόμη περισσότερο, στην πράξη, με εκείνους που μάχονται τους φασίστες αντιδραστικούς. Είμαστε εξ ολοκλήρου από την πλευρά εκείνων που έχουν στο επίκεντρο τα συμφέροντα του «συνόλου της προηγμένης και προοδευτικής ανθρωπότητας". (Στάλιν)

Η υιοθέτηση του νέου Συντάγματος θα ενισχύσει περαιτέρω τη σημασία της ΕΣΣΔ ως προπύργιο και φάρος της δημοκρατίας.

Η υιοθέτηση του νέου Συντάγματος, με πλήρη εκδημοκρατισμό του κράτους, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες για την επίτευξη περαιτέρω και ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία στη βελτίωση της ζωής των λαών της ΕΣΣΔ θα προσφέρει ανεκτίμητη βοήθεια στο διεθνή σοσιαλισμό, και θα δώσει ώθηση στον αγώνα των εργατών, των αγροτών και όλων των καταπιεσμένων για τα δικαιώματά τους, για την πλήρη απελευθέρωση τους από τον φασισμό, και από τον καπιταλισμό, που γεννά και προωθεί φασιστικά καθεστώτα.

Όσο πιο βαθιά το Σύνταγμα του Στάλιν διαπερνά τις ζωές μας, τόσο πιο διαδεδομένη θα είναι η επιρροή του ως το Σύνταγμα του σοσιαλισμού και της συνεπούς δημοκρατίας, όχι μόνο στην ΕΣΣΔ, αλλά πολύ πέραν των συνόρων της και στην επαναστατική επιρροή που εξαπλώθηκε μεταξύ των μαζών των εργατών που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους από τον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και αποικιακή καταπίεση.

Πηγή: VM Μολότοφ, στο νέο σοβιετικό Σύνταγμα. Μόσχα:

Συνεταιριστικής εταιρείας Εκδόσεις των Ξένων Εργαζομένων στην ΕΣΣΔ, 1937