Ο νέος ακόμα σκληρότερος χρόνος για τους εργαζόμενους και το λαό άρχισε με μια πρωτοφανή «επιχείρηση» αποπροσανατολισμού με τη διαβόητη «Λίστα Λαγκαρντ» και την «τρομοκρατία», για να περάσουν τα νέα σκληρότερα μέτρα, μια «επιχείρηση» διευθυνόμενη απ’ την κυβέρνηση Σαμαρά με τη συμμετοχή όλων των ΜΜΕ αλλά και των κομμάτων.

Τα τελευταία γεγονότα στο χώρο των συγκοινωνιών, με την προσπάθεια καταστολής των εργατικών απεργιακών αγώνων με διαδικασίες ανοιχτού αστικού κρατικού αυταρχισμού ( πολιτική επιστράτευση απεργών και δικαστικές αποφάσεις ) επιβεβαιώνουν την πορεία προς την απροσχημάτιστη φασιστικοποίηση, που έχει επιλέξει το ντόπιο καπιταλιστικό σύστημα και οι εκπρόσωποι του στην συγκυβέρνηση Σαμαρά, σαν βασικό μέσο αντιμετώπισης των λαϊκών αγώνων και του εργατικού απεργιακού κινήματος.

Η εργατική – λαϊκή αντίσταση απέναντι στον αστικό αυταρχισμό, στον φασισμό και την καταστολή, αποτελεί σήμερα κεντρικό ζήτημα για όλους τους εργαζόμενους, τους αγρότες, που σύντομα θα αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο, τους μετανάστες και την νεολαία, που δοκιμάζουν ήδη αυτές τις μορφές άσκησης «κυβερνητικής πολιτικής» και το λαϊκό κίνημα συνολικά.

Είχε προηγηθεί, τις προηγούμενες ημέρες η δημοσίευση της έκθεσης του ΔΝΤ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας το 2013, που έθετε το πλαίσιο και τις προϋποθέσεις για μια εντεινόμενη αντιλαϊκή – αντεργατική πολιτική ανεργίας, χιλιάδων απολύσεων στον Δημόσιο τομέα, παγίωσης των χαρατσιών και ενίσχυσης του αστικού κρατικού αυταρχισμού, με στόχο την «σταθεροποίηση» της οικονομίας, της κυβέρνησης Σαμαρά και του ευρύτερου συστήματος της πολιτικής εξουσίας στη χώρα μας. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι συνεχείς δηλώσεις Σαμαρά ότι «η χώρα ξεπέρασε τον κίνδυνο εξόδου από την ευρωζώνη, χρειάζεται όμως προσοχή να μην ξανακυλήσουμε..», εννοώντας φυσικά την σταθεροποίηση και παραπέρα ενίσχυση της άγριας καπιταλιστικής - αντιλαϊκής πολιτικής κοινωνικής εξαθλίωσης και φασιστικού τύπου βίας απέναντι στο λαό.

Οι δημόσιες δηλώσεις του υπουργού «Προστασίας του πολίτη» Δένδια προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης του απροκάλυπτου αυταρχισμού και της καταστολής υπήρξαν τόσο προκλητικές που προκάλεσαν την – επίσης – δημόσια, διαμαρτυρία των Ενώσεων Δικαστών και Εισαγγελέων, που τον κατηγόρησαν για απαράδεκτη παρέμβαση..

Παράλληλα, στην Βουλή στήθηκε μια «βιομηχανία» ψήφισης νομοθετημάτων, πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, των λεγόμενων «προαπαιτούμενων» και άλλων σχετικών με την έγκριση και καταβολή των γνωστών και επαίσχυντων «δόσεων» της εξάρτησης και της οικονομικής ενίσχυσης της ντόπιας πλουτοκρατίας, δόσεων που καμιά σχέση δεν έχουν με τον λαό και τις λαϊκές ανάγκες και δεν πρόκειται να οδηγηθούν προς τις λαϊκές ανάγκες, ούτε στο ελάχιστο ποσοστό. Είναι πολύ χαρακτηριστικό, ότι στην ίδια χρονική περίοδο εκδηλώθηκαν οι νέες απαιτήσεις – προσταγές της Τρόικα, που υλοποιεί άμεσα η κυβέρνηση, για τεράστιες περικοπές δημοσίων δαπανών προς τα Νοσοκομεία ( κόψιμο φαρμάκων – δαπανών φαγητού, καθαριότητας – προσωπικού κλπ) γεγονός που συνιστά αποφασιστικό χτύπημα σε ότι έχει απομείνει από αυτό που ονομάζεται «δημόσιο σύστημα υγείας». Σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο, λυσσασμένης αντιλαϊκής επίθεσης τα κόμματα και οι ηγεσίες της ρεφορμιστικής – σοσιαλδημοκρατικής «αριστεράς» συνέχισαν στον γνωστό τους ρόλο και με τον γνωστό τους τρόπο. Το μεν «Κ»ΚΕ του Περισσού, ασχολούμενο με τα εσωτερικά του ζητήματα, στην πορεία για το συνέδριο του – και - τις «πρωτοπόρες» νεοτροτσκιστικές θεωρίες του για την «ιμπεριαλιστική Ελλάδα», ενώ ο πρόεδρος του «νέου και ενιαίου» ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρας, με τις γνωστές επισκέψεις υποβολής διαπιστευτηρίων στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, την διαβεβαίωση του προς αυτά ότι «είναι ακλόνητα υπέρ της ΕΕ και της ευρωζώνης», τις συνομιλίες «καλής πίστης» με τον μεγαλοπαράγοντα του Γερμανικού – ευρωζωνικού ιμπεριαλισμού Β. Σόιμπλε στο Βερολίνο και τους ειδικούς και παράγοντες του ΔΝΤ στις ΗΠΑ..