Θεωρώ ότι σας έχει αποβλακώσει όλους η υπερδομή του ελληνοσοβιετικού καρκίνου και δεν ξέρετε καν τι πιστεύετε.
Δεν πειράζει όμως. Όλη η γνώση πρέπει να μαθευτεί.
Είναι γεγονός πως στην Ελλάδα κανείς δεν ξέρει τι είναι ο φασισμός. Η αριστερά έχει ονομάσει κάθε τι αρνητικό ως φασισμό π.χ. έχασα την γκόμενά μου, φασισμός. Έτσι εξηγείται και η απότομη άνοδος της Χ.Α. Ο πληθυσμός έχασε τα αβγά και τα πασχάλια (επειδή η ελληνοσοβιετική υπερδομή έπαθε κρίση) και από παραίτηση, από νιχιλισμό, από ωχαδερφισμό νόμισαν όλοι ότι είναι φασίστες. Μερικοί μάλιστα ήταν χαμένα κορμιά και πριν την κρίση και για αυτό είχαν μπει στην Χ.Α.
Ο γνήσιος φασισμός, ο επικίνδυνος, είναι ο δαρβινισμός σε επίπεδο επιλογής ομάδων. Αυτό ήταν η ιδεολογία των ναζί. Ο Μουσολίνι ήταν τυχοδιώκτης και μάλλον δεν είχε ιδεολογία. Αυτό το πράγμα (ο φασισμός) στηρίζεται σε φιλοσοφικά ρεύματα που είναι αντιδραστικά στον ρασιοναλισμό, π.χ. ο ρομαντισμός, ο εγελιανισμός, ο πλατωνισμός, ο γνωστικισμός κ.α.
Όλη αυτή η αντίδραση εμπεριέχει μέσα και κάτι θετικό. Καθυστερεί τον ρασιοναλισμό και τον βελτιώνει. Είναι φυσιολατρικά τα περισσότερα τέτοια αντιδραστικά ιδεολογήματα και αυτόχρημα συντηρητικά. Δεν θέλουν να δουν ποιο είναι το μέλλον της ανθρωπότητας: ο απόλυτος ατομικισμός. Κολλάνε σε μια πανάρχαιη εικόνα του κόσμου, δεν είναι ριζοσπαστικά. Ο σοσιαλισμός δεν είναι ριζοσπαστικός. Αλλά είναι ανεκτός στον βαθμό που ο ρασιοναλισμός δεν είναι τέλειος. Ή μάλλον δεν ήταν...
Ο φασισμός όμως δεν είναι ακριβώς αυτό. Ούτε απορρίπτει την τεχνολογία, ούτε ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την "φύση", (όσο τα φρικιά εδώ μέσα) και μπορεί συλλάβει έννοιες όπως ο νόμος, η πρόοδος, η ιστορική εξέλιξη κτλ.
ΤΙ είναι λοιπόν αυτό; Ας πούμε ότι η default τάση της ανθρωπότητας εδώ και χιλιετίες ήταν η εξατομίκευση. Από το συλλογικό στο ατομικό, σε όλους τους τομείς, παντού. Ο σοσιαλισμός-κρατισμός-παραπληγισμός ήταν η αντίδραση. Έλεγε "παλιά ήμασταν όλοι ένα, ας ξαναγίνουμε ένα". Ο φασισμός δεν λέει αυτό. Είναι ριζοσπαστικός στο γεγονός ότι μοιάζει με ένα εξελικτικό σύστημα που λέει "ας αποκτήσουμε την παλιά μας δομή, να είμαστε όλοι μια αγέλη λύκων, και ας ανταγωνιστούμε, ας κάνουμε δαρβινισμό" Δηλαδή συλλαμβάνει ένα πρότυπο προόδου κοινό με τον ατομικισμό. Ο ατομικισμός λέει "ας κάνουμε κοινωνικό δαρβινισμό μεταξύ μας, χωρίς να γίνουμε ομάδες, ο καθένας μόνος του και ο καλύτερος παίρνει την δόξα", ο φασισμός διαχωρίζει τους ανθρώπους σε ομάδες.
Το περίεργο είναι ότι ακόμα και αν δεν διαχωρίσουμε τους ανθρώπους μέσω των κρατών οι άνθρωποι θα σχηματίσουν από μόνοι τους ομάδες. Επομένως ακόμα και στον άκρατο ατομικισμό, θα υπάρχει δαρβινικός ανταγωνισμός φυλών και ομάδων. Ο αναρχοκαπιταλισμός θα μπει στα καλούπια του φασισμού.
Η ελευθερία στο σύστημα του φασισμού είναι η ελευθερία σε συλλογικό επίπεδο. Αυτό σαφέστατα θα υπάρχει και στον ατομικισμό, αφού οι άνθρωποι από μόνοι τους θα παραχωρήσουν την ατομική τους ελευθερία λόγω των αναγκών της επιβίωσής τους. Ο αναρχοκαπιταλισμός θα μπει στα καλούπια του φασισμού.
Εάν ο πετυχημένος φασισμός τολμήσει να κάνει κεντρικό σχεδιασμό θα είναι οικονομικά αποτυχημένος και η φυσική επιλογή θα τον εξαλείψει ως ομάδα. Συνεπώς το μοντέλο που θα επικρατήσει είναι αυτό που θα παραχωρήσει την ιδιοκτησία της παραγωγής στα άτομα. Ο φασισμός θα μπει στα καλούπια του αναρχοκαπιταλισμού.
Εάν ξεκινήσουμε από την επιλογή ομάδων προσπαθώντας να εκτιμήσουμε την αξία που παίζει ο ανταγωνισμός μεταξύ ατόμων στην επιβίωση και αν ξεκινήσουμε από την επιλογή ατόμων προσπαθώντας να εκτιμήσουμε την αξία που παίζει ο ανταγωνισμός μεταξύ ομάδων στην επιβίωση θα φτάσουμε στο ίδιο αποτέλεσμα.
Φυσικά είναι ανάποδο να ξεκινάμε από την επιλογή ομάδων. Ο φασισμός είναι ανάποδος αναρχοκαπιταλισμός. Αλλά μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε ούτως ώστε να συγκλίνει προς το άτομο και παράλληλα να αφήσουμε τον ατομικισμό να συγκλίνει προς συγκεκριμένες "φασιστικές" δομές ιεραρχίας.
Γιατί χρειαζόμαστε τον φασισμό πρώτα;Τον χρειαζόμαστε για να αντιστρέψουμε την υπερδομή. Είναι γεγονός ότι τα ιδεολογικά όπλα του ατομικισμού έχουν αχρηστευτεί από την θεσμική αντιμετώπισή τους από την υπερδομή της Αντίδρασης. Πρέπει να πολεμήσουμε την Αντίδραση με τα δικά της όπλα, να την φιμώσουμε, να την καταδιώξουμε, να την φοβίσουμε και να δώσουμε απαραίτητο χρόνο στις δυνάμεις της προόδου να χτίσουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο να επιταχυνθεί ο ατομικισμός. Η μετάβαση στα ιδιωτικά δικαστήρια και τις ιδιωτικές αστυνομίες χρειάζεται χρόνο, μέσα στον οποίο μπορεί να υπάρξουν αποτυχημένες απόπειρες. Εκεί χρειάζεται ένα παντοδύναμο κράτος που θα ξεχωρίσει την Αντίδραση και θα την πατάξει.
Γιατί δεν χρειαζόμαστε μια δικτατορία;Για τον παραπάνω λόγο. Όταν πατάσσουμε την Αντίδραση ο κόσμος πρέπει να ξέρει τι συμβαίνει. Αλλιώς η Αντίδραση θα προσθέσει μάρτυρες στην ιστορία της και θα δυναμώσει. Πρέπει να έχουμε λαϊκή βάση. Αυτό δεν γίνεται με το να πείσουμε τον κόσμο ότι ο ατομικισμός είναι η λύση, γιατί, όπως σας είπα, έχουν αποβλακωθεί όλοι από την Υπερδομή, και ακόμα και να εκλείψει αυτή η Υπερδομή, αυτοί θα παραμείνουν αποβλακωμένοι. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να τους στρέψουν εναντίον της Αντίδρασης με μια θεωρία που να κατανοούν. Το μόνο που κατανοούν σήμερα είναι ότι όλοι είμαστε μια αγέλη ή πρέπει να γίνουμε κάτι τέτοιο. Άρα ποια θα είναι η καλύτερη αγέλη; Ακριβώς, ένας φασισμός απόλυτα ελεγχόμενος από εμάς, τους αναρχοκαπιταλιστές.