Post reply

Name:
Email:
Subject:
Message icon:

Verification:

shortcuts: hit alt+s to submit/post or alt+p to preview


Topic Summary

Posted by: Pinochet88
« on: November 19, 2015, 08:20:59 am »

Ενώ το άρθρο έχει τίτλο "Πόλεμος και Νεολαία" ξεκινάει μέχρι το ένα τρίτο του να μιλάει για το πως οι νέοι θα πάνε στον πόλεμο. Κάπου εκεί αντιλαμβάνεται ότι αυτή η φρικτή υποδούλωση των νέων στις διαταγές των αιμοσταγών και βάρβαρων "ανωτέρων" τους δεν πρόκειται να κάνει κανέναν νέο να δει θετικά την πολεμοχαρή υπόθεση του ναζισμού και ύστερα, για τα υπόλοιπα δυο τρίτα, μιλάει για την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου που πρέπει να υποστούν οι νέοι και οι οικογένειές τους, ούτως ώστε να αποβλακωθούν σε τέτοιο βαθμό που να στείλουν πρόθυμα τα παιδιά τους στο μέτωπο. Σε μια μάχη χωρίς αντικειμενικό σκοπό (ΑΝΣΚ) που έγινε μόνο και μόνο για να μεταδοθεί αυτή η κρατικιστική υποταγή και σε άλλους λαούς.

Είναι τραγικό να προωθούνται σήμερα τέτοιες βλαβερές απόψεις για τη Λευκή Νεολαία γιατί κανένας λευκός νέος δεν αξίζει να υφίσταται την πλύση εγκεφάλου από εκείνους που φθονούν τους πλουσίους εβραίους ούτε έχει όνειρό ζωής του να διατάζεται από τους ανωτέρους του (στον φθόνο), οι οποίοι θα τον χρησιμοποιούν ως αναλώσιμη μάζα και θα θέτουν τη ζωή του καθημερινά σε κίνδυνο.

Posted by: Long Knives 88
« on: November 18, 2015, 03:23:31 pm »

Εγκαινιάζω την ενότητα "Εθνικοσοσιαλιστικά Ιδεολογικά Κείμενα" με μεταφρασμένα κείμενα Ε/Σ της εποχής 1921-45. Αυτό γίνεται επειδή μας έπρηξε ο υπάνθρωπος ο Γιουρομπρόκερ με τα κείμενα του κάθε πολυφυλετικού ημίαιμου Αμερικάνου παράσιτου, και πρέπει να ξαναφέρω το Webwar στις υπεράριες ρίζες του με κείμενα καθαρών Αρίων.

Ξεκινάω με το "ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ" του Δρ. Π. Γ. Γκέμπελς

17-4-1941 Volkischer Beobachter

(μεταφρασμένο)

"Τον τελευταίο καιρό, έχω αρχίσει να βλέπω τη Χιτλερική Νεολαία με διαφορετικό μάτι από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Πριν τον πόλεμο, έβλεπα τα μέλη της απλά σαν παιδιά ντυμένα στo μαύρο, το πράσινο και το γκρι, που θέλουν να περνάνε καλά, να μην ανησυχούν για σημαντικά προβλήματα, να γυμνάζονται όσο το δυνατό περισσότερο για να ωριμάσουν σωματικά σε νεαρή ηλικία και να μην τους αγγίξει το γήρας.

Και τότε ξεκίνησε ο πόλεμος. Μέσα από τον πόλεμο, η νεολαία όπως και όλος ο λαός, αποκτά εμπειρίες ζωής πολύ πιο γρήγορα. Ένα 17χρονο παιδί στη Γερμανία σήμερα, προετοιμάζεται ήδη για το στρατό.

Ως εκ τούτου η πολιτική σημασία της Χιτλερικής Νεολαίας για το κράτος και τον πόλεμο έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Είναι μια οργάνωση που παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ζωή του Ράιχ, ειδικά στην ύπαιθρο, και σαν τέτοια πρέπει να παίρνει όλο και πιο δραστήρια μέρος σε αυτή, είτε στο μέτωπο ως πολεμιστές, είτε, πριν φύγουν για το μέτωπο, ως προπαγανδιστές στο εσωτερικό.

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΑΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Οι νέοι της Γερμανίας είναι μορφωμένοι, και με σιδερένια θέληση, αλλά ως νέοι, η ψυχή τους και το πνεύμα τους είναι ανήσυχα. Πρέπει λοιπόν, πριν φύγουν για το μέτωπο, να μαθαίνουν από τα ανώτερα μέλη της οργάνωσης ότι στο πεδίο της μάχης επικρατεί απόλυτη πειθαρχία στις διαταγές των ανωτέρων. Όταν φτάσουν στο μέτωπο ως στρατιώτες, το μήνυμα αυτό πρέπει να τους το επαναλαμβάνουν οι αξιωματικοί του στρατού. Το να διαφωνείς με τον ανώτερό σου την ώρα της μάχης σημαίνει καταστροφή. Ο εχθρός δε θα περιμένει να τελειώσεις τη διαφωνία σου μέχρι να σε χτυπήσει. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στον καθένα ότι το μέλλον του Ράιχ είναι σημαντικότερο από κάθε ατομική βούληση.

Αν ένας αξιωματικός είναι και μέλος της Χ. Ν., η αρχή του δεν έχει να κάνει μόνο με το βαθμό του. Οι στρατιώτες του πρέπει να τον σέβονται όχι μόνο ως ανώτερο σε βαθμίδα, αλλά ως έναν μορφωμένο άνθρωπο, φωτισμένο από τα ιδεώδη του εθνικοσοσιαλισμού, σαν ένα πολιτικό ηγέτη μέσα στο στρατό. Η συμπεριφορά αυτού του νέου αξιωματικού πρέπει να είναι παράδειγμα, και για τους στρατιώτες του, και για τους υπόλοιπους αξιωματικούς, και μεγαλύτερους ακόμα σε ηλικία.

Ο στρατός απαιτεί απόλυτη πειθαρχία, και στην εμπέδωση αυτής της πειθαρχίας, οι αξιωματικοί και τα μέλη της Χ. Ν. πρέπει να παίξουν μεγάλο ρόλο. Διότι αν το στράτευμα δεν είναι μορφωμένο στις ιδέες του εθνικοσοσιαλισμού, απόλυτη πειθαρχία δεν μπορεί να υπάρξει. Ο στρατιώτης πρέπει να ξέρει ακριβώς γιατί πολεμάει, και να δέχεται με όλη του τη συνείδηση, το σώμα και την ψυχή, την ιδέα για την οποία πολεμάει.

Παρ' όλα αυτά, ο Γερμανός στρατιώτης δε δέχεται τις προσβολές. Γι' αυτό, ο αξιωματικός που έχει επιφορτιστεί με τη μόρφωση του στρατιώτη, πρέπει να είναι ο ίδιος γνώστης της στρατιωτικής επιστήμης, να γνωρίζει τις έγνοιες των στρατιωτών, και να μην φαίνεται ότι κάνει "μάθημα", ούτε να γίνεται ακατανόητος ή προσβλητικός. Γι' αυτό, οι μονάδες του στρατού που έχουν επικεφαλής αξιωματικούς της Χιτλερικής Νεολαίας, πρέπει να αποτελούνται και από στρατιώτες που είναι μέλη της Χ. Ν., ώστε να αναπτυχθεί η συντροφικότητα.

Για να αποκτήσουν τα μέλη της Χ. Ν. αυτά τα χαρακτηριστικά, που τους είναι απαραίτητα για να αντεπεξέλθουν στο μέτωπο, πρέπει, πριν φύγουν για τον πόλεμο, η στρατιωτική τους εκπαίδευση να είναι εκτεταμένη. Ήδη πριν επιστρατευτούν, πρέπει να ζουν σαν να είναι σε στρατιωτική μονάδα, γιατί αλλιώς θα είναι δύσκολο, ως νέοι, να ανταποκριθούν από την αρχή στα βάσανα του πολέμου. Γι' αυτό οι αρχηγοί των τοπικών οργανώσεων της Νεολαίας ανά το Ράιχ, πρέπει να κάνουν βήματα για την επέκταση της στρατιωτικής εκπαίδευσης των μελών από τα 15 τους χρόνια κιόλας.

Το πιο σημαντικό, όμως, που πρέπει να μάθει ο νέος όταν μπαίνει στο στρατό, είναι ότι ο στρατός δεν αποτελείται από αγίους, και δεν υπάρχει χριστιανική συγχώρηση. Για τους δειλούς, τους τεμπέληδες και τους ψεύτες, δεν υπάρχει θέση στο στρατό, και δεν υπάρχει θέση στο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος. Τέτοιοι άνθρωποι χαλάνε την εικόνα του στρατού, και τα μέλη της Χ. Ν. που γνωρίζουν τα ιδανικά του εθνικοσοαισλισμού, πρέπει να δίνουν όλες τους τις δυνάμεις, μαζί με όλο το υπόλοιπο στράτευμα, για να δείξουν στους κατοίκους των χωρών στις οποίες πηγαίνουν, ότι ο γερμανικός στρατός είναι πολιτισμένος στρατός πολιτισμένων ανθρώπων.

ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Σε κάθε ιστορική στιγμή, η προπαγάνδα παίρνει διαφορετικές όψεις. Γίνεται κατανοητό ότι η προπαγάνδα που θα κάνει κάποιος σήμερα, δε μπορεί να είναι η ίδια με την προπαγάνδα που θα έκανε πριν από δύο χρόνια. Αν ο τρόπος που προσεγγίζουμε τις μάζες σε περίοδο πολέμου είναι ο ίδιος με τον τρόπο που τις προσεγγίζαμε στην περίοδο της ειρήνης, η προπαγάνδα θα πέσει στο κενό. Πριν δύο χρόνια, αν ένας κομματικός προπαγανδιστής πήγαινε σε ένα σχολείο, έλεγε αστεία στα παιδιά και χρησιμοποιούσε ανθηρή γλώσσα, θα γινόταν αποδεκτός. Σήμερα, που κάθε γερμανική οικογένεια έχει και ένα ή περισσότερα άτομα στο μέτωπο, νεκρά ή ζωντανά, μια τέτοια ομιλία, ακόμα κι αν έχει σκοπό την ανύψωση του ηθικού, το πιο πιθανό είναι να μην είχε μεγάλη επιτυχία. Στις μέρες μας, η προπαγάνδα πρέπει να είναι μαχητική.

Οι νέοι πρέπει να μπαίνουν στο πνεύμα του πολέμου, ώστε να είναι έτοιμοι, όταν έρθει η ώρα της κλήσης από το στρατό, να υπηρετήσουν το Ράιχ. Είναι γνωστή η ρήση του Βίσμαρκ "τη μάχη του Σεντάν την κέρδισαν οι δάσκαλοί μας". Το έλεγε αυτό ο Βίσμαρκ, εννοώντας ότι οι δάσκαλοι του έθνους ήταν αυτοί που ενέπνευσαν με τα σωστά γερμανικά ιδεώδη τη γενιά που ανατράφηκε μέχρι τον πόλεμο του 1870. Σήμερα, έχουμε τους δασκάλους, έχουμε όμως και την ίδια την Οργάνωση της Νεολαίας, για να εμφυσήσει αυτά τα ιδεώδη στη νέα γενιά.

Τα μέλη της Χιτλερικής Νεολαίας πρέπει να είναι, για τους μικρότερους αδελφούς τους, παραδείγματα και μοντέλα. Nα είναι και γονείς, με λίγα λόγια. Κι αυτό γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να περάσεις ένα μήνυμα σε έναν νέο αν του μιλήσεις στη γλώσσα του. Γι' αυτό τα μέλη της Νεολαίας πρέπει, όταν προπαγανδίζουν, να μην φαίνεται ότι κάνουν "μάθημα" μηχανικά, να μη χρησιμοποιούν ξύλινη γλώσσα, αλλά οι ίδιοι να νιώθουν αυτό το οποίο προπαγανδίζουν, ώστε να το μεταδίδουν σωστά και στους άλλους. Οι νέοι, πολλές φορές, κάνουν καλύτερη προπαγάνδα από τους μεγάλους, γιατί ο προφορικός και γραπτός τους λόγος είναι πιο απλός και κατανοητός στις μάζες από των μεγάλων. Οι μεγάλοι πολλές φορές χρησιμοποιούν εξεζητημένες λέξεις, φανφαρονισμούς, που σε αυτή την περίοδο δε χρειάζονται.

Τις προάλλες διάβαζα διάφορες πολεμικές ανταποκρίσεις από το βαλκανικό μέτωπο, και μία από αυτές έγραφε "o λοχίας Σλίχτερ έσωσε από τον εχθρό τέσσερις τραυματισμένους Γερμανούς στρατιώτες και τους κουβάλησε μόνος του μέχρι το νοσοκομείο της μονάδας. Δόξα και τιμή στο λοχία Σλίχτερ" και "ο στρατιώτης Σταρκ απώθησε έξι εχθρούς σε μάχη σώμα με σώμα. Δόξα και τιμή στο στρατιώτη Σταρκ". Εδώ ο ανταποκριτής χαρίζει δόξα και τιμή απλόχερα σαν τρελαμένος πλούσιος που χαρίζει λεφτά. Περιττό να πούμε ότι ένας τέτοιος τρόπος προπαγάνδας είναι λάθος. Τι είναι οι λέξεις "δόξα και τιμή" για να παίζουμε μαζί τους; Ο Γερμανός στρατιώτης παίρνει το όπλο του, σκοτώνει εχθρούς και τους απωθεί. Είναι κάτι που πρέπει να κάνει. Είναι το καθήκον του και το χρέος του. Πομπώδεις λέξεις για το αυτονόητο, είναι περιττές. Το σημαντικό, σήμερα στον καιρό του πολέμου, είναι να δώσεις μια σαφή και ειλικρινή εξήγηση της κατάστασης, να πεις την αλήθεια για ό,τι γίνεται. Πρέπει να πιάσεις το πνεύμα και το αίσθημα των μαζών, να γίνεις ένα με αυτές, να κάνεις πρώτα τις δικές τους σκέψεις δικές σου, ώστε οι σκέψεις που θα μεταδώσεις σε λίγο να γίνουν αμέσως αποδεκτές και κατανοητές.

Η σημασία της χρήσης των λέξεων, και της σειράς με την οποία αυτές μπαίνουν σε ένα προπαγανδιστικό κείμενο, είναι μεγάλη. Πάλι τις προάλλες, διάβαζα άλλη πολεμική ανταπόκριση, που έλεγε "ο τάδε ταγματάρχης, έχοντας 100 άντρες, επιτέθηκε και κατέλαβε έναν προκεχωρημένο λόφο, σε στυλ Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα". Η έκφραση "σε στυλ Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα" όχι απλά είναι περιττή, όταν αναφέρεται σε ταγματάρχη, αλλά είναι και επικίνδυνη, γιατί φουσκώνει τα μυαλά όποιου τη διαβάζει, και θα νομίζει ότι το σύνολο των πολεμιστών μας είναι άτρωτο, και αν έρθει κάποια ήττα, η απογοήτευση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Στον προφορικό, αλλά πολύ περισσότερο στο γραπτό λόγο, σημασία δεν έχει τόσο πώς καταλαβαίνει ένα γεγονός αυτός που το διηγείται, αλλά κυρίως αυτός που το λαμβάνει.

Πρέπει λοιπόν να διατηρούμε τα λεπτά όρια της προπαγάνδας, και αυτή να μην είναι ούτε πολύ χαμηλόφωνη και ηττοπαθής, αλλά ούτε και απρόσκοπτα μεγαλομανής. Πώς λοιπόν, ένας νέος, ένα μέλος της οργάνωσης της Νεολαίας του Φύρερ, που καλείται να προπαγανδίσει στους συνομήλικούς του τα ιδανικά του εθνικοσοσιαλισμού, θα παραδειγματιστεί για να το κάνει σωστά; Η απάντηση είναι χειροπιαστή. Πάρτε παράδειγμα από τον Ανταμόφσκι. Ο Ανταμόφσκι με τα άρθρα του, πολεμάει κάθε μέρα σώμα με σώμα τον εχθρό. Τον χτυπάει με το όπλο, κι όταν τελειώνουν οι σφαίρες, με την άκρη του όπλου. Αυτό είναι το καθήκον του προπαγανδιστή στον πόλεμο. Εξίσου σημαντικό είναι να δειχθεί ότι η ζωή και η εργασία στη Γερμανία, αν και πια είναι συνδεδεμένη με τον πόλεμο, συνεχίζεται κανονικά. Αλλά αυτό ανήκει σε επόμενο άρθρο.

Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας είναι μεγάλες. Θέλω να είστε προετοιμασμένοι τεχνικά, πολιτικά και ψυχολογικά γι' αυτές, και να υποτάξετε όλες τις πνευματικές, ψυχικές και σωματικές σας δυνάμεις στην εκπλήρωση του μεγαλειώδους σκοπού μας. Ζήτω η Νίκη!

Π. Γ. ΓΚΕΜΠΕΛΣ