Post reply

Name:
Email:
Subject:
Message icon:

Verification:

shortcuts: hit alt+s to submit/post or alt+p to preview


Topic Summary

Posted by: Pinochet88
« on: November 16, 2015, 03:31:27 pm »

Στο βιβλίο της The Law of Divine Compensation η Marianne Williamson προσφέρει στον αναγνώστη μια πνευματική προσέγγιση στην οικονομική επιτυχία. Το βιβλίο είναι διάστιχτο με ιουδαιοχριστιανικές αρλούμπες και αγαπητικά φληναφήματα, ενώ η απροσδιοριστία τόσο των μέσων όσο και των σκοπών είναι φορτικά χτυπητή: γίνεται κατάρχηση των όρων love, fear, universe, god, real, unreal, spiritual, mortal κ.α. Γενικα είναι ένα βιβλίο για μουνιά.

Παρά ταύτα το βιβλίο δεν είναι και καμία σοσιαλιστική διατριβή. Ο σοσιαλισμός δεν είναι οικονομική θεωρία, είναι θεωρία αναδιανομής και κανένα βιβλίο αυτοβοήθειας (self help) δεν μπορεί να είναι βιβλίο έτεροβοήθειας (communism). Μου άρεσε εξαιρετικά το κεφάλαιο 7, το οποίο είναι εξαιρετικά καπιταλιστικό και διαφωτιστικό για τα σαπισμένα σοσιαλιστικά μυαλά που πνίγουν την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα.

Σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου η συγγραφέας φλερτάρει πότε με τον Πλατωνισμό (ισχυριζόμενη ότι όλα γύρω μας είναι, όχι απλώς (θεία) εικόνα, αλλά εικόνα που μεταφράζεται μέσω του θείου, δηλαδή αφήνει χώρο για δυο κόσμους πέρα από τον υλικό, την εικόνα της ύλης και τη θεία μετουσίωσή της) και πότε με τον ινδουισμό (βλ. κεφάλαιο 13 με τίτλο Meditation). Θα έλεγα πως το βιβλίο είναι για τον πούτσο, αν δεν παρατηρούσα πως, μέχρι το κεφάλαιο 9, το "Εγώ", το οποίο η συγγραφέας το θεωρεί το μέγιστο κακό, παρουσίαζεται ως κάτι το αντιπαραγωγικό, ως περιχαράκωση, ως λάθος και ως αμαρτία. Δηλαδή υπάρχει μια ευρεία και πολύ αόριστη έννοια του "Εγώ" πίσω από την οποία, έχω την εντύπωση, η συγγραφέας προσπαθεί να προβάλλει ανησυχίες που σχετίζονται με το φύλο της και σκοπός της δεν είναι η ατομικότητα ή ο ατομικισμός, αν και δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και ατομικίστρια. Όλα αυτά προσιδιάζουν περισσότερο στην κατά Spengler φυτική φύση: Γενικά οι γυναίκες είναι σαν τα φυτά που η επιτυχία τους εξαρτάται από παθητικές μεθόδους, ενώ οι άντρες ανήκουν στη ζωική φύση, όπου η επιτυχία τους εξαρτάται από ενεργητικές μεθόδους. Όλες λοιπόν οι συμβουλές της αποκτούν κάποιο νόημα (και καπιταλιστικό σε αρκετά σημεία) ως συμβουλές από μουνί σε μουνί.

{Δεν μπορώ να παραλείψω εδώ να σημειώσω το πόσο ωραία εναρμονίζονται οι ιουδαιοχριστιανικές αγαπητικές αρλούμπες του Μπεν Γιοζέφ, που αναπαράγει η συγγραφέας, με τη θηλυκότητα και τη φυτική ζωή. Κάτι που επιβεβαιώνει στο ακέραιο τον θεωρητικό του ομοερωτικού φασισμού James J. O'meara ο οποίος έχει εντοπίσει τις απαρχές της ομοφοβίας στον Χριστιανισμό.}

Σε αρκετά σημεία η σκέψη της αλληθωρίζει στο everything goes, το you will be taken care of και το carpe diem. Αυτό το οποίο εκφράζει είναι στοϊκισμός και λιγότερο καθόλου κομμουνισμός. Παροτρύνει τους αναγνώστες της να είναι έτοιμοι για το αναπάντεχο, να καθαρίσουν πρώτα την καρδιά τους και να βγάλουν τις αρνητικές σχέψεις από το μυαλό τους, πουθενά όμως δεν αναφέρει τίποτα που να έχει να κάνει με υποχρεωτική αναδιανομή, "έξυπνο" marketing, "εύκολο" χρήμα. Δεν μιλάει ούτε για επενδύσεις πουθενά. Το βιβλίο εστιάζει αποκλειστικά στην παραγωγική πλευρά της οικονομικής ζωής. Αλλά έχει μέσα τόση (αμπελο)φιλοσοφική σαβούρα που το κάνουν άρλεκιν μπροστά σε άλλα του είδους του.

Το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ σε ηχητική μορφή. Να το ακούσετε καθιστοί ή όρθιοι γιατί εγώ το άκουσα ξαπλωμένος και με πήρε ο ύπνος στην αρχή.