Οχι, η σκλαβια αντικαταστάθηκε απο την μισθωτή εργασία. Ουσιαστικα λενε στους σκλαβους, "παρε Χ ποσο και μην με πρίζεις για στεγαση, υγεία κτλ" πραγματα τα οποια ενδιαφερόταν το αφεντικο πιο πριν να τα καλύψει. Επισης, τα αφεντικα πλεον δεν χρειαζεται να πληρώνουν φουλ ποσο για οσους σκλάβους δεν χρειάζονται, οι ανεργοι σκλαβοι περνουν ενα επιδομα για μερικους μηνες. Επίσης, οι σκλάβοι ειναι πιο χαρουμενοι και αρα πιο αποδοτικοι με μισθό παρά με άλλα μεσα ανταμοιβής. Αρα η ανθρωποτητα δεν ξεφυγε ακόμη απο την σκλαβιά.
Η σκλαβιά ήταν μορφή ελεύθερης εργασίας, υπό την έννοια ότι ο διακανονισμός των όρων της εργασίας και της ανταμοιβής ενός εκάστου γινόταν μεταξύ των ατόμων χωρίς την παρέμβαση του Κράτους. Πολλές φορές οι σκλάβοι ήταν εθελοντικά σκλάβοι. Π.χ. ένα άτομο το οποίο δανειζόταν χρήματα από κάποιο άλλο άτομο συμφωνούσε πως σε περίπτωση μη αποπληρωμής του χρέους θα γινόταν σκλάβος του δανειστή. Η σύναψη του δανείου και η συνεπαγόμενη δουλεία γινόταν εθελούσια. Η ατομική ιδιοκτησία προστατεύοταν πλήρως. Μόνο όταν το Κράτος παρενέβη στην όλη διαδικασία καταργήθηκε η εργασία των σκλάβων και η ατομική ιδιοκτησία των ατόμων.
Αλλά και μη εθελούσια να ήταν η σκλαβιά, πάλι δεν βλέπω κανένα πρόβλημα, όσο προστατεύεται η ατομική ιδιοκτησία των ανθρώπων και όσο οι δούλοι είναι υπάνθρωποι. Τα δικαιώματα είναι εργαλεία και αποδίδονται σε εκείνους για τους οποίους έχει νόημα να αποδοθούν. Ναι μεν εμείς οι αναρχοκαπιταλιστές υποστηρίζουμε πως ο κάθε "άνθρωπος" πρέπει να έχει ατομική ιδιοκτησία στον εαυτό του, αλλά δεν επεκτείνουμε τον ορισμό αυτόν του "ανθρώπου με δικαιώματα" και στις μαϊμούδες. Έτσι λοιπόν μπορούμε να αφήσουμε απ'έξω και τους υπάνθρωπους νέγρους και τους κομμουνιστές, μιας και αυτοί βρίσκονται εγγύτερα στις μαϊμουδες, παρα στον άνθρωπο.
Η σημερινή εργασία τελεί υπό τον πλήρη έλεγχο του Κράτους, το οποίο επιβάλλει τους όρους του και αρπάζει κομμάτι του παραγόμενου πλούτου για να το καταναλώσουν οι παρασιτικές τάξεις. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που παρατηρούνται τέτοιες στρεβλώσεις στον συγκεκριμένο τομέα, όπως ανεργία και περιορισμένη επιχερηματικότητα. Ο αναρχοκαπιταλισμός αξιοποιώντας στο έπακρο τόσο το ανθρώπινο όσο και το υπανθρώπινο δυναμικό, μπορεί να επιτύχει το μέγιστο αναπτυξιακό αποτέλεσμα και την ανώτερη δυνατή κοινωνία που οραματίστηκε ποτέ ο Άνθρωπος.