Post reply

Name:
Email:
Subject:
Message icon:

Verification:

shortcuts: hit alt+s to submit/post or alt+p to preview


Topic Summary

Posted by: National Bolshevik
« on: November 07, 2012, 09:40:24 pm »

Πως οριζετε εσεις οι εθνομπολσεβικοι τον ορο εθνος;
«έθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στην βάση της κοινότητας, της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού»
 (Ι Β Σταλιν Ο Μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα. Άπαντα τόμος 2 σελ 334)

ελπιζω να αντιλαμβανεσαι οτι ο ορισμος αυτος ειναι αιολος γιατι ειανι ασαφης, και αυτο ειανι πολυ προβληματικο γιατι ειναι θεμελιωδης στην θεωρια του εθνομπολσεβικισμου.

Ο ορισμος που εχει δωσει ο σταλιν, δεν καλυπτει ολα τα εθνικα φαινομενα- δεν εχει παγκοσμια εφαρμογη, ειναι φανερο.
Aυτό τον ορισμό τον είχε δώσει ο Στάλιν το 1913. Από τότε συμφωνώ ότι έχουν αλλάξει πολλά, αλλά το βασικό νόημα παραμένει το ίδιο. Άλλωστε ο μεγάλος σύντροφος Στάλιν ταύτιζε το κράτος με το σοβιετικό έθνος.
Posted by: mistermax
« on: November 07, 2012, 08:32:03 pm »

Πως οριζετε εσεις οι εθνομπολσεβικοι τον ορο εθνος;
«έθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στην βάση της κοινότητας, της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού»
 (Ι Β Σταλιν Ο Μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα. Άπαντα τόμος 2 σελ 334)

ελπιζω να αντιλαμβανεσαι οτι ο ορισμος αυτος ειναι αιολος γιατι ειανι ασαφης, και αυτο ειανι πολυ προβληματικο γιατι ειναι θεμελιωδης στην θεωρια του εθνομπολσεβικισμου.

Ο ορισμος που εχει δωσει ο σταλιν, δεν καλυπτει ολα τα εθνικα φαινομενα- δεν εχει παγκοσμια εφαρμογη, ειναι φανερο.
Posted by: National Bolshevik
« on: November 07, 2012, 06:21:29 pm »

Πως οριζετε εσεις οι εθνομπολσεβικοι τον ορο εθνος;
«έθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στην βάση της κοινότητας, της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού»
 (Ι Β Σταλιν Ο Μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα. Άπαντα τόμος 2 σελ 334)
Posted by: mistermax
« on: November 07, 2012, 05:56:41 pm »

Πως οριζετε εσεις οι εθνομπολσεβικοι τον ορο εθνος;
Posted by: National Bolshevik
« on: November 07, 2012, 05:31:58 pm »

Λιου Σάο Τσι, 1952

Η εργατική έννοια του έθνους είναι διαμετρικά αντίθετη με την αστική έννοια του έθνους. Η εργατική προσέγγιση στο εθνικό ζήτημα και στα προβλήματα που έχουν σχέση με το έθνος, είναι τέτοια ώστε να εξυπηρετεί τα κοινά συμφέροντα του λαού από τον οποίο αποτελείται το κάθε έθνος, και ταυτόχρονα, στα κοινά συμφέροντα όλων των εθνών, τα οποία αποτελούν το γενικό συμφέρον της ανθρωπότητας. Από τη στιγμή που η εθνική καταπίεση είναι ένα προϊόν του συστήματος της ταξικής εκμετάλλευσης, είναι φυσικό ότι οι εργάτες, που δεν εκμεταλλεύονται κανέναν και παλεύουν για ένα σύστημα με ίσες ευκαιρίες και χωρίς εκμετάλλευση, πρέπει να είναι αντίθετοι στην καταπίεση ενός έθνους από ένα άλλο. Οι εργάτες δεν γίνεται να ανέχονται ένα σύστημα εκμετάλλευσης, γιατί πολύ απλά έτσι δεν καταφέρνουν την απελευθέρωσή τους.
 
Για το λαό, οι εργάτες είναι αντίθετοι σε κάθε μορφή εθνικής καταπίεσης. Όταν λέμε εθνική καταπίεση, εννοούμε το να μην μπορεί ένα έθνος να ζήσει ανεξάρτητα και ελεύθερα, αλλά να είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπόδουλο άλλων εθνών. Κάτι τέτοιο ο λαός και οι εργάτες δεν πρέπει να το ανέχονται. Πρέπει να πιστεύουμε στην απόλυτη ισότητα όλων των εθνών, μικρών ή μεγάλων, δυνατών ή αδύναμων, και να ενθαρρύνουμε την εθελοντική ένωση ή τον εθελοντικό χωρισμό δύο εθνών, αν το θέλουν οι λαοί τους. Το κίνημα για την παγκόσμια ενότητα μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, όπως το χωρισμό δύο εθνών με σύνορα, με στόχο να σπάσει ο έλεγχος των ιμπεριαλιστών πάνω στην πλειοψηφία των εθνών της γης, και με εθελοντική ένωση, δηλαδή πολλές εθνότητες να ενωθούν σε ένα μεγάλο και δυνατό έθνος-κράτος, αφού πρώτα έχουν αποτινάξει το ζυγό των ιμπεριαλιστών.
 
Αυτή είναι η εργατική έννοια του έθνους και η ταξική βάση στην οποία θεμελιώνεται. Αυτές είναι οι βασικές αξίες που πρέπει να ακολουθεί ένας εργαζόμενος άνθρωπος σε σχέση με τα εθνικά ζητήματα στον πλανήτη.
 
Με αυτές τις αξίες, οι πατριώτες κάθε χώρας (είτε λέγονται εθνικιστές είτε κομμουνιστές) έδωσαν μέχρι σήμερα τις δυνατότερες μάχες ενάντια στο ζυγό του ιμπεριαλισμού και της ξένης κατοχής, φτιάχνοντας τα ηρωικά Εθνικά Απελευθερωτικά Κινήματα μέσα από τα οποία διεκδίκησαν και κέρδισαν την ελευθερία τους. Τόσοι και τόσοι επαναστάτες πατριώτες και επαναστάτες εθνικοί πολεμιστές κατόρθωσαν, από την Αφρική ως την Κίνα και από την Κούβα ως το Βιετνάμ, να φτιάξουν τα έθνη τους βασισμένα πάνω σε αυτές τις αρχές, ανεξάρτητα, ενωμένα και δυνατά. Αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλες, ηρωικές και αποφασιστικές μάχες ενάντια σε ξένους κατακτητές, και αντιμετωπίζοντας σκληρά όλους τους εθνικούς προδότες.
 
Πολλές φορές οι κομμουνιστές αποτυγχάνουν να πολεμήσουν τον ιμπεριαλισμό και να φτιάξουν ένα μεγάλο εθνικό κίνημα, γιατί είναι πολύ προσκολλημένοι στο διεθνισμό τον οποίο έχουν καταλάβει εντελώς λάθος, όπως κάποιοι Τροτσκιστές, που αρνήθηκαν να πολεμήσουν τους Γερμανούς, Ιταλούς και Γιαπωνέζους φασίστες και ναζιστές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επικαλούμενοι τον "διεθνισμό", στην ουσία πρόδωσαν και τις εθνικές αξίες αλλά και τις εργατικές, γινόμενοι έτσι όργανα του ιμπεριαλισμού και του φασισμού.
 
Επιπλέον, οι κομμουνιστές θα είναι προδότες των εργατών και του έθνους και πιόνια του ιμπεριαλισμού, αν, αφού έχουν απελευθερώσει τη χώρα τους, ξεπέσουν σε μονοπάτια αστικού "εθνικισμού" και μίσους ενάντια σε άλλα έθνη και λαούς. Κάτι τέτοιο όχι απλά δεν έχει καμιά σχέση με τον πατριωτισμό, αλλά είναι επικίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη. Όποιος λοιπόν θυσιάζει τα συμφέροντα του λαού του με σκοπό να κάνει πολέμους ενάντια σε άλλους λαούς, είναι καταδικασμένος να μισηθεί από τον ίδιο του τον λαό, όπως ο Χίτλερ μισήθηκε αιώνια από τους Γερμανούς. Όποια χώρα επιτίθεται σε άλλους λαούς και δεν τους αφήνει να ζήσουν ανεξάρτητα, είναι καθαρά ιμπεριαλιστική, όσο κι αν λέει ότι είναι κομμουνιστική, σοσιαλιστική ή οτιδήποτε άλλο.
 
Όλοι οι λαοί πρέπει ενωμένοι, ο καθένας για το συμφέρον του δικού του έθνους και όλοι μαζί για το παγκόσμιο συμφέρον, με εθνικό πατριωτισμό αλλά και διεθνή αλληλεγγύη, να πολεμήσουν τον ιμπεριαλισμό και να αποτρέψουν τη δυστυχία και τον πόλεμο που φέρνει σε όλο τον κόσμο η αμερικάνικη κυριαρχία και το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Μέσα σε μια χώρα που ακολουθεί τα ιδανικά αυτά, όλες οι εθνότητες πρέπει να είναι ίσες και να εργάζονται ενωμένα για το χτίσιμο ενός δυνατού και ανεξάρτητου έθνους με ίσες ευκαιρίες για όλους.
 
Αν υπάρχουν λοιπόν κομμουνιστές που χρησιμοποιούν το διεθνισμό με το λάθος τρόπο και τον βάζουν πάνω από την εθνική και ταξική ενότητα, ή πολεμοχαρείς εθνικιστές που θέλουν να οδηγήσουν το λαό στη δίνη του εμφύλιου διχασμού ή του επεκτατικού πολέμου, πρέπει οι πραγματικοί πατριώτες και οι εργάτες να τους απομονώνουν, και τους μεν και τους δε, γιατί μόνο τύποις παλεύουν για την εθνική ανεξαρτησία, αλλά στην πραγματικότητα προσπαθούν να μετατρέψουν τα έθνη σε αποικίες ή ημι-αποικίες. Επίσης πολύ επικίνδυνοι για την εθνική και εργατική ενότητα είναι οι εργατοπατέρες, που θεωρούν τους εργάτες δικά τους πιόνια, όπως είναι οι εργατοπατέρες "συνδικαλιστές" των "Σοσιαλιστικών" κομμάτων της Ευρώπης και του "Εργατικού" κόμματος στην Αγγλία. Τέτοια άτομα το μόνο που κάνουν είναι να αμβλύνουν την ταξική πάλη και να αποπροσανατολίζουν τους εργάτες.
 
Παρ' όλα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις, καταπιεστικά έθνη έγιναν καταπιεσμένα έθνη. Για παράδειγμα, αυτό έγινε όταν ο Χίτλερ κατέκτησε την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Εκεί, οι αστοί έγιναν εθνικοί προδότες, και οι κομμουνιστές κράτησαν ένα μεγάλο μέρος της αντίστασης μόνοι τους.
 
Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι χώρες που εντάχτηκαν στο "Σχέδιο Μάρσαλ" του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Οι αντιδραστικοί αστοί συνεχίζουν να καταπιέζουν τους εθνικούς επαναστατικούς αγώνες των λαών. Οι Γάλλοι το έκαναν στην Ινδοκίνα, οι Άγγλοι στη Μαλαισία και οι Ολλανδοί στην Ινδονησία. Παντού ο λαός ξεσηκώθηκε για εθνική ανεξαρτησία, και αγνοί πατριώτες, κομμουνιστές και μη, καθοδήγησαν τον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα. Έτσι, σε κάθε γωνιά της γης, οι αγνοί πατριώτες πρέπει να πολεμήσουν ενάντια στην παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και στα διεθνή κέντρα ελέγχου. Όλα τα χρόνια οι αστοί φάνηκαν εθνοπροδότες και δούλοι των ξένων κατακτητών, οπότε η εθνική επανάσταση θα έρθει από τον απλό λαό, από τις λαίκές, εργατικές και αγροτικές μάζες. Δεν πρέπει ο λαός να περιμένει βοήθεια από τους αστούς. Αυτοί τον πρόδωσαν και θα τον ξαναπροδώσουν. Μόνος του πρέπει ο λαός να πολεμήσει για την πατρίδα του, όπως το έχει ξανακάνει στο παρελθόν. Αν επίσης κάποιος είναι πατριώτης σε κάποια χώρα που έχει αναπτύξει ιμπεριαλισμό για να εκμεταλλεύεται άλλες χώρες, αν είναι αγνός πατριώτης πρέπει να αποκηρύξει και να πολεμήσει αυτόν τον ιμπεριαλισμό, γιατί δεν βοηθάει σε τίποτα το λαό της χώρας, αλλά αντίθετα αυξάνει τη δύναμη των εκμεταλλευτών και των μεγαλοαστών ενάντια στο λαό.
 
Τα κεντροδεξιά "σοσιαλιστικά" κόμματα όχι μόνο δεν είναι πατριωτικά, αλλά, καταπιέζοντας το λαό, αρνούνται την αναγέννηση του έθνους, γιατί καταδικάζουν το λαό στην πείνα και στη φτώχεια και ως εκ τούτου κάνουν το έθνος να μαραζώνει.
 
Αυτές είναι οι πολιτικές και τα προγράμματα που πρέπει να ακολουθεί ο εργαζόμενος άνθρωπος στα εθνικά θέματα. Είναι οι πολιτικές και τα προγράμματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα ολόκληρου του λαού, ολόκληρου του έθνους, και ολόκληρου του κόσμου που θέλει την ειρήνη και την ανεξαρτησία. Είναι δηλαδή την ίδια στιγμή εναρμονισμένοι με τα συμφέροντα όλης της ανθρωπότητας, χωρίς να ξεφεύγουν από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αυτή είναι η έννοια του εργατικού πατριωτισμού σε πολλές ιστορικές περιπτώσεις.
 
Κάθε κομμουνιστής που ακολουθεί μικροαστικές "εθνικιστικές" τάσεις (που στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε εθνικιστικές ούτε πατριωτικές) προδίδει το έθνος του και ταυτόχρονα προδίδει τον κομμουνισμό και τα εργατικά συμφέροντα.
 
Κάθε μορφή ιμπεριαλισμού εμπεριέχει την καταπίεση και τον πόλεμο ενάντια στους λαούς άλλων εθνών. Μπορεί κάποτε, μια ιμπεριαλιστική χώρα να βοηθήσει ένα λαό να πολεμήσει ενάντια σε μια άλλη ιμπεριαλιστική χώρα. Αυτό όμως δεν το κάνει γιατί νοιάζεται για την ανεξαρτησία αυτού του έθνους και την ελευθερία αυτού του λαού, αλλά οδηγούμενη από ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, ώστε να μπορεί μετά, αφού το έθνος εκείνο έχει απελευθερωθεί από την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη, να το εκμεταλλευτεί η ίδια, δηλαδή να υποδουλώσει πάλι αυτό το λαό στα δικά της συμφέροντα.
 
Το σχέδιο του Χίτλερ να φτιάξει τη "Νέα Τάξη" στην Ευρώπη, και το σχέδιο των Γιαπωνέζων πολεμάρχων να φτιάξουν την "Μεγάλη Ιαπωνική Ανατολική Ασία" τώρα έχουν αλλάξει όνομα. Ονομάζονται "σχέδιο Μάρσαλ", "δόγμα Τρούμαν" κλπ., μιας και το ρόλο των Γερμανών και Γιαπωνέζων φασιστών έχουν αναλάβει τώρα οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, καταπιέζοντας και οδηγώντας στην πείνα, τη φτώχεια και την εθνική εξαθλίωση, κάθε γωνιά της γης που έχουν υπό τον έλεγχό τους. Οι πατριώτες κάθε έθνους λοιπόν οφείλουν, για την εθνική τους ανεξαρτησία, να πολεμήσουν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, και κάθε ιμπεριαλισμό που τους καταπιέζει, και να φτιάξουν έθνη εργατικά, ενιαία και δυνατά, για να βρει ο κόσμος το δρόμο του.