Ρε μαν, μήπως είναι μαλακία να λέμε γιατί νικάμε, όταν έχουμε χάσει τον πόλεμο εδώ και 60 χρόνια; Όχι τίποτα άλλο αλλά δικαίως θα σε κράξει ο πι-κραξ.

κοίτα, αυτό είναι του '41 και τότε όντως νικούσαμε, και εξηγεί γιατί νικούσαμε. Μετά κάνανε και οι άλλοι αυτά που κάναμε εμείς το '41, και νίκησαν αυτοί. Οπότε είναι σημαντικό να διαβαστεί.

Την άλλη βδομάδα θα ανεβάσω σημαντικότατο κείμενο του Γκέμπελς για το ρόλο της προπαγάνδας, που ισχύει 100% μέχρι σήμερα.

Eugen Hadamovsky

Der Stürmer 1-11-1941

"ΓΙΑΤΙ ΝΙΚΑΜΕ"

Στην αρχή του πολέμου, η μπολσεβίκικη προπαγάνδα μιλούσε για το ανίκητο του ρώσικου στρατού, το τεχνικό του επίπεδο, την πολεμική ικανότητα των στρατιωτών και αξιωματικών του, την τακτική και τη στρατηγική του, που θα απωθούσε εύκολα το γερμανικό στρατό. Μέσα σε 4 μηνες, ο γερμανικός στρατός έδειξε ότι όχι μόνο είναι ικανός να σταματήσει τους μπολσεβίκους, αλλά και να τους δώσει δυνατά χτυπήματα, όπως στο Ουμάν, στο Κίεβο και το Μινσκ, και να βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα. Τώρα, η ρώσικη ανώτατη στρατιωτική διοίκηση αναγνωρίζει τις αποτυχίες της, μιλά για σύμπτυξη του μετώπου, για ελαστική άμυνα κλπ, αναγκασμένη να παραδεχτεί τη δύναμη του γερμανικού στρατού και του Γ' Ράιχ.

Οι νίκες μας αυτές κάνουν τους ξένους παρατηρητές να αναρωτιούνται με περιέργεια, από πού προέρχεται αυτή η δύναμη; Λένε για την πειθαρχία του Γερμανού στρατιώτη, για την τεχνολογική ανάπτυξη της πολεμικής μηχανής της Γερμανίας, λένε ότι έχουμε ατέλειωτους υλικούς πόρους από τις χώρες που ελευθερώνουμε, αλλά τίποτα από όλα αυτά δε δίνουν μια ολοκληρωμένη απάντηση στο ερώτημα.

Η δύναμή μας ως κράτους, δεν έχει να κάνει μόνο με τη δύναμη του στρατού μας. Πρέπει να αναλυθεί η δύναμή μας σε υλικά αγαθά, φυσικούς πόρους, οικονομική ανάπτυξη, πολιτική δομή, ηθική και πνευματική κατάσταση του λαού μας. Όλα αυτά είναι που ορίζουν τη δύναμή μας ως κράτους.

Να κοιτάξουμε πρώτα το μέγεθος της επικράτειάς μας. Σήμερα, η Μεγάλη Γερμανία καλύπτει πάνω από 2,5 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια, και σε πληθυσμό έχει 100 εκατομμύρια κατοίκους. Στην έκταση αυτή υπάρχουν όλων των ειδών τα μέταλλα, νικέλιο, κασσίτερο, απατίτη, νεφελίνη, σίδηρο, άνθρακα, πετρέλαιο, φθόριο, γραφίτη, βωξίτη, βολφράμιο, αλάτι και χρυσό. Μέσα σε όλα αυτά, ο σιτοβολώνας της Ευρώπης, η Ουκρανία, είναι πια δική μας, και κάθε πολίτης μέσα στην επικράτεια του Ράιχ μπορεί να έχει καθημερινά την τροφή του πλούσια σε σιτάρι. To έδαφος, επίσης, που καλύπτει το κράτος μας είναι το πιο εύφορο στην Ευρώπη. H γεωργία μας ανθεί καθημερινά και ακόμα και σε ερημωμένες περιοχές, με την άρδευση παράγουμε σημαντικά προϊόντα.

Η βαριά μας βιομηχανία, επίσης, ανεβαίνει διαρκώς και πιάνει την κορυφή της Ευρώπης. Τα εργοστάσιά μας παράγουν τα πάντα, από μηχανές, τραίνα, φορτηγά, τουρμπίνες και τρακτέρ, μέχρι αεροπλάνα κάθετης εφόρμησης, αεροπλανοφόρα οχήματα, θωρακισμένα τανκς και υποβρύχια μαχητικά πλοία. Πώς λοιπόν, γίνεται να μην ανταπεξέλθουμε σε έναν πόλεμο, όσο μεγάλος, επίπονος και μακροχρόνιος και να είναι αυτός;

Και θα ρωτήσει κάποιος. Και η Ρωσία μεγάλη χώρα δεν είναι; Μεγαλύτερη από τη Γερμανία και σε έκταση και σε πληθυσμό; Κι αυτοί δεν έχουν γεωργία και βιομηχανία; Πώς λοιπόν, νικήθηκαν από τους Ιάπωνες, τους Φινλανδούς και τώρα τους Γερμανούς; Και πώς η Γερμανία, με λιγότερη έκταση και πληθυσμό, νικάει; Η απάντηση είναι ότι ο παράγοντας αυτός, που ενώνει όλα όσα προανέφερα, είναι το ίδιο το μεγαλείο του Γερμανικού Κράτους, για το οποίο πολεμά κάθε πολίτης του, και τη δύναμη του οποίου πρέπει να αναλύσω.

Το Γερμανικό Κράτος

To Γ' Ράιχ εκπροσωπεί την ιστορικά μοναδική μέχρι σήμερα περίπτωση, που ένα κράτος ενώνει όλους ανεξαιρέτως τους υλικούς, τεχνικούς και πνευματικούς πόρους που διαθέτει, για ένα κοινό σκοπό. Στον πρώτο πόλεμο, η Γερμανία και η Αγγλία είχαν φτάσει κοντά στο να πραγματοποιήσουν κάτι ανάλογο, αλλά δεν το κατάφεραν. Σήμερα, η Γερμανία κάτω από την καθοδήγηση του Φύρερ, έχει καταφέρει να ενώσει όλες τις τάξεις της κοινωνίας, όλο το οικονομικό σύστημα, και να το κατευθύνει στην εκπλήρωση του αιώνιου σκοπού του λαού μας. Αυτό δε μπορεί να το καταφέρει ούτε ο καπιταλισμός ούτε ο κομμουνισμός. Στις δυτικές δημοκρατικές χώρες, δε μπορεί ποτέ να υπάρξει μια τόσο μεγάλη κρατική δύναμη που να κινητοποιήσει την ολότητα του έθνους. Κι αυτό γιατί εκεί υπάρχουν πολλά και συγκρουόμενα συμφέροντα εταιριών, που βάζουν το κέρδος πάνω από τον πατριωτισμό. Κάτι που υπήρχε και στη Γερμανία στον πρώτο πόλεμο, και οδήγησε στην ήττα, όσο κι αν ο Λούντεντορφ προσπάθησε να υποβάλλει όλη την οικονομία στην εθνική ιδέα, οι υποχθόνιοι Εβραίοι καπιταλιστές τον υπονόμευσαν, και η Γερμανία έχασε τον πόλεμο. Σήμερα αυτοί δεν υπάρχουν, και ο Φύρερ έχει κρατήσει στο Ράιχ την εθνική αστική τάξη, αυτή που συνεργάζεται με το λαό, και έχει αποβάλλει από την κοινωνία τα υπόλοιπα κομμάτια της. Έτσι όλοι στη Γερμανία, από το βιομήχανο ως τον εργάτη, είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στον εθνικό σκοπό. Κι αυτό είναι κάτι που δε μπορούν να πετύχουν ούτε οι μπολσεβίκοι. Γιατί αυτοί ποτέ δεν είχαν ένα ιδεώδες που να μπορεί πραγματικά να πείσει το σύνολο του ρώσικου λαού να πολεμήσει ολοκληρωτικά γι' αυτούς.

Μια θεωρία παίρνει υλική δύναμη όταν κατακτά τις μάζες. Η δική μας ιδεολογία, που έχει γίνει κτήμα όλου του γερμανικού λαού, ειναι αυτή που κατευθύνει όλες αυτές τις δυνάμεις και τις οδηγεί στη νίκη. Tο Κόμμα μας έχει 6 εκατομμύρια μέλη, καθένα από τα οποία είναι διατεθειμένο να αφήσει το σπίτι του, την οικογένειά του, τη δουλειά του, και να τραβήξει για το μέτωπο, ξέροντας ότι θα πολεμήσει ακριβώς για το σπίτι του, την οικογένειά του, τη δουλειά του. Η νεολαία, που έχει το όνομα του Φύρερ, είναι η πιο ανεπτυγμένη νεολαία στην Ευρώπη. Κάθε Γερμανός καταλαβαίνει ότι αυτό το κράτος είναι δικό του, κι αν είναι δυσαρεστημένος με κάτι μέσα σε αυτό το κράτος, δουλεύει μαζί με τα κρατικά όργανα για να το διορθώσει. Οι άνθρωποι που ασκούν την εξουσία στη Γερμανία είναι λαϊκοί άνθρωποι, που αντιλαμβάνονται τις μάζες και έχουν τον ίδιο σκοπό με αυτές, το θεμέλιωμα της Μεγάλης Γερμανίας. Η κρατική μας δύναμη δεν είναι δύναμη αποξενωμένη από το λαό, είναι δύναμη που προέρχεται από το λαό.

Η πολιτική του Φύρερ έχει ενώσει όλο το γερμανικό έθνος, και κάθε κοινότητα Γερμανών που ζούσε έξω από τα όρια του κράτους, έχει πια απελευθερωθεί και γυρίσει πίσω στο Ράιχ. Οι Γερμανοί της Σουδητίας, της Πολωνίας, της Βαλτικής, της Αλσατίας, του Λουξεμβούργου και της Λωρραίνης, όχι απλά έχουν απελευθερωθεί και ενωθεί με το Ράιχ, αλλά έχουν αναπτυχθεί το ίδιο με τους υπόλοιπους Γερμανούς και πολεμάνε το ίδιο αγόγγυστα για την τύχη της Φυλής μας.

Η δύναμη του κράτους μας είναι η ενωμένη δύναμη των 100 εκατομμυρίων ανθρώπων που το απαρτίζουν.

Οπότε τι περιμένουν και τι ελπίζουν οι Άγγλοι και οι Ρώσοι; Τώρα πια όχι απλά δε μπορούν να κερδίσουν τον πόλεμο, αλλά ούτε καν να βγουν από αυτόν ανέπαφοι. Είκοσι τέσσερα χρόνια μπολσεβίκικης δικτατορίας στη Ρωσία, είκοσι τέσσερα χρόνια προδοσίας και ψεμάτων απέναντι σε όλα τα έθνη, τώρα φτάνουν στο τέλος τους. Και στην πολιτική σφαίρα, αυτά τα ψέματα θα νικηθούν ακόμα πιο αποφασιστικά από ό,τι νικιούνται στο πεδίο της μάχης. Δεν αργεί η μέρα που θα μπούμε στη Μόσχα! Και αυτή θα είναι η μέρα της ολοκληρωτικής μας Νίκης!

Ορθά τα Λάβαρα!