Posted by: Oppenheimer88
« on: July 16, 2015, 07:49:34 pm »Παρασιτικά διαβιεί αυτός που κερδίζει τα προς το ζην με τα πολιτικά μέσα. Παραθέτω και μεταφράζω τα πασίγνωστα λόγια του Franz Oppenheimer και αν θέλετε παραθέσετε και εσείς κανέναν Φωτόπουλο προς υποστήριξή σας.
Ανατρέχοντας σε όλα τα παραπάνω λεγόμενά μου, σε κάθε φορά που χρησιμοποίησα τον όρο "παράσιτο" βλέπουμε τις εκφράσεις:
"τα ίδια τα παράσιτα προσέτρεξαν με τρέχοντα σάλια για να παρακαλέσουν για δανεικά"
"Βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι εκείνοι που μισούν τους δανειστές δεν είναι οι εργάτες [...] Εκείνα τα λυσσασμένα σκυλιά που τους ξεσηκώνουν δεν είναι εργάτες, εκείνοι που διαταράσσουν τις αυθόρμητες ισορροπίες ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν έχουν καρδιά, είναι παράσιτα χωρίς ψυχή."
"Όλοι αυτοί όμως, παράσιτα από κάθε άποψη, ήταν αναγκασμένοι να παραμείνουν λίγοι..."
"Γιατί είναι κακοί οι ίδιοι, γιατί μισούν τους γύρω τους, γιατί είναι παράσιτα και επιδιώκουν το κακό των άλλων, αφενός κοροϊδεύοντάς τους προσποιούμενοι ότι θέλουν το καλό της κοινωνίας, του έθνους, της φυλής, του εργάτη κτλ"
Πουθενά σε όλα τα παραπάνω δεν κάνω την οιαδήποτε νύξη σύνδεσης του εργάτη με το παράσιτο. Τουναντίον, διασαφηνίζω το ποιόν και τη θέση του παρασίτου, το οποίο είναι θιασώτης του Κράτους και μέλος του. Είναι ο πολιτικός, ο συνδικαλιστής, ο υπάλληλος και ο εργολάβος του Κράτους, εκείνοι οι οποίοι μονομερώς ιδιοποιούνται τον πλούτο των άλλων. Δεν υπάρχει φορολογούμενος ο οποίος να έδωσε τον πλούτο του οικειοθελώς στο Κράτος. Η φορολογία είναι μονομερής ιδιοποίηση, δηλαδή ΚΛΟΠΗ και εκείνος ο οποίος είναι ο αποδέκτης κλεμμένου πλούτου είναι το παράσιτο που επιβιώνει με τα πολιτικά μέσα. Αντιθέτως, εκείνος ο οποίος συγκεντρώνει πλούτο μέσω της οικειοθελούς ανταλλαγής, δηλαδή μέσω του εμπορίου, χρησιμοποιώντας τα οικονομικά μέσα, δεν είναι το παράσιτο, αλλά ο ξενιστής.
Ένας ξενιστής, όπως και ένα παράσιτο μπορεί να είναι φτωχό ή πλούσιο. Εγώ δεν χωρίζω τον κόσμο σε φτωχούς και πλούσιους. Θα μπορούσα να πω ότι δεν θέτω το συμφέρον μου πάνω από όλα, αλλά θα ήταν ανακριβές. Το σωστό είναι ότι πάνω από όλα δεν θέτω το συμφέρον μου αλλά τη δικαιοσύνη και την πάταξη της βίας, την ειρήνη, γιατί η δικαιοσύνη και η ειρήνη με συμφέρουν, ακόμα και φτωχό και ταλαιπωρημένο, αλλά τίμιο και υπερήφανο. Εσείς πρέπει να αναρωτηθείτε γιατί καταντήσατε να ποντάρετε στην αδικία και τον πόλεμο, αν όχι επειδή είστε ηθικώς κατώτεροι και τρισάθλιοι...
Quote
Υπάρχουν δυο θεμελιωδώς αντίθετοι τρόποι με τους οποίους ο άνθρωπος, χρήζων συντηρήσεως, είναι αναγκασμένος να αποκτήσει τα απαραίτητα μέσα για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του. Αυτοί είναι η εργασία και η κλοπή, η ίδια η εργασία ενός και η βίαιη ιδιοποίηση της εργασίας των άλλων. Κλοπή! Βίαιη ιδιοποίηση! Αυτές οι λέξεις φέρνουν στο νου μας έννοιες εγκλήματος και φυλακής, μιας και είμαστε οι σύγχρονοι ενός ανεπτυγμένοι πολιτισμού, ειδικώς βασισμένου στην προστασία της ιδιοκτησίας. Και αυτή η εντύπωση δεν μας διαφεύγει από τη στιγμή που είμαστε πεπεισμένοι ότι η κλοπή στη θάλασσα και στην ξηρά είναι ένας πρωτόγονος τρόπος ζωής, όπως και το εμπόριο των πολεμιστών/ιπποτών - το οποίο για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν απλώς οργανωμένη μαζική κλοπή - αποτελεί την πιο σεβαστή απασχόληση. Εξαιτίας τούτου, και επίσης λόγω της ανάγκης ύπαρξης, στη συνέχεια της μελέτης, σαφών, καθαρών, ρητά αντίθετων όρων για αυτές τις πολύ σημαντικές αντιθέσεις, προτείνω στη συνέχεια της συζήτησης να αποκαλείται η εργασία ενός εκάστου και το ισοδύναμο της ανταλλαγής αυτής με τον εργασία των άλλων, τα "οικονομικά μέσα" για την ικανοποίηση των αναγκών, ενώ η μονομερής ιδιοποίηση της εργασίας των άλλων να αποκαλείται τα "πολιτικά μέσα".
There are two fundamentally opposed means whereby man, requiring sustenance, is impelled to obtain the necessary means for satisfying his desires. These are work and robbery, one's own labor and the forcible appropriation of the labor of others. Robbery! Forcible appropriation! These words convey to us ideas of crime and the penitentiary, since we are the contemporaries of a developed civilization, specifically based on the inviolability of property. And this tang is not lost when we are convinced that land and sea robbery is the primitive relation of life, just as the warrior's trade – which also for a long time is only organized mass robbery – constitutes the most respected of occupations. Both because of this, and also on account of the need of having, in the further development of this study, terse, clear, sharply opposing terms for these very important contrasts, I propose in the following discussion to call one's own labor and the equivalent exchange of one's own labor for the labor of others, the “economic means" for the satisfaction of needs, while the unrequited appropriation of the labor of others will be called the "political means." (pp. 24–25)
Ανατρέχοντας σε όλα τα παραπάνω λεγόμενά μου, σε κάθε φορά που χρησιμοποίησα τον όρο "παράσιτο" βλέπουμε τις εκφράσεις:
"τα ίδια τα παράσιτα προσέτρεξαν με τρέχοντα σάλια για να παρακαλέσουν για δανεικά"
"Βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι εκείνοι που μισούν τους δανειστές δεν είναι οι εργάτες [...] Εκείνα τα λυσσασμένα σκυλιά που τους ξεσηκώνουν δεν είναι εργάτες, εκείνοι που διαταράσσουν τις αυθόρμητες ισορροπίες ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν έχουν καρδιά, είναι παράσιτα χωρίς ψυχή."
"Όλοι αυτοί όμως, παράσιτα από κάθε άποψη, ήταν αναγκασμένοι να παραμείνουν λίγοι..."
"Γιατί είναι κακοί οι ίδιοι, γιατί μισούν τους γύρω τους, γιατί είναι παράσιτα και επιδιώκουν το κακό των άλλων, αφενός κοροϊδεύοντάς τους προσποιούμενοι ότι θέλουν το καλό της κοινωνίας, του έθνους, της φυλής, του εργάτη κτλ"
Πουθενά σε όλα τα παραπάνω δεν κάνω την οιαδήποτε νύξη σύνδεσης του εργάτη με το παράσιτο. Τουναντίον, διασαφηνίζω το ποιόν και τη θέση του παρασίτου, το οποίο είναι θιασώτης του Κράτους και μέλος του. Είναι ο πολιτικός, ο συνδικαλιστής, ο υπάλληλος και ο εργολάβος του Κράτους, εκείνοι οι οποίοι μονομερώς ιδιοποιούνται τον πλούτο των άλλων. Δεν υπάρχει φορολογούμενος ο οποίος να έδωσε τον πλούτο του οικειοθελώς στο Κράτος. Η φορολογία είναι μονομερής ιδιοποίηση, δηλαδή ΚΛΟΠΗ και εκείνος ο οποίος είναι ο αποδέκτης κλεμμένου πλούτου είναι το παράσιτο που επιβιώνει με τα πολιτικά μέσα. Αντιθέτως, εκείνος ο οποίος συγκεντρώνει πλούτο μέσω της οικειοθελούς ανταλλαγής, δηλαδή μέσω του εμπορίου, χρησιμοποιώντας τα οικονομικά μέσα, δεν είναι το παράσιτο, αλλά ο ξενιστής.
Ένας ξενιστής, όπως και ένα παράσιτο μπορεί να είναι φτωχό ή πλούσιο. Εγώ δεν χωρίζω τον κόσμο σε φτωχούς και πλούσιους. Θα μπορούσα να πω ότι δεν θέτω το συμφέρον μου πάνω από όλα, αλλά θα ήταν ανακριβές. Το σωστό είναι ότι πάνω από όλα δεν θέτω το συμφέρον μου αλλά τη δικαιοσύνη και την πάταξη της βίας, την ειρήνη, γιατί η δικαιοσύνη και η ειρήνη με συμφέρουν, ακόμα και φτωχό και ταλαιπωρημένο, αλλά τίμιο και υπερήφανο. Εσείς πρέπει να αναρωτηθείτε γιατί καταντήσατε να ποντάρετε στην αδικία και τον πόλεμο, αν όχι επειδή είστε ηθικώς κατώτεροι και τρισάθλιοι...