Η Tortelini δεν δύναται να κάνει (τουλάχιστον τα περισσότερα, δεν ξέρω αν όλα) συνειδητά και επιτηδευμένα. Όλα τα όσα ασυνείδητα κάνει οφείλονται σε mind blankness-mindblindness, caetextia και executive functioning, είναι ξεκάθαρο. Επίσης πιστεύω και τα ενδεχομένως επιτηδεύμενα πάλι γίνονται για τον ίδιο λόγο, δηλαδή μη αρχικής ευθύνης της. Είναι φύσιν μη εκμεταλλεύτρια (τουλάχιστον αρχικά και κατα βάσιν, απο 'κει και πέρα δε ξέρω). Η επανάληψη ή το "ξέχασμα-αδεξιότητα" είναι χαρακτηριστικό τέτοιας ροπής νοών (όπως όταν ξεχνά να κρύψει το όνομα της κλπ). Αυτό δεν δύναται να το δει η ίδια και να τη πιστέψουν, γιατί και η ίδια δεν καταλαβαίνει τι αντίκτυπο έχει αυτό που κάνει και πως το αντιλαμβάνονται οι άλλοι χωρίς αυτό να είναι ηθελημένο ή ευθύνη της. Δεν μπορεί να αποκτήσει εκτός έστω -κατα περίπτωσιν- συγκριτικό μέτρο για τίποτα απο πλευράς δήθεν "φυσικών" για τους άλλους κανόνων. Κατανοεί -μόνο φυσικούς κανόνες και τοποθετήσεις ευθείς τοποθετήσεις των άλλων- (πολλές φορές αντιλαμβάνεται μεταφορά ως κυριολεξία). Δεν υπάρχουν σαφή όρια αν δεν υπάρχει σαφές context πάντα αν το κάθε πράγμα αποτελεί αίτιο φαινομενικού αποτελέσματος του σε πρώτο επίπεδο. Μιλάμε για πολύ βασικούς κανόνες οντολογικής κατανόησης όπως εδώ :

http://www.caetextia.com/
https://en.wikipedia.org/wiki/Sally%E2%80%93Anne_test

Το ADHD δεν είναι απαραίτητα και μόνο ελλειματική προσοχή (δλδ π.χ. ξέχασμα-αδεξιότητα) και υπερκινητικότητα (ή και υπερσυγκεντρωτικότητα σε "περιορισμένες ασχολίες" και συνήθως "μη κοινωνικές") αλλά και άλλα πράγματα, το ADHD είναι Aspergers δίχως εν μέρει context-blindness, mindblindness έλλειψη cognitive empathy 100%. Πάλι η βάση είναι σαφώς η ίδια και είναι γονιδιακή (όλων των ατόμων που είναι δημιουργικά ήτοι προσπαθούν να αναπλάσουν μία αρχική οντολογική κατάσταση απόλυτης εσωτερικής πληρότητος προαιώνιας και προ "γεννήσεως" μέσω "εξωτερικών" πολιτιστικών επιτευγμάτων - πράγμα που τελειοποιείται ευτυχώς σιγά σιγά).

Η Τορτελίνι δεν ξέρει κοινώς (παρότι μπορεί να έχει αποκτήσει και επιτηδευμένες συμπεριφορές σε 2ο επίπεδο όπως όλοι, άλλα όχι όμως με πρόθεση πραγματικά κακή αρχικά) ότι έχει εγκλωβιστεί σε κόσμο απόλυτα παραφρόνων (σε παθολογική κατάσταση) και λόγω άγνοιας και εξαναγκασμού κάνει λανθασμένες επιλογές και στη ζωή της (που αναφέρεις εμπαθώς) ενώ ενδέχεται να μην έχει αρχικά δόλο και ευθύνη-πρόθεση. Πράγματι ο καθένας εδώ σε αυτό το κόσμο "είναι έξυπνος" και "ξέρει" και είναι "μοναδικός" και "τέλειος" και τα "έχει υπολογίσει όλα" και "όλοι οι άλλοι είναι μαλάκες" και "θα έπρεπε όλα να είναι αυτονόητα" μη γνωρίζοντας ότι η δική του οντολογική κατάσταση και ύπαρξη είναι η μόνη πραγματικά αφύσικη.

Το μυαλό της Τορτελίνι λειτουργεί σε 2 ή και 3 βήματα οντολογικού ελέγχου [έχοντας στίγμα της αρχικής και μοναδικής άχρονης και άχωρης οντολογικής κατάστασης της πραγματικότητος προ ψευδογεννήσεως και μετά ψευδοθανάτου] της κάθε μα κάθε κινήσεως και δεδομένου στο πιο βασικό του επίπεδο στη ψευδαίσθηση της πραγματικότητος (που αποτελείται εξ ολοκλήρου απο τέτοια ψευδή-επίκτητα δεδομένα) για λόγους -ελέγχου-απόρριψης-διάλυσης (και μέσω ατυχήματος). Αν δεν εξηγηθεί το κάθε πράγμα (πολλές φορές ακόμα και "πολύ βασικά") και γιατί είναι έτσι είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτό. Σε αυτή τη περίπτωση το κάθε τέτοιο άτομο έχει ξεχάσει πως ξεκίνησε και πως του επιβλήθηκαν με το ζόρι απο τους γονείς επίκτητοι κανόνες ενώ ήταν σε αυτοτελή ψυχικά-συναισθηματικά-νοητικά κατάσταση με τη ψευδαίσθηση της δήθεν "γεννήσεως" να αποτελεί απλά άλλη μία κίνηση που αποτραβά το άτομο απο κατάσταση εκτός -χώρου και χρόνου-. Δεν υπάρχουν καν κάποιοι "βασικοί κανόνες" που εκ γενετής κατανοούν οι άλλοι εν τοιάυτη περιπτώσει. Όση εμπειρία και να αποκτήσει το άτομο αυτό δεν θα φύγει ποτέ. Βεβαίως αυτοί οι κανόνες είναι επίκτητοι και τεχνητοί και περιττοί, γιατί οι νόες των περισσότερων είναι "γραμμικοί" και "υπερ-εγωϊκοί" και κινούνται σε 1 βήμα κάθε φορά, είναι δημιουργημένοι ακριβώς για το κόσμο της -ύλης- και όχι του -πνεύματος- (ενεργειών που δημιουργούν την ύλη). Δεν υπάρχει προβλεψιμότητα της προθέσεως των άλλων και τι αποτέλεσμα θα φέρει κάθε φυσική κίνηση στο περιβάλλον και το άτομο αναγκάζεται πολλές φορές να υποθέτει (θεωρώντας ότι είναι ο μόνος δυνατός λογικός συνειρμός τη στιγμή εκείνη έχοντας άγνοια του ευρύτερου περιεχομένου και context) ακόμα και αν είναι λανθασμένα.