Author Topic: Re: Πόσο κοντά είναι ο ακραίος ατομικισμός στο φασι`  (Read 448 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Fringe_Elements

  • Guest
Ποίας ιδέας ρε βλάκα δαπίτη; Της ιδέας του κάνω τα πάντα μπας και γαμήσω;

H ιδέα του φασισμού, εαακίτη, είναι η εγωιστική Πίστη εις τον Αδόλφο Χίτλερ. Στρατιώτες της Ιδέας είναι εκείνοι οι οποίοι σε κάποιο σημείο στη ζωή τους τάχθηκαν με το στρατόπεδο του Χίτλερ (το έκαναν από αντίδραση στον κομμουνισμό) και βλέποντας όλο το σύστημα να τους πολεμάει δεν μπόρεσαν να χωνέψουν την ατομική ήττα και να αλλάξουν ιδεολογία υπό το βάρος του καθεστωτικού πολέμου προπαγάνδας, δεν μπόρεσαν να βλέπουν το εγώ τους να ζει με αυτή την απώλεια ατομικής αξιοπρέπειας που θα συνεπάγετο η υπογραφή του πιστοποιητικού φρονημάτων, και έτσι επέμειναν ρεβανσιστικά μέχρι να δουν την ατομική τους ιδεολογία να επικρατεί. Ένας τέτοιος είμαι και εγώ. Φυσικά εγώ έχω πιο βιώσιμη λύση από τον τυφλό ρεβανσισμό ή την μετάφραση μιας παρωχημένης ιδεολογίας 100 ετών, διότι σε ένα μοντέρνο αναρχοκαπιταλιστικό περιβάλλον δεν χρειάζεται ο κόσμος να χωρίζεται σε στρατόπεδα, διότι καμία ιδεολογία δεν έχει νόημα όταν δεν μπορείς να αρπάξεις το σπίτι του άλλου μέσω αυτής.



Εσύ που μου κάνεις την αγιογραφία να γράφεις μόνο τα πράγματα με τα οποία διαφωνείς. Αυτό θα είναι μαγκιά!

Quote
Με κάλυψε ο Λιναδάτος. Όποιος διαφωνεί με την καταδίκη του κομμουνιστή παστίτσιου, αλλά δεν διαμαρτύρεται για τις δίκες κατά του Πλεύρη, δεν είναι φιλελεύθερος, είναι απλά κομμουνιστής. Συνειδητός ( δηλαδή υποκριτής) ή ασυνείδητος (δηλαδή βλάκας), δεν έχει σημασία.

Φιλελεύθερος δεν είσαι όταν δέχεσαι να λέγονται αυτά με τα οποία συμφωνείς. Υπό αυτήν την έννοια όταν ένας άθεος στρέφεται κατά των "θείων" δεν κάνει κάτι διαφορετικό από τον Χίτλερ όταν στρεφόταν κατά των "άθεων" ή από τον κάθε ρασοφόρο ο οποίος στρέφεται κατά των "αιρετικών". Φιλελεύθερος είσαι όταν δέχεσαι να λέγονται αυτά με τα οποία διαφωνείς. Πες μου με τι διαφωνείς πρώτα και μετά να δούμε αν είσαι φιλελεύθερος και αν πραγματικά ανέχεσαι την ελευθερία του λόγου.

Φυσικά όλα αυτά όμως περιπλέκονται άγρια όσο υπάρχει η συλλογική ιδιοκτησία. Γιατί εγώ έχω το δικαίωμα να απαγορέψω στο σπίτι μου και στο μέσο το οποίο διαθέτω εξ ιδιοκτησίας απόψεις που δεν μου αρέσουν. Τι γίνεται με τη συλλογική ιδιοκτησία όμως; Η ύπαρξή της σημαίνει και κανόνες λειτουργίας της. Αυτοί οι κανόνες είναι της ίδιας μορφής με αυτούς που ισχύουν στο σπίτι μου. Άρα αντιφιλελεύθεροι, όσον αφορά την ελευθερία του λόγου.

Συνεπώς ακόμα και το ελάχιστο κράτος είναι ασύμβατο με την ελευθερία του λόγου. Η ελευθερία του λόγου είναι ταυτόσημη με την απολυτά θωρακισμένη ατομική ιδιοκτησία σε ότι θεωρείται πλούτος.