Η "μαύρη αγορά" αποτέλεσε τον κολοφώνα του εθνικού και πατριωτικού φρονήματος των Ελλήνων και έσωσε κυριολεκτικά τον Ελληνισμό από τον θάνατο.

Μόλις οι Γερμανοί Εθνικιστές κατέλαβαν την Ελλάδα - εξαιτίας της πολεμοχαρούς στάσης των δημοκρατών | το δημοκρατικό Κράτος είναι το πιο επεκτατικό όλων -  επέβαλαν φόρους. Αυτό είναι και ο βασικός σκοπός του κράτους: η λαφυραγώγηση. Ακριβώς όπως όταν χρεοκόπησε το υπερχρεωμένο ανθελληνικό Κράτος το 2009 επεβλήθησαν σκληροί φόροι. Έτσι και το 1942. Όταν επιβάλλεται κατασχετική φορολογία η δραστηριότητα του νόμιμου εμπόρου γίνεται χώρος λεηλασίας και αρπαγής του πλούτου των παραγωγών σε όφελος των παρασίτων. Έτσι διακόπτεται η ομαλή σχέση μεταξύ του παραγωγού και του καταναλωτή που θα υπήρχε σε μια ελεύθερη οικονομία και δημιουργούνται αντικίνητρα για τη συναλλαγή. Αυτό το οποίο ανέλαβαν οι μεσάζοντες εκείνης της εποχής ήταν να μεταφέρουν τον πλούτο από τον παραγωγό στον καταναλωτή για να επιβιώσουν οι Έλληνες και να αναθαρρήσουν οι παραγωγοί. Η "μαύρη αγορά" έσωσε τους Έλληνες από τον αφανισμό. Μόνο ένας ανθέλληνας μισάνθρωπος θα ήθελε να πληρώσουν οι Έλληνες παραπάνω την εισβολή των Ναζί και μόνο οι κομμουνιστές είναι τόσο μισάνθρωποι ούτως ώστε να υιοθετούν τέτοιες απόψεις. Δεν υπάρχει στρασερισμός, δημοσιοϋπανθρωπία ή τρολάρισμα. Αν έχεις τέτοιες απόψεις είσαι κομμουνιστής.


Από εκεί και πέρα δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί αυτοί που λεηλατούσαν. Ήταν και οι κομμουνιστές. Υπήρχαν χιλιάδες κομμουνιστές στην επαρχία, οι οποίοι το έπαιζαν "αντάρτες" και φορολογούσαν=λεηλατούσαν τους αργοτικούς πληθυσμούς. Το σύνολο των Γερμανών που σκότωσαν όλες αυτές οι χιλιάδες "αντάρτες" κομμουνιστές ήταν αριθμός μικρότερος από όσους Γερμανούς αυτοκτόνησαν στην Ελλάδα (λόγω γκόμενας, μαλακίας κτλ). Επομένως έκλεβαν για να προπαρασκευάζονται να κηρύξουν τον πόλεμο κατά των Ελλήνων μόλις θα τελείωνε η κατοχή, για να μας προσαρτούσαν στο παραπέτασμα και να γέμιζαν τη χώρα γκούλαγκ, και όχι για "αντίσταση" και μαλακίες.

Όλα τα υπόλοιπα είναι μαλακίες. Το στάρι πήγαινε για τους Γερμανούς. Ο Κρατικισμός του Χίτλερ ήταν μια τεράστια, γιγαντιαία, ολοκληρωτική αποτυχία και άφησε την Ευρώπη και τη Λευκή Φυλή σε πολύ χειρότερη μοίρα. Και να είχε νικήσει ο Χίτλερ πάλι η μοίρα των Ευρωπαίων θα ήταν χειρότερη, γιατί ο παρασιτισμός δεν νοιάζεται για Λαό, Λευκή Φυλή και Πατρίδα. Μόλις νομιμοποιηθεί ο παρασιτισμός, μόλις μπορεί ο καθένας να έχει το όνειρο να ζει, να ψωμίζεται, να πληρώνεται, από την τσέπη των υπολοίπων, ο δρόμος προς τον κανιβαλισμό και όλα τα εθνοδιαλυτικά  είναι ορθάνοιχτος.


Ορθώς σημειώνεται ότι η κρατικιστική λεηλασία του Έθνους υπήρχε και επί του κρατικιστή Μεταξά. Ήταν η επέκταση του Κράτους η οποία έφερε στο φως τις πολεμοχαρείς θέσεις της δημοκρατίας (οι οποίες, και αυτό ισχύει σε όλα τα κρατικιστικά πολιτεύματα, πολλές φορές είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας, παρά της δύναμης). Η Ελλάδα έπρεπε να είχε αποτινάξει τον κρατικιστικό ζυγό και να είχε απελευθερώσει την παραγωγή της. Τότε, αν πραγματικά είχαμε ελεύθερο εμπόριο και Καπιταλισμό, οι Γερμανοί και οι Βρετανοί θα μας παρακαλούσαν να αγοράσουν όπλα από εμάς και θα μας προσέφεραν προστασία, τιμές, χρήματα. Η, ομολογουμένως σε έναν βαθμό ακατανόητη, δίψα σου να γεμίσεις ετσιθελικά την τσεπούλα σου με αυτά τα οποία παρήγαγαν οι Έλληνες συνάνθρωποί σου και να επιδείξεις τη δύναμή σου στρέφοντάς την εναντίον τους και κάνοντας κακό στους συμπατριώτες σου, ως ηγεμονεύουσα ιδεολογία από την εποχή των εμφυλίων του 1824, κατέντησε την Ελλάδα ένα υπάνθρωπο κρατίδιο το οποίο ήταν και πουτάνα των Βρετανών και έγινε και πουτάνα και των Γερμανών - σε έναν πόλεμο που, πάλι, οι λιγότερο αντικαπιταλιστικές χώρες νίκησαν - και τώρα πλέον είναι πουτάνα του ανεπτυγμένου κόσμου και, σύντομα, ολόκληρης της οικουμένης.