Άντε πάλι με τις ιστορίες φασιστικής τρέλας...



Πρόσφατα κάνανε κίνημα οι αμερικανές τραβεστί γιατί δεν τις καλοδέχονται στον αμερικανικό στρατό και τους κάνουν διακρίσεις. Ο αμερικανικός στρατός γαμάει και δέρνει τους πάντες. Δεν υπάρχει κανείς να του αντιμιλήσει, όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει.

Ο ναζιστικός στρατός δεν δεχόταν τις τραβεστί. Εκεί ήταν μόνο άντρες και ομοερωτιστές άντρες. Πουστράκια δεν υπήρχαν. Είχαν ηθικό, είχαν τσαμπουκά και τι έκαναν; Πήραν το καβλί από τους αμερικανοάγγλους και τους εβραίους και δια μέσω των ρώσων που στήριζαν οι εβραίοι και οι αμερικανοάγγλοι.

Άρα λοιπόν τι μετράει; Μετράει το να είσαι άντρας, να έχεις αρχίδια και ηθικό; Όχι! Μετράει το να έχεις παραγωγική οικονομία, να ευνοείς την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα, και για να τα κάνεις όλα αυτά πρέπει να έχεις μικρό Κράτος και χαμηλούς φόρους. Λιγοστεύοντας τους φόρους, όπως η Αμερική τον 19ο αιώνα, αφήνεις τους πολίτες να φτιάξουν πλούτο, να φτιάξουν τεχνολογία, την οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις όταν χρειαστεί (εγώ φυσικά δεν βλέπω κανέναν λόγο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να χρησιμοποιηθεί από το Κράτος η τεχνολογία και ο πλούτος των πολιτών). Έτσι κερδίζεται ο πόλεμος. Με τον Καπιταλισμό.

Και δεν είναι μόνο ο Καπιταλισμός και ο πλούτος. Είναι πάρα πολλά πράγματα στη ζωή. Αρχικά αφήνεις κάτι να χτίζεται και όσο το αφήνεις να χτίζεται εσύ πρέπει να κάνεις κράτει, να μην το πειράξεις. Αν το πειράξεις έχασες. Αυτός που θα το πειράξει τελευταίος θα το έχει περισσότερο και θα νικήσει. Ο σοσιαλισμός σε αυτό κάνει το ακριβώς αντίθετο. Δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Λέει "να τα πάρει όλα το Κράτος τώρα". Μα όταν τα πάρει τώρα, του χρόνου δεν θα έχει τίποτα. Αλλά αν τα αφήσει να αβγατίζουν, θα έρθει μετά από δέκα χρόνια και θα έχει να πάρει 10πλάσια από αυτά που θα πάρει αν τα πάρει τώρα. Που επαναλαμβάνω, κακώς θα τα πάρει αν τα πάρει. Το Κράτος είναι μια εγκληματική οργάνωση, που η ίδια του η εγκληματική φύση δεν του επιτρέπει καν να οργανωθεί σωστά.