Τα σχετικά με το δράμα του Ελληνικού Λαού την περίοδο 1941-1942 λέγονται και ξαναλέγονται και συνεχώς επαναλαμβάνονται. Η νέα δε κυβέρνηση έχει βάλει και "ενημερωτικά βιντεάκια" να παίζουν στο μετρό. Τα μόνα βέβαια που δεν λέγονται σχετικώς είναι τα πραγματικά αίτια της τραγωδίας αυτής και οι πραγματικοί υπεύθυνοι. Για να δούμε λίγο τα γεγονότα λοιπόν… έτσι, μπας και ξεφύγουμε από τον καταιγισμό των οργάνων της καθεστωτικής προπαγάνδας.
Κατά συνέπεια, έχουμε και λέμε:
1. Οι Γερμανοί ΔΕΝ κήρυξαν πόλεμο στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Στρατεύματα του 3ου Ράιχ μπήκανε απλώς στην ελληνική επικράτεια, μόνο και μόνο για να διώξουν τους Άγγλους που είχε φέρει εδώ ο Μεταξάς. Γι’αυτό διακήρυξαν ότι έμπαιναν ως φίλοι, απέφυγαν όσο μπορούσαν τις εχθροπραξίες και βεβαίως δεν κράτησαν αιχμαλώτους.
2. Η ελληνική στρατιωτική ηγεσία ήταν φιλική προς το 3ο Ράιχ. Στις 6 Απριλίου ανακοινώθηκε η γερμανική εισβολή και ήδη στις 9 είχε καταληφθεί η Θεσσαλονίκη. Αμέσως το Ελληνικό Στράτευμα που έως τότε πολεμούσε στη Βόρειο Ήπειρο και την Αλβανία θέλησε –πολύ λογικά- να συνθηκολογήσει και αυτό θα το είχε κάνει στις 10 Απριλίου 1941 κιόλας, αν δεν αντιδρούσε ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ (που φοβόταν τους Άγγλους).
3. Ο ελληνικός λαός, κατά τις γερμανικές πηγές, ήταν την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1941 κατά 60% γερμανόφιλος και σύμφωνα με άλλες (και ελληνικές) 99,999% απαθής. Η κατάσταση αυτή όμως, της ουσιαστικής φιλίας μεταξύ των στρατευμάτων κατοχής (ιδίως των γερμανικών) και των Ελλήνων άλλαξε ριζικά από τον Οκτώβριο του 1941, όταν έπεσε στην Αθήνα και τον Πειραιά η «Μεγάλη Πείνα».
4. Αυτή η «Μεγάλη Πείνα» υπήρξε γεγονός μοναδικό όχι μόνο στην κατεχόμενη Ευρώπη αλλά και στην κατεχόμενη Ελλάδα. Μόνο η πρωτεύουσα και το επίνειό της επείνασαν τότε – και περιστασιακώς ορισμένα νησιά (λόγω της διακοπής των συγκοινωνιών). Γιατί όμως;
5. Τα αίτια της Μεγάλης Πείνας στον Πειραιά και την Αθήνα μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
α) Ο ναυτικός αποκλεισμός της χώρας μας από τους Άγγλους, οι οποίοι δεν άφησαν να έρθει στην Ελλάδα ούτε καν το στάρι που η κυβέρνηση Κορυζή είχε αγοράσει από την Αυστραλία.
β) Η διακοπή των κρατικών επιδοτήσεων προς τους αγρότες, οπότε αυτοί προτιμούσαν να πουλάν τα προϊόντα τους σε μεσάζοντες και όχι στο Κράτος.
γ) Η λόγω του πολέμου εξάρθρωση του συγκοινωνιακού δικτύου, η οποία εξάρθρωση έπληξε φυσικά την Αθήνα και τον Πειραιά κατά κύριο λόγο.
δ) Η απαγόρευση από πλευράς των Βρετανών οποιασδήποτε βοηθείας σε τρόφιμα από τις συμμαχικές δυνάμεις για να τραφεί ο πληθυσμός που πεινούσε στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί πως η γνωστή φιλανθρωπική οργάνωση Oxfam φτιάχθηκε από Βρετανούς διανοούμενους για να βοηθηθεί ο πληθυσμός στην Ελλάδα, αλλά η βρετανική κυβέρνηση απαγόρευσε κάθε τέτοια δραστηριότητα.[...]
ε) Κύριο αίτιο όμως υπήρξε η αθλιότητα της «Μαύρης Αγοράς», στην οποία με πάθος και αποτελεσματικότητα επιδόθηκε μεγάλο μέρος των Ελλήνων, με άμεση συνέπεια τη λιμοκτονία των υπόλοιπων ομοεθνών τους. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η «Μαύρη Αγορά» είχε αρχίσει ΠΡΙΝ από την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, δηλαδή επί Μεταξά. Στη συνέχεια γιγαντώθηκε κυρίως λόγω της απροθυμίας των κατοχικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν με πυγμή τους μαυραγορίτες. Ο Τσολάκογλου π.χ. τους μάζευε και τους έκανε… συστάσεις με αποτέλεσμα αυτοί να επιδίδονται με ακόμα μεγαλύτερο πάθος στην εθνοκτόνα δραστηριότητά τους.