Μάγκες έχω να κάνω μια εξομολόγηση. Γνωρίζω αρκετούς φασίστες, και σας αγαπάω όλους, αλλά θέλω να σκοτώσω έναν.
Είναι ένας φασίστας στην γειτονιά μου, ή τέλος πάντων κοντά με το αμάξι, που έχει αρκετά καλή δράση, αλλά σε τοπικό επίπεδο περισσότερο. Δεν είναι μόνο χουλ των σπρέι, κάνει και πεσίματα. Αλλά μου την σπάει πολύ. Επίσης δεν είναι καθαρός λευκός, είναι το χειρότερο κατάλοιπο του μεσογειακού τύπου. Η γκόμενά του, δεν μου μοιάζει με γνήσια Ελληνίδα. Πάντως πολύ πιο λευκή από αυτόν. Και από ξύλο λαπάς είναι, τις μισές που πιάνεται κανονικά στα χέρια τις τρώει. Γενικά σκατόφατσα. Εμείς οι άριοι με IQ>130 τους μυριζόμαστε αυτούς ως αχρείους και ανθρώπους μη εμπιστοσύνης. Το ακαλλιέργητο της ψυχής του αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπό του που ζέχνει ύβρη και αποκοτιά. Το ψυχογράφημα που του έχω κάνει είναι ότι μέσα του έχει την αμφιβολία ότι ο "πατέρας" του είναι ο αληθινός πατέρας του (ο "πατέρας" του είναι πιο λευκός) και καταπιάνεται τόσο πολύ με το Κίνημα που νομίζω ότι το κάνει για ξεκάρφωμα. Για να πει "τι εσύ αμφισβητείς την λευκότητά μου; Μα αφού εγώ είμαι φασίστας". Με άλλα λόγια είναι μπάσταρδος.
Και σκεφτόμουν, αν κανονίσω ή και συμμετέχω σε κανένα στημένο δρώμενο εναντίον του μαζί με αναρχοκρατιστές, μπολσεβίκους και λοιπά πρεζάκια θα το εγκρίνατε; Δεν λέω να τον δείρουμε, αυτό ούτως ή άλλως το πετυχαίνει και μόνος του. Λέω να πάμε με μαχαίρια και να τον τελειώσουμε. Δηλαδή εδώ που τα λέμε, σιγά το κακό που θα πάθει η οργάνωση. Ήρωα θα τον κάνω. Ήταν και ένας πιτσιρικάς στην Γερμανία που τον είχαν σφάξει και τον είχε ως μάρτυρα το Κίνημα. Δεν θυμάμαι το όνομά του.
Θα μου πείτε, και δεν θα πάθει κακό το Κίνημα αν τον κάνεις Ήρωα τον γύφτο; Θα ασπρίζουμε τις φωτογραφίες. Το χειρότερο θα είναι να μας εκπροσωπήσει και παραέξω. Αρκετούς έχουμε με διαφιλονικούμενη την λευκότητα. Χρειαζόμαστε καθαρόαιμους μονάχα.
Και αν με ρωτήσετε αν τρέφω φθονερά ένστικτα εναντίον του, θα σας πω ειλικρινά όχι. Ίσως, εάν κάτι που πρέπει να ξέρετε υπάρχει, είναι πως πιστεύω ότι άνθρωποι σαν και αυτόν είναι τροχοπέδη για την αναβάθμιση που θέλω κάποτε να προωθήσω στο Κίνημα εκ των έσω. Είναι βλάκας και λειτουργεί με το θυμικό, μα πάνω από όλα είναι κενός. Δεν έχει όραμα, δεν έχει φινέτσα, το μόνο που τον απασχολεί όταν τρώει είναι το φαΐ, όταν γαμάει, το γαμήσι, όταν πάει για πέσιμο, μην τον ξαναδείρουν. Δεν βλέπει το μέλλον, του λείπει η στοχαστική απαισιοδοξία του Ήρωα. Είναι απλά τροφή για την αρένα.
Και δεν θέλω το Κίνημα κάτι τέτοιο. Θέλω ένα Κίνημα με μυαλό, ένα στρατηγικό σώμα, όχι ένα κτήνος. Από την άλλη, και για τα κτήνη υπάρχει μια θέση: ο Θάνατος. Και αυτό προτείνω.