1)Ο στρατος δεν ηταν ο ιδιος και εχει υποστει πολλες μεταλλαγες. Αλλά στο επιχειρημα αυτο που αναπτύσσω, δεν εχει να κανει με τον στρατο αυτο καθ εαυτο αλλα με το τι υπερασπίζεται. Αν αγωνίζεται για να διατηρησει εναν αδικο σκοπο και μιζερο κοσμο τοτε δεν ειναι καλος ο στρατος. Αν αγωνιζοταν να διατηρησει ενα κοσμο ελευθερεριας (και υπηρχε και το δευτερο επιχειρημα) τοτε θα ηταν καλος.
2)α)Η πειθαρχεια δεν παει μαζι με την ιεραρχια. Πιο πειθαρχιμενος ειναι κανεις οχι οταν ειναι ενα ρομποτ ή πιονι στα χερια καποιου ανωτερου, αλλά ειναι ενα ισοτιμο κυτταρο ενος πολυδυναμου οργανισμου. Τοτε, οταν κατανοησει την αναγκαιοτητα του αγωνα, τοτε θα δωθει ψυχι και σωματι στον πολεμο.
β)Στον στρατο υπαρχει εξουσια και εκπορευεται απο τον αστικο στρατιωτικο κανονα. Υπαρχει μια τεραστια σειρα σκαλοπατιων, ομως υπαρχει ο ανωτερος που διαταζει και ο κατωτερος που υπακουει.
Στον αστικο στρατο που περιγραφεις, ειναι ενα εργοστασιο κατασκευης συνειδησεων σε καλουπια. Εργαζεστε για να δημιουργησετε μια κολαση. Ο ανθρωπος δεν ειναι ελευθερος αλλα δρα οπως του επιβαλλει ο ανωτερος του (ή ο στρατιωτικος κανονας στην καλυτερη αλλα το αποτελεσμα ειναι το ιδιο: ανελευθερια). Φυσικα δεν θα μπορουσε ενας αστικος στρατος να ηταν καλυτερος.
Σε αναρχικες ομαδες πολεμικης συγκρουσης τα πραγματα ειναι ολα διαφορετικα.
Η πειθαρχία και η ιεραρχία είναι αλληλοσυμπληρωματικές. Δεν έχει νόημα να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. Όπως δεν γίνεται να φτιάξεις φραπέ μόνο με νερό ή μόνο με καφέ.
Κάποια πράγματα βέβαια τα καταλαβαίνεις καλύτερα μόνον αν τα ζήσεις και τα εμπεδώσεις, μόνον αν στρατιωτικοποιηθείς σωστά.
Οι απ' έξω, οι αστρατιωτικοποίητοι και οι γκόμενες, βλέπουν διαταγές και ιεραρχία και φαντάζονται σαδομαζοχιστικά όργια κυρίως διότι κρίνουν εξ ιδίων από τα βιώματά τους δηλαδή την ζωή του σκλάβου πολίτη, που είναι έρμαιο στους ανθρώπους. Στον Στρατό όμως δεν είσαι έρμαιο κανενός. Η ιεραρχία είναι αυτήν που είναι και ακριβώς για αυτό δεν την ορίζουν οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες του κάθε μαλάκα ''διπλανού'' σου.
Στον Στρατό ο ιεραρχικά ανώτερός σου δεν είναι απαραίτητα και πραγματικά ανώτερός σου ούτε εσύ είσαι απαραίτητα καλύτερος από τον κατώτερό σου. Και αυτό οι σκληρά στρατιωτικοποιημένοι το γνωρίζουν βαθιά για αυτό και είναι οι πιο φιλοσοφημένοι, πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι της κοινωνίας. Δεν υπάρχει αλαζονεία στον Στρατό. Έχεις κάθε δικαίωμα να θεωρείς τον από πάνω σου μαλάκα, αλλά πάντα θα πειθαρχείς στην ιεραρχική του θέση. Επίσης μπορεί να θεωρείς δικαίως ή αδίκως τον από κάτω σου μαλάκα, αλλά δεν έχεις διακίωμα να του κάνεις τίποτα εφ' όσον είναι προβλεπόμενος, διότι υπάρχει ο ΣΚ.
Στην κοινωνία των πολιτών πειθαρχείς στους ανθρώπους και στις καύλες τους.
Στον Στρατό πειθαρχείς στον ΣΚ και στην ιεραρχία.
Τι είναι προτιμώτερο για έναν πραγματικά ελεύθερο άνθρωπο;
Αυτά τα ''είσαι πιόνι'' και ''ανελεύθερος'' και λοιπά είναι πιασάρικες αριστερούλικες παπάτζες που έβγαζαν οι ερωτιάρηδες μπούληδες ελαφροπουθενάδες τραγουδιάρηδες κουτοπόνηροι εξυπνάκηδες κλαρινογαμπροί της εποχής για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους και να ρίχνουν αφελείς γκόμενίτσες που ούτως ή άλλως δεν ξέρουν τι τους γίνεται και ζουν σε παράλληλη πραγματικότητα.
Ο πραγματικά φιλοσοφημένος και ακραία ελεύθερος άνδρας αγαπά τον Στρατό. Διότι ξέρει.
(και τις άδειες :p )