Δύο επικές μουσικές συνθέσεις που θυμίζουν τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (1941-45) και την εποποιεία του σοβιετικού λαού ενάντια στη βρωμιά του φασισμού.
Πρώτα, ο θρυλικός "Αποχαιρετισμός της Σλαβιάνκας", το πανεθνικό πατριωτικό εγερτήριο σάλπισμα που έχει μείνει αθάνατο από τις 7 Νοέμβρη του 1941, όταν το τραγουδούσαν οι ένδοξοι μαχητές του Κόκκινου Στρατού, μπροστά στον Στάλιν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, λίγο πριν ξεχυθούν σαν χείμαρροι και ξεκωλιάσουν τις πουστάρες του ναζισμού που είχαν μαζευτεί έξω από τη Μόσχα και ζητούσαν απεγνωσμένα ρώσικο καβλί.
Να σημειωθεί εδώ ότι η μουσική έχει χρησιμοποιηθεί και από τους ρεβιζιονιστές της ΚΝΕ σαν ύμνος τους, αλλά με ελληνικά λόγια.
Και τέλος, ένα αριστούργημα της τέχνης, η 7η Συμφωνία του μεγάλου Ντμίτρι Σοστακόβιτς, η Συμφωνία του Λένινγκραντ, την οποία ο συνθέτης έγραψε μέσα στο πολιορκημένο από τους ναζί Λένινγκραντ, στον καιρό της απίστευτης πείνας, του ζοφερού χειμώνα και των ανηλεών βομβαρδισμών, και που έδινε θάρρος και ελπίδα στον πολιορκημένο λαό του Λένινγκραντ και σε όλο το σοβιετικό λαό. Έχει τόση δύναμη αυτή η μουσική, που όχι μόνο αναπτέρωνε τις ελπίδες των σοβιετικών, αλλά εξόργιζε και τους ναζί. Λέγεται ότι ο ψυχάκιας Χίτλερ είχε πει ότι αν μπουν οι γερμανοί στο Λένινγκραντ, ο πρώτος που θα απαγχόνιζαν θα ήταν ο Σοστακόβιτς. Τελικά, ο Σοστακόβιτς πέθανε τιμημένος το 1975 από φυσικά αίτια, 30 χρόνια αφού ο παρανοϊκός εγκληματίας Χίτλερ είχε τινάξει τα μυαλά του στον αέρα απαλλάζοντας την ανθρωπότητα από τη βρωμερή παρουσία του.