Και το όνομα αυτού Διονύσιος, είχε διαλέξει μόνος του όλο τα ποτά για την μεγάλη γιορτή, είχε επιλέξει συγκεκριμένες συνοδούς και συγκεκριμένους καλεσμένους όπως και συγκεκριμένη τοποθεσία το σπίτι ενός συνεργάτη του, σε ένα από τα ορεινά προάστια της Αττικής.
Οι καλεσμένοι ήταν το enfant gâté της ελληνικής αριστεράς του σαλονιού, τα ποτά νοθευμένα με παραισθησιογόνες ουσίες, οι συνοδοί τα πουτανάκια των αριστερών και κανονικές πουτάνες. Το πάρτυ ξεκίνησε όπως έπρεπε, ο ξανθός εύσωμος Διονύσιος χαιρετούσε έναν έναν όσους έμπαιναν στην πίσω αυλή του σπιτιού ο ίδιος είχε καλλιεργήσει στους καλεσμένους του την εντύπωση ότι είχε μαύρα μεσάνυχτα από πολιτική, ότι ήταν απλός ένας απόγονος κομουνιστών από την πρώην σοβιετική ένωση που μέσα στο χάος της πτώσης του υπαρκτού σοσιαλισμού είχε καταφέρει να δημιουργήσει μεγάλη περιουσία και επέστρεψε στην Ελλάδα, με μια γλυκιά ανάμνηση από την σοβιετική εποχή. Έλεγε ιστορίες, πώς οι οι γονείς του ήταν αντάρτες στον ΔΣΕ, πως πολεμούσαν τους μοναρχοφασίστες, πως ο πατέρας του υπήρξε για ένα φεγγάρι και μαυροσκούφης του Άρη. Οι καλεσμένοι του διασκέδαζαν με αυτά και ζητούσαν πέρα της γιορτινής μουσικής και αντάρτικα τραγούδια. Αργά αλλά σταθερά οι καλεσμένοι άρχισαν να αφήνουν τον εαυτό τους ελεύθερο ερωτοτροπώντας τόσο με τα αγόρια όσο και με τα κορίτσια που είχαν μισθωθεί για την μεγάλη γιορτή, σε κανέναν δεν έκανε εντύπωση ότι ο οικοδεσπότης τους δεν κρατούσε ποτήρι στο χέρι του παρά μόνο μια χρυσελεφάντινη καπνιστική πίπα καθώς αναμασούσε τις χιλιοειπωμένες ιστορίες του, μόνο ένας από τους μουσαφίρηδες ανέφερρε καλοπροαίρετα: "Το ξέρεις ότι μοιάζεις τρομερά με τον Κωσταντάρα;". Όταν ο "εορτασμός" έφτασε στο ζενίθ του ο Διονύσιος είχε καταλάβει ότι ήταν ώρα να αποχωρήσει. Επισκέφτηκε το κλειδωμένο δωμάτιο του πρώτου ορόφου και έμεινε εκεί για περίπου ένα ημίωρο. Μόλις βγήκε από το δωμάτιο έγινε μάρτυρας ενός άνευ προηγουμένου διονυσιακού οργίου και οι καλεσμένοι του έγιναν μάρτυρες του ποιος ήταν πραγματικά ο οικοδεσπότης τους, παρότι ήταν σίγουρο ότι λόγω τον παραισθησιογόνων και του αλκοόλ θα ήταν αδύνατο να θυμούνται την επόμενη ημέρα αν αυτό που είδαν ήταν αλήθεια ή ένας εφιάλτης. Φορώντας την παλιά στρατιωτική στολή του αρχηγού της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας και κρατώντας την στραταρχική ράβδο του επιθεώρησε με προσοχή τους καλεσμένους του να καρφοκωλιάζουν και να καρφοκωλιάζονται από τους στρατηγικά επιλεγμένους σεξουαλικούς τους παρτενέρ φορείς του ιού HIV. Όταν σιγουρεύτηκε ότι όλοι του οι καλεσμένοι έχουν βρει έναν ερωτικό σύντροφο για το βράδυ προχώρησε προς την πόρτα όπου τον περίμενε ο συνεργάτης του : "Όλα πήγαν όπως τα περιμένατε αρχηγέ μου;" "Όλα καλά Χαρίλαε, ευχαρίστησε τον κύριο Λοβέρδο εκ μέρους μου για την προμήθεια των απαραίτητων.". Οι καλεσμένοι του, που τόσο καιρό του πήρε να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, δεν θα τον έβλεπαν ποτέ ξανά και θα αναρωτιόνταν τι να έγινε ο φίλος τους ο Διονύσιος μέχρι το τέλος των σύντομων ζωών τους. Δεν θα ήξεραν καν ότι δεν τον λένε Διονύσιο.