Author Topic: H ψευδοελευθερία του καπιταλισμούλη  (Read 390 times)

0 Members and 5 Guests are viewing this topic.

Pinochet88

  • Kombrig
  • ******
  • Posts: 1000
  • Φήμη -339
  • Η φορολογία είναι βία και κλοπή
    • View Profile
Αυτή δεν τα έχουμε ξαναπεί εδώ; Το ξέχασες;

Μια ιδιωτική εταιρεία στον καπιταλισμό ΔΕΝ έχει το δικαίωμα να βάλει τσιπάκι σε κανέναν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ στους εργαζόμενούς της να βάλουν τσιπάκι με ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ να πάρουν κάτι οι εργαζόμενοι. Δεν μπορεί κάποιος να χάσει αν δεν βάλει τσιπάκι. Δεν μπορεί να πιάσει έναν περαστικό στον δρόμο κάποιος και να του πει "Είμαι ο αρχικαπιταλιστής, σε διατάζω να βάλεις τσιπάκι στον κώλο". Στον καπιταλισμό τα άτομα σχεδιάζουν, υπάρχει ατομικός σχεδιασμός και αυτό σημαίνει ότι τις αποφάσεις τις παίρνουν τα άτομα. Αν δεν θέλουν να εργαστούν με τσιπάκι δεν θα εργαστούν. Ο καπιταλισμός παράγει πλούτο για όλους. Δεν υπάρχουν προλετάριοι σήμερα. Προλετάριος είναι αυτός ο οποίος επιβιώνει με το μεροκάματο. Σήμερα στον καπιταλισμό οι μισοί δεν δουλεύουν κι όμως επιβιώνουν. Η εξέλιξη της τεχνολογίας αυτοματοποίησε την παραγωγή σε τέτοιον βαθμό που ένα μεροκάματο (σε καπιταλιστική χώρα) αρκεί για να επιβιώσεις ένα μήνα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης του κεφαλαίου: η εργασία σπανίζει έναντι του κεφαλαίου και αυξάνεται κατακόρυφα η τιμή της. Κανείς ιδιοκτήτης επιχείρησης δεν μπορεί να εκβιάσει τον εργαζόμενο όσο εκβιάζει ένας λοχίας τον φαντάρο. Το αφεντικό δεν είναι ο κύριος της ζωής του εργαζόμενου.

Αντιθέτως, όλα αυτά τα κακά που μας παρουσιάζεις υπάρχουν στο δικό σου σύστημα. Όταν ο έλεγχος και ο σχεδιασμός της παραγωγής είναι κεντρικός - και δεν μπορεί παρά να είναι κεντρικός αν είναι κολλεκτιβιστικός - οι αποφάσεις δεν παίρνονται από το άτομο. Το άτομο δεν έχει λόγο, παρά μόνο με μια ανούσια ψήφο-κοροϊδία και ούτε. Άπαξ και παρθεί η απόφαση να εργαστεί το άτομο σε ένα συγκεκριμένο πόστο, με συγκεκριμένο τρόπο, αυτό δεν είναι πρόταση (βλέπε παραπάνω^) αλλά ΔΙΑΤΑΓΗ! Το άτομο δεν μπορεί να πάει αλλού να εργαστεί, γιατί όλες οι επιχειρήσεις εντός της επικράτειάς του έχουν το ίδιο "αφεντικό", το οποίο έχει δώσει συγκεκριμένη διαταγή, και ούτε μπορεί να φύγει σε άλλη χώρα, γιατί για να περάσει τα σύνορα πρέπει να πάρει άδεια από το ίδιο "αφεντικό" που διέταξε τον συγκεκριμένο τρόπο εργασίας για το άτομο.

Εάν υπάρχει έστω και στοιχειώδες ενδιαφέρον για την προσωπική ζωή των ατόμων (είναι γελοίο να περιμένουμε τέτοια στάση από κολλεκτιβιστές φυσικά...) τότε γίνεται εύκολα κατανοητό πως μόνο στον καπιταλισμό το άτομο βρίσκεται σε έλεγχο των προσωπικών του στιγμών και μπορεί να τις πουλήσει στον εργοδότη βάζοντας τσιπάκι μόνο με ένα αντάλλαγμα το οποίο το άτομο κρίνει ότι είναι επιθυμητό. Αντιθέτως, σε οποιοδήποτε κολλεκτιβιστικό σύστημα, δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο πιθανότητα, να ζητηθεί η άποψη του ατόμου. Στον καπιταλισμό οι προσωπικές στιγμές είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και ανήκουν στο άτομο, στον κολλεκτιβισμό ανήκουν στην εξουσία και το μόνο που χρειάζεται για να "απαλλοτριωθούν" από τους ισχυρούς είναι μια διαταγή.

Φυσικά και τσιπάκια εντοπισμού θέσης θα υπάρχουν στον καπιταλισμό, γιατί προσφέρουν κάτι καλό στον άνθρωπο. Φερ'ειπείν του δίνουν τη δυνατότητα να χρεώνεται η συντήρηση των δρόμων μόνο σε εκείνα τα οχήματα που τους χρησιμοποιούν και στον βαθμό που τους χρησιμοποιούν. Αλλά όσο αυξάνονται οι δυνατότητες της τεχνολογίας, τόσο περισσότερο ανακύπτει το ζήτημα της διασφάλισης της ορθής χρήση της, και τόσο περισσότερο ακούγεται παράλογη και απαράδεκτη η άποψή σου να παραδοθούν τα πάντα σε μια κεντρική εξουσία η οποία θα έχει το δικαίωμα να τα χρησιμοποιεί κατά το δοκούν.

Η ίδια η φύση του κολλεκτιβισμού μπορεί να μας βεβαιώσει ότι μόνο ανήθικα άτομα μπορούν να ανέλθουν στην εξουσία. Η βασική λειτουργία του κολλεκτιβισμού είναι η επιβολή. Στον κολλεκτιβισμό, ενα σχέδιο, μια ηθική, ένας τρόπος ζωής και σκέψης, επιβάλλεται σε όλη την κοινωνία. Όσο και να συμφωνείς θεωρητικά με αυτήν την επιβολή, όσο καλός ρήτορας και να είσαι, ποτέ δεν θα καταφέρεις να πείσεις αρκετά άτομα -  πόσω μάλλον όλα - να συναινέσουν να υποταχθούν εθελοντικά σε ένα σχέδιο το οποίο, κατά βάθος, μόνο εσένα εξυπηρετεί. Επομένος ο μόνος τρόπος να υπάρξει κολλεκτιβισμός είναι να επιβληθεί, που σημαίνει με τη σειρά του ότι οι "ηγέτες" και η ανώτερη τάξη του κάθε κολλεκτιβιστικού συστήματος δεν μπορεί παρά να προέρχονται μόνο από εκείνες τις αχρείες κοινωνικές ομάδες των οποίων τα μέλη είναι διατεθειμένα να παραβλέψουν κάθε κανόνα της ισχύουσας ηθικής, γιατί μόνο αυτά τα άτομα είναι αρκούντως αδίστακτα ούτως ώστε να επιβάλουν τον κολλεκτιβισμό στην κοινωνία.

Επομένως όχι μόνο δίνεις τη δυνατότητα επιβολής του τσιπακίου, όχι μόνο νομιμοποιείς τη διαταγή που απαιτείται για να μπει τσιπάκι σε όλους, χωρίς καμία μέριμνα για τις προσωπικές τους στιγμές (τις οποίες και υποτιμάς), αλλά είναι βέβαιό ότι το σύστημα που υποστηρίζεις, από την ίδια του τη φύση, θα παράξει εκείνες τις συμπεριφορές οι οποίες θα κάνουν την εισβολή της εξουσίας στις προσωπικές στιγμές του καθενός νομοτέλεια. Δεν είναι τυχαίο που είτε μια "αναρχο"κομμουνιστική περσόνα, είτε μια φασιστική, είτε μια οποιαδήποτε άλλη κολλεκτιβιστική, θα καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα, στα οποία κατά βάθος συμφωνούν όλοι.

Ο μόνος τρόπος να διασφαλίσουμε τις προσωπικές στιγμές του καθενός και να εγκαθιρδύσουμε αποτελεσματικούς ελέγχους στη χρήση τους, είναι να περιφρουρήσουμε την ατομική ιδιοκτησία. Να μην μπορεί κανείς να την κλέψει, να την αναδιανείμει, να τη φορολογήσει, να την εντάξει σε οποιουδήποτε είδους σχεδιασμό χωρίς την ελεύθερη συναίνεση του ιδιοκτήτη, του ατόμου. Αν αρνείσαι το δικαίωμα στο άτομο να είναι κυρίαρχο στη σφαίρα άμεσης επιρροής του, το μόνο το οποίο λες είναι το πόσο σκλάβος θες να είναι το άτομο.

Συνεπώς δεν μπορώ να δω ποιο είναι το διακύβευμα εδώ. Μόνο κάποιος πάσχων από συμπλέγματα κατωτερότητας που απολαμβάνει το να είναι μέρος των εξουσιαστών και να διατάζει και να εξαθλιώνει τους συνανθρώπους του, ή κάποιος εξαιρετικά ανόητος, μπορεί να βρει κάτι θετικό στις εξουσιαστικές προτάσεις του κολλεκτιβισμού, που δεν μπορούν παρά να παράξουν τα πιο φρικτά και δυστοπικά κοινωνικά αποτελέσματα. Είναι ολοφάνερο ότι η απάντηση σε όλα αυτά τα κακά είναι ο καπιταλισμός, η ατομική ιδιοκτησία και η ελεύθερη αγορά.