Author Topic: ΨΗΦΙΖΩ-ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΝ NIKI LAUDA ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ, ΤΟΝ ΘΑ  (Read 1369 times)

0 Members and 3 Guests are viewing this topic.

Codename Nemesis

  • Guest
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί συζήτηση με νόημα, αν δεν μπορείς με στοιχειώδη λογική και αντικειμενικότητα να στηρίξεις αυτά που υποτίθεται ότι πιστεύεις.

Σου εξήγησα ήδη ότι δε θα έχεις πρόβλημα σε μια κοινωνία σαν αυτή που προτείνω, και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αν ακολουθήσεις το πρόγραμμα, αλλά εσύ επιμένεις στα δικά σου. Το καταλαβαίνω ότι είσαι μπερδεμένος, αλλά πρέπει τουλάχιστον στοιχειωδώς να προσπαθείς να στηρίξεις στη λογική αυτά που λες. Ούτε οι ίδιοι οι inbred αμερικάνοι που τις γράφουν αυτές τις μαλακίες που διαβάζεις δεν τις πιστεύουν. Και θέλεις να τις πάρουμε ΕΜΕΙΣ στα σοβαρά; Σου είπα, εφαρμογή αυτά έχουν είτε σε ένα post-apocalyptic σενάριο, είτε στον αμερικανικό ημι-φεουδαρχικό Νότο της εποχής των δούλων.

 Ακόμα δεν μας είπες σε τι ακριβώς πιστεύεις, τι σημαίνει αναρχοφιλελεύθερος; Κάτι σαν τον Μπάμπη Παπαδημητρίου είσαι δηλαδή, του ΣΚΑΙ; Ε ωραία, θα πρέπει να είσαι χαρούμενος με την κατεύθυνση που πάει ο πλανήτης. Τι είδους παραγωγική δραστηριότητα θα μπορούσε να ασκεί αυτός στην κοινωνία που προτείνω, άραγε; Θα μπορούσε να σπάει καπνά; Θα έκανε για εφημεριδοπώλης έστω; Φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι ότι το κράτος το οποίο προτείνω θα αναγκαζόταν να δείξει εξτρά επιμορφωτική επιμέλεια στις περιπτώσεις πολιτών με τόσο χαμερπές και αντικοινωνικά παρασιτικό ιστορικό.

Τα άλλα που λες για Ελλάδα, φυλή, Λαό κλπ, δεν ξέρω που κολλάνε, δεν έχουν καμία θέση και καμία σχέση με τα υπόλοιπα που λες για το κεφάλαιο, το διεθνές εμπόριο κλπ. Δε μας λες επίσης, αφού λες ότι θέλεις να ζήσεις στην Ελλάδα, πως θα μοιάζει η Ελλάδα που θέλεις, όπως έδωσα εγώ μια εικόνα. Θα υπάρχουν υποθέτω αυτόνομα καπιταλιστικά χωριά; Σε στυλ φεουδαρχίας; Τα οποία προφανώς θα κυριαρχούνται από οικογένειες και σόγια. Τι νόμισμα θα έχουν αυτά; Το ίδιο όλα μεταξύ τους; Ή το ένα θα έχει νόμισμα, το άλλο θα αποφασίσει να έχει αντί για νόμισμα ντομάτες πχ; Και αργά ή γρήγορα ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα αρχίσει ο πόλεμος μεταξύ τους. Πολύ ωραίο σχέδιο, τι να σου πω, όνειρο μιλάμε.
Αλλά βλέπω και ενδείξεις καταπιεσμένης θρασυδειλίας, εκτός από έλλειψη κάθε είδους ηθικής και φιλοσοφικής συγκρότησης, στα πιστεύω σου. Προσθέτεις ότι όχι μόνο θα επικρατεί ο ισχυρότερος στα λεφτά, αλλά ο ανίσχυρος και ο μόνος θα είναι στο έλεος των ισχυρών. Οπότε δε μιλάς απλά για μια κοινωνία Mad Max, αλλά έναν συνδυασμό αυτής με το The Purge, όπου θα μπορείς να σκοτώνεις και όποιον θέλεις, άμα έχεις την απαραίτητη δύναμη. Παρεπιπτόντως, αυτό είναι λίγο πολύ το ιστορικό στάδιο αμέσως ΠΡΙΝ τη δημιουργία των σύγχρονων κρατών. Δηλαδή θέλεις αντί να πάμε μπροστά να πάμε προς τα πίσω.

Μιλάς λοιπόν για την κοινωνία των ελευθέρων καταναλωτών. Που θα "ελέγχουν" τις αυταρχικές ιδιωτικές αστυνομίες. Ξεχνάς βέβαια ότι η ιδιότητα του καταναλωτή είναι ούτε ενός αιώνα, σε έναν πλανήτη που οι άνθρωποι είχαν διάφορους άλλους επιθετικούς προσδιορισμούς στη διάρκεια χιλιετιών. Ο καθένας βέβαια ανεβαίνει μέχρι εκεί όπου δύναται να κοιτάξει..

Οπότε είμαστε στο αναρχοκαπιταλιστικό χωριό σου και έρχομαι εγώ που έχω ιδιωτική αστυνομία, και φέρομαι αυταρχικά στο γείτονά σου, του μοιράζω μερικές κλωτσιές ας πούμε και φεύγω. Με βλέπεις εσύ και αποφασίζεις να "σταματήσεις να με πληρώνεις", ως καταναλωτής με συνέπεια στην αντι-αυταρχικότητα. Μου στέλνεις μια επιστολή και μου το ανακοινώνεις και μου επισημαίνεις και τον κίνδυνο να "χάσω πελάτες" και άρα να μείνω εκτός δουλειάς. Έρχομαι την άλλη μέρα στην καλύβα σου ή στο σπίτι σου ή σε ότι ζείτε στο αναρχοκαπιταλιστικό χωριό και σε κρεμάω μαζί με όλους τους συγγενείς και φίλους σου, μετά την υποτυπώδη αντίστασή σας με τα λιανοτούφεκά σας, κλέβω και καίω όλα τα υπάρχοντά σου και σβήνω κάθε θύμησή σου από τον πλανήτη. Μπορείς να μου εξηγήσεις τι ακριβώς με σταματάει ως "ιδιωτική αστυνομία ελεγχόμενη από τους καταναλωτές" να κάνω αυτό το πράγμα στην κοινωνία που υποστηρίζεις; Ποιος θα σε προστατέψει απο μένα; Ο Τζήμερος; Το οποίο ασφαλώς θα οδηγούσε πάλι σε γενική αντιπαράθεση όλων με όλους. Τρομερή ιδέα.

Ο δημόσιος χώρος σε ξενίζει λες, αλλά είσαι ελεύθερος να περιφέρεσαι σε αυτόν. Στον δικό σου κόσμο, θα ήταν περιφραγμένος και θα ανήκε σε κάποιον ιδιώτη, και ούτε από μακριά δε θα μπορούσες να τον δεις. Θα είχες κάποιο χωράφι δικό σου και θα σου έρχονταν παραγωγικές σκέψεις, αλλά αν πατούσες στο ΔΙΚΟ μου χωράφι θα σε πυροβολούσα απ τα 100 μέτρα. Ποιος σου είπε ότι θα είχα όρεξη να συζητήσω μαζί σου, σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο που τα εγώ θα βασιλεύουν, οι άνθρωποι θα είναι απλά ζώα με απεριόριστα συμφέροντα και ο θάνατός σου θα είναι η ζωή μου; Ούτε σε φωτογραφία δε θα θέλω να σε δω κοντά στην περιουσία μου, αλλιώς σε πυροβολώ απευθείας και κλέβω τα ρούχα σου και τα παπούτσια σου και σε ταίζω στο σκύλο μου. Έτσι πάει.

Πλήθος άλλων αντιφάσεων, όπως το γεγονός ότι ενώ εκθειάζεις τις μεγάλες ιδιωτικές καπιταλιστικές εταιρείες, παραβλέπεις το ότι αυτές δημιουργήθηκαν και είναι αποτελεσματικές, οργανωμένες ως μικρογραφίες κράτους, ή στρατού. Κατά τα άλλα δε σου αρέσει η ιεραρχία..
Αλλά και η ίδια η μαζική παραγωγή στον καπιταλισμό οφείλεται στην πληθυσμιακή μαζικότητα των σύγχρονων κρατών.

Στο στρατό δεν ανέρχεται στην ιεραρχία ο πιο αδίστακτος, αλλά ο πιο πειθαρχημένος. Το αν αυτή η ιδιότητα είναι ενδεικτική και γενικότερης αξίας του ατόμου αυτού, είναι άλλη συζήτηση. Αντιθέτως, είναι ακριβώς στην καπιταλιστική κοινωνία του κέρδους που ο πιο αδίστακτος ανεβαίνει τα σκαλιά. Παρεπιπτόντως έχω ένα τεράστιο κουτάλι με τα αρχικά Ε.Σ. από κάπου στον Έβρο. Το κράτησα όχι για να το κλέψω αλλά σαν ενθύμιο.

Το πρόβλημά σου είναι από ότι φαίνεται η έννοια του Κράτους. Σου είπα ότι δε μου αρέσουν ούτε τα κράτη ούτε τα μη κράτη. Αναφέρομαι στο πλάνο μου σε μια συγκεκριμένη μορφή οργάνωσης, σε μία μέθοδο κοινωνικής μηχανικής και παραγωγικής δημιουργίας. Ας μην το πούμε κράτος, ας το πούμε ένα ιδιαίτερο Καθεστώς. Το έχεις παρεξηγήσει το Καθεστώς που αναφέρω. Δε θα σε βάλει στα χωράφια για να σε κουράσει, αλλά για να σε διαπαιδαγωγήσει. Ενώ στον μέσο πολίτη οι μέθοδοι θα αποτελούν μορφή διαπαιδαγώγησης, σε εξαιρετικά πλανημένα άτομα όπως εσύ, θα αποτελούν πράγματι μορφές ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ. Διότι ο νεοφιλελευθερισμός, η άρρωστη λατρεία του εγώ, το εβραιοκυνήγι του κέρδους ως σκοπός ζωής, αποτελούν τις αρρώστειες της σύγχρονης κοινωνίας.
Τα ρομπότ που ανέφερες είναι καλή ιδέα. Αλλά που θα τα βρούμε; Μπορούμε να τα φτιάξουμε; Αν ναι έχει καλώς, αν όχι, τι; Οπότε ξεκινάμε από τη βάση. Στόχος μας είναι η αυτάρκεια και να μπορούμε αν χρειαστεί να κλείσουμε τα σύνορα επ' αόριστον. Να μη χρειαζόμαστε κανέναν ξένο για οτιδήποτε. Οπότε και εγώ και εσύ και όλοι θα ξεκινάμε ως αγρότες, διότι είμαστε αγροτική χώρα πάνω από όλα. Δε θα αποτελεί καταναγκαστική εργασία το να είσαι αγρότης. Θα αποτελεί μέρος της συλλογικής ταυτότητας του λαού. Και αν επεκτείνουμε την παραγωγή με τη χρήση ρομπότ, ακόμα καλύτερα. Βλέπεις ότι θα είχες μια καλή θέση στο Καθεστώς αυτό, σαν άνθρωπος με παραγωγικές ιδέες και διάθεση προσφοράς. Δηλαδή τι να πω, τόσο πολύ σου αρέσει να αγοράζεις λεμόνια αργεντινής 3.5 ευρώ το κιλό; Γιατί να μην πας στο χωράφι, ανάπηρος είσαι; Δεν έχεις πόδια; Μπορεί να σου φαινόταν αρχικά δύσκολη η ζωή της εργασίας, και να αντιδρούσες. Για τα παιδιά σου όμως, θα φάνταζε αυτονόητη και η μόνη αληθινή ζωή. Μην ανησυχείς χωρίς λόγο.

Δεν είπα ποτέ ότι εγώ θα ήμουν ο αρχηγός στο σύστημα αυτό. Ούτε πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει ένας μόνο που αποφασίζει. Εγώ θα είμαι ότι ακριβώς θα είσαι και εσύ. Ένας ισόβιος αγρότης και εργάτης με τις ίδιες ευκαιρίες και υποχρεώσεις με όλους. Τα παραπάνω που θα μπορούμε να γίνουμε, θα είναι στο δικό μας χέρι και σε ότι μας δώρισε η φύση ασφαλώς ως ικανότητες. Είπα ήδη ότι θα πρέπει να υπάρχουν συμβούλια και υποσυμβούλια κάθε είδους, για κάθε ομάδα της κοινωνίας, από ηλικιακή μέχρι επαγγελματική και γνωσιακή, και η ανέλιξη στις ομάδες αυτές που θα σχεδιάζουν και θα παίρνουν αποφάσεις θα είναι αξιοκρατική και αριστοκρατική.

Μιλάς για ελευθερία, σου είπα ήδη ότι η ελευθερία είναι έννοια σχετική. Και γω ακριβώς για ελευθερία μιλάω. Η εργασία απελευθερώνει. Χτίζει σε βάση αληθινή και τίμια την γήινη ύπαρξή σου, σε αντίθεση με τη γλοιώδη υπανθρώπινη ασυνειδησία της "οικονομικής δραστηριότητας" στο παρόν οικονομικοκοινωνικό σύστημα της αρπαχτής. Το πρώτο βήμα ελευθερίας, συλλογικό πάντα, θα είναι η παραγωγική αυτάρκεια. Ένα τεράστιο βήμα θα είναι η κατάργηση των χρημάτων και η δημιουργία άλλου είδους συστήματος προσωπικής αξίας και αποταμίευσης, όπως αυτό που πρότεινα της συλλογής μονάδων εργασίας. Όλα μπορούν να γίνουν αξιοκρατικά και με δικαιοσύνη αν υπάρχει θέληση. Πχ μία ώρα δουλειά γραφείου θα σου πιστώνει ηλεκτρονικά στο λογαριασμό σου ένα κρέντιτ. Μία ώρα αγροτικής εργασίας τρία κρέντιτ ας πούμε. Μία ώρα βαρειάς χειρωνακτικής εργασίας, πέντε κρέντιτ. Αν είσαι χειρούργος πχ, μία εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας 20 κρέντιτ. Και αν είσαι νευροχειρούργος, μία εγχείρηση 50 κρέντιτ ας πούμε. Τι μπορείς να κάνεις; Τι θέλεις να κάνεις; Αναλόγως θα πιστώνεσαι. Άλλος τρόπος δε θα υπάρχει. Οπότε εξαφανίζουμε τα λαμόγια σε μια στιγμή.
Είπαμε τους λόγους για τους οποίους δεν μπορεί το σημερινό ψευδο-κράτος που έχουμε να θεωρείται στ' αλήθεια κράτος και να το κρίνουμε ως τέτοιο. Μπορούμε να το κρίνουμε μόνο ως ιστορικό δυστύχημα και άρα δεν αποτελεί μοντέλο κράτους ώστε να συσκοτίζει την αντίληψή μας για την πιθανή ύπαρξη πραγματικού ελληνικού κράτους.
Είπαμε επίσης ότι δεν μπορούμε να έχουμε και την τυρόπιτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Η βάση του κράτους που προτείνω θα είναι η παραγωγική στήριξη των πολιτών της ίδιας τους της ύπαρξης και της επιβίωσης. Και από εκεί και πέρα αφού εξασφαλιστούν τα βασικά, όσο παραπάνω δίνουν, τόσα οι ίδιοι θα λαμβάνουν/λαμβάνουμε. Αν δε θέλουν ή δεν μπορέσουν να ζήσουν και να αναπτυχθούν με τις δικές τους δυνάμεις, θα ξαναγίνουν πόρνες, τσιράκια και γκαρσόνια των ξένων.


Το επόμενο μεγάλο βήμα προς την ελευθερία θα είναι η απελευθέρωσή σου από την ατομική σου ιδιοκτησία, δηλαδή από τα υλικά αγαθά. Σε εκεινό το κομβικό σημείο θα μπορούσε η κοινωνία αυτή να προχωρήσει επιτέλους πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΗ προς τις πνευματικές της αναζητήσεις.

Για την πράξη βέβαια δεν είπες επίσης τίποτα. Εγώ εξήγησα ότι αντικειμενικά, η Ελλάδα έχει δύο δρόμους σήμερα, τους αναφέρω στα προηγούμενα ποστ παραπάνω. Αν έπαιρνε τον δεύτερο, θα μπορούσε θεωρητικά να κινηθεί σε βάθος χρόνου προς το μοντέλο που προτείνω. Εσύ τον "γνήσιο καπιταλισμό" που ανέφερες ως λύση, που ακριβώς θα τον πραγματώσεις. Θα πρέπει να κάνεις κι εσύ με τη σειρά σου κλείσιμο των συνόρων, απαγόρευση εισόδου κεφαλαίων και αγαθών, να εξαφανίσεις τις ιδιωτικές τράπεζες, να κόψεις χρήμα και μετά να πεις μέσα στο εικονικό περιβάλλον αυτό "ωραία παιδιά, τώρα μπορείτε να ξεκινήσετε, θα έχουμε γνήσιο καπιταλισμό, μπορείτε να παράξετε και να ανταγωνιστείτε ελεύθερα"! Αυτό θέλεις να κάνουμε;

Οπότε για να ανακεφαλαιώσω, όχι απλά δεν απάντησες σε οτιδήποτε, αλλά απέτυχες να στηρίξεις στοιχειωδώς τα ίδια σου τα πιστεύω. Ασχολείσαι με μαλακίες, με μικρότητες, με αμερικανιές, αν θα δώσεις πέντε δραχμές παραπάνω ή παρακάτω στον υπάλληλό σου κλπ. Απανθρωπιά, χρήμα, εγωπάθεια, μικροπρέπεια, κέρδος, μολυσματική συνειδησιακή εβραίλα, τοκογλυφία, παρασιτισμός, υποτέλεια. Αυτά είναι απεχθή (και επονείδιστα), δεν αρέσουν στον κόσμο, είναι ξεπερασμένα, δεν ενδιαφέρουν κανέναν και δεν πείθουν κανέναν πλέον. Και καταστρέφουν ολοταχώς τον πλανήτη.

Εγώ από την άλλη μιλάω για το ότι αν είμαστε Έλληνες, δεν είναι κατόρθωμα να είμαστε οι ζητιάνοι και οι ξεφτίλες του πλανήτη. Το αντιλαμβάνεσαι αυτό; Αρκετή αρνητική δημοσιότητα έχουμε αποκτήσει. Θα φτιάξουμε κι εμείς κάτι δικό μας; Ή θα μας συνθλίψουν τα ανελέητα γρανάζια της ιστορίας μέσα στη χρεοκωπημένη μας ασημαντότητα ως τους πλέον χειρότερους παλιάτσους και λινάτσες όλων των εποχών που πατήσανε τα χώματα αυτά; Έχουμε την σπάνια ευκαιρία να προσπαθήσουμε να πραγματώσουμε το Πλατωνικό όραμα των αιώνων, με όρους νέας τεχνολογίας, πανεύκολα, με καινοτόμες ιδέες και προοδευτικές λύσεις. Μιλάω για το ΜΕΛΛΟΝ. Για την κοινωνία του μέλλοντος. Μπορεί να καταλήξει βέβαια η προσπάθεια σε ερείπια, αλλά το ερώτημα είναι: προτιμάς κάποιον να βρίσκεται επ' άπειρον στην εντατική ως ζωντανός νεκρός; Σε κώμα; Πρέπει να ξυπνήσει ή από τη μια μεριά ή από την άλλη. Ή από την εδώ μεριά ή από την από κεί.