Η εργασία του ανθρώπου είναι ένας παραγωγικός συντελεστής. Η εργασία του ανθρώπου πρέπει να δημιουργεί κάποια αξία. Δηλαδή, με πολύ απλά λόγια, αυτό που κάνει ο άνθρωπος πρέπει να είναι χρήσιμο, καλό, προτιμητέο από κάποιον άλλο για να πούμε ότι αυτός ο άνθρωπος όντως εργάζεται. (...) Αυτό που υποστηρίζει (ή προσποιείται ότι το υποστηρίζει για να κοροϊδέψει τους φτωχούς) ο κοπρίτης είναι να δουλεύουν 200 άτομα για να κάνουν τη δουλειά 20 ατόμων.

Την αξία αυτή ποιος την κρίνει; Εσύ; Που όλως τυχαίως είσαι ο μαυραγορίτης που θέλει να αφαιμάξει τον εργαζόμενο αναγκάζοντάς τον να εντατικοποιήσει τη δουλειά του και να δουλεύει για πέντε (οδηγώντας στην ανεργία τους άλλους τέσσερις); Ο Κοπρίτης δεν είπε «να δουλεύουν 200 άτομα για να κάνουν τη δουλειά 20 ατόμων», γι' αυτό έκανα την αντιστοιχία 1000 υπάλληλοι για 1000 μαγαζιά. Κάνε scroll up και δες τι έγραψα. Προσπαθείς να δημιουργήσεις την εικόνα ότι είμαι κατά της «παραγωγικής εργασίας» με ανόητα παραδείγματα του τύπου «ο Κοπρίτης είναι υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων που δεν πατάνε στο γραφείο και πληρώνονται». Δε μιλάς με Πασόκο, σύνελθε.

Οι εργασίες που είναι χειρωνακτικές, ανειδίκευτες και θα μπορούσαν να γίνουν από ένα ρομπότ θα πρέπει να κοστίζουν όσο το ρομπότ, όσο ο σκλάβος. Δεν βλέπω κανένα άλλοθι υπέρ ενός ανειδίκευτου εργάτη να θέλει να τον πληρώνουμε παραπάνω από έναν σκλάβο ή παραπάνω από όσο χρειάζεται να αγοράσεις και να συντηρήσεις ένα ρομπότ, απλά και μόνο επειδή είναι "άνθρωπος" ή "Έλληνας" ή "φτωχός".

Ίσως επειδή είσαι τόσο καθυστερημένος που δεν μπορείς να καταλάβεις ότι άλλες οι ανάγκες του ρομπότ και άλλες οι ανάγκες του ανθρώπου. Κρίνεις με γνώμονα το δικό σου συμφέρον, που είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους με το λιγότερο δυνατόν κόστος, και όχι με γνώμονα τα πραγματικά μεγέθη - και αυτό σε οδηγεί σε σφάλματα λογικής. Το ότι το ρομπότ κάλλιστα δε θα χρειάζεται να πάει τουαλέτα μήπως πρέπει να μας οδηγήσει στο να απαγορεύσουμε την χρήση WC στους απανταχού εργάτες; Ακούς πόσο μαλακισμένα και εκτός πραγματικότητας είναι τα «ρασιοναλιστικά» επιχειρήματά σου;

Η ίδια αρχή ισχύει και στη βιομηχανία. Το κόστος της εργασίας πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο, γιατί αυτό το κόστος το επωμίζεται αυτός που καταναλώνει και χάνει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τους πόρους του καλύτερα.

Εδώ πέρα πλασάρεται η άποψη ότι όσο μικρότερο το κόστος για τον καπιταλιστή, τόσο χαμηλότερη και η λιανική τιμή για τον τελικό καταναλωτή. Αυτό δεν ισχύει. Φαίνεται να ισχύει μόνο στα low cost προϊόντα, π.χ. στις καρκινογόνες σαβούρες που πουλάνε τα Jumbo στο βωμό της κατανάλωσης και της εύκολης και γρήγορης αναπαραγωγής των κερδών. Δεν ισχύει όμως σε προϊόντα με στοιχεία διαφοροποίησης. Αν ίσχυε, τότε το iPhone θα κόστιζε 50 ευρώ, όχι 700. Κι αν υποθέσουμε ότι στα προϊόντα της apple προστίθεται και η «αόρατη» αξία της R&D, της έρευνας, της ανάπτυξης, της τεχνολογίας, κ.λπ., κ.λπ., υπάρχει πληθώρα άλλων παραδειγμάτων στην κατηγορία των premium προϊόντων, που δεν μπορεί να δικαιολογήσει την υπεραξία ως διαφορά καθαρού κόστους με τελική λιανική τιμή. Τα ρούχα του Αρμάνι ράβονται στην Κίνα, αλλά πωλούνται σε τιμές όπου το κόστος πολλαπλασιάζεται x40 ή x50. Δεν υπάρχει τίποτα το καινοτόμο σε ένα μαύρο σακάκι. 

Αν ο ιδιοκτήτης του Ζάρα βγάζει 20 εκατομμύρια και έχει 20 υπαλλήλους, 1 εκατομμύριο θα είναι διατεθειμένος να δώσει στην κάθε υπάλληλο (παρεμπιπτόντως, δεν έχω δει πολλούς πακιστανούς να δουλεύουν στα Ζάρα).

https://www.youtube.com/watch?v=qYr9kIyambE



Τελικά, δεν απάντησες: θέλω να φτιάξω μια εταιρία που θα παράγει το Χ προίόν. Στην Ελλάδα το κόστος του Χ προϊόντος είναι 2 ευρώ, στην Κίνα (ανάθεση φασόν) 0,5 ευρώ. Ποια από τις δύο χώρες να επιλέξω για να κάνω παραγωγή, δηλαδή να επενδύσω τα χρήματά μου;

Στη συνέχεια μπορείς να μας απαντήσεις γιατί να ανοίξει ένα εργοστάσιο στην Ελλάδα αν δεν προσφέρει χαμηλότερους μισθούς (ένα πιάτο ρύζι την ημέρα) σε σχέση με την Κίνα.