ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ 2 ή 3;

Οι τράπεζες πρέπει να γίνουν 2 ή 3 χιλιάδες, χωρίς καμία εποπτική αρχή και χωρίς καμία ρύθμιση.
Στον καπιταλισμό η τράπεζα είναι ο μεσάζοντας μεταξύ αυτού που αποταμιεύει και αυτού που δανειοδοτείται. Για την υπηρεσία της παίρνει ποσοστά για τη μεσολάβησή της.

• Σήμερα ο αποταμιευτής δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα. Πηγαίνει τα χρήματά του στην τράπεζα και οι όροι είναι "αν η τράπεζα σου τα κλέψει δεν έγινε και τίποτα, πάρε και 0.00000000001% επιτόκιο καρτέλ". Στον καπιταλισμό ο αποταμιευτής έχει δικαιώματα σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία σε περίπτωση πτώχευσης και φυσικά οι εγγυήσεις του αποτυχημένου επενδυτή εκκαθαρίζονται προς όφελος του αποταμιευτή.
• Σήμερα ο επενδυτής παίρνει χρήμα όχι για να επενδύσει (οι φόροι κάνουν και την παραγωγική δραστηριότητα ασύμφορη) αλλά για να αγοράσει δικά του πράγματα και να διατηρήσει στη ζωή επιχειρήσεις ζημιογόνες (δηλαδή επιχειρήσεις που καταστρέφουν πλούτο). Η δε επιχείρηση δεν περιέρχεται στον δανειστή για να εκκαθαριστεί προς όφελος του αποταμιευτή, αλλά προστατεύεται από άλλες ρυθμίσεις και μένει στα χέρια της κάστας των πλουσίων.
• Και, τέλος, σήμερα η τράπεζα δεν αμείβεται μέσω ποσοστών για τη διαμεσολάβησή της μεταξύ αποταμιευτή και επενδυτή. Η διαμεσολάβηση όλων των τραπεζών είναι ζημιογόνα. Δίνουν τα λεφτά των αποταμιευτών σε μπαταχτζήδες πλούσιους και δεν παίρνουν τίποτα πίσω. Η αμοιβή τους δίνεται από το Κράτος (μέσω της έμμεσης φορολογίας που είναι η ποσοτική χαλάρωση) όπως ακριβώς δινόταν και στην ΕΣΣΔ η αμοιβή των "εργατών".

Μέσω του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος ελέγχεται η παραγωγή από το Κράτος. Αν το Κράτος θέλει να παράξει ένα αγαθό, δίνει ένα δάνειο μέσω των τραπεζών σε μια επιχείρηση και παράγεται το αγαθό που θέλει το Κράτος. Ως επί το πλείστον το Κράτος θέλει να τα κονομήσουν οι πλούσιοι, και για αυτό δίνει τα δάνεια όπου τα δίνει. Δεν πρόκειται δηλαδή ούτε για το συμφέρον των μετόχων, ούτε για το κέρδος των τραπεζικών επιχειρήσεων, ούτε για κάτι που να έχει σχέση με τον καπιταλισμό. Όλο αυτό το καρτέλ λειτουργεί όπως λειτουργούσε η κεντρική τράπεζα (Gosbank) στην ΕΣΣΔ.

Στο Καπιταλιστικό Σύστημα, η τράπεζα, όπως προείπα, είναι μεσάζοντας και απαραίτητος μεσάζοντας, γιατί βλέπει που υπάρχει παραγωγική δραστηριότητα που έχει ζήτηση από τους καταναλωτές και παροχευτεύει εκεί το χρήμα. Ο αποταμιευτής θέλει να επενδύσει, αλλά δεν ξέρει που να βάλει τον πλούτο του. Η τράπεζα τον δανείζει στις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις και έτσι μοιράζεται - ελέω ανταγωνισμού - πάντοτε σε όφελος του αποταμιευτή, τα κέρδη με τον αποταμιευτή. Ο αποταμιευτής κερδίζει, ο τραπεζίτης κερδίζει, ο επενδυτής κερδίζει, ο καταναλωτής κερδίζει γιατί αυτός κρίνει τι είναι χρήσιμο και τι όχι, και η κοινωνία γίνεται ισχυρότερη.

Στο τωρινό κρατικιστικό σύστημα κερδίζουν μόνο τα παράσιτα. Ο αποταμιευτής θέλει να βάλει κάπου τα χρήματα, αλλά το μεγαλύτερο επιτόκιο που θα πάρει είναι 0.000001%. Δεν μπορεί να πάει κάπου αλλού, παντού είναι το καρτέλ και προστατεύεται από τις ρυθμίσεις. Τα λεφτά του, για τα οποία δεν έχει κέρδος, πάνε στους πλούσιους. Οι πλούσιοι δεν παράγουν αγαθά που ικανοποιούν τις παραγωγικές ανάγκες. Οι επιχειρήσεις τους είναι άχρηστες, ο μοναδικός τους πελάτης είναι το Κράτος, και ούτε κι έτσι δεν μπορούν να βγάλουν κέρδη. Και, τέλος, ο καταναλωτής βλέπει το πραγματικό κόστος των αγαθών να αυξάνεται και η ποιότητά τους να παραμένει στάσιμη. Οι ανάγκες της κοινωνίας δεν ικανοποιούνται. Η κοινωνία είναι πεινασμένη, αδύναμη, χωρίς κίνητρο, υπάνθρωπη.

Η Εξέλιξη είναι ο Καπιταλισμός. Η "κοινωνία" που θα το καταλάβει θα επικρατήσει όλων των άλλων και θα πατήσει κάτω τόσο τους εξαθλιωμένους φτωχούς, όσο και τους βολεμένους πλούσιους των κρατικιστικών κοινωνίων. Ούτε οι πλούσιοι, ούτε οι φτωχοί πρόκειται να συνειδητοποιήσουν πως ο Καπιταλισμός είναι το μέλλον, επομένως χρειαζόμαστε μια Χούντα να επιβάλλει τις αυτονόητες φιλελεύθερες ρυθμίσεις προς όφελος της κοινωνίας. Και προφανώς δεν χρειάζεται να συμφωνούν όλοι, ούτε καν οι περισσότεροι. Αρκεί να συμφωνούν εκείνοι που μπορούν να το επιβάλουν. Δεν χρειάζεται το δίκιο και το σωστό την ετυμηγορία και τη "νωπή λαϊκή εντολή" των λεχριτών και των μπάσταρδων για να είναι σωστό και δίκαιο.