Μασαω τα λογια μου, δεν αποδεικνυω τιποτα απο οσα ειπα, αποκρυπτω αυθαιρετα οτι δε με συμφερει απο οσα ισχυριστικα στην αρχη, και στο τελος επαναπροσδιοριζω την κουβεντα οπως με βολευει. Μου ειναι αδυνατο να ξεκουνησω γιατι ειμαι κομπλεξικος, βγαζω αφρους οταν αναδεικνυουν τις πουστιες που κανω, και θελω παντα να εχω τον τελευταιο λογο. Ξυπνησα μονο με μια εγνοια στο μυαλουδακι μου, να συνεχισω να ασχολουμαι με κατι που δηθεν ισχυριστικα οτι δε με ενδιαφερει και πιο πριν ειχα πει οτι θα φυγω και ακομα πιο πριν ειχα ερθει και εβριζα το φορουμ. Ναι, ειμαι εμμονικος ψυχοπαθης και νομιζω οτι τους ξεγελασα ολους και οτι θα περασει το δικο μου. Αλλα ο απωτερος σκοπος μου ειναι να τρελανω τον χυνοσετ και ειμαι σιγουρος οτι θα τα καταφερω.