Το μόνο που νιώθω όταν βλέπω τον Κεδίκογλου, με αυτό το αντίχριστο παρουσιαστικό συνταξιούχου κωλομπαρά είναι μια χωρίς λόγο αντιπάθεια, μια απροσδιόριστη απέχθεια, από την πρώτη φορά που τον είδα αυτό ακριβώς νιώθω και δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Δεν τον γνωρίζω, δεν του έχω μιλήσει ποτέ προσωπικά αλλά μου φαίνεται αηδιαστικός και γλοιώδης για κάποιον λόγο, δεν είναι θέμα εμφάνισης είναι κάτι στον τρόπο που μιλάει, περπατάει και στέκεται, είναι κάτι στο βλέμμα, στην χροιά της φωνής του. Ω Εωσφόρε, ο τύπος είναι τόσο αντιπαθητικός που θα μπορούσε να λεγόταν Μιχάλης αν και το Αλβανομογγολοεβραϊκό όνομα Σίμος του ταιριάζει γάντι και ακόμα περισσότερο το τούρκικο Κεδίκογλου. Αν χρησιμοποιούσαμε μια μονάδα για να μετρήσουμε την ενοχλητικότητα ενός ατόμου, ενός γεγονότος ή μια δραστηριότητας αυτή θα ήταν οι υποδιαιρέσεις του Κεδίκογλου π.χ. ομιλία Τσίπρα την επομένη των εκλογών 15centiΚεδίκογλου, Αντετοκάτι με την φανέλα της εθνικής 30deciΚεδίκογλου, κείμενο στο webwar για την αντιφασιστική νίκη των λαών 98miliΚεδίκογλου και ούτω καθεξής, πιστεύω ότι αν βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο με τον Χρυσοχοίδη, τον Σίμο και τον Κανάκη και είχα ένα πιστόλι με 3 σφαίρες θα έριχνα στον Σίμο 3 φορές! Αυτό το τουρκοεβραϊκό κάθαρμα δεν μου επέτρεψε να χαρώ με τον κλείσιμο της ΕΡΤ καθώς αφού αυτή η λουκρέζια έκανε την ανακοίνωση στάθηκα περισσότερο στην αποστροφή μου για τον αγγελιοφόρο της χαρμόσυνης είδησης παρά, στο γεγονός ότι η εξουσία απολύει τους fluffer της σε μια ποιητική αστραπιαία κίνηση θείας δίκης. Το παρόν δημοσίευμα που κοινοποίησε στο σεμνό μας φόρουμ ο υπάνθρωπος, ανάπηρος, τουρκοκύπριος P.Maxwell-Krax με βοήθησε να ξεκαθαρίσω την πηγή του μίσους μου για τον προαναφερθέντα μεσήλικα καραγκιόζη η οποία είναι πολύ απλή: ο Σίμος είναι αυτοί που τον ψηφίζουν... Ο Σίμος είναι ο νεόπλουτος πενηντάρης με το SUV και το τσουλί στο κάθισμα του συνοδηγού, ο Σίμος είναι αυτός που έπαιρνε το διακοποδάνειο, ο Σίμος είναι αυτός που υπηρέτησε με βύσμα στην αεροπορία και το παίζει βαρύμαγκας, ο Σίμος είναι αυτός που πάει πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια, αυτός που ανοίγει της σαμπάνιες στον Ρέμο, αυτός που πετάει πανέρια στην Κοκκίνου. Ο Σίμος είναι το σύμβολο της υπανθρωπιάς του νεοέλληνα, είναι η άβυσσος πάνω από την οποία σχοινοβατούμε και αν πέσουμε θα γίνουμε ένα με αυτόν.