Σε κάθε περίπτωση ως παλαιοελευθεριακοί, φασιστορασιαλιστές και αναρχοκαπιταλιστές επισημαίνουμε πως κάτι βρωμάει στην όλη υπόθεση και καταγγέλλουμε την οικονομική πολιτική της Χ.Α. ως Κεϋνσιανιστική και κατά προέκταση αποτυχημένη.
"και κατ επεκταση"
τεσπα, για πολλους ο κευνς ειναι κατι σαν τον μαρξ αν και το μονο που τους ενωνει ειναι η αποτυχημενες θεωριες τους.
Δόκιμος είναι ο
όρος. Αντιθέτως "οι" θεωρίες γράφονται με όμικρον γιώτα.
Αυτό που ενώνει τον Κέυνς και τον Μαρξ είναι ο κεντρικός σχεδιασμός. Σύμφωνα με τον Κέυνς η οικονομία παίρνει μπρος αυξάνονται την ζήτηση και για να γίνει αυτό το κράτος πρέπει να επέμβει φορολογώντας πρώτα δηλαδή και μετά αυξάνοντας την ζήτηση, δηλαδή να μας παίρνοντας τον πλούτο από τον λαό και λέγοντας πως θα ξοδευτεί. Ο Μαρξ πιστεύει σε ένα "κοινωνικό" κράτος, το οποίο θα παίρνει όλον τον "κοινωνικό" πλούτο και εκπροσωπώντας την "κοινωνία" θα οργανώνει την παραγωγή με "κοινωνικά" κριτήρια, παράγοντας "κοινωνικά" χρήσιμα αγαθά. Και οι δύο θεωρίες είναι θεωρίες στις οποίες το κράτος μεγιστοποιεί τις δυνάμεις τους και κατ' επέκταση την εκμετάλλευση που ασκεί στον λαό.
O Mises είχε πει για το τύπωμα χρήματος, το οποίο είναι έμμεση φορολόγηση και υποτιμάει την αγοραστική αξία των εργατών:
In old fashioned language, Keynes proposed cheating the workers.
Ο μόνος λόγος που επιβιώνουν ακόμα οι Κευνσιανοί και οι Μαρξιστές είναι ότι συμφέρουν το κράτος, το οποίο τους θρέψει στα ακαδημαϊκά ιδρύματα.
http://mises.org/freemarket_detail.aspx?control=6http://www.forbes.com/forbes/1997/0908/6005128a.html
Home
Search
Calendar
Arcade
Members
Login
Register