Ὁ Ὑδροχοϊσμός τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ

Κριτική εἰς τόν Ὑδροχοϊσμό τοῦ Παναγιώτη  Τραϊανοῦ

(Δίδου  σοφῷ ἀφορμήν καί σοφώτερος ἔσται)

 Συνταχθεῖσα ὑπό Δαμασκηνοῦ μοναχοῦ Ἁγιορείτου - 16/1/2013



Πρόλογος - Γενικές παρατηρήσεις
εἰς τά γραφόμενα τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ

1. Ὁ Παναγιώτης Τραϊανοῦ ἐμφανίζεται στό Διαδίκτυο ὡς:

α) Συγγραφέας πολυγραφώτατος βιβλίων καί ἄρθρων μέ θέματα ὅπως Ἑλληνική Πολιτική, Διεθνής Πολιτική, Ἐθνικά θέματα, Οἰκονομία, Ἀμερικανοί, Τρομοκρατία, Ἑβραῖοι, ΜΜΕ, Κοινωνικά θέματα, Παιδεία, Ἀθλητισμός, Ἐκκλησία, Ἀποκρυφισμός, Νέα Τάξη Πραγμάτων, Ἱστορικά θέματα, κλπ.,

β) Δημιουργός μιᾶς νέας ἰδεολογίας καί κοσμοθεωρίας, ἐκείνης τοῦ «Ὑδροχοϊσμοῦ», ἡ ὁποία διατείνεται ὅτι εἶναι ἡ «Ἑλληνική ἰδεολογία ἀπάντηση στόν ἀπάνθρωπο καπιταλισμό τῶν σημερινῶν ''πλανηταρχῶν''»,

γ) Ἑρμηνευτής ἐκκλησιαστικῶν καί ἀρχαίων κειμένων,

δ) Ἱδρυτής τοῦ κόμματος ΕΑΜ Β´.

2. Ἕνας ἄνθρωπος πού παράγει ἕνα τόσο μεγάλο συγγραφικό ἔργο καί καταπιάνεται μέ τόσο πολλά καί διαφορετικά θέματα σάν τόν Παναγιώτη Τραϊανοῦ, θά πῆ κανείς, ὅτι πρέπει νά εἶναι ἕνας χαρισματικός ἄνθρωπος. Στά δημοσιευμένα ἄρθρα του, διατυπώνει ἐνίοτε εὔστοχα ἑρμηνευτικά σενάρια περί ἱστορικῶν θεμάτων καί ἐθνικῶν ἤ διεθνῶν συγκυριῶν, ἤ περί κοινωνικῶν, οἰκονομικῶν καί πολιτικῶν φαινομένων, ἐθνικῶν καί διεθνῶν, τόσο, ὥστε θαυμάζει κανείς τό εὗρος τῆς ἐνασχολήσεως, ἀντιλήψεως, ἐνημερώσεως καί τῶν γνώσεων αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Παναγιώτης Τραϊανοῦ ἔχει δέσει μεταξύ τους καί ἑρμηνεύσει κάποιες διεθνεῖς, ἀλλά καί ἐθνικές, κοινωνικές, οἰκονομικές καί πολιτικές καταστάσεις, συγκυρίες καί φαινόμενα, πού εἶναι δύσκολο στόν μέσο ἄνθρωπο νά συνθέση καί ἑρμηνεύση, μέσα ἀπό δικά του σενάρια καί μοντέλα. Σέ γενικές γραμμές, νομίζω, ὅτι ὁ Παναγιώτης Τραϊανοῦ ἀποτυπώνει τήν πραγματικότητα, σέ ἐθνικό καί διεθνές ἐπίπεδο, μέσα ἀπό τά ἑρμηνευτικά του σενάρια στά ὁποῖα ἀρέσκεται νά κάνη.

Κάποιες φορές, ὅμως, στά γραφόμενά του ὑπερβάλλει. Καί τοῦτο, ἐπειδή κάνει, συχνά, αὐθαίρετες λογικές ὑποθέσεις καί ἐνίοτε σφάλλει, ὁπότε προσβάλλεται ἡ ἀξιοπιστία τοῦ σεναρίου τό ὁποῖο διατυπώνει καθώς καί ἐκείνη τοῦ προσώπου του.

Στά ἄρθρα που δημοσιεύει, δέν κατοχυρώνει τά λεγόμενά του μέ στοιχεῖα (βιβλιογραφία, παραπομπές), κάτι βέβαια τό ὁποῖο δέν ὑποχρεοῦται νά κάνη, ἐφ᾽ ὅσον δέν συγγράφη κάποια διατριβή ἀλλά προβαίνη σέ μία ἁπλῆ κατάθεση ἀπόψεων.

Στό Γ´ Μέρος τῆς παρούσης ἐργασίας, ἔχομε περιλάβει ἕνα ἐνδιαφέρον καί ἐπίκαιρο κείμενο τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ σάν δεῖγμα τῆς γραφῆς του. Τό τελευταῖο του ἄρθρο πού ἀναρτήθηκε στήν ἱστοσελίδα του στό Διαδίκτυο, ἔχει ὡς τίτλο ''BAYERN durch Alles'' (http://eamb-ydrohoos.blogspot.gr/2013/01/bayern-durch-alles.html) καί εἶναι χαρακτηριστικό τῆς ἱκανότητος τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ νά διεισδύη σέ κρυμμένες ἀπό τούς πολλούς καταστάσεις καί νά ἀποκαλύπτη τίς κρυφές πτυχές τους.

Ἕνα μόνιμο μεθοδολογικό μειονέκτημά του, ὅμως, εἶναι τό ὅτι δέν δέχεται κριτική στά λεγόμενά του καί δέν κάνει διάλογο μέ τούς ἀναγνῶστες του. Καί νά σκεφθῆ κανείς, ὅτι εἶναι καί ἡγέτης πολιτικοῦ κόμματος...


Δικά μου (ἀλλά καί ἄλλων, ὅπως ἐδιάβασα στό Διαδίκτυο) κριτικά σχόλια σέ δημοσιευμένα ἄρθρα του ποτέ δέν ἀνήρτησαν στήν ἱστοσελίδα του οἱ συνεργάτες του, παρά τό ὅτι ἦταν ''ἐντός θέματος'' καί κόσμια. Ἴσως, ἐπειδή τοῦ ἐπεσήμανα κάποια λάθη του. Ἴσως, ἐπειδή γράφω στό πολυτονικό, ἄρα εἶμαι ὀπισθοδρομικός. Ἴσως, ἐπειδή, γι᾽ αὐτόν, δέν εἶμαι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας θρησκόληπτος ρασοφόρος.... Ὁ ὑπερόπτης ἄνθρωπος δέν ἐπιδέχεται κριτική, βελτίωση, ἤ ἀναγνώριση τῶν λαθῶν του. Ὁ ταπεινός, ἀκούει καί ἕνα μυρμήγκι.

Ὁ Παναγιώτης Τραϊανοῦ, ἐνῶ θέλη νά καταθέτη ἀπόψεις πού ὁπωσδήποτε θά δεχθοῦν σκληρή κριτική καί γι᾽ αὐτό πρέπει νά δεχθῆ δημόσια νά διαλεχθῆ, παραμένει κρυμμένος, γιά λόγους πού ἐκεῖνος ἐπέλεξε, πού δέν τούς γνωρίζομε καί γι᾽ αὐτό δέν τόν κρίνομε γι᾽ αὐτό. Ἀπό τήν ἄλλη, ἐνῶ δείχνει ὅτι θέλει πράγματι νά βοηθήση τόν κόσμο, τό κάνει ἀπό ἀπόσταση καί χωρίς νά γεφυρώνη κάποια ἐπικοινωνία μέ τούς ἀναγνῶστες του, κι ἄς λέη στήν ἱστοσελίδα του: «Ἐπιθυμία μας εἶναι νά συνεργασθοῦμε μέ σᾶς....». Ἴσως ἔτσι αὐτοπροστατεύεται, συγκεντρώνεται καί δέν διασπᾶται, ὥστε νά παράγη ἔργο. Πῶς, ὅμως, ἐξασφαλίζει τήν ἀξιοπιστία του καί τήν ἀποδοχή του λόγου του; Μήπως δέν τόν ἐνδιαφέρει; Μήπως ἁπλᾶ λέει κι αὐτός «ὁ ἔχων ὧτα ἀκούειν, ἀκουέτω»; Καί, πῶς εἶναι σίγουρος ὅτι ὅσα λέει εἶναι σωστά; Καταθέτει, ἆρα γε, σέ ἐπαΐοντες πρός ἔλεγχο, τά γραφόμενά του πρίν τά παρουσιάση, ὥστε νά μήν ἐκτεθῆ; Ἤ, οὔτε αὐτό τόν ἐνδιαφέρει; Ἤ, τοὐλάχιστον, δέχεται καλοπροαίρετη κριτική ἐκ τῶν ὑστέρων; Τό δεύτερο, σίγουρα ὄχι. Ἀλλά, ἄν δέν τόν ἐνδιαφέρουν οἱ ἀπόψεις τῶν ἀνθρώπων γιά τά γραφόμενά του - ὄχι τόσο τῶν ἀπόψεων πού καταθέτει στά ἄρθρα του, ἀλλά τῶν σεναρίων πού προβάλλει -, τοὐλάχιστον, δέν τόν ἐνδιαφέρει μήπως προσβάλη τήν ἀλήθεια; Ἄνθρωπος πού δέν ἀποδέχεται κριτική, πῶς εἶναι σίγουρος, ὅτι εἶναι ἀλάθητος σ᾽ αὐτά πού λέει;

3. Σάν συγγραφέας ἤ ἀρθρογράφος, ὁ Παναγιώτης Τραϊανοῦ μπορεῖ νά γράφη ὅ,τι θέλει, ὅπως ἕνας δημοσιογράφος, καί νά καταθέτη τήν ἄποψή του γιά ἕνα συγκεκριμένο θέμα, εἴτε σάν ἀποτέλεσμα προσωπικῆς ἤ ἐπαγγελματικῆς ἔρευνας, εἴτε σάν ἀποτέλεσμα προσωπικῆς γνώμης, χωρίς νά εἶναι ὑποχρεωμένος νά καταθέτη ἤ νά ἀποκαλύπτη τήν προσωπική του κοσμοθεωρία, ἰδεολογία, φιλοσοφία, ἤ θρησκευτική πίστη, ἤ τήν ἄποψη ἤ θέση του γιά ἄλλα θέματα. Ἔτσι, νομίζω, κινεῖται ἕνας δημοσιογράφος πού ἀρθρογραφεῖ συστηματικά. Σέ αὐτήν τήν περίπτωση, τό ἐνδιαφέρον τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ ἑστιάζεται ἀποκλειστικά στό ἀναπτυσσόμενο θέμα καί στίς ἀπόψεις τοῦ γράφοντος γιά τό θέμα αὐτό καί δέν ἀσχολεῖται συνήθως μέ τό ποιές εἶναι οἱ ἀπόψεις του γιά ἄλλα θέματα, ἤ ποιά εἶναι ἡ γενικώτερη κοσμοθεωρία του, ἤ ἡ ἰδεολογία του.

Ὅταν, ὅμως, ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος καταπιάνεται καί ἀσχολεῖται, πέρα ἀπό τό συγγραφικό του ἔργο, καί μέ τήν παρουσίαση μιᾶς νέας διδασκαλίας, κοσμοθεωρίας, ἰδεολογίας, ἤ θεολογικῆς ἑρμηνείας, τήν ὁποία ἀσπάζεται καί προβάλλει μέ σκοπό νά ὑποστηρίξη καί θεωρητικά τά γραφόμενά του, τίς ἀπόψεις του, τότε τό πρᾶγμα ἀλλάζει. Τότε, τό ἀναγνωστικό κοινό θά λάβη, ἤ ὀφείλει νά λάβη, ὑπ᾽ ὄψιν του καί τίς θεωρητικές του αὐτές θέσεις, τοποθετήσεις καί κοσμοθεωρία, ὅταν ἀσχολῆται μέ τά γραφόμενά του, ὥστε ἔχη ὑπ᾽ ὄψιν του τό πνεῦμα του καί νά κατανοήση καλύτερα ἕνα ἀναπτυσσόμενο ἀπό αὐτόν θέμα. Διότι, ἡ κοσμοθεωρία, φιλοσοφία, ἰδεολογία, κλπ. τοῦ γράφοντος, ἐάν εἶναι γνωστή στόν ἀναγνώστη, τόν βοηθᾶ νά κατανοήση τίς βασικές προϋποθέσεις πού ἔχει ὁ γράφων στήν προσέγγιση τῆς ἀληθείας, καθώς καί τά πλαίσια καί τήν δομή τῆς σκέψεως τοῦ γράφοντος. Κάτι τέτοιο, ὅμως, μπορεῖ νά σημάνη, εἴτε αὔξηση, εἴτε ἐλάττωση τῆς ἀξιοπιστίας τοῦ γράφοντος, ἀνάλογα μέ τό κατά πόσον ὁ γράφων, μέ τήν κατάθεση καί τῆς κοσμοθεωρίας του, συνεισφέρει στήν ἀλήθεια περί τῶν πραγμάτων ἤ ὄχι, κατά τήν γνώμη βέβαια τοῦ συγκεκριμένου ἀναγνώστου.

Ὁ Παναγιώτης Τραϊανοῦ, λοιπόν, πέρα ἀπό τήν ἐνασχόλησή του μέ ἱστορικο-κοινωνικο-πολιτικο-θρησκευτικά θέματα, καταπιάσθηκε, γιά κάποιο λόγο πού ἀγνοῶ, μέ τήν δημιουργία καί μία νέας ἰδεολογίας, μᾶλλον κοσμοθεωρίας, ἐκείνης τοῦ «Ὑδροχοϊσμοῦ», γιά τήν ὁποία θά μιλήσωμε στήν συνέχεια. Αὐτήν τήν ἰδεολογία ἤ κοσμοθεωρία, θέλησε, στήν συνέχεια, νά τήν βάλη σέ ἐφαρμογή, μέσῳ ἑνός πολιτικοῦ κόμματος τό ὁποῖο ἵδρυσε, τό ΕΑΜ Β´, ἄν τύχαινε τῆς ὑποστηρίξεως τοῦ κόσμου. Γιατί, ὅμως, ἀναφύεται τό ἐρώτημα, νά ἀσχοληθῆ κάποιος μέ τόν Ὑδροχοϊσμό τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ; Νομίζω, στόν Ὑδροχοϊσμό τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ καταφεύγει κάποιος ἀναγνώστης τῶν κειμένων του, μεταξύ ἄλλων,

α) εἴτε ἐπειδή πληροφορεῖται γιά τό λανσάρισμα μιᾶς νέας κοσμοθεωρίας καί ἀποφασίζει νά ἀσχοληθῆ μέ αὐτήν, ἐπειδή εἶναι διανοούμενος καί ἀρέσκεται νά ἐντρυφᾶ σέ ἰδεολογίες ἤ κοσμοθεωρίες,

β) εἴτε ἐπειδή πληροφορήθηκε ὅτι ὁ συγκεκριμένος συγγραφέας ἄρθρων δημιούργησε καί κάποια ἰδική του κοσμοθεωρία καί, γιά νά ὁλοκληρώση τήν εἰκόνα του γι᾽ αὐτόν, κάθησε καί διάβασε καί τήν κοσμοθεωρία του αὐτή (αὐτή εἶναι ἡ ἰδική μου περίπτωσις),

γ) εἴτε ἐπειδή εἶναι πολιτικοποιημένος ἤ ἀσχολεῖται μέ τήν πολιτική, ὁπότε, μαθαίνοντας ὅτι ἕνα νέο κόμμα, ὅπως τό ΕΑΜ Β´, προσφέρει μία ἰδική του κοσμοθεωρία, ἀποφασίζει νά ἀσχοληθῆ μέ αὐτήν,

δ) εἴτε ἐπειδή τοῦ ἀρέσει νά ἐντρυφᾶ σέ ἱστορικά, κοινωνικά καί θρησκειολογικά θέματα, καί ὁ Ὑδροχοϊσμός εἶναι μία πρόκλησις γι᾽ αὐτόν,

ε) εἴτε ἐπειδή ἀρέσκεται νά ἐρευνᾶ τά φαινόμενα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί ὁ τίτλος τῆς κοσμοθεωρίας τόν προκαλεῖ νά ἀσχοληθῆ μέ αὐτήν (θα ἐξηγήσωμε παρακάτω ποῦ βασίζομε αὐτό πού λέμε),

στ) εἴτε ἐπειδή ''ψάχνεται'' καί τόν πληροφοροῦν ὅτι μέσα στόν Ὑδροχοϊσμό θά βρῆ μία διαφορετική ἑρμηνεία τῶν Γραφῶν καθώς καί ἕνα νεοεποχήτικο θρησκειολογικό μοντέλο,

ζ) εἴτε ἐπειδή, ὄντας ὁ ἴδιος ἀρχαιολάτρης καί ἑλληνολάτρης, τόν πληροφοροῦν ὅτι μέσα στόν Ὑδροχοϊσμό θά ''μνησθῆ ἡμερῶν ἀρχαίων'' καί θά ἀναβιώση μέσα του τό ἀρχαῖο ἑλληνικό πνεῦμα,

η) εἴτε ἐπειδή ἀρέσκεται νά ἀσχολῆται μέ ἀρχαίους πολιτισμούς (Βαβυλωνίωνuc2γ, Αἰγυπτίων, κλπ.) ἤ μέ ἀριθμολογία καί ἀριθμοσοφία καί τόν πληροφοροῦν ὅτι μέσα στόν Ὑδροχοϊσμό θά βρῆ ἀρκετά ἀπό αὐτά,

θ) εἴτε ἐπειδή ἀρέσκεται νά ἀσχολῆται μέ θρησκευτικά καί ἐσχατολογικά θέματα καί τόν πληροφοροῦν ὅτι μέσα στόν Ὑδροχοϊσμό θά βρῆ ἀρκετό σχετικό ὑλικό,

ι) εἴτε ἐπειδή μισεῖ τήν Ἐκκλησία καί τούς παπᾶδες καί τόν πληροφοροῦν ὅτι ὁ Ὑδροχοϊσμός πρεσβεύει τήν κατάργησή τους ἀπό προσώπου τῆς γῆς, κλπ.

ια) εἴτε ἐπειδή πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Ὑδροχοϊσμός εἶναι μία νέα φιλόδοξη πολιτικο-κοινωνικο-οικονομική ἰδεολογία πού ἀποβλέπει στήν ἀνατροπή τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, κλπ.

Ἐπειδή, λοιπόν, ἐμπίπτω κι ἐγώ μέσα σέ μία ἀπό τίς παραπάνω περιπτώσεις, τελευταῖα, διαβάζοντας, σέ ἕνα φόρουμ, τίς διάφορες ἀπόψεις γιά τό πρόσωπο τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ, εἶπα νά ρίξω μία ματιά καί στήν κοσμοθεωρία του, τόν Ὑδροχοϊσμό, γιά νά ἀποκτήσω καθαρώτερη εἰκόνα περί τοῦ ἀνθρώπου.  Κατέβασα, λοιπόν, ἀπό τό Διαδίκτυο, τό βιβλίο του μέ τίτλο ''Ὑδροχοϊσμός'' καί ἄρχισα νά τό ξεφυλλίζω. Καί, τότε, ἄρχισα νά μή πιστεύω στά μάτια μου... Διεπίστωσα, ὅτι ὁ Παναγιώτης Τραϊανοῦ, ἄλλος εἶναι στά ἄρθρα του, καί ἄλλος παρουσιάζεται στό βιβλίο του αὐτό. Διεπίστωσα, δηλ., ὅτι ὁ Παναγιώτης Τραϊανοῦ δείχνει δύο πρόσωπα. Ἄλλο πρόσωπο δείχνει στά ἄρθρα του καί στίς διεισδυτικές ἀναλύσεις πού κάνει, ἐκεῖνο τοῦ ἐπαΐοντα ἀναλυτῆ πού δείχνει ὅτι ξέρει τί λέει, καί ἄλλο πρόσωπο ἐμφανίζει στήν περιγραφή τοῦ Ὑδροχοϊσμοῦ του. Αὐτό τό δεύτερό του πρόσωπο εἶναι τό κρυμμένο ἀπό τούς πολλούς πρόσωπο τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ. Αὐτό τό κρυμμένο του πρόσωπο αὐτόματα ἀναδύεται μέσα ἀπό τήν κριτική πού κάνομε στόν Ὑδροχοϊσμό του. Αὐτά τά δύο του πρόσωπα δείχνουν τίς δύο ὄψεις τοῦ χαρακτῆρα του. Τήν συνέχεια θά τήν παρακολουθήσετε, ἄν διαβάσετε τήν σύντομη (σχετικά μέ τόν ὄγκο τῶν γραφομένων του) κριτική μας στό βιβλίο του αὐτό ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ.



Συνέχεια εις: http://www.egolpion.net/ydroxoismos.el.aspx#ixzz2d2fBzXiD