Author Topic: ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ Ε  (Read 36 times)

0 Members and 3 Guests are viewing this topic.

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ

Η ΑΝΤΙΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ

Από τα μέσα Δεκεμβρίου όπου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπερψήφισε τον νέο αντιλαϊκόπροϋπολογισμό που προέβλεπε τεράστιες μειώσεις στις κοινωνικές δαπάνες για να «εξοικονομηθούν» χρήματα για αποπληρωμή του χρέους, είχε προγραμματίσει την προώθηση ενός νέου αντιλαϊκού νόμου για το ασφαλιστικό σύστημα. Υποχρέωση στη βάση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβειαπέναντι, κυρίως στους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά και το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με πρόσχημα τα μαύρα χάλια στα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων προωθεί ως μοναδική λύση τη συρρίκνωση και κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των φτωχών αγροτών. Την ίδια ώρα όμως η κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να πάρει μέτρα που θα αμβλύνουν το πρόβλημα ως ένα βαθμό, αλλά προωθεί και επεκτείνει και άλλα νεοφιλελεύθερα σχέδια ανασφάλιστης και ελαστικής εργασίας ακόμα και στο Δημόσιο τομέα (βλ. πεντάμηνα του ΟΑΕΔ, προγράμματα voucher, μπλοκάκι κλπ.). Παράλληλα έχει παραιτηθεί εξολοκλήρου από το αίτημα της κάθαρσης και διαλεύκανσης των σκανδάλων κακοδιαχείρισης των αποθεματικών των ταμείων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Χρήματα που καρπώθηκε η αστική τάξη της χώρας μέσω επενδύσεων σε ομόλογα που έγιναν δάνεια προς τις μεγάλες επιχειρήσεις ή σπαταλήθηκαν από τις διοικήσεις των τραπεζών ή «χάθηκαν» με το PSI του Ε. Βενιζέλου (πλέον των 100δις ευρώ, αποθεματικά ταμείων, κλπ.).
Χαρακτηριστικές της αμνήστευσης των προηγούμενων κυβερνήσεων από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Αθανασίου, που δήλωσε «πρέπει όμως από τον πρωθυπουργό Σημίτη και τον Τάσο Γιαννίτση να ζητήσουμε συγγνώμη διότι από τότε είχαν καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει, ότι τα Ταμεία καταρρέουν, και έπρεπε να κάνουμε κάτι.». Η απλή επίπληξη «μέσω κυβερνητικών κύκλων» επιβεβαιώνει ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή οι επιδιώξεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και του πρωθυπουργού δεν έχουν μεγάλες διαφορές από εκείνες που έχουν μείνει στη συνείδηση του λαού ως καταστροφείς του ασφαλιστικού συστήματος.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στην ψήφισή των ανακοινωθέντων μέτρων με στόχο όχι βέβαια τη «λύση» του Ασφαλιστικού αλλά αντίθετα με δυο άλλους στόχους: α) την πλήρη κατεδάφιση του συνόλου των κατακτήσεων όλων ανεξαιρέτως των εργαζομένων και β) την ολοκληρωτική καταλήστευση εκείνων των Ταμείων.
Η χρονική συγκυρία είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για ένα ακόμα κύμα αντιλαϊκών μέτρων που θα ισοπεδώσει τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Συγκεκριμένα, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ έχει επηρεάσει / αποστρατεύσει μεγάλο μέρος αγωνιστών (με τις όποιες αυταπάτες είχαν) που δρούσαν εντός των συνδικάτων με αποτέλεσμα η δράση τους να είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων ακόμα και για ρεφορμιστικά συνδικάτα. Παράλληλα, εντός βουλής, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝ. ΚΕΝΤΡΩΩΝ,στήριξαν με την ψήφο τους (και τώρα και παλιότερα) τον οδικό χάρτη των αντιλαϊκών μέτρων που τώρα ερχόμαστε αντιμέτωποι, ενώ η ναζιφασιστική ΧΑ δεν μπορεί να ταχθεί με το πλευρό των ασφαλισμένων μιας και όσες φορές χρειάστηκε στήριξε με λύσσα στη βουλή τις πιο ακραίες και απαράδεκτα μονομερείς φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές των μεγαλοαστών, των εφοπλιστών κ.α.. Ταυτόχρονα, η ρεφορμιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ όχι μόνο δεν θέλει πραγματικά να αντιταχθεί στη νέα λαίλαπα μέτρων που φέρνει η κυβέρνηση, αλλά ακόμα και πολύ πρόσφατα στήριξε εμπράκτως την καταλήστευση των ταμείων των εργαζομένων από την κυβέρνηση και την Αστική τάξη. Ξεκινώντας από το πολύ πρόσφατο παράδειγμα της υπερψήφισης της σκανδαλώδους διάταξης του άρθρου 53 στις 5 Νοέμβρη 2015 στη βουλή, που απαλλάσσει το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (ιδιοκτησίας του μεγαλοεκδότη Ψυχάρη) από την καταβολή ΚΑΙ των (υπέρογκων) εισφορών που χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία και φτάνοντας μέχρι την υπερψήφιση ΚΑΙ από το ΠΑΜΕ της πρότασης να «τζογάρει» η διοίκηση του ΤΕΑΔΥ το 2006 (καθ' υπόδειξη της τότε κυβέρνησης Καραμανλή) τα χρήματα από τον ιδρώτα των εργαζομένων σε ομόλογα.
Απέναντι στο νέο κύμα μέτρων και τον αναβρασμό του λαού εξαναγκάζονται οι ρεφορμιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν απεργίες. Όμως οι εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν εκπροσωπούν ούτε εκφράζουν τα συμφέροντα του προλεταριάτου και γενικά των εργαζομένων, όπως δημαγωγικά διατείνονται για να καμουφλάρουν την προδοσία τους, αλλά, αντίθετα, τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Επιπλέον, εξαιτίας ακριβώς αυτής της ρεφορμιστικής γραμμής,διασπάνετηνεργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους, όπως και οι καθοδηγούμενες απ' την παλιά αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατία συνδικαλιστικές οργανώσεις σε διεθνές επίπεδο. Και οι σημερινές πανελλαδικές κινητοποιήσεις κατά των νέων κατεδαφιστικών μέτρων περιορίζουν την πάλη μόνο στο εσωτερικό, αποσυνδεδεμένη από την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστές των ΕΕ και ΔΝΤ, ενώ είναι πασίγνωστο ότι και τα νέα μέτρα επιβάλλονται απευθείας από τις Βρυξέλλες, κινούμενοι οι αγώνες στα πλαίσια της αστικής και φιλοϊμπεριαλιστικής στρατηγικής των μεγαλοαστικών, αλλά και των ρεφορμιστικών κομμάτων «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός, που ανάμεσαστα άλλα, υπονομεύει προσχεδιασμένα την ανάπτυξη της αντιϊμπεριαλιστικής ταξικής συνείδησης των εργαζομένων και του λαού, στην κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από την ΕΕ.
Όμως παρόλα αυτά οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να πιέσουν τους ρεφορμιστές συνδικαλιστές ηγέτες για απεργιακές κινητοποιήσεις για να αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου και τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, χωρίς, βέβαια, να έχουν εμπιστοσύνηότι αυτοί δε θα διστάσουν να ξεπουλήσουν τον αγώνα τους. Όσο πιο ισχυρή είναι η πίεση των εργαζομένων στους ρεφορμιστές ηγέτες, τόσο πιο δύσκολο είναι για τους ρεφορμιστές να ξεπουλήσουν τον αγώνα τους αλλά και για όποια αστική κυβέρνηση να περάσει τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα. Παράλληλα, οι επαναστάτες κομμουνιστές συνδικαλιστές και εργάτες πρέπει να ξεσκεπάζουν την προδοτική και προς όφελος του κεφαλαίου ρεφορμιστική γραμμή των συνδικαλιστών ηγετών και ν’ αγωνίζονται για την ενότητα της εργατικής τάξης από επαναστατικές θέσεις που: α) θα εκφράζουν τα ταξικά συμφέροντα του προλεταριάτου και όλων των εργαζομένων,β) θα ακολουθούν με συνέπεια την επαναστατική γραμμή της ταξικής πάλης, γ) θα αγωνίζονται σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση αλλά και στην κατεύθυνση της επαναστατικής ανατροπής του συστήματος της μισθωτής δουλείας, στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
Στην αποδυνάμωση και πολυδιάσπαση του εργατικού κινήματος συμβάλλουν και οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις που οργανώνει η ηγεσία του ΠΑΜΕ - «Κ»ΚΕ που πρώτο, είναι απεργοσπαστικού χαρακτήρα επειδή την απεργία κηρύσσουν οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και όχι το ΠΑΜΕ αλλά, δεύτερο, έχουν πάντα ως στόχο τη διάσπαση της ενότητας των απεργιακών κινητοποιήσεων και τη ματαίωση της μαζικότητάς τους για να τις καταστήσουναναποτελεσματικέςκαιτρίτο, βρίσκονται προφανώς στην υπηρεσία των αντεργατικών σχεδίων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των ιμπεριαλιστών εντολέων της, μιας και η διάσπαση της ενότητας και η ματαίωση της μαζικότητας των κινητοποιήσεων τους διευκολύνουν να περάσουν τη αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική τους. Τη μαζικότητα φοβούνται και τρέμουν οι κυβέρνηση και οι ιμπεριαλιστές, γι’ αυτό και οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ φροντίζουνεπιπλέον – πέρα απ’ τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις – να μην ενώνονται οι δυο πορείες, ξεκινώντας τη δική τους πορεία χρονικά πολύ νωρίτερα ώστε να μη φανεί ένας μεγαλύτερος όγκος διαδηλωτών – κάνουν ακριβώς αυτό που θέλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να εμφανίσει τους απεργούς σαν «βολεμένους», «κίνημα της γραβάτας», των φοροφυγάδων, των φασιστών κλπ.