Ο Καπιταλισμός είναι ο Χριστιανισμός! O Ιησούς Χριστός - ο οποίος είναι υιος του Θεού ο οποίος μας αποκαλύπτεται μέσω του Λόγου, δηλαδή της λογικής, δηλαδή της σκέψης ότι η αιτιότητα δεν μπορεί να ανάγεται επ'αόριστον προς τα πίσω, αλλά πρέπει να υπάρχει ένα, αριστοτελικό, πρώτο κινούν, το οποίο εξ ορισμού είναι ο Θεός - μας αποκάλυψε τον (Καπιταλιστικό) Παράδεισο δια του αντικομφορμιστικού ατομικιστικού του παραδείγματος το οποίο μας συνέστησε εθελοντικά να ακολουθήσουμε. Ο Ιησούς ήταν υπέρ της ελεύθερης αγοράς, υπέρ της νομιμοποίησης της πορνείας, υπέρ του ηθικού παλαιοελευθεριακού συντηρητικού βίου, υπέρ της ατομικής ιδιοκτησίας (για αυτό και έδιωξε κλωτσηδών τους Ξένους από τον ναό του Πατέρα Του), κατά του σοσιαλιστικού υπερΚράτους, το οποίο τον έσφαξε ως αντιφρονούντα.

Ο Χριστιανισμός είναι ατομικισμός και μόνο η ψυχή του Λευκού είναι κατάλληλη για το ηθικό πρόσταγμα του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός-Καπιταλισμός είναι ανώτερος των άλλων κολλεκτιβιστικών θρησκειών και όποια κοινωνία ξεφεύγει από τον λόγο του Θεού παρακμάζει και υποδουλώνεται. Τουναντίον οι Χριστιανικές Κοινωνίες ζουν Καπιταλιστικά και ακμάζουν και κυριαρχούν.

---

Η κολλεκτιβιστική οπτική γωνία της ανατολικής "χριστιανικής" θρησκείας είναι κατά βάση αντιχριστιανική. Όπως αναφέρεται, το κεντρικό μήνυμα της "ορθόδοξης" πίστης έρχεται από θρησκείες που ήταν και παραμένουν άσχετες με τον Χριστιανισμό. Νομίζω δεν χωράει κάτι άλλο. Η "ορθοδοξία" δεν είναι Χριστιανισμός. Ούτε ο αυτοκράτορας Τσι το 2000 πΧ, που έλεγε τα ίδια με την "ορθοδοξία", ήταν Χριστιανός.

Το μήνυμα του Χριστιανισμού είναι κατά βάση ατομικιστικό. Ο Χριστός, πουθενά στην Αγία Γραφή δεν ορίζεται υπαρξιακά ως προς τον Άνθρωπο ή ως προς κάτι άλλο, δεν αποτελεί πρόσωπο (με αυτήν την έννοια που το εννοεί ο Γιανναράς) αλλά άτομο, απευθυνόμενο όχι σε μια αόριστα (χύδην) ανθρώπινη κολλεκτίβα αλλά σε κάθε ατομική ανθρώπινη ψυχή. Απορώ ορισμένες φορές αν υπήρχε πραγματικά ή έννοια του ηρωισμού πριν από τον Χριστιανισμού, η έννοια μιας ψυχής που πάει κόντρα στο ρεύμα. Δεν γνωρίζω ούτε μια τέτοια, ιστορική ή μυθική μορφή πριν τον Χριστιανισμό, της οποίας μορφής ο αντικομφορμισμός να αποτελεί την ουσία της ύπαρξης. Ο Χριστός ήταν ο πρώτος ατομικός ήρωας της ιστορίας, ο πρώτος στρατιώτης που αυτόμολησε (αυτό-μόλησε) παραδειγματικά, το πρώτο άτομο που ηγήθηκε στηριζόμενος στον εθελοντισμό. Αυτές οι ιδέες είναι ξένες στους Ανατολικούς, πάντοτε ήταν.

Τώρα, αυτή η Ανατολική οπτική του κόσμου είναι λανθασμένη. Η νόηση είναι ατομικό χαρακτηριστικό. Δεν υπάρχει συννόηση στον κόσμο. Η αλληλοκατανόηση, όπως την αντιλαμβανόμαστε πεζά, δεν είναι συννόηση. Η Ανατολική Πίστη είναι κάτι το αποτυχημένο που χρησιμεύει μόνο στην κρατική εξουσία και εξελικτικά χάνει έδαφος και αφανίζεται μέρα με τη μέρα. Η έκκληση αυτή στην κβαντομηχανική είναι περισσότερο άγνοια παρά ελπίδα. Δεν υπάρχει ελπίδα για την Ανατολική θεολογία. Η Ανατολική Πίστη είναι καταδικασμένη σε θάνατο από τον Χριστιανισμό, ή τον Χριστιανισμό της Δύσης αν θέλετε. Αλλά μόνο αυτός θα επιβιώσει, επόμενως είναι ο Χριστιανισμός.
πηγή