"νουζ  ο μιστερμαξ ξερει πιο πολλα απο μενα εγω απλως  συμπληρωματικα γραφω οποταν μπορεισ να δινεις προτεραιοτητα σαυτον


ps-συμφωνω με τον μιστεπμαξ οπως αντιλαμβάνεσαι, ομως επειδη με ρωτησες εμενα ειπα να τα πω και γω με δικα μου λογια. Παντως αν κουραζεσαι να απαντας και στους δυο, για να μην επαναλαμβανεσαι, εννοοειται πως δεν υπαρχει προβλημα να απευθυνθεις μονο στον μιστεπμαξ, που τα εγραψε και πρωτος. θαμπαπ! "

χαχα, βασικά στην πορεία της κουβέντας σταδιακά κατάλαβα ότι είστε δύο διαφορετικοί. Όταν το συνειδητοποίησα, πλέον τα είχα μπλέξει τι είχα απαντήσει σε ποιόν κλπ.

Καπιταλιστής δεν είμαι με την αριστερή έννοια γιατι δεν έχω κεφάλαιο δλδ, έχω κάτι σφυριά και κατσαβίδια από το ΙΚΕΑ αλλά δεν νομίζω ότι τα χρησιμοποιώ πολύ παραγωγικά και τουλάχιστον δεν χρεώνω για τη χρήση τους χαχαχα).
Αν είναι να αυτο-χαρακτηριστώ, όπως έγραψα και πιο πάνω, θα έλεγα libertarian, Αυστριακός (οικονομικά, όχι Βολιώτης), minarchist, μάλλον ρεφορμιστης free-market anarchist. Θα έλεγα και φιλελεύθερος ή / και αναρχο καπιταλιστής αλλά είπαμε, έχει πέσει πολλή λασπη.

Κεφάλαιο πάντως δεν είναι αυτό που λες, το χρήμα, κεφάλαιο είναι τα μέσα παραγωγής. Οπότε σου λέω ότι μπερδευομαστε με τους όρους και ίσως απαντάμε σε άλλα πράγματα. Αλλά είμαι υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς δλδ. ελευθερία να έχω ιδιοκτησία, να συναλλάσσομαι με τους άλλους εθελοντικά και να μην έχω νταβατζή κάποιο κράτος ή "κοινή βούληση" στις συναλλαγές μου. Αυτό το σύστημα οι άνθρωποι που το μελέτησαν και διατύπωσαν τους νόμους του το ονόμασαν αγορά ή ελεύθερη αγορά. Λόγω της χρήσης του όρου "καπιταλισμός" από αντιπάλους του συστήματος αυτού κυρίως - τείνουν και υποστηριχτές της ελεύθερης αγοράς να την ονομάζουν καπιταλισμό. Τέλος πάντων στην ουσία, στην πράξη φαίνονται όλα αυτά. Τους όρους τους χρειαζόμαστε για τη θεωρία.

στο θέμα της ιδιοκτησίας διαφωνούμε. Αλλά ακόμη και αν δεν συμφωνείς στην απόκτηση ιδιοκτησίας του εαυτού κάποιου με τη γέννησή του, ας πάμε παρακάτω. Πιστεύω θα συμφωνείς με την ιδοκτησία της εργασίας του. Δηλαδή των αποτελεσμάτων της σωματικής ή/και πνευματικής του προσπάθειας. Αν ναι, που σταματάει αυτή; δηλαδή αν φτιάξεις ας πούμε ένα τραπέζι, είναι δικό σου; Αν φτιάξεις 10; 100; 1.000.000; Αν αυτό δημιουργεί ανισότητα με κάποιον που δεν φτιάχνει τραπέζια, ή φτιάχνει πολύ λίγα, πως και ποιός θα του πάρει τα "πλεονάζοντα" τραπέζια του πρώτου;

Συμφωνώ με την άποψή σου για τη σημερινή κατάσταση. Όμως ξεχνάς τον σημαντικό κρίκο που δίνει στον οικονομικά ισχυρό την πολιτική δύναμη: Το κράτος. Αν και ο πλούσιος και ο φτωχός έχουν (που έχουν) μια ψήφο ισοδύναμη, θα ψήφιζαν απλά οι φτωχοί (εξ ορισμού περισσότεροι σήμερα) κάτι διαφορέτικό απ' ότι ο πλούσιος και απλά δεν θα είχε πολιτική ισχύ ο πλούσιος. Αλλά ο πλούσιος χρησιμοποιεί την οικονομική του ισχύ για να εξαγοράσει πολιτική ισχύ από το κράτος που εξ ορισμού την έχει. Αν δεν υπάρχει κράτος, απλά ο πλούσιος θα πρέπει να συνεχίσει να πουλάει καλά και φτηνά προϊόντα χωρίς να μπορεί να εξασφαλίσει κρατικά χρήματα (=χρήματα κλεμένα από τον κόσμο).

Η ελεύθερη αγορά είναι πολύ πιο δημοκρατική από κάθε συνέλευση, αστική δημοκρατία κ.λπ. γιατί στην ελεύθερη αγορά μπορούν και οι μειοψηφίες να εκφραστούν, ακόμη και η μικρότερη μειοψηφία, δλδ. το άτομο.