Author Topic: Αυτά που ο Allende δίδαξε στον Chavez  (Read 26 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
Αυτά που ο Allende δίδαξε στον Chavez
« on: March 10, 2013, 04:43:22 pm »
Πριν αναφερθούμε στα διδάγματα που άφησε η αυτοκτονία του Allende θα ξεκινήσουμε την διήγηση μας με ένα περιστατικό που συνέβηκε σε κάποια γειτονιά της Μαδρίτης στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

1. Ο Πληροφοριοδότης

Μαδρίτη, αρχές του 2000. Ένας λατινοαμερικάνος συναντά στο δρόμο του μια ομάδα νεοναζί. Οι ισπανοί χρυσαυγίτες επιτίθενται άνανδρα και τον δολοφονούν. Το θύμα ήταν παντρεμένος με μια ισπανίδα, ο αδελφός της οποίας πραγματοποιούσε εκείνο το καιρό τα πρώτα του βήματα στο χώρο της μαχητικής δημοσιογραφίας.

Ο Antonio Salas (ψευδώνυμο) αποφασίζει να απαντήσει στη δολοφονία του κουνιάδου του. Δημιουργεί ψεύτικα στοιχεία, ξυρίζει το κεφάλι του και εισχωρεί, για περίπου ένα χρόνο, σε ομάδες της νεοναζιστικής και φασιστικής δεξιάς. Είναι ο αυτός που βρίσκει το νήμα που ενώνει συμμορίες νεοναζί (Hammerskins) με τους οργανωμένους οπαδούς της Ρεαλ Μαδρίτης (Ultra Sur*) καταγράφοντας πολλές βίαιες επιθέσεις. Στο τέλος γίνεται βασικός μάρτυρας -υπό προστασία- στις δίκες που ακολουθούν. Κάποιοι νεοναζί καταδικάζονται και φυλακίζονται. Αυτός επικηρύσσεται και περνά πλέον σε καθεστώς πλήρους ανωνυμίας.

Από αυτή του την εμπειρία γεννιέται το ντοκιμαντέρ "Diario de un Scin" (Ημερολόγιο ενός σκιν) το ομότιτλο βιβλίο και φυσικά η ομότιτλη ταινία.

ντοκιμαντέρ:

ταινία:

Στη συνέχει ο μάχιμος δημοσιογράφος αποφασίζει να εισχωρήσει στα κυκλώματα εμπορίας γυναικών και κοριτσιών. Παρουσιάζεται σαν ανερχόμενος νταβατζής και καταφέρνει να αγοράσει ένα κοριτσάκι 13 χρόνων για 30 χιλιάδες ευρώ. Και πάλι γίνεται βασικός μάρτυρας στη δίκη που ακολουθεί και φυσικά δημιουργεί το ντοκιμαντέρ “El año que trafiqué con mujeres” (Η χρονιά που εμπορεύτηκα γυναίκες), το ομότιτλο βιβλίο και την ομότιτλη ταινία.

ντοκιμαντέρ:

ταινία: http://www.filmaffinity.com/es/film428102.html

Η ομολογουμένως σημαντική εμπορική επιτυχία των δύο προηγούμενων εμπειριών οδηγεί τον Antonio Salas σε ένα καινούργιο και συνάμα μεγαλόπνοο πρότζεκτ. Αυτή την φορά θέλει να διεισδύσει στα κυκλώματα της διεθνής - κατά τον μάχιμο δημοσιογράφο- τρομοκρατίας.  Όπως θα πει αργότερα, καθοριστικός παράγοντας σε αυτή του την απόφαση ήταν η επίθεση της Αλ Κάιντας στο μετρό της Μαδρίτης στις 11 Μαρτίου του 2004. Αυτή του η προσπάθεια εικάζεται ότι στηρίχτηκε ολόψυχα από τις μυστικές υπηρεσίες του ισπανικού κράτους.

Κάπου εκεί λοιπόν ο μάχιμος δημοσιογράφος ξεκινά να μεταλλάσσεται σε ρουφιάνο. Μαθαίνει αραβικά, ταξιδεύει στην Παλαιστίνη για να δημιουργήσει πλασματικά στοιχεία και παρελθόν, χρησιμοποιεί τα προσωπικά δεδομένα νεκρών παλαιστινίων από ισραηλινές επιδρομές, βγάζει σκηνοθετημένες φωτογραφίες και πλαστογραφεί έγραφα. Αφού λοιπόν κατασκευάσει την ταυτότητα ενός νεαρού παλαιστινίου που διψά για ένοπλο αγώνα (Muhammad Abdallah**), φεύγει για την Βενεζουέλα.

Μέσα στα επόμενα 6 χρόνια ο Antonio Salas θα εισχωρήσει στο στενά οικογενειακό κύκλο του Ilich Ramírez Sánchez (Κάρλος) και θα γίνει προσωπικός του φίλος. Θα κινηματογραφήσει καταζητούμενα μέλη της ΕΤΑ, θα εκπαιδευτεί σε πρακτικές ανορθόδοξου πολέμου, θα γνωρίσει ένοπλες ομάδες στα σύνορα Βενεζουέλας και Κολομβίας και θα καταγράψει τις κινήσεις αλληλεγγύης προς το μεγαλύτερο αντάρτικο της Κολομβίας (FARC).

Οι πληροφορίες και το υλικό που θα εξασφαλίσει θα δημιουργήσουν μεγάλη ένταση μεταξύ Zapatero και Uribe από τη μια και Chavez από τη άλλη, αφού οι προέδροι  της Ισπανία και της Κολομβία θα κατηγορήσουν ανοιχτά την Βενεζουέλα ως κράτος που υποθάλπει τη διεθνή τρομοκρατία. Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι σχέσεις Chavez και Uribe ήταν ήδη τεταμένες (λόγο FARC) οπότε το υλικό του πληροφοριοδότη ήταν ουσιαστικά λάδι στη φωτιά.

ντοκιμαντέρ: El Palestino - Historia de un infiltrado (Ο Παλαιστίνιος -  Η ιστορία ενός πληροφοριοδότη.



 

2. El pueblo armado jamás será aplastado

Τον Δεκέμβρη του 2010, μερικούς μήνες μετά τις αποκαλύψεις του ισπανού δημοσιογράφου, ο Chavez υποκύπτει στην πλέον αμφιλεγόμενη πολιτική του κίνηση (ακόμα δεν είχε προσφέρει την εγκληματική και παντελώς λανθασμένη υποστήριξη στους χασάπηδες της Μέσης Ανατολής). Παραδίδει στο κολομβιανό κράτος τον Nilson Terán, υπαρχηγό ενός άλλου κολομβιανού αντάρτικου (ELN) διαμηνύοντας ότι είναι υποχρεωμένος να περιχαρακώσει την ανεξαρτησία της χώρας και να διαφυλάξει την ειρήνη του λαού της Βενεζουέλας.

Δυστυχώς ούτε αυτό το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Antonio Salas είναι μεταφρασμένα στα ελληνικά ή τα αγγλικά. Οι εικόνες όμως, ακόμα και αμετάφραστες, καταδεικνύουν μια πραγματικότητα που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.

Αν διδάχτηκε κάτι ο λαός της Βενεζουέλας από την τραγωδία του λαού της Χιλής, αν κατάλαβε κάτι ο Chavez από την αυτοκτονία του Allende είναι ότι οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και οι εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των πολυεθνικών είναι εξαιρετικά βραχύβιες αν δεν είναι διατεθειμένος ο λαός να τις υπερασπίσει με το αίμα του.

Όταν ο λαός της Χιλής ζητούσε όπλα για να προστατέψει τις κατακτήσεις του, ο Allende έλεγε ότι ο στρατός της χώρας είναι παραδοσιακά δημοκρατικός. Η ανθρωπότητα, η Χιλή και ίδιος ο Allende πλήρωσαν εξαιρετικά ακριβά αυτό το λάθος. Αντίθετα στην περίπτωση της Βενεζουέλας τόσο ο λαός όσο και ο Chavez ήταν έτοιμοι με τα όπλα στα χέρια. Στις πορείες και στις διαδηλώσεις δεν ακούγεται άλλωστε μόνο το El pueblo unido jamás será vencido (Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος) αλλά και το El pueblo armado jamás será aplastado (Λαός οπλισμένος ποτέ τσακισμένος).   

Μια θέση που προκύπτει τόσο απʼ το ντοκιμαντέρ του ισπανού πληροφοριοδότη όσο και από την εμπειρία του λαϊκού ξεσηκωμού και την 3ημερη γενική απεργία που ακολούθησε το πραξικόπημα των βιομηχάνων, των καναλαρχών και του Bush της 11ης  Απριλίου του 2002.

Πριν καταφύγουμε λοιπόν σε ευκαιριακούς αφορισμούς και προσβάλουμε ένα λαό που ματώνει καθημερινά τα τελευταία 15 χρόνια - όπως συνηθίζει δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι της αμερικάνικης και ισπανικής κοινωνίας ένεκα της κρατικής προπαγάνδας που υπερασπίζεται λυσσαλέα τα ιδιωτικά της κεφάλαια- οφείλουμε να γνωρίζουμε σε ελάχιστο βαθμό, τουλάχιστον, την σύγχρονη ιστορία αυτής της χώρας, τα βασικά χαρακτηριστικά του λαού καθώς επίσης και την ύπαρξη του μάλλον γενετήσιου χαρακτηριστικού του έλληνα να λέει την αποψάρα του.

Αν μετά από αυτό υπάρχει κάποιος που επιμένει πως ο Chavez ήταν ένας δικτάτορας ή ένας φασίστας, εξομοιώνοντας άρα τον περήφανο λαό της Βενεζουέλας με τον καχεκτικό και μίζερο, παραδείγματος χάριν, λαό της Ελλάδας που σκύβει το κεφάλι μπροστά στην τρικομματική χούντα και ψηφίζει τους χιτλερικούς καλά θα κάνει να κοιτάξει τη φάτσα του στο καθρέφτη και να τρομάξει.

Κλείνουμε με το τελευταίο μήνυμα που έστειλε ο Eduardo Galeano στον ετοιμοθάνατο Chavez:

Amigo, hermano latinoamericano; fuerza. Aún falta para lograr otro mundo posible. Algún día moriremos pero aún no es ese día».

Σε ελεύθερη μετάφραση:

Φίλε, αδελφέ λατινοαμερικάνε, κουράγιο. Θέλει ακόμα δρόμο για να αλλάξει αυτός ο κόσμος. Κάποια μέρα θα πεθάνουμε αλλά εκείνη η μέρα ακόμα αργεί.

3. links

*http://curiosidadesdelfutbol.wordpress.com/tag/ultra-sur/

http://skinheadsespana.blogspot.com.es/2009/03/ultrassur.html

http://noticias.terra.es/espana/2009/0617/actualidad/antonio-salas-hammerskin-ultras-sur-neonazis.aspx

 

** http://es.paperblog.com/entrevista-a-antonio-salas-557709/

 

http://www.lavanguardia.com/internacional/noticias/20100809/53978602478/antonio-salas-hay-que-ser-muy-estupido-para-ser-un-terrorista-venezuela-farc-eta-carlos-hizbullah-al.html#

 

Κινηματικά ισπανόφωνα σιτε

http://lahaine.org/

http://kaosenlared.net/

 

Η σελίδα του ισπανού πληροφοριοδότη

http://www.antoniosalas.org/


 
« Last Edit: March 10, 2013, 05:13:36 pm by National Bolshevik »

Share on Facebook Share on Twitter