είναι ενδεικτικό του πόσο εύκολα σέρνει από τη μύτη η αμερικανο-σιωνιστική "νέα τάξη" αυτούς που δήθεν την πολεμάνε. Τη δεκαετία του '80 εχθρός της γκρούπας του Μιχαλολιάκου ήταν ο κομμουνισμός. Τι σύμπτωση: ο εχθρός των αμερικανο-σιωνιστών τότε ποιος ήταν; Ο κομμουνισμός. Τη δεκαετία του '90 ο παγκόσμιος καπιταλισμός ήταν στο ψάξιμο, μιας και ο κομμουνισμός αλλά και ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός της ΕΣΣΔ είχε πέσει, και η "νέα τάξη" δεν είχε κάποιο εχθρό. Όλως τυχαίως (
και τα χρυσά σκατά εκείνη την εποχή δεν είχαν κάποιο σίγουρο εχθρό και ήταν κι αυτοί στο ψάξιμο, μιλώντας γενικά για "εβραίους" με φρασεολογία του 1930 κλπ. και φυσικά δεν τους έδινε κανείς σημασία. Τη δεκαετία του 2000, ο διεθνής καπιταλισμός βρήκε τον εχθρό που έψαχνε δέκα χρόνια. Ποιος ήταν αυτός ο εχθρός; Ο μουσουλμανικός κόσμος. Και όλως τυχαίως πάλι (μα τόσες συμπτώσεις ρε πούστη μου) την ίδια εποχή και τα χρυσά σκατά βρήκαν πάλι τον εχθρό τους, και ακόμα πιο τυχαία (
ο εχθρός και αυτή τη φορά ήταν ο ίδιος με τον εχθρό της Δύσης, ο μουσουλμανικός κόσμος δηλαδή. Και από την υπερβολική ισλαμοφοβία, πάει περίπατο ο όποιος αντισημιτισμός, και οι εβραίοι ξαφνικά γίνονται σύμμαχοι!
Δηλαδή όποιον κυνηγάει η Δύση, τον κυνηγάει και η χρυσή αυγή. Όποιον δεν κυνηγάει η Δύση, δεν τον κηνυγάει και η χρυσή αυγή. Κοίτα να δεις οι αντισυστημικοί αντιαμερικανοί αντισιωνιστές.