Σε μερικές περιπτώσεις, είναι πιθανό, ακόμα και η επιμειξία, -αν κρατηθεί φυσικά σε περιορισμένα πλαίσια- να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο. Αυτό είναι πολύ γνωστό στη ζωοτεχνική. Η “καθαρή ράτσα” σε κάποια είδη ζώων είναι το αποτέλεσμα τόσο της διατήρησης της κληρονομικότητας όσο και στοχευμένης επιμειξίας. Δεν συμμεριζόμαστε την άποψη του Τσαμπερλαίν, ο οποίος έτεινε να εφαρμόζει αυτήν την σκέψη στις “ανώτερες φυλές” της ανθρωπότητας. Αλλά, είναι σχετικά αποδεδειγμένο γεγονός πως σε μερικές αριστοκρατικές οικογένειες, των οποίων ο μακραίωνος νόμος του αίματος, υπήρξε το μοναδικό πειραματικό στάδιο για τον ρατσισμό στην ιστορία, κάποιες επιμειξίες είχαν ακριβώς την αξία και την λειτουργία ως αποτρεπτικοί παράγοντες της εξαφάνισης της γραμμής μέσω εσωτερικής παρακμής. Εδώ όμως, και πρέπει να το τονίσουμε, η επιμειξία είχε την λειτουργία μιας δοκιμασίας, όχι ενός κανόνα – μιας δοκιμασία, που όπως και να έχει, μπορεί να αποβεί μοιραία πρόκληση για το αίμα.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/b-meros-fulh-kai-polemos-ioulios-ebola#ixzz4CNFq1lGM