Στόχος της Ζωής Μου είναι η Απελευθέρωση των Ελλήνων από τον Κρατικιστικό Ζυγό, η Κατάργηση της Φορολογίας και του Κράτους και η Επικράτηση του Ανόθευτου Ανταγωνισμού που θα Εξελίξει την Ανθρωπότητα σε ένα Ανώτερο Επίπεδο Ύπαρξης. Σε καμία περίπτωση δεν είναι η ανηθικότητα και η αθλιότητα και ο άσωτος βίος. Επειδή κάτι πρέπει να υπάρχει δεν σημαίνει ότι είναι καλό. Και οι υπόνομοι πρέπει να μπορούν υπάρχουν, δεν σημαίνει ότι θα επιλέξουμε τους υπονόμους για να ζήσουμε. Και οι σκλάβοι πρέπει να μπορούν να υπάρχουν, δεν σημαίνει ότι σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε σκλάβοι. Μέσα από την ελευθερία θα προκύψουν οι νικητές και οι χαμένοι. Έτσι πρέπει να γίνει για να ξεβρωμίσει η ανθρωπότητα, να ξεχωρίσει η ελίτ. Δεν σημαίνει ότι επειδή πρέπει να υπάρχουν και χαμένοι, ότι σκοπός της ζωής μας είναι να είμαστε χαμένοι. Σε έναν καπιταλιστικό κόσμο όσοι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις ορμές τους θα πεθαίνουν, θα γίνονται σκλάβοι, θα υποτάσσονται στην ανωτερότητα των εγκρατών. Φυσικά λόγω της ανώτερης παραγωγής θα έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο σε σύγκριση με σήμερα, αλλά θα είναι πάντα κατώτεροι. Δεν φοβάται ο κατώτερος την πείνα. Ο κατώτερος φοβάται να συγκριθεί με τον ανώτερο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα τα γονίδιά του θα καταλήξουν είτε στα σκουπίδια είτε σε ένα είδος κατοικίδιου. Εσύ μπορείς να το δεις και στον εαυτό σου, δεν σε πειράζει να είμαστε όλοι φτωχοί, αρκεί να μην ανταγωνιστείς τους άλλους, γιατί τότε θα φανεί η κατωτερότητά σου.
Όλοι οι κολλεκτιβιστές, όλων των ειδών δεν παραπονιούνται για τον Καπιταλισμό και λένε "Ο Καπιταλισμός μας προσέφερε πολλά αγαθά αλλά μας πήρε" και αρχίζουν να λένε διάφορες αρλούμπες, οι νατουραλιστές λένε για τα τσιμέντα, οι φεμινιστές λένε για τους πούτσους και τη δήθεν καταπίεση της οικογένειας, οι οικωλόγοι λένε για τη θεωρία συνωμοσίας του φαινομένου του θερμοκηπίου, οι φασίστες λένε για τον πόλεμο που αποστερήθηκαν, οι δημόσιοι υπάνθρωποι λένε για τους φόρους που δεν μπορούν να αρπάξουν, οι κομμουνιστές λένε για την ισότητα κ.ο.κ. Αυτό που τους πειράζει, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν φτουράνε στον ανταγωνισμό. Και φαίνεται πόσο πολύ τους τρομοκρατεί από το πως σκέφτονται τον πλούτο, που εκεί που θα ζούσες μέχρι τα 30 τώρα ζεις μέχρι τα 80, που ανακούφισε τον κόσμο, που τον γλίτωσε από την πείνα και τη δυστυχία, που δημιούργησε τον πολιτισμό, την επικοινωνία, τις μεταφορές κτλ. Όλα αυτά, λένε οι κολλεκτιβιστές, είναι ένα τίποτα, τρίχες. Το μεγάλο πρόβλημα είναι μη βγει ο δημόσιος υπάνθρωπος στην αγορά εργασίας και μην χρειαστεί ποτέ να δουλέψει. Γιατί τότε η όποια αποτυχία θα αποδοθεί σε δικό του φταίξιμο αποκλειστικά και θα φανεί πόσο κατώτερος είναι.
Επίσης θα ήθελα να προσθέσω κάτι που ξέχασα εχθές. Τι στην πούτσα δουλειά έχει η αστυνομία που πληρώνω εγώ και οι κατατρεγμένοι Έλληνες, να κάνει εξετάσεις DNA στον σκυλά και τις πουτάνες; Αν θέλει η οικογενειά του να μάθει τα αίτια - και καλά δεν ξέρουν - να πληρώσει από την τσέπη της. Θα ήταν αδιανόητο σε έναν Καπιταλιστικό κόσμο η αστυνομία που πληρώνουν οι φτωχοί να φυλάει τους "επισήμους", να σερφάρει τσόντες στο ίντερνετ για να βρει ανήλικα μουνιά και να ρυθμίζει την κυκλοφορία των δρόμων (οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητα, όμως, με τις ευλογίες όλων των αντικαπιταλιστών, θα πληρώσουν το κιγκλίδωμα που χάλασε ο πλούσιος μαλάκας). Τώρα, στον κρατικιστικό κόσμο, πληρώνει ο φτωχός για να έχει τροχονόμους και δρόμους ο κάθε πλούσιος, να τον παίζει μόνο με ενήλικα μουνιά ο ανήλικος γιος του πλούσιου και να φρουρούνται οι εξουσιαστές και οι πλούσιοι καταναλωτές φόρων, οι οποίοι ευθύνονται επίσης και για το ότι ο φτωχός είναι φτωχός, άοπλος και ανελεύθερος.