Author Topic: Εθνικισμός και μπάλα στα Βαλκάνια  (Read 156 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

tuki8eblom

  • Guest


Μίλαν Γκούροβιτς. Ένας από τους πολλούς μπασκετικούς “μπουμπλήδες” που πλημμύρισαν τα ελληνικά παρκέ. Με το ελληνοπρεπέστερο όνομα Μίλαν Μαλατράς πήρε ελληνικό διαβατήριο και έτσι δεν είχε κανένα εμπόδιο να παίζει ως ελληνοποιημένος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το ίδιο συνέβη άλλωστε και με τον Μάρκο Γιάριτς (έχει διαβατήριο με το επώνυμο Λάτσης!), με τον Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς (Πρέντραγκ Κινής), με τον Ράτοσλαβ Νεστέροβιτς (Μακρής), τον Αλέξη Αμανατίδη (Αλεξέι Σαβρασένκο) τον Τάρλατς, τον Τόμιτς και πολλούς άλλους. Ο Γκούροβιτς είναι ειδική περίπτωση “Έλληνα”. Όταν έπαιζε με την KK Partizan δεν τον άφησαν να μπει στην Κροατία για να παίξει σε αγώνα, επειδή είχε χτυπήσει στο μπράτσο του τατουάζ με τη μορφή του αρχηγού των Τσέτνικ, Ντράζα Μιχαίλοβιτς. Η Σέρβα συγγραφέας και ακτιβίστρια Μπιλιάνα Σερμπλιάνοβιτς τον χαρακτήρισε “ηλίθιο με τατουάζ”. Ο μπασκετμπολίστας απάντησε με ένα σεξιστικό σχόλιο που επιβεβαίωσε τη νοημοσύνη του.

http://www.youtube.com/watch?v=Waz11ihnY8w&feature=player_embedded

Ζβόνιμιρ Μπόμπαν. Οι Κροάτες εθνικιστές τον έχουν ίνδαλμα από τότε που κλώτσησε ένα Γιουγκοσλάβο αστυνομικό (μουσουλμάνο βοσνιάκο). Ήταν 13 Μαΐου 1990 στο Μάξιμιρ του Ζάγκρεμπ όπου έπαιζε η Ντιναμό εναντίον του Ερυθρού Αστέρα. Δύο κορυφαίες ομάδες δύο εθνών που μισούνται θανάσιμα, αλλά που επί 70 χρόνια μοιράζονταν το ίδιο κράτος και την ίδια “ταυτότητα”. Οι οπαδοί είχαν μπει στο γήπεδο, ο αστυνομικός επιτέθηκε σε έναν οπαδό και ο 22χρονος Μπόμπαν ορμά στον αστυνομικό και τον κλωτσά στο στήθος. Η ομοσπονδία ποδοσφαίρου τον τιμωρεί με 6μηνο αποκλεισμό και εκείνος την επόμενη χρονιά βρίσκεται στην Ιταλία και ξεκινά μία σημαντική καριέρα στη Μίλαν, ενώ η γιουγκοσλαβική ομοσπονδία ποδοσφαίρου διαλύεται μαζί με την ενωμένη Γιουγκοσλαβία και ενώ οι συνομήλικοί του Σέρβοι και Κροάτες αλληλοσκοτώνονται στην Κράινα και στη Βοσνία. Ο ίδιος δηλώνει πατριώτης και πρόθυμος ακόμη και να πεθάνει για την πατρίδα του. Δε θα χρειαστεί. Ο πόλεμος τέλειωσε, όσοι πέθαναν πέθαναν.












Βλάντε Ντίβατς: ένας από τους κορυφαίους παίχτες που έβγαλε η Γιουγκοσλαβία, αστέρι -μέχρι πρόσφατα- του NBA- και σφοδρός επικριτής των νατοϊκών βομβαρδισμών τον καιρό που έπαιζε στις ΗΠΑ. Έχει ιδρύσει μία φιλανθρωπική οργάνωση για τους 500.000 Σέρβους πρόσφυγες που ζουν στη Σερβία. Το 1990 στο Μπουένος Άιρες, μετά την κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος από τη Γιουγκοσλαβία με νίκη κόντρα στην ΕΣΣΔ (92-75), ένας οπαδός τρέχει προς το μέρος του και πανηγυρίζει με την κροατική σημαία στα χέρια. Ο Ντίβατς αρπάζει τη σημαία και την πετά κάτω. Λένε ότι ο Κροάτης Ντράζεν Πέτροβιτς δεν του το συγχώρεσε ποτέ. Εκείνο ήταν το τελευταίο μουντομπάσκετ της μεγαλύτερης εθνικής ομάδας που υπήρξε ποτέ στην Ευρώπη. Το 1991 οι Γιουγκοσλάβοι κέρδισαν το πανευρωπαϊκό και επέστρεψαν σε μία χώρα που δεν υπήρχε πια.








Ράτκο Ντόστανιτς: προπονητής της Βάρνταρ Σκοπίων από την αρχή της σεζόν 2008-09. Δεν τα κατάφερε να μείνει αρκετό καιρό σε αυτή τη θέση, όχι λόγω κακών αποτελεσμάτων, ούτε για αθλητικούς, αγωνιστικούς ή διοικητικούς λόγους. Η αναγνώριση της Δημοκρατίας του Κοσόβου από τη Μακεδονία τον ανάγκασε να παραιτηθεί (Οκτώβριος 2008) διαμαρτυρόμενος για την κίνηση της μακεδονικής κυβέρνησης, ενώ η ομάδα του ήταν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας έπειτα από 7 αγωνιστικές.

http://www.youtube.com/watch?v=YN_SIn0tiRI&feature=player_embedded

Πέταρ Ναούμοσκι. Μακεδόνας, παίχτης της τουρκικής Εφές Πίλσεν, είχε κάνει την αντίστοιχη πορεία των Σερβοελλήνων στην Τουρκία: πήρε τούρκικο διαβατήριο με το τουρκικότατο όνομα Namık Polat. Στον τελικό του κυπέλλου κυπελλούχων το 1993 συναντά τον Άρη. Το τέλος του αγώνα στο Τορίνο βρίσκει τον Άρη κυπελλούχο με 50-48, αφού λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος ο Ναουμόσκι αστόχησε σε σουτ που θα οδηγούσε τις ομάδες σε παράταση. Ακολουθεί γερό ξύλο ανάμεσα σε οπαδούς των δύο ομάδων με τους παίχτες στη μέση. Οι προαιώνιοι εχθροί, Έλληνες και Τούρκοι, εκρηκτικός συνδυασμός με την προσθήκη ενός μακεδόνα, πιο πρόσφατου εχθρού.Η ιστορία ωστόσο έχει λεπτομέρειες που αφήνουν περιθώρια για πολλές ερμηνείες: ο Ναουμόσκι είχε θελήσει 2 χρόνια πριν να έρθει στον Άρη και να πάρει ελληνικό διαβατήριο. Λέγεται πως ο πρόεδρος Μητρούδης δε θέλησε να προχωρήσει τη μεταγραφή.

http://www.youtube.com/watch?v=_V5zrP3D5tE&feature=player_embedded


Τελευταίος ο αγώνας της Γιουγκοσλαβίας με την Λιθουανία για το Ευρωμπάσκετ του 1995 στην Αθήνα. Όταν οι Σέρβοι σηκώνουν το τρόπαιο, οι "Έλληνες αδελφοί" γιουχάρουν και τους παίχτες και τον εθνικό ύμνο. Στο Βελιγράδι γίνονται διαδηλώσεις έξω από την ελληνική πρεσβεία. Στα Βαλκάνια δε χρειάζεται και πολύ για να ξεκινήσει ένας καβγάς, ακόμα κι ανάμεσα σε "φίλους".