Σα κανέναν ηθικό αξιακό κώδικα η εμπάθεια προς τον παραγωγό δεν μεταφράζεται σε τιμιότητα. Αντιθέτως, τιμιότητα είναι το να παράγει ο Παντελής και κάθε άλλο ον πάνω σε αυτόν τον πλανήτη για να ζήσει τον εαυτό του και τα παιδιά του, χωρίς να είναι υποχρεωμένο να εργάζεται για άλλα άτομα, είτε αυτά είναι εξουσιαστές, είτε αυτά πεθαίνουν. Γιατί είτε εξουσιαστές είναι και ψωμίζονται μέσω του "δημοσίου" από την εργασία των άλλων, είτε υπάνθρωποι που δεν έχουν να φάνε στην Αφρική και αλλού, κυρίως λόγω του δικού τους φθόνου και της δικιάς τους ακαματοσύνης κατέληξαν να λιμπίζονται τα αγαθά ξένων ανθρώπων. Μη ακολουθώντας τον τρόπο ζωής του Παντελή, τον οποίον περιφρονούν όπως ένας αλήτης περιφρονεί ότι θα τον απάλλασσε από την αθλιότητά του, κατέληξαν φτωχοί και εξαρτώμενοι, κατέληξαν να μην μπορούν να τιμήσουν τα χρέη τα οποία συσσώρευσαν γιατί ειναι άτιμοι και αυτή τους η ατιμία τούς οδηγεί σε πράξεις αχρειότητας, στην κλοπή και τη δολοφονία.
Πρώτα τεμπελιάζεις, μετά φθονείς όσους δεν ακολούθησαν τον εκφυλισμένο τρόπο του βίου που επέλεξες εσύ, μετά τους επιτίθεσαι και έχεις ολοκληρώσει τη διαδρομή στην οποία σε οδήγησε το κακό προς την ηθική κόλαση.