Φτάνει γαμώ το αίμα σου
Φτάνει γαμώ το Χριστό σου
Φτάνει ρε σκουλήκι γαμώ τη  μάνα σου
Φτάνει ρε Ζαχαριαδικό σκουπίδι γαμώ το μουνί που σε πέταξε
Φτάνει ρε καταραμένο σκουλήκι γαμώ τα πεθαμένα σου
Φτάνει γαμώ τη ψυχή σου μέσα ρε γαμίδι
Φτάνει ρε πουστομπολσεβίκε υπάνθρωπε
Φτάνει γαμώ το μουνί που σε γέννησε
Φτάνει γαμώ τη Ρωσσία σου παντοτινέ προδότη
Φτάνει γαμώ την ψυχή της μάνας σου σκουλήκι
Φτάνει γαμώ το αίμα που σε πέταξε
Φτάνει γαμώ την παναγία που σε γέννησε
Φτάνει γαμώ το σπίτι σου και τη μάνα σου
Φτάνει ρε σοβιετοσκούληκο γαμώ το μουνί σου
Φτάνει ρε σταλινοσκουπίδι γαμώ την αρρώστεια σου
Φτάνει γαμώ το προδοτικό αίμα σου ρε ρουφιάνε
Φτάνει γαμώ τον τάφο των μπολσεβίκων σου
ΦΤΑΝΕΙ!

Πάρε πούλο ρε γιωτά, δεν είναι για τα μούτρα σου αυτό το θέμα.

Παρεμπιπτόντως, ο στρατηγός Βλαντιμίρ Τριανταφίλοφ, που έγραψε τα πρώτα δοκίμια που εξηγούσαν αυτόν τον τρόπο μάχης, με τίτλο "Κλίμακα επιχειρήσεων ενός σύγχρονου στρατού" (1926) και "Χαρακτηριστικά των επιχειρήσεων ενός σύγχρονου στρατού" (1929), ήταν ποντιακής καταγωγής (ο πατέρας του ονομαζόταν Κυριάκος Τριανταφυλλίδης, ήταν από το Μαγκαρατζίκ του Ευξείνου Πόντου, και το άλλαξε σε Τριανταφίλοφ όταν μετοίκισε στη Ρωσία). Ο στρατάρχης Ζούκοφ όταν ρωτήθηκε μετά τον πόλεμο, ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του, απάντησε "το ότι ακολούθησα πιστά το δόγμα του Τριανταφίλοφ" (και όταν έλεγε "δόγμα" εννοούσε στρατιωτική φιλοσοφία, όχι κανένα κομματικό δόγμα).

Quote from: National Bolshevik on November 09, 2012, 05:37:02 pm

Οι στρατιωτικές τακτικές που έφεραν τη νίκη ενάντια στο ναζισμό, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η "βαθειά διείσδυση" ήταν μια στρατιωτική τακτική και φιλοσοφία εντελώς καινοτόμα για την εποχή που χρησιμοποιήθηκε. Αναπτύχθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1920 από τους σοβιετικούς στρατηγούς Μιχαήλ Τουχατσέφσκι και Βλαντιμίρ Τριανταφίλοφ, και είχε σκοπό την άμυνα της Σοβιετικής Ένωσης σε έναν επικείμενο πόλεμο. Η τακτική αυτή χρησιμοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία ενάντια στους Γερμανούς στις μάχες του Στάλινγκραντ και του Κουρσκ.

γιατι δεν την εφαρμοσαν απο την αρχη του πολεμου αυτη την τακτικη και επρεπε να περιμενουν να φτασουν οι γερμανοι εξω απο την μοσχα;;;;

γιατί ο μαλάκας ο Στάλιν ζήλευε θανάσιμα τον Τουχατσέφσκι από την εποχή του εμφυλίου, και όταν τελικά βρήκε την ευκαιρία και τον έβγαλε από τη μέση το 1937 σαν "τροτσκιστή-μπουχαρινικό πράκτορα των Γερμανών" δεν ήθελε να χρησιμοποιεί ο στρατός μια τακτική που την είχε εφεύρει ένας "εχθρός". Μετά φάγαν τα μούτρα τους οι σοβιετικοί στη Φινλανδία και τον πρώτο καιρό του πολέμου με τους Γερμανούς, και αναγκάστηκε ο Στάλιν κάτω από την πίεση όλων των στρατηγών του να τους αφήσει να αποφασίζουν μόνοι τους σε αμιγώς στρατιωτικά θέματα.

Οφειλω να πω οτι διαβαζω τα ποστ που ανεβαζεις καθως αποτελουν ενδιαφερουσες ιστορικες πηγες, οφειλω ομως να σου πω οτι μεσα απο τα κειμενα που ανεβαζεις βγαινει το συμπερασμα οτι εθνικομπολσεβικος ΔΕΝ εισαι. Εισαι ενα παλαιοκομμουνιστικο σταλινικο κτηνος που μετα το θανατο(?) του σταλιν ολοι οι ακολουθοι του κατηγορουσαν τους νεοκομμουνιστες για προδοτες τιποτα αλλο. Ο εθνικομπολσεβικισμος εκει που ψαχνεις δεν υπηρξε ποτε φιλε μου, υπηρξε ενα σκληρο καθεστως που μπροστα του οι ναζι εμοιαζαν με προσκοπινες ή αδελφες νοσοκομες!         Αν θες να λεγεσαι nasbol κοιτα προς βενεζουελα μερια. 

Μαλιστα, εθνομπολσεβικε, εμπεριστατωμενη απαντηση. Επομενη ερωτηση: ποιο το ηθικο και η κατασταση συνειδησης αναμεσα στους στρατιωτες του Κοκκινου Στρατου; Πιστευεις οτι αυτο επαιξε ρολο (η συνειδοποιηση τους) ή εχουμε ενα αθλο του κεντρικου σχεδιασμου;

Μαλιστα, εθνομπολσεβικε, εμπεριστατωμενη απαντηση. Επομενη ερωτηση: ποιο το ηθικο και η κατασταση συνειδησης αναμεσα στους στρατιωτες του Κοκκινου Στρατου; Πιστευεις οτι αυτο επαιξε ρολο (η συνειδοποιηση τους) ή εχουμε ενα αθλο του κεντρικου σχεδιασμου;

το είχα πει σε ένα άλλο θέμα. Για να νικηθεί ο φασισμός εκείνη την περίοδο χρειαζόταν ένα αυστηρά συγκεντρωτικό κράτος και ένας απόλυτα πειθαρχημένος στρατός, όπως ήταν η Σοβιετική Ένωση και ο Κόκκινος Στρατός την εποχή του Στάλιν. Και αυτό γιατί στις μεν καπιταλιστικές κοινωνίες υπάρχει το χρήμα που ελέγχει και κατευθύνει όλη την κοινωνία και σε περίοδο πολέμου, αλλά σε ένα εργατικό κράτος που δεν υπάρχει αυτός ο παράγοντας, μόνο μέσω δυναμικής και αδιάσπαστης καθοδήγησης των εργατών από ένα συμπαγές κράτος μπορεί να δοθεί μια τέτοια αποφασιστική μάχη και να οδηγήσει σε νίκη. Με αναρχικές διαδικασίες δε θα μπορούσαν ποτέ να ενωθούν και να αντέξουν τη γερμανική εισβολή οι εργάτες της ΕΣΣΔ.

''Το καθεστώς του Στάλιν ΗΤΑΝ εθνικό και μπολσεβικικό, γιατί έδωσε σε όλους τους λαούς της ΕΣΣΔ και δικαιώματα και βιοτικό επίπεδο που δεν είχαν ποτέ πριν''

 
Τι εννοεις  με το παραπανω? τα εξοχικα συγκροτηματα της σιβηριας? τις κρατικες πολυκατοικιες των 2 δωματιων με κοινο μπανιο και κοινη κουζινα του απλου σοβιετικου λαου  σε αντιθεση με τα πρωην τσαρικα παλατια των κομμισαριων? τις διωξεις αντιφρονουντων, ακομη και υψηλοβαθμων στελεχων του ΚΚ? το μονοκομματικο καθεστως και την απολυταρχια τυπου Β. Κορεας?  Τις αναγκαστικες εκτοπισεις πληθυσμων μηπως? Τα τροφιμα με το κοπουνι? Ειδες κατι απο τα παραπανω να συμβαινει στην βενεζουελα του πραγματικου εθνικοεπαναστατη Τσαβες?

Λογικό είναι να έχεις αυτή την άποψη, γιατί ζεις σε καπιταλιστικό σύστημα και αναπόφευκτα μολύνεσαι από τον αστικό ατομικισμό. Ναι, μπορεί να μην είχαν ο καθένας 2 και 3 σπίτια, 5-10 αυτοκίνητα, και 50 γκαρνταρόμπες άχρηστα ρούχα και να το παίζουν νεόπλουτοι, είχαν όμως ό,τι ικανοποιούσε τις ανάγκες τους, και το είχαν από την πρώτη στιγμή που το χρειάζονταν. Αυτά που αντικειμενικά ΔΕΝ χρειάζονταν, ε δεν τα είχαν. Από την Ελλάδα του 1990 και του 2000 που ο καθένας αγόραζε BMW και έπαιζε τα λεφτά του στο χρηματιστήριο χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό, και η ανεργία κάλπαζε, μπορώ να σου πω ότι ήταν ΠΟΛΥ καλύτερα η ΕΣΣΔ επί Στάλιν. Η κατοικία ήταν ΔΙΚΑΙΩΜΑ, η ανεργία απλά δεν υπήρχε, το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα υπήρχαν σε κάθε σπίτι από το 1930, πολύ πριν από κάθε άλλη χώρα, η παιδεία και η υγεία ήταν δωρεάν. Τι άσχημο μέρος αυτή η ΕΣΣΔ ε;

Όλα αυτά γίνονται σε κάποιο βαθμό και στη Βενεζουέλα του Τσάβες, και γι' αυτό οι μαρξιστές-λενινιστές τον στηρίζουν. Αυτό που λέμε εμείς είναι ότι ο Τσάβες πρέπει να πάρει πιο σκληρά μέτρα για να ξεθεμελιώσει εντελώς την μπουρζουαζία και τους πράκτορες των Αμερικάνων που δεν αφήνουν τη Βενεζουέλα να συνεχίσει το δρόμο που έχει πάρει προς την εθνική ανεξαρτησία. Παραδεχόμαστε δηλαδή ότι είναι επαναστάτης, αλλά είναι πολύ μαλακός στην αντιμετώπιση των εκεί εχθρών του λαού και του έθνους.

Εσένα πάντως σε κόβω να είσαι υπέρ ενός σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου όπως της Νορβηγίας και της Σουηδίας, με τις ιδιωτικές μαφίες να αλωνίζουν, μιας και κόπτεσαι τόσο πολύ για την "ελευθερία των πολιτών" που "δεν υπήρχε επί Στάλιν". Μπορεί βέβαια να είσαι και κρυφοναζί που απλά δεν έχει χωνέψει ακόμα το γουρουνοπούτσι του 1945.

Quote from: Codename Nemesis Ghost on November 09, 2012, 06:03:10 pm

Φτάνει γαμώ το αίμα σου
Φτάνει γαμώ το Χριστό σου
Φτάνει ρε σκουλήκι γαμώ τη  μάνα σου
Φτάνει ρε Ζαχαριαδικό σκουπίδι γαμώ το μουνί που σε πέταξε
Φτάνει ρε καταραμένο σκουλήκι γαμώ τα πεθαμένα σου
Φτάνει γαμώ τη ψυχή σου μέσα ρε γαμίδι
Φτάνει ρε πουστομπολσεβίκε υπάνθρωπε
Φτάνει γαμώ το μουνί που σε γέννησε
Φτάνει γαμώ τη Ρωσσία σου παντοτινέ προδότη
Φτάνει γαμώ την ψυχή της μάνας σου σκουλήκι
Φτάνει γαμώ το αίμα που σε πέταξε
Φτάνει γαμώ την παναγία που σε γέννησε
Φτάνει γαμώ το σπίτι σου και τη μάνα σου
Φτάνει ρε σοβιετοσκούληκο γαμώ το μουνί σου
Φτάνει ρε σταλινοσκουπίδι γαμώ την αρρώστεια σου
Φτάνει γαμώ το προδοτικό αίμα σου ρε ρουφιάνε
Φτάνει γαμώ τον τάφο των μπολσεβίκων σου
ΦΤΑΝΕΙ!

Πάρε πούλο ρε γιωτά, δεν είναι για τα μούτρα σου αυτό το θέμα.

Μπα, χρησιμοποιούμε και λίνγκο του στρατού; Πήγες στρατό ρε κομμούνι; Γιατί κάτι σαν εσένα, γεννημένους μπολσεβίκους, από μπολσεβίκους ανθέλληνες, από πεθαμένους μπολσεβίκους προδότες, τους έβλεπα που και μόνο η θέα του στρατού της χώρας αυτής τους έκανε να φτύνουν συνεχόμενα από αηδία.... για το Σοβιετικό στρατό θα σουν καλός, δε λέω.

Γιατί δε μου απάντησες μωρή κοτάρα; Σε είχα ρωτήσει τη γνώμη σου, ο Στάλιν είπες έκανε ΕΝΑ λάθος, ο Ζαχαριάδης σε ρώτησα αν πιστεύεις ότι έκανε κανένα ή όχι.

Εξάλλου τι σου χρησιμεύουν όλα τα παραπάνω, ιστορία σπουδάζεις; Κάνεις κάποια διατριβή για τον μεσοπόλεμο μωρή μαϊμού; Τι τέλος πάντων; Κοπριά έχεις μέσα στο κεφάλι σου; Ανδροειδές είσαι γαμώ το αίμα σου; Μη μου πεις τώρα ότι έχεις διαβάσει και όλα τα απομνημονεύματα των διαφόρων μογγόλων σοβιετοστρατιωτικών του μεσοπολέμου;;;
Τελικά σε βρήκα, είσαι σε αυτήν την "Επανασύνταξη του ΚΚΕ 1919-1955" και κάτι τέτοιες αρχιδιές, σωστά; Το βρήκα ένα κείμενο στο σάιτ του Βήχου. Αυτός είσαι; Διότι φαντάζομαι είσαι ΈΝΑΣ στην κίνηση αυτή; Ή υπάρχουν κι άλλοι;
Αλήθεια, θα φτιάξετε στρατό, που θα ομοιάσει στις ένδοξες σελίδες του σοβιετικού στρατού; Αυτός είναι ο στόχος; Ή απλά θα γράψετε κάποιο βιβλίο για τον σοβιετικό στρατό; Το πέτυχα; Αλλά σοβαρά τώρα, πόσοι είστε; Δηλαδή όταν λέτε θα συναντηθούμε για να συζητήσουμε τα της επικείμενης Επανάστασης, κλείνετε ραντεβού σε ας πούμε, ταβέρνα; (τραπέζι 2χ4=8 άτομα) , ή κλείνετε σε γκούντις; (2χ2=4 άτομα) ή μήπως, κλείνετε ραντεβού για ρακόμελο;; (1+1=2 άτομα) ; Απλά πες μου που κλείνετε ραντεβού, για να μην εκτεθείς κι εσύ, να καταλάβω κι εγώ επαρκώς πόσοι είστε ρε παιδί μου. Ή μήπως απλά κλείνεις ραντεβού με τη χούφτα σου στο δωμάτιό σου;;;

''Λογικό είναι να έχεις αυτή την άποψη, γιατί ζεις σε καπιταλιστικό σύστημα και αναπόφευκτα μολύνεσαι από τον αστικό ατομικισμό. Ναι, μπορεί να μην είχαν ο καθένας 2 και 3 σπίτια, 5-10 αυτοκίνητα, και 50 γκαρνταρόμπες άχρηστα ρούχα και να το παίζουν νεόπλουτοι, είχαν όμως ό,τι ικανοποιούσε τις ανάγκες τους, και το είχαν από την πρώτη στιγμή που το χρειάζονταν. Αυτά που αντικειμενικά ΔΕΝ χρειάζονταν, ε δεν τα είχαν. Από την Ελλάδα του 1990 και του 2000 που ο καθένας αγόραζε BMW και έπαιζε τα λεφτά του στο χρηματιστήριο χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό, και η ανεργία κάλπαζε, μπορώ να σου πω ότι ήταν ΠΟΛΥ καλύτερα η ΕΣΣΔ επί Στάλιν. Η κατοικία ήταν ΔΙΚΑΙΩΜΑ, η ανεργία απλά δεν υπήρχε, το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα υπήρχαν σε κάθε σπίτι από το 1930, πολύ πριν από κάθε άλλη χώρα, η παιδεία και η υγεία ήταν δωρεάν. Τι άσχημο μέρος αυτή η ΕΣΣΔ ε;''

Μα το ιδιο ακριβως μπορει να ισχυριστει και ενα χουντικο κτηνος για την 7ετια. Κοιτα ο παπαδοπουλος εφερε ηλεκτρικο στα χωρια, ανοιξε δρομους, χρεος και ανεργια δεν υπηρχαν, δημοσια και δωρεαν υγεια και παιδεια, σπαταλες δεν υπηρχαν, εδωσε δωρεαν δανεια σε αγροτες, η βιομηχανια και η ναυτιλια ανθουσε κ.ο.κ. Μπορεις να του πεις οτι εχει αδικο? Τι δηλαδη οταν η χουντα ειναι κοκκινη δε τρεχει καστανο ενω οταν ειναι χακι κραζουμε?

''Λογικό είναι να έχεις αυτή την άποψη, γιατί ζεις σε καπιταλιστικό σύστημα και αναπόφευκτα μολύνεσαι από τον αστικό ατομικισμό. Ναι, μπορεί να μην είχαν ο καθένας 2 και 3 σπίτια, 5-10 αυτοκίνητα, και 50 γκαρνταρόμπες άχρηστα ρούχα και να το παίζουν νεόπλουτοι, είχαν όμως ό,τι ικανοποιούσε τις ανάγκες τους, και το είχαν από την πρώτη στιγμή που το χρειάζονταν. Αυτά που αντικειμενικά ΔΕΝ χρειάζονταν, ε δεν τα είχαν. Από την Ελλάδα του 1990 και του 2000 που ο καθένας αγόραζε BMW και έπαιζε τα λεφτά του στο χρηματιστήριο χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό, και η ανεργία κάλπαζε, μπορώ να σου πω ότι ήταν ΠΟΛΥ καλύτερα η ΕΣΣΔ επί Στάλιν. Η κατοικία ήταν ΔΙΚΑΙΩΜΑ, η ανεργία απλά δεν υπήρχε, το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα υπήρχαν σε κάθε σπίτι από το 1930, πολύ πριν από κάθε άλλη χώρα, η παιδεία και η υγεία ήταν δωρεάν. Τι άσχημο μέρος αυτή η ΕΣΣΔ ε;''

Μα το ιδιο ακριβως μπορει να ισχυριστει και ενα χουντικο κτηνος για την 7ετια. Κοιτα ο παπαδοπουλος εφερε ηλεκτρικο στα χωρια, ανοιξε δρομους, χρεος και ανεργια δεν υπηρχαν, δημοσια και δωρεαν υγεια και παιδεια, σπαταλες δεν υπηρχαν, εδωσε δωρεαν δανεια σε αγροτες, η βιομηχανια και η ναυτιλια ανθουσε κ.ο.κ. Μπορεις να του πεις οτι εχει αδικο? Τι δηλαδη οταν η χουντα ειναι κοκκινη δε τρεχει καστανο ενω οταν ειναι χακι κραζουμε?

Εντελώς άκυρη σύγκριση όμως. Επί Παπαδόπουλου εδραιώθηκε η αστική τάξη, πλούτισαν κι άλλο τα μεγάλα κεφάλια (Ωνάσης, Νιάρχος, Λάτσης, Βαρδινογιάννης) παίρνοντας ολόκληρες καλλιεργήσιμες εκτάσεις που πριν ανήκαν στις κοινότητες, και ο λαός πεινούσε και δεν έβρισκε δουλειά στην Ελλάδα (γι' αυτό άλλωστε και κάθε χρόνο έφευγαν γύρω στις 500.000 άτομα μετανάστες στο εξωτερικό). Ούτε μπορεί να συγκριθεί η ταχύτατη εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ μέσα σε 10 χρόνια (1928-1938), που πριν η Ρωσία ήταν ένα μεγάλο χωράφι ουσιαστικά, και εξελίχθηκε στην νο. 2 υπερδύναμη στον κόσμο, με οικονομική ανάπτυξη που ξεπερνούσε κατά 5 φορές και την ιαπωνική (και μιλάμε για μια περίοδο που και η Ιαπωνία κάλπαζε οικονομικά), και σε πολλούς τομείς αργά ή γρήγορα η ΕΣΣΔ ξεπέρασε και την Αμερική στην παραγωγή. Καμία άλλη χώρα με παντελή αυτάρκεια, όπως η ΕΣΣΔ επί Στάλιν, δεν κατάφερε κάτι τέτοιο. Μέχρι και η ναζιστική Γερμανία εξαρτιόταν από τις σοβιετικές εισαγωγές. Η χούντα αντίθετα ζούσε με δανεικά από την Αμερική (300 δις το πρώτο πακέτο του Τζόνσον και άλλα τόσα κάθε χρόνο μετά επί Νίξον) που ακόμα να τα ξεπληρώσουμε, και όχι μόνο δεν ανέπτυξε βαριά βιομηχανία, αλλά ούτε καν τον πρωτογενή για την τότε Ελλάδα τομέα παραγωγής, την αγροτική παραγωγή, δεν φρόντισε να τονώσει αρκετά. Γενικά οι χουντικοί ήταν ανθρωπάκια που κοιτούσαν πώς θα τσιμπήσουν για τον εαυτό τους ο καθένας όσα περισσότερα φράγκα γίνεται από τις επιχορηγήσεις των Αμερικάνων. Και αυτά τα λένε οι ίδιοι οι αμερικάνοι δημοσιογράφοι και απεσταλμένοι που συναγελάστηκαν με το χουντικό καθεστώς στις εκθέσεις τους, ότι δηλαδή και το καθεστώς αλλά και γενικά η αστική τάξη στην Ελλάδα ήταν ό,τι πιο παρασιτικό είχαν βρει στον κόσμο.

Είναι εντελώς άκυρο να συγκρίνεις δύο καθεστώτα. Και τι πάει να πει "όταν είναι χακί κράζουμε"; Λίγες φορές έχεις δει τον μεγάλο σύντροφο Στάλιν με στρατιωτική στολή; Ή μήπως πρέπει να κράζουμε τους μεγάλους στρατηγούς του κομμουνισμού, τον Ζούκοφ, τον Βοροσίλοφ, τον Τολμπούχιν, τον Λιν Μπιάο, τον Γκιαπ ή τον Βαν Τιεν Ντουνγκ; Δεν κράζουμε το χακί, κράζουμε το διεφθαρμένο, είτε είναι χακί είτε μπλε είτε κόκκινο.

πάντως σκύλε αν επιθυμείς να είσαι "χριστιανομπολσεβίκος" υπάρχει κείμενο του μεγάλου Ζαχαριάδη που μιλάει και για το χωρισμό του χριστιανισμού σε ανατολικό (ορθόδοξο) και δυτικό, χαρακτηρίζοντας τον δεύτερο ως "ψευτοχριστιανισμό" και ότι εξυπηρετεί τον δυτικό καπιταλισμό.

ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ



Του Ν.  ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ


Η επίθεση που η αντίδραση, ξετυλίγει ενάντια στο Λαό επεκτείνεται και στο ιδεολογικό μέτωπο. Αυτό γίνεται σʼ όλο τον κόσμο όπου η αντίδραση πάει να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο ιδεολογικό μέτωπο πού ανταποκρίνεται βασικά στις πολιτικές επιδιώξεις που βάζει ο αγγλοσαξωνικός ιμπεριαλισμός για παγκόσμια κυριαρχία. Σʼ όλον το δυτικοευρωπαϊκό και τον αγγλοσαξωνικό κυρίως κόσμο, γίνεται μια ανίερη εκμετάλλευση, της θρησκείας και ιδιαίτερα του χριστιανισμού και πάνε κάτω από τον υποκριτικό θρησκευτικοφιλοσοφικό ιδεαλιστικό μανδύα να κρύψουν τους ανόσιους κατακτητικούς πλουτοκρατικούς σκοπούς των. Και στο πεδίο της διανόησης, της ιδεολογίας, του πολιτισμού προσπαθούν να χωρίσουν τον κόσμο σε δύο στρατόπεδα: δυτικοευρωπαϊκό και ανατολικό, νʼ αντιπαραθέσουν τον ένα κόσμο στον άλλο, να οδηγήσουν τον ένα κόσμο ενάντια στον άλλον.

Στην προσπάθεια αύτη συμφωνούν και συνενώνονται όλες οι παραφυάδες και αποχρώσεις της αντιδραστικής ιδεολογίας που εκπροσωπεί και εξυπηρετεί, βασικά, την παγκόσμια μονοπωλιακή χρηματιστική ολιγαρχία. Εδώ θα βρείτε και την παλιά σοσιαλδημοκρατία και τους ιδεολόγους της δυτικής Δημοκρατίας και το νεοφασιστικό αντικομουνισμό και την τσωρτσιλική αναβίωση, της θεωρίας της φυλετικής υπεροχής και αποκλειστικότητας. Πρωτοστατεί και διεκδικεί τα σκήπτρα ο μεσαιωνικός παπισμός, ζητώντας στο αντιδραστικό και αντιλαϊκό κήρυγμα του να δώσει ένα ψευτοχριστιανικό επίχρισμα.

Και αφού, φυσικά, όλα αυτά συμβαίνουν ανά τας Ευρώπας και την Αμερική δε μπορούμε να καθυστερήσουμε και μείς. Και φυσικά το αντίγραφο είναι πολύ πιο κακομούτσουνο από το πρωτότυπο. Έτσι ο αντιελληνικός και στείρος πιθηκισμός και η δουλική ξενική απομίμηση και αντιγραφή, που γίνονται με ξενική επιταγή, προσπαθούν να δημιουργήσουν μαγιά και νʼ αποκτήσουν βάση χρησιμοποιώντας όλα τα θεμιτά και αθέμιτα. Οποιοδήποτε όργανο και αν παίξουν συγκεντρώνονται όλοι κάτω απʼ την ίδια μουσική διεύθυνση και παίζουν τον ίδιο σκοπό: Λένε, λοιπόν, ότι ενάντια στο πνεύμα και το πιστεύω τής Ανατολής πού κηρύσσει τον υλισμό, απομακρύνεται απʼ το χριστιανισμό και. πνίγει την ανεξαρτησία της ατομικής πνευματικής δημιουργίας, εμείς εδώ οι νεοέλληνες πνευματικοί πατέρες απʼ τη Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων, απʼ τη «Νέα Εστία» με τον Πέτρο Χάρη, το ραδιοφωνικό σταθμό με το Μυριβήλη, είτε την «Εστία» με το Μελά επιμένουμε στην αστοτσιφλικάδικη «πνευματική ελευθερία», ξεπουλάνε δηλαδή στην πραγματικότητα χοντρικά, υλικά, πνευματικά και ηθικά την Ελλάδα σʼ αυτούς που της αφαιρούν την τιμή, την αξιοπρέπεια, τη λευτεριά και την ανεξαρτησία της.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η νέα αυτή ποικιλώνυμη εξόρμηση της πνευματικής αντίδρασης παρουσιάζεται ταυτόσημη και κάτω απʼ το ίδιο μοτίβο. Σχεδόν ταυτόχρονα και ή Χ.Ε.Ε. και η «Νέα Εστία» διακηρύσσουν ότι δε μπορούν πια να περιμένουν και αναλαμβάνουν τη δράση για να επιβάλουν τις χριστιανικές και πνευματικές αξίες του Ελληνισμού που από μακρυά όμως μυρίζουν ξένη απομίμηση και παπικοδυτική πνευματική υποδούλωση.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί ακολου­θούνε πιστά το κήρυγμα του παπισμού και προδίνουνε τους δεσμούς, τις παραδόσεις και τις ηθικές αρχές της Ανατολικής Ορθοδοξίας, της χριστιανικής Ανατολής. Υποτάσσονται δουλικώτατα στο «χριστιανισμό» της ατομικής βόμβας και αρνούνται και καταπολεμούνε λυσσασμένα την πραγματική χριστιανική συμφιλίωση.

Πολύ χαρακτηριστική είναι η πνευματική συγγένεια που παρουσιάζουν οι ψευτοχριστιανοί υποκριτές απʼ τη «χριστιανική» Ένωση Επιστημόνων με τη χιτλεροφασιστική ιδεολογία. Αρνούμενοι την επιστημονική πρόοδο και προσκολλημένοι αδιόρθωτα στα μεσαιωνικά σκοτάδια, κηρύσσουν κι αυτοί με τη Διακήρυξη τους το μύθο της πολιτιστικής και επιστημονικής δημιουργίας του 20οϋ αιώνα αντιγράφοντας έτσι το θεωρητικό του χιτλερισμού Ρόζεμπεργκ, που κάνει το ίδιο στο βιβλίο του «Ό μύθος του 20ού αιώνα». Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Ρόζεμπεργκ δεν αρκείται στο μεσαίωνα μα πάει μερικά εκατόχρονα πιο πίσω στις αρχές και τις ρίζες όπως πιστεύει του τευτονικού παγγερμανισμού.

Τα πιο συγκεντρωμένα όμως πυρά τους τα κατευθύνουν, όπως λέει ο Πέτρος Χάρης, ενάντια στην «πνευματική δουλεία» που φέρνει η «οργανωμένη ιδεολογία» και κηρύσσει  την  «πνευματική  ελευθερία»,



«μακρυά από την πολιτική». Την «πνευματική δουλεία» είναι αποφασισμένοι να τινάξουν από πάνω τους οι πνευματικοί άνθρωποι που θα συνεργασθούν από δω και μπρος στενώτερα στη «Νέα Εστία» για να ξαναφέρουν στα Ελληνικά Γράμματα και στην Ελληνική Τέχνη τη «δημοκρατία του πνεύματος». Αυτά μας λέει ο κ. Πέτρος Χάρης πέφτοντας ο ίδιος σε μια βασική αντίθεση αφού η «δημοκρατία του πνεύματος» είναι κιόλας μια κατʼ αρχήν αντιπαράθεση στην «πνευματική ελευθερία» γιατί δημοκρατία σημαίνει κι όλας οργάνωση και πολιτική. Πόσο όμως οι κύριοι αυτοί της «πνευματικής ελευθερίας» την πιστεύουν στην πράξη φαίνεται από ένα αρκετά φαιδρό επεισόδιο που μας δίνει στο ίδιο της φύλλο η «Νέα Εστία». Η κ. Άλκης Θρύλος είναι ένας απʼ τους «πνευματικούς ανθρώπους» του κ. Π. Χάρη που «είναι αποφασισμένοι να τινάξουν από πάνω τους» την «πνευματική δουλεία». Λοιπόν, την κυρία αυτή το υπουργείο Παιδείας τη διόρισε μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής, μα το Εθνικό θέατρο, όπως λέει η ίδια «αποκρούει κατηγορηματικά τη συνεργασία της». Και αναφωνεί: «Ως πότε θα θεωρούνται αμελητέες οι σοφές αποφάσεις του νομοθέτη...ως πότε θʼ αγνοούνται και θα περιφρονούνται οι νόμοι του κράτους και θα σηκώνει έτσι —ποιό; το Εθνικό θέατρο!—το λάβαρο της ανταρσίας, θα εμφανίζεται—ποιο; το Εθνικό θέατρο! — σαν ανεξάρτητο φέουδο, σαν κράτος εν κρατεί;». Σεβόμαστε την ιερή αγανάκτηση τής σεβαστής Κυρίας μα τόσο ή ίδια όσο και η «Νέα Εστία» ξεχνάν ότι η ίδια αυτή «ιερή αγανάκτηση» που κατακεραυνώνει τον «οργανωμένο παρεμβατισμό» στα πνευματικά οικόπεδα πνίγει την «ελευθερία του πνεύματος» όταν πρόκειται για τον εαφτούλη μας και τα ατομικά μας συμφέροντα και φιλοδοξίες.

Θα ρωτήσει κανένας: μα γιατί μας απασχολεί τόσο το θέμα αυτό; Μας απασχολεί τόσο γιατί κάτω απʼ τη μάσκα της ψευτοχριστιανικής και αντιχριστιανικής ηθικής και έπιστημονικοφάνειας και το κήρυγμα της πνευματικής ελευθερίας ξεδιπλώνεται η επίθεση που κάνει ή αντίδραση στον ιδεολογικό τομέα με αντικειμενικό σκοπό: να κατοχυρώσει το πνευματικό μεσαιωνικό σκοτάδι, να βάλει σφήνα ανάμεσα στο Λαό και τον πνευματικό πολιτισμό, ν' αποκόψει το αγωνιζόμενο Έθνος απʼ την πνευματική του ηγεσία και έτσι να το παραδώσει αφοπλισμένο και ευνουχισμένο ιδεολογικά στη διάθεση και την εκμεταλλευτική νομή της ξένης κατάκτησης και του ντόπιου νεοφασισμού, της μοναρχοφασιστικής αντίδρασης.

Και μας απασχολεί το ζήτημα αυτό, γιατί ο ιδεολογικός αγώνας είναι ένα απʼ τα κύρια μέτωπα στην ταξική και λαϊκή πάλη. Πολύ περισσότερο πού όπως το δείχνουν και ορισμένες υπογραφές κάτω απʼ τη δήλωση των Ελλήνων επιστημόνων, λογοτεχνών και καλλιτεχνών», τα αντιδραστικά πνευματικά κηρύγματα, για τον ένα είτε τον άλλο λόγο, βρίσκουν απήχηση και επηρεάζουν και ανθρώπους μέσα απʼ το λαϊκό δημοκρατικό στρατόπεδο και μέσα στις γραμμές μας φυσικά, οι διανοούμενοι που με τον ένα είτε τον άλλον τρόπο δέχθηκαν την πίεση και υπόκυψαν στον ψυχολογικό εκβιασμό της Χ.Ε.Ε., μοιάζουν σαν τα παιδιά και τούς ανόητους, πού τρομάζουν απʼ τα βατράχια και για να σωθούν πέφτουν στο ποτάμι. Δίπλα και παράλληλα όμως προς τα προσωπικά ελατήρια, πού καθορίζουν την τέτοια είτε αλλιώτικη στάση και θέση του κάθε διανοούμενου, υπάρχει και το γεγονός ότι οι θέσεις για την «πνευματική ελευθερία» και την «καθαρή τέχνη» έχουν απήχηση και προκαλούν σύγχυση και μέσα στις γραμμές μας. Και για νʼ αντιβγούμε αποτελεσματικά στην κατάσταση αυτή, πρέπει σωστά να ερευνήσουμε και μελετήσουμε το φαινόμενο.

Αναμφισβήτητο είναι, πώς η χώρα μας περνά μια βαθειά κρίση, που είναι και κρίση πνευματική, ηθική και ιδεολογική. Κάτω απʼ την ξενική ένοπλη προκάλυψη, η αντίδραση στον τόπο μας πέρασε ύστερα απʼ το Δεκέμβρη του 1944 στην αντεπίθεση. Σʼ όλη τη χώρα ξάπλωσε μια πρωτοφανή τρομοκρατία, που δεν είναι μόνο υλική και σωματική, μα και πνευματική, ψυχολογική με το εθνικιστικοσωβινιστικό παραλήρημα, το μεγαλοϊδεατισμό, τον ψευτοχριστιανικό εκβιασμό, την πανσλαβιστική «απειλή» ενάντια στα πεπρωμένα και την ύπαρξη της φυλής κλπ. Για νʼ αντέξεις αυτού πρέπει νάχεις κότσα γερά. Σου χρειάζεται πρώτʼ απʼ όλα μια στερεή ταξική-κοινωνική τοποθέτηση, πράγμα πού συνδέεται στενά-οργανικά με την ταξική σου προέλευση. Μα χρειάζεται ακόμα και στέρεο θεωρητικό ιδεολογικό καταστάλαγμα. Και αυτό άφορα κυρίως τούς διανοουμένους μας, πού έχουν και τις περισσότερες πνευματικές «ανησυχίες», είναι οι κοινωνικά πιο ανερμάτιστοι και κατά συνέπεια υπόκεινται περισσότερο σε ιδεολογικές ταλαντεύσεις και πνευματικούς πειρασμούς. Δίπλα στα πιο πάνω χρειάζεται ακόμα πίστη ατράνταχτη στο δίκιο του Λαού, χαρακτήρας και πνεύμα αυτοθυσίας και ηρωισμού.

Μην ξεχνάμε ακόμα, ότι η διανόηση δέχεται απʼ τις κυρίαρχες τάξεις μια ξεχωριστή υλική και ιδεολογική πίεση, γιατί οι αφέντες φαντάζονται πώς αν την κλονίσουν θʼ αποκεφαλίσουν πνευματικά το Λαό. Ακόμα νάχουμε υπόψη μας, πως οι διανοούμενοι μας οικονομικά, υλικά περνάν δυσκολίες μεγάλες, τραγικές μπορεί κανένας να πει, δίχως υπερβολή.

Έτσι έχουμε τους όρους πού δημιουργούν κατάλληλο κλίμα για κλονισμούς, ταλαντεύσεις, αμφιβολίες, σκαμπανεβάσματα μέσα στις γραμμές της διανόησης μας. Έτσι το κήρυγμα της «πνευματικής ελευθερίας» πέφτει για ορισμένους σε προετοιμασμένο χωράφι. Γιατί το κήρυγμα της «πνευματικής ελευθερίας» άφορα στην πραγματικότητα μόνον τους πνευματικούς εκείνους εργάτες που είναι μέσα στο Λαό, βρίσκονται κοντά στο Λαό, είτε τραβάν προς το Λαό και για σκοπό έχει να τους αποσπάσει και να τους αποτραβήξει απ' το δρόμο αυτό. Δεν είναι τυχαίο, ότι τόσο η «Διακήρυξη» τής Χ.Ε.Ε., όσο και ή εξόρμηση της «Νέας Εστίας» γίνονται σχεδόν ταυτόχρονα στις μέρες μας. Αφού το μεταδεκεμβριανό τρομοκρατικό ξεφάντωμα έφθασε στο κατακόρυφο και η Ελλάδα περνά μια απ' τις πιο δύσκολες στιγμές της, σήκωσαν ενάντια στην προοδευτική διανόηση μας τη δαμόκλεια σπάθη τής φυσικής εξόντωσης και της πνευματικής εκτέλεσης και τής προσφέρουν σα σανίδα σωτηρίας την «πνευματική ελευθερία»! Αν τοποθετηθείς κάτω απ' τα φτερά της αυτόματα απαλλάσσεσαι απ' όλες τις κοινωνικοπολιτικές υποχρεώσεις σου και από κάθε απειλή υλική και ιδεολογική και ταυτόχρονα αποκτάς την αίγλη ότι είσαι και «ελεύθερος» πνευματικός άνθρωπος!

Έτσι, στην πραγματικότητα «πνευματική ελευθερία» σημαίνει τον πιο ανήθικο ιδεολογικό και υλικό εκβιασμό.

Γιατί κι' αυτοί ακόμα οι πιο φανατικοί κήρυκες της «πνευματικής ελευθερίας» ξέρουν ότι πρόκειται για την πιο ανόσια ψευτιά και άπατη.

Κάτω από οποιοδήποτε φραστικό μανδύα και αν εκδηλώνεται ένας πνευματικός άνθρωπος, δε μπορεί με κανένα τρόπο και κανένα μέσο ν' αποφύγει την κοινωνική του τοποθέτηση μια και ζει και δε μπορεί παρά να ζει ακόμα και όταν παρασταίνει το Ροβινσώνα είτε το Ζαρατούστρα και ονειροβατεί, μέσα στην κοινωνία. Ακόμα και όταν ο ίδιος δεν το ξέρει είτε είναι πεπεισμένος για το αντίθετο, ο άνθρωπος είναι, αντικειμενικά, κοινωνικά τοποθετημένος. Και ο κοινωνικός άνθρωπος – και μη κοινωνικός άνθρωπος δεν υπάρχει – είναι τόσο ελεύθερος κοινωνικοπολιτικά, όσο ελεύθερος είναι και ο φυσικός άνθρωπος ν' αποπνέει και να ζει έξω απ' την ατμόσφαιρα, δίχως οξυγόνο, έξω απ' το φυσικό περιβάλλον.

Και μια και η κοινωνία μας είναι χωρισμένη σε τάξεις, είναι αντικειμενικά υποχρεωτική η ταξική τοποθέτηση και αν ακόμα εσύ διαρρηγνύεις τα ιμάτια σου για το αντίθετο! Έτσι για τον κάθε άνθρωπο και περισσότερο για το διανοητή υπάρχει ένα κατηγορηματικό κοινωνικό πρόσταγμα, που δε μπορεί να το αποφύγει χωρίς να προδώσει αυτόν τον ιστορικό προορισμό της διανόησης, που είναι να εξυπηρετεί την πρόοδο και να παλεύει με τα μέσα και τα όπλα τα δικά της στο πλευρό του Λαού. Πώς μπορεί να νοηθεί πραγματική διανόηση έξω, είτε ενάντια στην πρόοδο και το Λαό; Και η περιβόητη «πνευματική ελευθερία» σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά «ελευθερία» του διανοουμένου να προδώσει την πρόοδο και το Λαό και να πάει να δουλέψει στους εκμεταλλευτές του, για να εξασφαλίσει την ατομική του καλοπέραση.

Έτσι τοποθετούμε εμείς το πρόβλημα. Είναι η άποψη της προόδου και του Λαού που περικλείνει ακέραιο και το συμφέρον τής Ελλάδας. Και πρωταρχική εθνική υποχρέωση σήμερα για τον κάθε προοδευτικό, δηλαδή για τον κάθε πραγματικό πνευματικό άνθρωπο, είναι να ξεκαθαρίσει αποφασιστικά και τίμια την κοινωνική του τοποθέτηση, σα μαχητής στον τομέα το δικό του, έξω από κάθε φενάκη και ψευτογοητεία της «πνευματικής ελευθερίας».

Και υποχρέωση δική μας είναι να ξεσκεπάζουμε ακούραστα τούς σκοπούς που έχει η ξε