Author Topic: Υπονόμευση και Σοσιαλισμός  (Read 60 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

FringeElements

  • Guest
Υπονόμευση και Σοσιαλισμός
« on: November 05, 2012, 08:09:23 pm »
Έγραψα ένα άρθρο αλλά πιστεύω χρειάζεται κάποιες βελτιώσεις ακόμα. Αν θέλετε μπορείτε να κάνετε καμία συνεισφορά ή να πείτε την γνώμη σας.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του σοσιαλισμού είναι η υπονόμευση του καθεστώτος ή του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο αυτός γεννιέται. Οι λόγοι για τους οποίους ο σοσιαλισμός δρα υπονομευτικά έχουν να κάνουν αφενός με την πολιτική προσέγγιση της ανόδου του στην εξουσία και αφετέρου με την εγγενή του αντίθεση σε κάθε τι το ατομικιστικό, το οποίο εξελικτικά υπερκεράζει κάθε συλλογικό πρότυπο. 

Πολλές αμφισημίες διατυπώνονται σχετικά με το τι είναι η υπονόμευση, το σαμποτάζ, τι προξενεί κακό στην κοινωνία και τι την ωφελεί, σημαντικό μέρος των οποίων είναι κακοήθες. Όταν, για παράδειγμα, ο ίδιος άνθρωπος συμφωνεί με την απαγόρευση της ελεύθερης μετανάστευσης σε μια άλλη χώρα, την ίδια ώρα που μάχεται για τα δικαιώματα των μεταναστών στην δικιά του, είναι καταφανές ότι αυτό το άτομο είναι ένας υποκριτής και δεν πρέπει η γνώμη του να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.

Η σοσιαλιστική υπονόμευση μπορεί να πάρει πολλά πρόσωπα. Κύρια χαρακτηριστικά της είναι η έλλειψη ηθικών και λογικών αρχών οι οποίες να δίνουν στα λόγια και τις πράξεις συνοχή, η πολιτική ορθότητα, ο ιστορικός αναθεωρητισμός, η αντιρασιοναλιστική τεκμηρίωση, η άρνηση του εμπειρισμού, η επίθεση στην Παράδοση, η εναντίωση σε βιολογικές έννοιες και μια υποτιμητική στάση έναντι των θετικών επιστημών εν γένει.

Μια ενδελεχής μελέτη της οικονομικής, κοινωνικής και ιστορικής υπόστασης του καπιταλισμού μπορεί να διαλύσει κάθε αμφιβολία περί του τι αποτελεί σοσιαλιστική υπονόμευση. Δεν χρειάζεται όμως κάποιος να περάσει εβδομάδες πάνω από βιβλία κλασικού φιλελευθερισμού ή βιολογίας για να κατανοήσει τι προωθούν οι σοσιαλιστές για να υπονομεύσουν την ελεύθερη κοινωνία. Για την ακρίβεια ακόμα και ένας σχολαστικός γνώστης και υποστηρικτής του καπιταλισμού δεν μπορεί να γνωρίζει in vitro ποιες μεθόδους μετέρχονται οι σοσιαλιστές σε κάθε κοινωνία για να την υπονομεύσουν. Εξάλλου η πλειοψηφία των μεθόδων αυτών είναι κρυφές ή κεκαλυμμένες με ένα μανδύα φυσιολογικότητας, ούτως ώστε ο αφελής παρατηρητής να μην αντιλαμβάνεται ότι προωθούν τον σοσιαλισμό. Χρειάζεται το κάθε τι να εξεταστεί στην πράξη, να αναλυθεί και να γίνει αντικείμενο στοχασμού για να καταλάβει κανείς εάν όντως εξυπηρετεί το όραμα των σοσιαλιστών ή όχι. Η κύρια και σημαντικότερη ένδειξη, επομένως, είναι αυτό που προωθούν ως ριζοσπαστικό οι σοσιαλιστές.

Ένας σοσιαλιστής ως φύσει αντιδραστικός δαπανά πολύ περισσότερο από τον χρόνο του στην υπονόμευση, σε σύγκριση με ένα μη αντιδραστικό άτομο. Ενώ ο σοσιαλιστής, έχοντας απορρίψει, έστω και μέσα στο μυαλό του, τους ατομικιστικούς θεσμούς που στηρίζουν μια κοινωνία, όπως η οικογένεια, η ατομική ιδιοκτησία, η ελευθερία της πνευματικής αναζήτησης κ.α. το φυσιολογικό άτομο δαπανά χρόνο και πόρους στην ενεργή συμμετοχή του σε αυτούς τους θεσμούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μια συνειδητοποιημένη προσωπικότητα πρέπει να απέχει από την διαδικασία της υπονόμευσης. Δεδομένης της υπονομευτικής δράσης των σοσιαλιστών, κάθε άτομο βάλλεται ποικιλοτρόπως από την προπαγάνδα των σοσιαλιστών. Συνεπώς πρέπει να γνωρίσει τον τρόπο με τον οποίο αυτή λειτουργεί και να προφυλαχθεί, εάν όχι να την αντιμετωπίσει καταλλήλως. Είναι όχι μόνο θεμιτό αλλά και συμφέρον για ένα άτομο να υπονομεύσει και αυτό με την σειρά του την δράση και την αντίληψη των σοσιαλιστών.

Φυσικά οι δυο συγκρουόμενες ιδεολογικές σφαίρες είναι διαμετρικά αντίθετες και η ατομικιστική υπονόμευση δεν μπορεί να φέρει τα ίδια ακριβώς καταστροφικά χαρακτηριστικά με την σοσιαλιστική υπονόμευση. Ένας σοσιαλιστής επιθυμεί να κυλήσει την κοινωνία στον βάλτο, και για τον σκοπό αυτό υπεισέρχεται σε μια οργανωτική δομή. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί να καταστρέψει την κοινωνία, παρά μόνο την δομή του σοσιαλιστικού κινήματος και την υπάρξή του την ίδια. Αληθώς, κανένα φυσιολογικό άτομο δεν έχει καμία εγγενή τάση να προκαλέσει κακό στον συνάνθρωπό του και είναι προς το συμφέρον όλων οι σοσιαλιστές να απεγκλωβιστούν από την κατάστασή τους μέσω του διαφωτισμού και της πνευματικής καλλιέργειας

Από τα παραπάνω συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η ατομικιστική υπονόμευση είθισται να φέρει δυο χαρακτηριστικά τα οποία μπορούμε να παρομοιάσουμε με το καρότο της ανταμοιβής και της διαφώτισης και το μαστίγιο της τιμωρίας και της εκδίκησης.

Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της αντεστραμμένης υπονόμευσης είναι ότι οι συνέπειες της πραγματικότητας δεν μπορούν να είναι ποτέ με τους σοσιαλιστές. Ο σοσιαλισμός είναι το κατάλοιπο του παρελθόντος και όχι τυχαία. Αυτός ο λόγος αρκεί για να χτυπηθεί το σοσιαλιστικό κίνημα στην καρδιά του και αμφιβολίες να φυτρώσουν στην συνείδηση κάθε σοσιαλιστή. Αντιθέτως η συνεργατική εναλλακτική του ατομικισμού μπορεί να προσφέρει το κατάλληλο δόλωμα σε όσους αρνούνται ή παρεκκλίνουν της πίστης τους, με τελικό σκοπό τον διαφωτισμό τους πέραν επιστροφής.

Η ιστορική, κοινωνική, ατομική αποτυχία και ο φόβος αυτής, οι συνέπειες της σεξουαλικής “απελευθέρωσης” (μέσω της οποίας ο σοσιαλισμός προσπαθεί να υπονομεύσει τον θεσμό της οικογένειας), οι ψυχικές διαταραχές της έλλειψης πνευματικών και άλλων προτύπων, η απαισιόδοξη κενότητα της ισότητας προσωπικοτήτων, η αποτυχία του αντιρασιοναλισμού, είτε στην φιλοσοφία, είτε στην ηθική, η λοιδορία, η με τον κατάλληλο τρόπο επισήμανση των προαναφερθέντων, μπορούν να αποτελέσουν πολύτιμα όπλα στα χέρια των ατομικιστών, τα οποία, μάλιστα, θα τους βοηθήσουν τόσο να αντιμετωπίσουν όσο και να προφυλαχθούν από την σοσιαλιστική προπαγάνδα με μεγαλύτερη ευκολία.

Η πολιτική ορθότητα από μόνη της αποτελεί εργαλείο που βρίσκει ρίζες στον κλασικό μαρξισμό. Αναμφίβολα δρα υπονομευτικά και η υπέρβασή της δεν πρέπει να θεωρείται ατόπημα. Η λεκτική δεξιοτεχνία με την οποία οι σοσιαλιστές σήμερα μεταμορφώνουν την πραγματικότητα διαστρεβλώνοντάς την δεν είναι πολιτική ορθότητα, είναι κάτι στο οποίο πρέπει να ηττηθούν.

Η βασική αρχή που πρέπει να διέπει την ατομικιστική υπονόμευση είναι η εύρεση των αντίστοιχων σοσιαλιστικών “θεσμών” και η επίθεση σε αυτούς. Για παράδειγμα οι σοσιαλιστές θέλουν να υποκαταστήσουν τον θεσμό του γάμου με ένα πρωτόγονο πολυγαμικό μοντέλο. Αυτό το μοντέλο είναι ο “θεσμός” τους και μπορεί εύκολα να υπονομευθεί. Για αυτόν τον λόγο και δεν επέζησε.

Η διαμάχη των ιδεών μέσα σε μια κοινωνία δεν πρέπει να αφήνει κανέναν αμέτοχο, διότι οι ιδέες που επικρατούν ορίζουν το βιοτικό επίπεδο κάθε κοινωνίας και επηρεάζουν τους πάντες. Οι ατομικιστές, οι οπαδοί της επιστήμης, οι ειλικρινείς και ηθικοί άνθρωποι καλούνται να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους, καθαρίζοντας τον πνευματικό βίο του κοινωνικού τους περιβάλλοντος από τα κολλεκτιβιστικά κατάλοιπα του παρελθόντος. Και αυτό είναι ένα κάλεσμα ηθικής και υπευθυνότητας απέναντι στην ανθρωπότητα και την εξέλιξη.
« Last Edit: November 07, 2012, 10:28:31 pm by FringeElements »

Share on Facebook Share on Twitter


FringeElements

  • Guest
Re: Υπονόμευση και Σοσιαλισμός
« Reply #1 on: November 07, 2012, 10:19:29 pm »
Πείτε ρε μαλάκες. Να το στείλω στα μπλογκς; Καλό είναι;

aristeros

  • Guest
Re: Υπονόμευση και Σοσιαλισμός
« Reply #2 on: November 07, 2012, 10:39:45 pm »
eleos re malaka ... mporeis polu kalutera  :-\