Κλασικό παράδειγμα δήθεν αναρχικής σκέψης. Αναρχία για μερικούς σημαίνει απλά ο νιχιλισμός. Το να καταστρέφεις και να αποδομείς τον ισχύοντα κόσμο.Βλέπεις για παράδειγμα ότι υπάρχουν φυλές; Κατέστρεψέ τις. Βλέπεις ότι υπάρχουν θρησκείες; Κατέστρεψέ τις. Βλέπεις ότι υπάρχουν έθνη; Κατέστρεψέ τα. Βλέπεις ιεραρχία, οργανωμένη παραγωγή, ηθικές κλίμακες; Κατέστρεψέ τα όλα.
Οι οπαδοί αυτής τις ιδέας στρέφονται κυρίως στις ρίζες αυτών των παραπάνω. Βλέπουν για παράδειγμα ότι ο καπιταλισμός στηρίζεται στην λογική και τον εμπειρισμό. Ο "αναρχικός" φιλόσοφος θα πει τότε "ο εμπειρισμός και η λογική είναι έννοιες διαστρεβλωμένες από ιστορικές συγκυρίες και δογματικές αντιλήψεις με αποτέλεσμα να αναπαράγουν στρεβλά κοινωνικά αποτελέσματα. Πρέπει να τολμήσουμε να δούμε "πέρα" από αυτά, να αλλάξουμε ή και να καταργήσουμε την έννοια αυτού που θεωρούμε απόδειξη" κτλ κτλ.
Αυτό όμως δεν είναι γνήσια αναρχική φιλοσοφική μεθοδολογία. Είναι μια μεθοδολογία στρατευμένη στον προαναφερθέντα ισχύοντα σκοπό, τον σκοπό της καταστροφής. Δεν αναγνωρίζει όλα τα είδη του αντιρασιοναλισμού. Αναγνωρίζει μόνο τα είδη του αντιρασιοναλισμού που καταστρέφουν την οικογένεια, την ιδιοκτησία κ.ο.κ.
Έτσι αντί για ένα ευρύτερο ή περισσότερο ελαστικό μεθοδολογικό πλαίσιο, οι "επαναστάτες" "αναρχικοί", καταλήγουν σε ένα εξίσου στενό -μη-αναρχικό πλαίσιο, το οποίο είναι στενό ακριβώς διότι αναγνωρίζει ορισμένες Αρχές, και απαγορεύει την σκέψη έξω από αυτές. Και φυσικά ή δεύτερη κατάρα του συστήματος είναι ότι απορρίπτει τον ρασιοναλισμό, τον εμπειρισμό κτλ. Και θεμελιώνεται προκατειλημμένα και θεμελιώνεται πάνω σε Αρχές.
Φυσικά αυτά τα έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, που από υποστηρικτής του everything goes έγινε υποστηρικτής του everything, except this and that, goes:
One of my motives for writing Against Method was to free people from the tyranny of philosophical obfuscators and abstract concepts such as “truth”, “reality”, or “objectivity”, which narrow people's vision and ways of being in the world. Formulating what I thought were my own attitude and convictions, I unfortunately ended up by introducing concepts of similar rigidity, such as “democracy”, “tradition”, or “relative truth”. Now that I am aware of it, I wonder how it happened. The urge to explain one's own ideas, not simply, not in a story, but by means of a “systematic account”, is powerful indeed.
Ο εμπειρισμός στις κοινωνικές επιστήμες πάντως
απορρίπτεται και από εμάς.