Ναι, πως δεν το σκεφτήκανε και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης να απελευθερωθούν από τα "πλουτοκρατικά" καθεστώτα τους και να γίνουν σαν τους Ρουμάνους και τους Ουκρανούς, τους Ρώσσους και τους Γερμανούς, τους οποίους πλέον γνωρίζουμε πόσο πολύ τους ωφέλησαν οι κρατικιστικές τους τυραννίες.

Ο Χίτλερ πάντως δεν εφηύρε το προσωποκρατικό καθεστώς το οποίο του έδωσε την ευκαιρία να κυβερνήσει επί πτωμάτων. Αυτές οι ιδέες προϋπήρχαν στη Γερμανία και έφεραν στην επιφάνεια το τεράστιο ολοκληρωτικό Κράτος που μπόρεσε να δημιουργήσει στρατούς που δεν είχαν δημιουργηθεί ποτέ μέχρι τότε. Αυτοί οι στρατοί έσπειραν τον θάνατο στην Ευρώπη και της στέρησαν τη σαφή πρωτοκαθεδρία της στην οικουμένη.

Η ιδέα ότι ο ΒΠΠ ήταν πόλεμος συμβατικός, όπως λέμε σύγκρουση Χούτου εναντίον Τούτσι, είναι φαιδρή. Ο ΒΠΠ είναι ο πόλεμος που προκάλεσαν οι κρατικιστικές ιδεολογίες και τα πρωτοφανώς φρικτά αποτελέσματά του οφείλονται ακριβώς σε αυτές τις ιδεολογίες.

Αν η φιλελευθερη σκέψη είχε καταφέρει να ωριμάσει και να απελευθερώσει το άτομο από τις αλυσίδες του κρατικισμού, σήμερα όλη η Ευρώπη θα ήταν ένας παράδεισος όπου κανείς δεν θα έπρεπε να δουλεύει για να ζήσει και θα υπήρχε πλούτος τεράστιος, ίσως και περισσότερος από αυτόν που θα φτάσουμε το 2100.

Το Κράτος ήταν αυτό που χρηματοδότησε, στα πανεπιστήμιά του, τη δημιουργία των ρευμάτων σκέψης που γέννησαν και τον κομμουνισμό και τον φασισμό και τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία. Το Κράτος, στην απόπειρα του να διασφαλίσει την αρπαγή του πλούτου από τον Λαό, έφτιαξε τον Ρομαντισμό, τη Συντηρητική Επανάσταση και τον Μαρξισμό. Και αυτά τα τέρατα που δημιούργησε αιματοκύλησαν την Ευρώπη.

Ο Χίτλερ έγραφε βιβλίο στα κρυφά και χαρακτήριζε μέσα τους Ρώσους υπάνθρωπους. Το συμφέρον του Κράτους όμως είναι συμφέρον του Κράτους και ο κόσμος έπρεπε να πειστεί ότι αυτοί που τον κυβερνάνε έχουν κύρος, όχι έχουν και πιστούς συμμάχους, και μόνο έτσι εξηγείται αυτός ο θίασος των σαλτιμπάγκων της λυκοσυμμαχίας του κρατικισμού, που το μόνο πράγμα που τους ενώνει είναι η υποδούλωση των Λαών στο Κράτος.