Author Topic: ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ  (Read 15 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
« on: January 02, 2013, 09:25:39 pm »
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ


100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου επαναστάτη κομμουνιστή
ηγέτη του ΚΚΕ 1918-55 και 30 χρόνια από την άνανδρη
δολοφονία του, μετά 17 χρόνια εξορίας, στο Σουργκούτ της Σιβηρίας
απ' την προδοτική χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατική κλίκα
των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ


ΣΤΑΛΙΝ προς ΝΙΓΙΑΖΟΦ για ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ: "Τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είναι μεγάλος ηγέτης. Θα κάνει επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη" (κατά την διάρκεια των εργασιών του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ 1952)
 
ΝΙΓΙΑΖΟΦ: "Ο Ζαχαριάδης είναι μια απ' τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος" (1955)


Ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ (27.4.1903), ο αλύγιστος μπολσεβίκος κομμουνιστής ηγέτης, ο πολυαγαπημένος και χιλιοτραγουδισμένος χαρισματικός ηγέτης του ΚΚΕ 1918-55 και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς υπήρξε χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη επαναστατική μορφή που ανέδειξε το ελληνικό εργατικό κίνημα στον 20ο αιώνα και μια απ' τις "σημαντικότερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος". Τρεις είναι οι σημαντικότερες ιστορικές στιγμές της επαναστατικής του δράσης που αναδεικνύουν το Νίκο Ζαχαριάδη στη μεγαλύτερη επαναστατική φυσιογνωμία του τόπου και σε μία από τις μεγαλύτερες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος που συνάμα αποτελούν και τη μεγάλη του συμβολή στο ελληνικό μα και στο διεθνές επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα:1. Ανάληψη της ηγεσίας του ΚΚΕ. Με την ανάληψη της ηγεσίας του ΚΚΕ συνέβαλε αποφασιστικά στο ξεπέρασμα της εσωτερικής κρίσης του Κόμματος, στη γρήγορη ανασυγκρότηση και μπολσεβικοποίησή του, στη μετατροπή του σε κόμμα λενινιστικού-σταλινικού τύπου και στην επεξεργασία επαναστατικού Προγράμματος (1934). 2. Ιστορικό γράμμα του 1940. Με το ιστορικό του Γράμμα-πρώτο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο-α) προσδιόριζε ορθά το χαρακτήρα του πολέμου ως "εθνικοαπελευθερωτικού"-αναγκαίας και εντελώς απαραίτητης προϋπόθεσης για το σωστό προσανατολισμό της πάλης του λαού κατά των ιταλο-γερμανών φασιστών επιδρομέων και την εποποιία της ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης, αλλά και αργότερα του ένδοξου ΔΣΕ- και β) έθετε με σαφήνεια ζήτημα πολιτικής ΕΞΟΥΣΙΑΣ: "επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση με ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό". 3. Πάλη ενάντια στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό. Υπήρξε ο πρώτος στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που αντιτάχθηκε στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, απέκρουσε τη ρεβιζιονιστική επίθεση και απέτρεψε την ανατροπή του ΚΚΕ σε αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου.
Στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ανήκει η μεγάλη τιμή που: 1) πρώτος διέβλεψε την ταξική αντεπαναστατική φύση του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και προέβλεψε τα καταστροφικά του αποτελέσματα, 2) πρώτος αντιστάθηκε θαρραλέα (1954-55) και απέκρουσε την επίθεση της αποστάτριας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατικής κλίκας στο ΚΚΕ, 3) πρώτος εγκαινίασε την πάλη των κομμουνιστών (ανοιχτά από το Σεπτέμβρη του '55) σε παγκόσμια κλίμακα ενάντια σ' αυτό το αντεπαναστατικό προδοτικό ρεύμα, και 4) πρώτος και μοναδικός, σε διεθνές επίπεδο, πλήρωσε τόσο ακριβά τη γενναία στάση και επαναστατική του πάλη με 17 ολόκληρα χρόνια εξορία στις παγωμένες στέπες της Σιβηρίας και τελικά την άνανδρη δολοφονία του, τον Αύγουστο του 1973, από την προδοτική σοσιαλδημοκρατική κλίκα των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη.
Ο "αέρας της ιστορίας σκόρπησε όλα τα σκουπίδια" της πρωτοφανούς λασπολογικής εκστρατείας της αντίδρασης, των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών (σοβιετικών-Ελλήνων) αλλά και της "αντιχρουστσοφικής" (!) ρεβιζιονιστικής ΠΚΕ (Ρουμανία)- "πρακτορείο του αντεπαναστατικού ρεβιζιονισμού" (ΣΟΦΙΑΝΟΣ) -που παρουσίασε το Ν. Ζαχαριάδη ως "αποστάτη"(!) και "χρουστσοφικό"(!). Η ιστορία έδειξε ότι ο μεγάλος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης έμεινε ως το τέλος πιστός στην επαναστατική κοσμοθεωρία του προλεταριάτου, το μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό, κράτησε ψηλά την κόκκινη σημαία του σοσιαλισμού-κομμουνισμού και τη βαμμένη με ποτάμια αίμα σημαία του ΚΚΕ ( 1918-55), και ακριβώς γι' αυτό δολοφονήθηκε.
(Κείμενο της αφίσας για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με τίτλο "ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ")