Ο μόνος λόγος που υπήρξε ο Λένιν και ο Τρότσκι στην Ρωσία το 1917 ήταν ότι οι παγκόσμιες εξουσιαστικές ελίτ ήθελαν να δοκιμάσουν κάπου τον σοσιαλισμό πριν τον επιβάλλουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενδεικτικό και το βιβλίο του Antony Sutton "Wall Street and the Bolshevik Revolution".
άρα εσύ που είσαι υπέρ των διεθνών οικονομικών κέντρων είσαι υπέρ του σοσιαλισμού δηλαδή.
Παγκόσμιες εξουσιαστικές ελίτ: αυτοί που ελέγχουν και εξαγοράζουν τα κράτη και με την βία εξουσιάζουν τους λαούς, πουλώντας τους την ιδεολογία του σοσιαλισμού
"Διεθνή οικονομικά κέντρα": Υπό την έννοια που το θέτεις εσύ σημαίνει τον χώρο στον οποίο συναντιούνται οι ελίτ και επιλέγουν τι είδους σοσιαλισμό θα πουλήσουν και πόσο χοντρά θα προσπαθήσουν να κλέψουν τους λαούς.
Διεθνή οικονομικά κέντρα: Μεγάλα εμπορικά σταυροδρόμια του αποκεντρωμένου συστήματος του καπιταλισμού.
Το χρηματιστήριο της Ν.Υόρκης είναι ένα τέτοιο διεθνές οικονομικό κέντρο. Εκεί συγκεντρώνονται τα αποτελέσματα των αποκεντρωμένων αποφάσεων των οικονομούντων ατόμων ανά την Γη. Για παράδειγμα οι Έλληνες αποφασίζουν να κάνουν πάρτι και για αυτό αγοράζουν κόκακόλα. Ζητούν κόκακόλα. Εφόσον η κόκακόλα είναι πεπερασμένη αν αφεθεί στην ίδια τιμή θα την τελειώσουν οι Έλληνες και δεν θα μείνει και τίποτα για τους άλλους λευκότερους λαούς. Αυτοί που την πουλάνε δεν είναι κορόιδα να την αφήσουν για πάντα στην ίδια τιμή. Αυξάνεται η τιμή της μετοχής της κοκακόλας και εξοικονομείται και κοκακόλα για τον Γερμανό φίλο μας. Η πληροφορία διαχέεται "Οι Έλληνες αγοράζουν κοκακόλα, ανεβαίνει η τιμή". Κανείς δεν συμπαθεί τους τεμπέλληνες, αλλά όλοι συμπαθούν το κέρδος. Έτσι μιμούνται την κοκακόλα και φτιάχνουν πέπσι-κόλα, για να πουλήσουν στην Ελλάδα. Οι Έλληνες αρχίζουν να αγοράζουν και πέπσι, αλλά τώρα με τον ανταγωνισμό γίνονται πιο αυστηροί στις επιλογές τους. Οι ανταγωνιστές μαθαίνουν ότι οι Έλληνες είναι προσεκτικοί στις αγορές τους και έτσι μειώνουν το περιθώριο κέρδους. Τώρα οι Έλληνες έχουν περισσότερες επιλογές και σε μικρότερη τιμή.
Τα διεθνή οικονομικά κέντρα λοιπόν είναι απλά η αποτύπωση, η απόδειξη, των αγορών που γίνονται απανταχού στον κόσμο και δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκατομμύρια πωλητές από όλον τον κόσμο που προσπαθούν να εξυπηρετήσουν καλύτερα τους αυτόνομους και κυρίαρχους αγοραστές όλου του κόσμου, σε όσο γίνεται περισσότερο καλύτερους αμοιβαίους όρους.
Τίποτα το συγκεντρωτικό, τίποτα το σοσιαλιστικό. Αγνή αναρχία.
Επιπρόσθετα, εάν επιβάλλουμε με την βία ένα τέτοιο σύστημα πάλι δεν υπάρχει κάτι το συγκεντρωτικό, κρατικιστικό κτλ. Φανταστείτε έναν ταβερνιάρη όπου έρχεται μια μαφία και λέει "θα υποδεχτείς αυτούς τους πελάτες, δεν θα δέχεσαι τους άλλους και θα πουλάς αυτό, δεν θα πουλάς το άλλο". Αυτό είναι μια ρυθμισμένη οικονομία που βασίζεται στην βία. Είναι συγκεντρωτική όχι επειδή βασίζεται στην βία και αυτή η βία τυγχάνει να είναι συγκεντρωτική στο κράτος, αλλά γιατί αυτός που παίρνει τις αποφάσεις είναι ένας, είναι ο μαφιόζος, είναι η επιτροπή του μαφιόζικου 5ετούς κτλ. Αυτό είναι συγκεντρωτισμός ή αποκέντρωση,
στο νταλαβέρι φαίνεται. Πείτε ότι τώρα ο ταβερνιάρης προσλαμβάνει έναν μπράβο για να διώξει την μαφία ή τηλεφωνεί στην αστυνομία και η αστυνομία διώχνει την μαφία. Δεν έχει διαφορά όσον αφορά το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι το αποκεντρωμένο μοντέλο, όπου ο ταβερνιάρης σε συνεννόηση με τον εκάστοτε πελάτη αποφασίζουν τι θα φαγωθεί.
Φυσικά η κρατική αστυνομία είναι μια τέτοια μαφία από μόνη της. Κανείς δεν πρέπει να υποχρεώσει τον ταβερνιάρη να την πληρώνει και κανείς δεν την κάλεσε να τον προστατέψει. Για είναι ελεύθερος λοιπόν ο ταβερνιάρης και συνεπείς ιδεολογικά εμείς, πρέπει να δώσουμε στον ταβερνιάρη την πρώτη λύση, να επιλέξει να προσλάβει ανθρώπους για προστασία αυτός ο ίδιος ή αν το επιθυμεί να την κάνει ο ίδιος την δουλειά με το όπλο του.
Home
Search
Calendar
Arcade
Members
Login
Register