Author Topic: Λόγος του Στάλιν στις 9-2-1946  (Read 107 times)

0 Members and 2 Guests are viewing this topic.

antimilitarist21

  • Guest
Re: Λόγος του Στάλιν στις 9-2-1946
« on: September 22, 2018, 04:15:57 pm »
..... Κόκκινος στρατός είναι ένας στρατός πρώτης γραμμής και πολλοί θα μπορούσαν να διδαχθούν πολλά απ’ αυτόν. (Θύελλα από χειροκροτήματα).

Έτσι με συγκεκριμένα στοιχεία αντιλαμβανόμαστε τη νίκη της χώρας μας ενάντια στους εχθρούς της.

Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα από τον πόλεμο.

Θα ήταν λάθος να σκεφτούμε πως μια ιστορική νίκη σαν αυτή που κερδίσαμε, μπορεί να κατακτηθεί χωρίς προκαταρκτική προετοιμασία ολόκληρης της χώρας για ενεργό άμυνα. Και δε θάτανε μικρότερο λάθος να νομίσουμε πως μια τέτοια προετοιμασία μπορεί να γίνει μέσα σε τρία τέσσερα χρόνια. Ακόμα μεγαλύτερο λάθος θα ήταν να ισχυρισθούμε ότι κερδίσαμε τη νίκη μόνο χάρη στη γενναιότητα του στρατού μας. Δίχως γενναιότητα είναι φυσικά αδύνατο να κερδιθεί η νίκη. Μα και μόνη της η γενναιότητα δε φτάνει για να καταβληθεί ένας εχθρός που έχει πολυάριθμο στρατό, πρώτης τάξης εξοπλισμό, καλά εκπαιδευμένα στελέχη αξιωματικών και άφθονο εφοδιασμό. Για να αντέξουμε στο χτύπημα ενός τέτοιου εχθρού, να του αντισταθούμε κ’ έπειτα να του επιφέρουμε πλήρη ήττα, έπρεπε να υπάρχει εκτός από την παραδειγματική γενναιότητα των στρατευμάτων μας, πέρα για πέρα σύγχρονος εξοπλισμός και σε αρκετή ποσότητα, ακόμα καλά οργανωμένος εφοδιασμός πάλι σε αρκετή ποσότητα. Γι’ αυτό όμως ήταν απαραίτητο να υπάρχουν και να υπάρχουν σε αρκετή ποσότητα, ορισμένα βασικά πράγματα, όπως: μέταλλα για την παραγωγή όπλων, πολεμοφοδίων, για τον εφοδιασμό των επιχειρήσεων, καύσιμα για τις επιχειρήσεις και τις μεταφορές, βαμβάκι για την παραγωγή ιματισμού, σιτάρι για τον εφοδιασμό του στρατού.

Μπορούμε να βεβαιώσουμε πως πριν μπούμε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είχαμε εξασφαλίσει τις απαραίτητες υλικές δυνατότητες, που απαιτούνται για να ικανοποιηθούν βασικά αυτές οι ανάγκες; Νομίζω πως μπορούμε να το βεβαιώσουμε. Για να ετοιμασθεί αυτό το μεγαλεπήβολο έργο χρειάστηκαν τρία πεντάχρονα σχέδια ανάπτυξης της εθνικής μας οικονομίας. Αυτά ακριβώς τα τρία πεντάχρονα σχέδια μας βοήθησαν να δημιουργήσουμε τις υλικές αυτές δυνατότητες. Η χώρα μας ήταν πολύ καλύτερα προετοιμασμένη πριν αρχίσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος το 1941, απ’ ότι ήταν πριν αρχίσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος το 1913.

Ποιες ήταν οι υλικές δυνατότητες της χώρας μας στις παραμονές του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου:

Για να σας βοηθήσω να κατατοπιστείτε εντελώς πάνω στο ζήτημα αυτό, θα σας κάνω μια σύντομη έκθεση για τη δράση του Κομμουνιστικού κόμματος στον τομέα της προετοιμασίας της χώρας για την ενεργό άμυνα.

Αν πάρουμε τις στατιστικές του 1940 στις παραμονές του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου και τις συγκρίνουμε με τις στατιστικές του 1913 στις παραμονές του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, θάχουμε την παρακάτω εικόνα:

Στο 1913 η χώρα μας είχε παράγει: 4.220.000 τόνους χυτοσίδερο, 4.230.000 τόνους ατσάλι, 29.000.000 τόνους κάρβουνο, 9.000.000 τόνους πετρέλαιο, 21.600.000 τόνους σιτηρά για την αγορά, 740.000 τόνους αξεκόκκιστο βαμβάκι.

Αυτές ήταν οι υλικές δυνατότητες της χώρας μας και μ’ αυτές είχε μπει στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Αυτή ήταν η οικονομική βάση της παλιάς Ρωσίας, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη διεξαγωγή του πολέμου.

Στο 1940 η χώρα μας είχε παράγει: 15.000.000 τόνους χυτοσίδερο (δηλαδή 4-5 φορές περισσότερο από το 1913), 166.000.000 κάρβουνο (δηλαδή 5,5 φορές περισσότερο από το 1913), 31.000.000 τόνους πετρέλαιο (3,5 φορές περισσότερο από το 1913), 38.300.000 τόνους σιτηρά για την αγορά (17.000.000 τόνους περισσότερα από το 1913), 2.700.000 τόνους αξεκόκκιστο βαμβάκι (3,5 φορές περισσότερο από το 1913).

Αυτές ήταν οι υλικές δυνατότητες της χώρας μας όταν μπήκε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Η διαφορά όπως βλέπετε, είναι κολοσσιαία.

Τέτοια πρωτοφανέρωτη αύξηση της παραγωγής δε μπορεί να θεωρηθεί σαν απλή και συνηθισμένη εξέλιξη της χώρας από την καθυστέρηση προς την πρόοδο. Αυτό ήταν ένα άλμα που μετέβαλε την πατρίδα μας από χώρα καθυστερημένη σε χώρα πρωτοπόρα, από χώρα αγροτική σε χώρα βιομηχανική.

Ο ιστορικός αυτός μετασχηματισμός πραγματοποιήθηκε μέσα σε τρία πεντάχρονα σχέδια, που άρχισαν από το 1928. Ως τότε ήμασταν απασχολημένοι να ανορθώσουμε την καταστρεμμένη βιομηχανία και να επουλώσουμε τις πληγές, που μας άνοιξε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και ο εμφύλιος πόλεμος. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι το πρώτο πεντάχρονο εκπληρώθηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια και ότι το τρίτο πεντάχρονο σχέδιο το διέκοψε ο πόλεμος στον τέταρτο χρόνο του, βγαίνει το συμπέρασμα πως για να μετατραπεί η χώρα μας από αγροτική σε βιομηχανική χρειάστηκαν συνολικά δεκατρία περίπου χρόνια.

Πρέπει να ομολογήσουμε πως το διάστημα των δεκατριών χρόνων είναι ένα απίστευτα σύντομο χρονικό όριο για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου κολοσσιαίου έργου.

Κι αυτό ακριβώς εξηγεί τις αλληλοσυγκρουόμενες γνώμες, που κατάκλυσαν τον ξένο τύπο ύστερα από τη δημοσίευση αυτών των αριθμών. Οι φίλοι μας αποφάνθηκαν ότι έγινε «θαύμα». Όσοι πάλι δε θέλουν το καλό μας, ονόμασαν τα πεντάχρονα σχέδια «μπολσεβίκικη προπαγάνδα» και κόλπα της «Τσέκας». Επειδή όμως στον κόσμο δε γίνονται θαύματα και η Τσέκα δεν είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μεταβάλλει τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης, η κοινή γνώμη του εξωτερικού αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τα γεγονότα.

Με τη βοήθεια ποιας πολιτικής το Κομμουνιστικό κόμμα κατόρθωσε να εξασφαλίσει στη χώρα τις υλικές αυτές δυνατότητες σε τόσο σύντομο χρονικά διάστημα;

Πρώτα απ’ όλα με τη βοήθεια της σοβιετικής πολιτικής της εκβιομηχάνισης της χώρας.

Η σοβιετική μέθοδος της εκβιομηχάνισης διαφέρει ριζικά από την κεφαλαιοκρατική μέθοδο. Στις κεφαλαιοκρατικές χώρες η εκβιομηχάνιση αρχίζει συνήθως από την ελαφριά βιομηχανία. Επειδή για την ελαφριά βιομηχανία χρειάζονται μικρότερες τοποθετήσεις κεφαλαίων και το κεφάλαιο κυκλοφορεί πιο γρήγορα και αποκομίζει πιο εύκολα κέρδη παρά στη βαριά βιομηχανία, η ελαφριά βιομηχανία είναι ο πρώτος αντικειμενικός σκοπός της εκβιομηχάνισης. Μόνο αφού περάσει πολύς καιρός και η ελαφριά βιομηχανία συσσωρεύσει κέρδη και τα συγκεντρώσει στις τράπεζες, τότε μόνο έρχεται η σειρά της βαριάς βιομηχανίας και αρχίζει η βαθμιαία διοχέτευση των συσσωρεύσεων στη βαριά βιομηχανία για να δημιουργηθούν οι όροι της ανάπτυξής της. Αυτό όμως είναι μια μακρόχρονη πορεία που απαιτεί ολόκληρες δεκαετίες και όλο αυτό το χρονικό διάστημα πρέπει κανείς να περιμένει ώσπου ν’ αναπτυχθεί η ελαφριά βιομηχανία και να φυτοζωεί χωρίς βαριά βιομηχανία. Καταλαβαίνουμε πως το Κομμουνιστικό κόμμα δε μπορούσε να ακολουθήσει αυτό το δρόμο. Το κόμμα ήξερε πως ο πόλεμος έρχεται, πως χωρίς βαριά βιομηχανία δε μπορεί να υπάρξει άμυνα της χώρας, πως πρέπει να καταπιαστούμε το γρηγορότερο με την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας και πως η αργοπορία στον τομέα αυτό σημαίνει ήττα μας. Το κόμμα θυμόταν τα λόγια του Λένιν, πως δίχως βαριά βιομηχανία είναι αδύνατο να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία της χώρας, πως δίχως βαριά βιομηχανία μπορεί να καταστραφεί το σοβιετικό σύστημα. Γι’ αυτό το Κομμουνιστικό κόμμα της χώρας μας δεν ακολούθησε το «συνηθισμένο» δρόμο της εκβιομηχάνισης και άρχισε το έργο της εκβιομηχάνισης της χώρας πρώτα από την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας. Το έργο αυτό ήταν πολύ δύσκολο, όχι όμως και ακατόρθωτο. Πολύ μας βοήθησε στο έργο μας η εθνικοποίηση της βιομηχανίας και των τραπεζών, που έδωσε τη δυνατότητα να συγκεντρωθούν και να διοχετευθούν γρήγορα τα μέσα στη βαριά βιομηχανία.

Δε χωρεί αμφιβολία πως δίχως αυτό θάταν αδύνατο να πετύχουμε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα τη μετατροπή της χώρας μας σε βιομηχανική χώρα.

Δεύτερο σημείο ήταν η βοήθεια που μας έδωσε η συλλογική συνεταιριστική οργάνωση (κολλεχτιβοποίηση) της αγροτικής οικονομίας.