Ξεκινώντας από ενα εκπληκτικό topic του μίστερ μάξ οτι nazi ερμηνεύεται ως NAtional ZIonist και οχι NAtional SOsialist και παραλληλα με το γεγονος οτι οι 447 εκ των 554 της ηγεσίας των μπολσεβίκων ήταν ζιονιστές εβραίοι, μετά απο πολυ μελέτη και ψάξιμο κατέληξα στοn τίτλο του topic.

Στην μοντέρνα  αγιογραφία του κομμουνισμού, ένα σημαντικό μέρος της   θεωρίας έχει αγνοηθεί σημαντικά. Οι αληθινοί πιστοί, ενώ διατείνονται ότι οι ιδρυτές- πατέρες του σοσιαλισμού είναι οι καθοδηγητές τους,  πολύ νωρίς  εγκατέλειψαν κάθε λεπτομερή μελέτη τους, ακόμη και του Μαρξ. Έτσι σήμερα τα κείμενα κλειδιά  φαίνεται να απολαμβάνουν το σπάνιο προνόμιο  ότι, έχουν γίνει πλήρως αντιληπτά, χωρίς όμως στην πραγματικότητα κάποιος να τα έχει διαβάσει στην ολότητα τους, ούτε ακόμη και από τους πολεμίους του σοσιαλισμού,  που για τον φόβο αντίποινων είναι πιθανόν να  καταπνίγουν την περιέργεια τους.
Αναδημοσιεύω αυτούσια μερικά  κείμενα προς τέρψιν και ενημέρωσι  των οπαδών που είτε αγνοούν τι πιστεύουν  ή πιθανώς πιστεύουν ότι γνωρίζουν, ενώ ουσιωδώς αγνοούν...

Γενοκτονία: Ολοκληρωμένη άποψι του Κομμουνισμού.....
Η μελέτη αδημοσίευτων κείμενων, γράφει ο Watson στο βιβλίο του «The lost literature of the Socialism- Η Χαμένη γνώσι του Σοσιαλισμού)» εκδόσεις  Lutterworth  Press 1998, αποδεικνύει ότι  «Η γενοκτονία ήταν ολοκληρωμένη άποψι  του σοσιαλισμού»
Ο Fredrich Engels, σε ένα άρθρο του γραμμένο το 1849 στην εφημερίδα    Neue Rheinsche Zeitung, ένα περιοδικό εκδιδόμενο από τον φίλο του Karl Marx,  απαίτησε την εξόντωσι των Ούγγρων, που ξεσηκώθηκαν κατά της Αυστρίας. Επίσης είχε ευτελή άποψι για τους Σέρβους και τους άλλους σλαβικούς λαούς και για τους Βάσκους, τους Βρετανούς και τους Σκωτσέζους! 75 χρόνια μετά , στο βιβλίο του « On Lenin and Leninism ( 1924)   ο Στάλιν θα συνιστούσε την μελέτη αυτού του σημαντικού άρθρου. Ενώ ο ο ίδιος ο Μαρξ, στο άρθρο του «Revolution and counter revolution in Germany”  που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα  Neue Rheinsche Zeitungτο 1852, διερωτάτο με ποιο τρόπο «αυτοί οι ετοιμοθάνατοι λαοί της Βοημίας, της Καρίνθιας της Δαλματίας, κλπ» θα  αφανίζοντο. (Σκληρή ναζιστική πολιτική λοιπόν)
Φυλή: Οικονομικό δεδομένο του Κομμουνισμού

Για τον Μαρξ και τον Ενγκελς το θέμα της φυλής ήταν σημαντικό. Ο τελευταίος έγραψε το 1894  στον  επιστολογράφο του  W. Borgius http://www.marxists.org/archive/marx/works/1894/letters/94_01_25.htm
“Για μας οι οικονομικές συνθήκες καθορίζουν όλα τα ιστορικά φαινόμενα, αλλά η φυλή αυτή καθεαυτή είναι οικονομικό δεδομένο» (*1, ιδέ σημείωσι στο τέλος του κειμένου)
Αυτή ήταν η αρχή το αξίωμα που ο Ένγκελς επικαλέσθηκε όταν αρνήθηκε ότι οι σλάβοι δεν είχαν καμιά ικανότητα να δημιουργήσουν  πολισμό ( στην εφημερίδα του Μαρξ, 15-16 Φεβρουαρίου 1849).
«Εκτος από τους Πολωνούς και τους Ρώσσους ίσως και  του Σλάβους της Τουρκίας, κανένα σλαβικό έθνος δεν έχει μέλλον, καθ όσον όλοι οι άλλοι σλάβοι στερούνται ιστορικής, γεωγραφικής πολιτικής και βιομηχανικής βάσεως που είναι απαραίτητα για ανεξαρτησία και επιβίωσι. Χώρες που ποτέ δεν είχαν δική τους  ιστορία  και που μετά βίας έφθασαν στο χαμηλότατο επίπεδο πολιτισμού..δεν μπορού να επιβιώσουν και δεν είναι δυνατόν ποτέ να επιτύχουν την μικρότερη αυτονομία»
Η εξολόθρευσις και ο αφανισμός των αντιπάλων...  Κοινός στόχος  των ολοκληρωτικών καθεστώτων
Αμφότεροι Ναζι και κομμουνιστές  στόχευαν να επιτύχουν μια μεταμόρφωσι, μια «ολοκληρωτική» λύτρωσι της κοινωνίας – στην πραγματικότητα της ανθρωπότητος. Έτσι ένιωθαν δικαιολογημένοι να εξολοθρεύουν όλες τις φυλές ή τις κοινωνικές τάξεις που θεωρούσαν ότι πρόβαλαν αντίστασι ( ακόμη και αν ήταν σε μια  ακούσια ή ασυνείδητη κατάστασι)  στην ιερή  επιχείρησι  της συλλογικής σωτηρίας.Ετσι, εάν οι Ναζι και οι κομμουνιστές διαπράττον  γενοκτονία  αναλόγου μεγέθους, άν όχι και με την ίδια ιδεολογική πρόφασι,  αυτό καθόλου δεν ήταν αποτέλεσμα    κάποιας ανωμάλου συγκλίσεως ή τυχαίας συμπτώσεως που πρόεκυπτε από διεστραμμένη συμπεριφορά. Αντιθέτως, τα όμοια αποτελέσματα πήγαζαν από ταυτόσημες – πανομοιότυπες αρχές με βαθειές ρίζες των σχετικών  πεποιθήσεων τους και του τρόπου λειτουργίας τους.
Ο Σοσιαλισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την αριστερά του Ναζισμου..
Ας μην λησμονούμε ότι ο Γερμανικός Εθνικό -Σοσιαλισμός, όπως και ο ιταλικός Φασισμός,  θεωρούσαν εαυτούς,  ακολουθώντας το παράδειγμα των Μπολσεβίκων, ως μια  «επανάστασι» και ειδικά ως μια επανάστασι κατά της μπουρζουαζίας – αστικής τάξεως
Κρατισμός  και Απομονωτισμός,  το οικονομικό πρόγραμμα του  Εθνικού ή Kομμουνιστικού  Σοσιαλισμού!
Ο φημιστός Ludwig von Mises ένας από τους μεγάλους Βιεννέζους οικονομολόγους που εξαναγκάσθηκαν να μεταναστεύσουν λόγω του Ναζισμού, επισήμανε  ειρωνικώς ότι   τα 10 επείγοντα μέτρα που προτείνονται από τον Μαρξ, στο κομμουνιστικό Μανιφέστο είναι πολύ κοντά στο οικονομικό πρόγραμμα του Χίτλερ. http://oll.libertyfund.org/?option=com_staticxt&staticfile=show.php%3Ftitle=2399&chapter=226545&layout=html&Itemid=27
«Οκτώ από τα 10 εκείνα  σημεία έχουν πραγματοποιηθεί από τους ΝΑΖΙ , με ριζοσπαστισμό που θα γοήτευε και τον Μάρξ»
(ιδε σημειωσι  *2 στο τελος του κειμένου στο βιβλίο του  Ludwig von Mises  «Omnipotent Govermnet» 1969, Random House )
ΝΑΖΙ – Κομμουνιστές. Οί  Δίδυμοι Μεσσίες της ανθρωπότητος
Το θεμελιώδες χαρακτηριστικό αμφότερων των συστημάτων είναι ότι οι οι κυβερνώντες, πεπεισμένοι ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και ότι καθοδηγούν την πορεία της ιστορίας για ολη την ανθρωπότητα, πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να καταστρέφουν τους διαφωνούντες (πραγματικούς ή εν δυνάμει), φυλές, κοινωνικές τάξεις, επαγγελματικές   ή  πολιτιστικές κατηγορίες - οιονδήποτε και καθ’έναν που θεωρούν ως εμπόδιο – ή ικανό μια μέρα να καταστεί εμπόδιο στην υπέρτατη εξουσία και σχεδιασμό τους.
«Δεν είμαι απλώς ο νικητής του Μαρξισμού, είμαι  ο εκτελεστής  - εκείνου του  τμήματος που είναι ουσιώδες και αιτιολογημένο, αφού έχει απογυμνωθεί από τα δόγματα του Ταλμούδ..
Δεν θα αποκρύψω ότι έμαθα παρά πολλά από τον Μαρξισμό.. Αυτό που προκάλεσε το ενδιαφέρον μου για τους Μαρξιστές και με καθοδήγησε  ήταν οι μέθοδοι τους. Η  διάφορα  μεταξύ εκείνων και εμού είναι ότι εγώ έθεσα σε εφαρμογή οτιδήποτε εκείνοι οι γυρολόγοι  και  γραφιάδες  δειλά είχαν ξεκινήσει. Όλος ο Εθνικοσοσιαλισμός  περιέχεται στον Μαρξισμο: Κοιτάξτε προσεκτικα: οι αθλητικες κοινωνιες των εργατων, οι πυρήνες σωματεία στις βιομηχανίες, οι μαζικές διαδηλώσεις, το προπαγανδιστικό υλικό ειδικά σχεδιασμένο να φθάση στις μάζες. Όλα αυτά τα νέα μέσα πολιτικού αγώνα εφευρεθήσαν εξ ολόκληρου από τους Μαρξιστές. Εγώ απλώς τα πήρα και τα προσάρμοσα στους σκοπούς μας.»
Από το βιβλίο του  Herman Rauschning “ HITLER SPEAKS” σελίς  185 εκδοτικός οίκος Thornton Butteworth)
Κομματική η Επιστήμη η Τέχνη η Αλήθεια η Ηθική
Μια ολοκληρωτική φιλοσοφία μπορεί να είναι Μαρξισμός-Λενινισμός, η Σκέψι  του Μάο Τσέ ντουγκ   ή το δογμα  «Ο αγώνας μου» του Χίτλερ. Η τέχνη παρομοίως σμικρύνεται σε  δουλική υποταγή. Για τους ΝΑΖΙ η «εκφυλισμένη τέχνη» έπρεπε να εξαλειφθή  κα να αντικατασταθεί με την υγειά τέχνη των ΝΑΖΙ. Σε παράλληλη έκδοσι οι κομμουνιστες θέλησαν να στραγγαλίσουν  την «αστική τέχνη» μέσω της σοσιαλιστικής πραγματικότητες.  Όμως το  πλέον επικίνδυνο παιγνίδι που  ιδεοκρατία  διαπράττει είναι η άρνησις οιασδήποτε αυτονομίας στην επιστήμη.
Το υπέρ επιστημονικό    κριτήριο  της επιστημονικής αλήθειας για τους ΝΑΖΙ, διακρίνεται από την ίδια νοοτροπία  με την διαφορά ότι  αυτοί  επιμένουν με την φυλή παρά με την τάξη. Οι δυο πορείες ιδεολογικώς είναι ταυτόσημοι, εφ όσον αρνούνται την εξειδίκευσι της γνώσεως  ως επιστήμη και υπάγουν κάθε τι στην ιδεολογία τους.
Καταφεύγουμε πάλι στο  βιβλίο του  Herman Rauschning “ HITLER SPEAKS” σελίς  220-221 εκδοτικός οίκοςThornton Butteworth, όπου ο Φύρερ λέγει:
«Δεν υπάρχει  τέτοιο  πράγμα όπως η Αλήθεια, στο ηθικό ή επιστημονικό πεδίο ..
Η άποψις ότι, η επιστήμη είναι δυνατόν να διαζευχθεί από όλες τις πρότερες  διανοηθείσες ιδέες, θα μπορούσε κάποιος να το έχη φαντασθή   στην εποχή του φιλελευθερισμού. Είναι παράλογο.
Η επιστήμη είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Το σύνθημα «επιστημονική αντικειμενικότητα» έχει  επινοηθεί από τους  πολυμαθείς καθηγητές ούτως ώστε να διαφεύγουν από τον έλεγχο του κράτους»
Εδώ ξανά βλέπουμε την διαφορά –περισσότερο φαινομενολογική παρά οντολογική   - μεταξύ Ναζισμού  και κομμουνισμού, δηλαδή  μεταξύ του άμεσου  και ουτοπικού ολοκληρωτισμού. Οι κομμουνιστές  τόσο ανυπόμονοι  όσο οι Εθνικοσοσιαλιστές  να υποτάξουν την γνώση στην εξουσία, το έπραξαν στο όνομα μαις  υποθετικώς  αληθινής επιστήμης της οποίας όμως,  αυτοί μόνο κατέχουν το κλειδί. Ο Χίτλερ  από την άλλη μεριά, θέσπισε χωρίς φανταχτερά περιτυλίγματα ότι η αλήθεια δεν υπάρχει και συνεπώς είναι το προνόμιο της εξουσίας  να την καθορίσει ή  τουλάχιστον να την διατηρεί υποταγμένη…
Η «αντικειμενοποίηση» του ατόμου στο κομματικό «νέο-άνθρωπο»
Βεβαίως σε κάθε ολοκληρωτικό κράτος το άτομο πρέπει να αφανισθή.
Ο Σοβιετικός  «νέος άνθρωπος» πρέπει να είναι ίδιος με όλους τους άλλους  Σοβιετικούς ανθρώπους. Ένα γρανάζι στην αχανή  μηχανή αλέσματος του σοσιαλισμού. Αγαπητός στην καρδιά του Στάλιν, ο ρομποτικός σκλάβος άξιζε μια φρυγανιά, που ο μικρός Πατέρας δεν δίσταζε να την προσφέρει.
Με τα δικά του λόγια : «Πίνω » ανακεφαλαίωσε  « αυτούς τους απλούς  συνηθισμένους σεμνούς ανθρώπους, σ' αυτά τα γρανάζια που κρατούν την μεγάλη μηχανή του κράτους σε  κατάστασι λειτουργίας» (στο βιβλιο του Mikhail Geller,”  La Machine et les rouages , ou laformation de l' home sovietique”)
Η «αντικειμενοποίησις» και η τυποποίησις του ατόμου, ο περιορισμός του στον ρόλο εργαλείου στα χέρια του κόμματος, προκαταλαμβάνει την ελευθερία του, τις σκέψεις του την ηθική του.
«Στην κοινωνία μας»  τονίζει ο Leonid Brezhnef   «ηθικό είναι οτιδήποτε εξυπηρετεί τα ενδιαφέροντα του κομμουνισμού»
Η κατάργησι του ατόμου, ισοδυναμεί με την κατάργησι της ανθρωπίνης υπάρξεως, που κάνεις ποτέ δεν έχει  συναντήσει παρά μόνο σαν ελεύθερο άτομο. Ξανά  σ’αυτό το σημείο η ομοιότης μεταξύ κομμουνισμού και Ναζισμού  εχει καταπλήξει πολλούς  παρατηρητές-τουλάχιστον εκείνους που δεν τυφλώθησαν από την πλύσι εγκεφάλου και την προπαγάνδα ή δεν  επηρεάσθησαν από  την υποταγή στο κόμμα  σε επαγγελματικά ψεύδη. Το 1936  ο Andre  Gide  επισκέφθηκε την Σοβιετική ένωσι , την όποια από μακριά είχε θαυμάσει και επέστρεψε ξεστραβωμένος. Ο πρωταθλητής της ελευθερίας ομολόγησε την αυταπάτη του σ ένα βιβλίο που έπεσε όπως ένας τόνος τούβλα στο κρανίο της Γαλλικής αριστεράς.
«Αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλη χώρα, εκτός  ίσως από την Γερμανία του Χίτλερ, όπου  ο λαός νιώθει λιγότερο ελεύθερος, περισσότερο υποδουλωμένος, φοβισμένος  τρομοκρατημένος  από την Σοβιετική Ένωσι».
(στο βιβλίο του Andre  Gide  “ Retour    d’ USSR “, εκδόσεις Gallimard 1936)
Βεβαίως  εδώ ο Andre  Gide  αδικεί τον Χίτλερ , που ήταν στην εξουσία μόλις τρία χρόνια, όχι αρκετά να πραγματοποίηση το πρόγραμμα του. Ενώ οι Κομμουνιστές είχαν ήδη 20 χρόνια να  θέσουν σε λειτουργία το δικό τους πρόγραμμα, να καταστρέψουν το καλούπι της ανθρωπότητος και να  μεταμορφώσουν την κοινωνία σε Homo Sovieticus.
Διδακτορία έτσι κι αλλιώς: Ή   του προλεταριάτου ή του Γερμανικού Λαού..
Υπάρχει  μια αντίληψι του κράτους που ο Λένιν και ο Χίτλερ συμμερίζονται.
Σ’ένα άρθρο που δημοσίευσε   η  Pravda με τίτλο «Η προλεταριακή επανάστασι και ο αποστάτης  Katusky»  στις 11 Οκτωβρίου 1918, ο Λένιν έγραψε:
«Το κράτος στα χέρια της επικρατούσης τάξης-προλεταριάτου  είναι μια μηχανή  προορισμένη να σύντριψη την αντίστασι των έχθρων της. Υπ' αυτήν την έννοια η δικτατορία του προλεταριάτου σε τίποτα δεν διαφέρει, από την δικτατορία οιασδήποτε άλλης τάξεως».
Λίγο πιο κάτω στο ίδιο άρθρο διαβάζουμε:
«  Η Διδακτορία είναι εξουσία που βασίζεται  κατ ευθείαν πάνω στην βία και δεν περιορίζεται από κανένα νόμο. Η επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου είναι εξουσία που αποκτάται και διατηρείται με την βία, την όποια το προλεταριάτο ασκεί στην αστική τάξι, εξουσία που δεν περιορίζεται από κανένα νόμο» 
Επιστρέφοντας,  αν έχουμε αυτή τη ροπή στον «Αγώνα μου» ανακαλύπτουμε  στο  κεφάλαιο που πραγματεύεται με το κράτος, ότι ο Χίτλερ εκφράζει τις απόψεις του περίπου με ταυτόσημους όρους. Αληθώς, η «διδακτορία του Γερμανικού λαού» αντικαθιστά εκείνη του προλεταριάτου. Εάν δε λάβουμε υπ όψιν μας τις πολυάριθμες  αντικαπιταλιστικές διατριβές του Φύρερ, οι αντιλήψεις  μόλις και μετά δυσκολίας απέχουν η μια από την άλλη. Τα ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα κατά κανόνα εγκαθιστούν ένα κατασταλτικό μηχανισμό με στόχο την εξαφάνισι όχι  μονο της πολιτικής διαφωνίας, αλλά της όποιας διαφοράς στην συμπεριφορά του ατόμου...
Συμπερασματικώς:
1.Είναι ηλίου φαεινότερον και  αφ εαυτού επεξηγηματικό εκ των γραπτών κείμενων των ιδρυτικών φιλόσοφων και διδακτόρων του Ναζισμού και του   Κομμουνισμού, ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα  που δημιούργησαν  συμπίπτουν τόσο  ιδεολογικώς όσο και στα έργα τους. 50 εκατομμύρια  οι νεκροί του Παγκοσμίου Πολέμου, 100 εκατομμύρια  οι νεκροί των κομμουνιστικών καθεστώτων.
2.Είναι αξιοσημείωτο ότι ο ολοκληρωτισμός του κομουνισμού γέννησε ως δράσις την μιμητική αντιδρασι του Ναζισμού στον επεκτατισμό και  την μονολιθική βια του Κομμουνισμού, όταν και όπου  το κράτος  παραδόθηκε στη αναρχία και την έκνομη βία, συντελουσης  και της οικονομικής κρίσεως.
Σε κάθε περίπτωσι ο  λαός , στερούμενος της προστασίας του Νόμου, βρέθηκε έρμαιο  της  αναγκαστικής επιλογής- εκλογής του αντιδραστικού ολοκληρωτισμού για να σωθή από την  βία του ενεργού   κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού.
Έτσι. στην κατοχική Ελλάδα για να αποφευχθεί η βιαία στρατολόγησι στον κομμουνιστικό ΕΛΑΣ  και η  καταστροφή των αγροτο-κτηνοτροφικων  περιουσιών της υπαίθρου, αναγκάθησαν πολλοί να ζητήσουν την προστασία των ταγμάτων ασφαλείας, που δημιουργήθησαν ακριβώς γι αυτό τον λόγο.
3. Σήμερα στην Νέα Σοβιετία , μετα από 39 χρόνια συστηματικής καθημερινής  πλύσεως εγκέφαλου και εμετικής προπαγάνδας από την εποχή  του σοσιαλμανούς Καραμανλή του αστράτευτου Θείου, μέχρι των ημερών μας, στα σχολεία με τα βιβλία, στα πανεπιστήμια με τους αριστεροτραφείς  στρατευμένους καθηγητές, στην Τηλεόρασι, στον Τύπο στο Ραδιόφωνο , παρουσιάζεται η εξής εικόνα.
Τα έκνομα κομμουνιστικά κόμματα που στα καταστατικά τους ομολογούν ότι δεν σέβονται - αρνούνται  το σύνταγμα και την καθεστηκυία ταξι  καΙ περιγράφουν λεπτομερώς πως θα ανατρέψουν το καθεστώς της Δημοκρατίας, αυτά τα κόμματα παρουσιάζονται  κατά μια διεστραμμένη ανάστροφη ως το απαύγασμα της Δημοκρατίας και οχι της εγκληματικής τυραννίας.
Ταυτόχρονα η ιστορία, έχει καταστεί άχρηστη. Αφού  έχει ξαναγράφει εκ του μηδενός γανωμένη και παραποιημένη από τους  ψευτο-ιστορικούς της αριστεράς, εμφανίζουσα τους εγκληματίες και προδότες ως αγωνιστές.  Και εκείνους που έσωσαν την Ελλάδα ως συνεργάτες των γερμανών ή εν συνεχεία των αμερικανών  «κατακτητών».
4. Η σύγχιση που επικρατεί αλλά και η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη  γενναίας ηγέτιδος τάξεως  από την διανόηση μέχρι την πολιτική την εκκλησία την δικαιοσύνη, ευνοεί τον λαϊκισμό  και ενθαρρύνει τον παραλογισμό. Αυτό βιώνουμε στην Πατρίδα μας και φαίνεται ότι  ο μονόδρομος του αδιέξοδου της θεληματικής αυτοκτονίας ενός λάου,  είναι η κατάληξη.
                                     
Σημειώσεις :
(Οι πληροφορίες , η βιβλιογραφία και οι αναλύσεις από το εξαιρετικό βιβλίο , «Η τελευταία έξοδος στην Ουτοπία» του Ζαν  Φρανσουά Ραβέλ  “ Last exit to utopia”  εκδόσεις Encounter Books, σελίδες 95-105, 7ον κεφάλαιον , που δυστυχώς δεν έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα.)
*1.Η ακριβής έκφρασις του Ενγκελς  όπως αναφέρεται στην επιστολή του , στο αγγλικό κείμενο, παράγραφος υπ αριθμόν 2.
«We regard economic conditions as the factor which ultimately determines historical development. But race is itself an economicfactor»
*2.Η ακριβής έκφρασις του Ludwig von Mises, όπως αναφέρεται στo βιβλιο του, στο αγγλικό κείμενο, 7ο κεφάλαιο, 2η ενότητα .Ο Μαρξισμός και  το εργατικό κίνημα ,σελίς 171
«Eight of these ten points have been executed by the German Nazis with a radicalism that would have delighted Marx»
*3 Η ακριβής έκφρασις, όπως αναφέρεται στo βιβλιο του Hermann Rauschning «Ομιλίες του Χιτλερ»του, στο αγγλικό κείμενο
http://scholarisland.com/hitler.htm
«I am not merely the vanquisher of Marxism, I am its implementer-of that part of it that is essential and justified, stripped of its Talmudic dogma. I won't conceal that I've learned a great deal from Marxism....What interested me about the Marxists, and instructed me, were their methods. The difference between them and myself is that I have really put into practice what these peddlers and pen-pushers have timidly begun. The whole of National Socialism is contained in Marxism. Take a close look at it: the workers' athletic societies, the industrial cells, the mass demonstrations, the propaganda material specially formulated to reach the masses. All these new means of political struggle were almost entirely invented by the Marxists. I had merely to take them over and adapt them to our purposes.»