Επικίνδυνο είναι το μονοπώλιο του Κράτους, όχι το δικαίωμα της κάθε γυναίκας και του κάθε
ατόμου εν γένει να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Η οπλοφοβία ανέκαθεν πήγαινε χέρι με χέρι
με τον κολλεκτιβισμό. Το να μιλάς για επικινδυνότητα και να συναινείς στο να έχουν οι δήθεν
πολιτικοί σου αντίπαλοι όλα τα όπλα αν μη τι άλλο είναι οξύμωρο. Μόνο αν σε ωφελεί με κάποιον
τρόπο το μονοπώλιο των όπλων μπορεί να το υποστηρίζεις και τέτοιο παράσιτο που είσαι προφανώς
και σε ωφελεί.

Η ιστορικότητα της ατομικής ιδιοκτησίας και του Κράτους μέσω αναλύσεων μαρξιστικού καφενείου
δεν έχει κάτι το ενδιαφέρον να προσφέρει. Το Κράτος είναι ένα μονοπώλιο βίας που αρπάζει τον
παραγόμενο πλούτο από τον παραγωγό. Για να υπάρξει δηλαδή Κράτος σημαίνει ότι υπάρχει παραγωγός
ο οποίος παράγει πλούτο. Για όσους δεν είναι τελειωμένοι κομμουνιστές και υπαλληλάκια του Κράτους
η παραγωγή είναι ατομική. Ο παραγωγός έχει στα χέρια του αυτό που παράγει πριν του το αρπάξει το Κράτος.
Το έγκλημα που διαπράττει το Κράτος για να θρέψει την παρασιτική τάξη του είναι τόσο καταδικαστέο
και ανήθικό όσο και κάθε κλοπή. Επομένως τι νόημα έχει η ιστορικότητα  του Κράτους;

Αν κάποιος θέλει μια σοβαρή ανάλυση της εξέλιξης του Κράτους μπορεί να διαβάσει το αντίστοιχο βιβλίο
του Βαν Κρέβελντ το οποίο κάνει μια σοβαρή ιστορική ανάλυση για το εγκληματικό φαινόμενο του Κράτους και
δείχνει πως και γιατί έχει κακοφορμίσει τους τελευταίους αιώνες.