Author Topic: Γιατί οι διανοούμενοι μισούν τον Καπιταλισμό  (Read 32 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Pinochet88

  • Kombrig
  • ******
  • Posts: 1000
  • Φήμη -339
  • Η φορολογία είναι βία και κλοπή
    • View Profile

Οι διανοούμενοι είναι εκείνη η ομάδα της κοινωνίας η οποία, λόγω μαλθακότητας ή λόγω παθολογικής έπαρσης, κάθεται πάνω από σωρους με βιβλία και υιοθετεί ένα ακατανόητο λεξιλογικό σύμπλεγμα για να παραστήσει ότι είναι εξυπνότερη όλης της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία τελευταία ζει από την εργασία της. Ο βίαιος μηχανισμός του Κράτος, από τα πανάρχαια χρόνια, εκμεταλλεύτηκε την αργόσχολη αλλαζονικότητα αυτών των ατόμων και τα ενέταξε στις παρασιτικές τάξεις οι οποίες βρισκόντουσαν υπό την προστασία του. Αποστολή τους τέθηκε το να εργάζονται για τον εργοδότη τους, το Κράτους - διότι, περιττό να σημειώσουμε, κανένα σόφρων άτομο της κοινωνίας δεν ήταν διατεθειμένο να τους πληρώσει για να αγοράσει τον φλύαρο βερμπαλισμό και την υπεροπτική τους μεγαλομανία -  σκαρφιζόμενοι και διαδίδοντας ποικίλες σοφιστείες που να νομιμοποιούν το Κράτος, να το καθιστούν αναγκαίο και, εν γένει, να εξυπηρετούν τα συμφέροντά του, δηλαδή να αυξάνουν τον πλούτο που το Κράτος αποσπούσε από τους παραγωγούς και να γιγαντώνουν την εξουσία του.

Ποτέ δεν θα ήταν δυνατόν αυτή η άεργη παρασιτική τάξη να ξεπεράσει το κόμπλεξ κατωτερότητάς της έναντι των παραγωγών οι οποίοι - και αυτό ήταν καταφανές - έκαναν όλη τη δουλειά και παρήγαγαν ολόκληρο τον πλούτο, με αποτέλεσμα οι διανοούμενοι να αποτελούν τα αιώνια παράσιτα. Όσο, ή μάλλον όπου,  το Κράτος και η εξουσία του ήταν σχετικά ισχυρά, οι διανοούμενοι λοιδωρούσαν τους παραγωγούς, βοηθούσαν το Κράτος να καθυποτάσσει τον Λαό και να εκδιώκει τους εμπόρους. Ο καπιταλισμός όμως, κυρίως στην Ευρώπη, άλλαξε γρήγορα αυτήν την κατάσταση, εις όφελος του Λαού, και όπου το εμπόριο άνθιζε, μια νέα ισχυρή τάξη αναδυόταν, της οποίας η ισχύς προερχόταν απευθείας από την εργασία. Ήταν πολύ παλικαρίσια τα ανδραγαθήματα των εμπόρων μπροστά στη ραθυμία και τον μισανθρωπισμό των παρασιτικών τάξεων, που, δικαιολογημένα, ο καπιταλισμός και η εργασία ξέχωρα από τον παρασιτικό κρατικό ζυγό έγιναν το κόκκινο πανί που εξερέθισαν όσο τίποτε άλλο την υπάνθρωπα αντιλαϊκή στάση των διανοούμενων. Έκτοτε οι διανοούμενοι μισούν θανάσιμα τους εμπόρους, γιατί προτιμούν μια πεινασμένη και σκλαβωμένη στο Κράτος κοινωνία όπου θα κυβερνά η πνευματική τους σήψη και η ακατάσχετη λογοδιάρροια (οι λέξεις είναι το χρήμα των χαζών, Θωμάς Χόμπς), παρά μια ελεύθερη και πλούσια κοινωνία, όπου η πραγματική τους αξία θα οριστεί από τη μηδενική τους ζήτηση και η πεφυσιωμένη τους αρλουμπολογία θα εκλείψει μαζί τους, στην ψάθα...