(συνέχεια)
Η κολλεκτιβιστική προσέγγιση του Γιανναρά φαίνεται από το ότι το όραμά του χαλάει με τους "αντιφρονούντες".

Αυτός ο τρόπος ζωής, υποκαθιστά κάθετι άλλο. Ό,τι γίνεται έξω από αυτόν τον τρόπο ζωής είναι εκτός του "Χριστιανισμού" του Γιανναρά. Π.χ. αν ένα άτομο κλειστεί στο δωμάτιό του και προσευχηθεί στον Θεό να σώσει την ψυχή του είναι πολύ εκτός, γιατί, πρώτον, δεν κοινωνεί μαζί με τα άλλα άτομα, δεν συμμετάσχει στον συλλογικό τρόπο του Θεού, και, δεύτερον, πιστεύει σε κάτι που δεν υπάρχει κατά τον Γιανναρά, στη μετά θάνατον ζωή. Η υπέρβαση του θανάτου γίνεται από την κατά τη διάρκεια της ζωής απόρριψη της ατομικότητας, συμπεριλαμβανομένου του ενστίκτου της επιβίωσης, όχι μετά τον θάνατο. Αν δεν έχει απολέσει το άτομο το ένστικτο της επιβίωσης και πεθάνει, δεν μπορεί να σωθεί. Για να σωθεί πρέπει να το απολέσει πριν πεθάνει. (Ο ίδιος ο Γιανναράς σε μια συνέντευξή του λοιδωρούσε την αιώνια ζωή και το έθετε κάπως έτσι "Θα πεθάνεις και θα παραμένεις εν συνειδήσει για πάντα, για άπειρο χρόνο, μα αυτό είναι η χειρότερη κόλαση").

Τα πάντα για τον Γιανναρά είναι αυτή η συλλογικότητα της Εκκλησίας. Η συλλογικότητα λέγεται και collective στα αγγλικά. Όπως λέμε collectivism. Δεδομένης αυτής της "αλληλοπεριχώρησης", της αντίθεσης σε κάθε τι ατομικό, του αλτρουισμού, του να δίνουν όλοι και να ζούνε για να αγαπάνε και να δίνουν, δεδομένου και του καθαρά προθανάτιου ορίζοντα που έχει η μεταφυσική του Γιανναρά, δεδομένων και των ένα σωρό κομμουνιστών συγγραφέων που αναφέρει ως πηγές κάθε τόσο και λιγάκι, ο Γιανναράς είναι πιο κοντά στον Μαρξ και τον Στάλιν, παρά στον Ιησού. Και ο μόνος λόγος που διαφωνεί με τους κομμουνιστές είναι επειδή θεωρεί τον αλτρουισμό τους ψεύτικο μιας και δεν έχουν απολέσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, δεν έχουν υπερβεί την ατομικότητά τους. Ο Γιανναράς είναι πιο κομμουνιστής από τους κομμουνιστές. Μην σε ξεγελάει επειδή κρατάει έναν σταυρό και δηλώνει Χριστιανός.

Επίσης ενδιαφέρον ως προς όλα αυτά είναι και το βιβλίο του I.Shafarevich (στα αγγλικά, δωρεάν στο διαδίκτυο) The Socialist Phenomenon που αναλύει τον σοσιαλισμό, ως τέτοιου είδους αντίδραση/αίρεση ως προς τον αληθινό Χριστιανισμό της Δύσης.

Πολλοί Έλληνες ζουν στο εξωτερικό και έχουν ξεχάσει τους λόγους για τους οποίους έφυγαν, αυτοί ή οι πρόγονοί τους, από την Ελλάδα. Τείνουν, μέσα στη μελαγχολία τους, να καλλωπίζουν την Ελλάδα και να τη θεωρούν, όπως και οι τουρίστες, παραλία και σουβλάκι. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι κομμάτι της Ανατολής και για αυτό είναι μίζερη και καθυστερημένη. Όταν ακούς Έλληνες επιφανείς και με κύρος να ηθικολογούν από ελληνικό δημόσιο βήμα, πρέπει να κρατάς μικρό καλάθι.
πηγή